Κατα Λουκαν 17
1 ειπεν δε προς τους μαθητας ανενδεκτον εστιν του μη ελθειν τα σκανδαλα ουαι δε δι ου ερχεται
Il dit à ses disciples: «Qu'il n'arrive pas de scandales, la chose est impossible, mais malheur à celui par qui le scandale arrive!
2 λυσιτελει αυτω ει μυλος ονικος περικειται περι τον τραχηλον αυτου και ερριπται εις την θαλασσαν η ινα σκανδαλιση ενα των μικρων τουτων
Il vaudrait mieux pour lui qu'on lui attachât au cou une meule de moulin, et qu'on le jetât à la mer, que de scandaliser un de ces petits.»
3 προσεχετε εαυτοις εαν δε αμαρτη εις σε ο αδελφος σου επιτιμησον αυτω και εαν μετανοηση αφες αυτω
«Prenez garde à vous: si ton frère a péché, reprends-le et s'il se repent, pardonne-lui.
4 και εαν επτακις της ημερας αμαρτη εις σε και επτακις της ημερας επιστρεψη επι σε λεγων μετανοω αφησεις αυτω
Et s'il a péché contre toi sept fois en un jour, et que sept fois en un jour, il se tourne vers toi et te dise: «Je me repens», pardonne-lui.» —
5 και ειπον οι αποστολοι τω κυριω προσθες ημιν πιστιν
«Augmente-nous la foi, dirent les apôtres au Seigneur,
6 ειπεν δε ο κυριος ει ειχετε πιστιν ως κοκκον σιναπεως ελεγετε αν τη συκαμινω ταυτη εκριζωθητι και φυτευθητι εν τη θαλασση και υπηκουσεν αν υμιν
et le Seigneur leur répondit: «Si vous aviez de la foi gros comme un grain de sénevé, vous diriez à ce sycomore «Déracine-toi, et plante-toi dans la mer», il vous obéirait.»
7 τις δε εξ υμων δουλον εχων αροτριωντα η ποιμαινοντα ος εισελθοντι εκ του αγρου ερει ευθεως παρελθων αναπεσαι
«Quand votre serviteur rentre des champs, après le labour ou le pâturage, lequel de vous lui dira: «Viens vite te mettre à table.»
8 αλλ ουχι ερει αυτω ετοιμασον τι δειπνησω και περιζωσαμενος διακονει μοι εως φαγω και πιω και μετα ταυτα φαγεσαι και πιεσαι συ
Ne lui dira-t-il pas au contraire: «Prépare-moi à dîner, ceins-toi, et me sers jusqu'à ce que j'aie mangé et bu; après quoi, tu mangeras et boiras toi-même.»
9 μη χαριν εχει τω δουλω εκεινω οτι εποιησεν τα διαταχθεντα αυτω ου δοκω
Et parce que ce serviteur fait ce qui lui était commandé, son maître lui doit-il quelque reconnaissance?
10 ουτως και υμεις οταν ποιησητε παντα τα διαταχθεντα υμιν λεγετε οτι δουλοι αχρειοι εσμεν οτι ο ωφειλομεν ποιησαι πεποιηκαμεν
De vous, il en est de même: quand vous aurez fait tout ce qui vous est commandé, dites ceci: «Nous sommes des serviteurs inutiles; ce que nous avons fait nous avions le devoir de le faire.»
11 και εγενετο εν τω πορευεσθαι αυτον εις ιερουσαλημ και αυτος διηρχετο δια μεσου σαμαρειας και γαλιλαιας
Dans son voyage à Jérusalem, Jésus traversa la Samarie et la Galilée.
12 και εισερχομενου αυτου εις τινα κωμην απηντησαν αυτω δεκα λεπροι ανδρες οι εστησαν πορρωθεν
Comme il arrivait à l'entrée d'un village, se présentèrent à lui dix lépreux qui, restant à une certaine distance,
13 και αυτοι ηραν φωνην λεγοντες ιησου επιστατα ελεησον ημας
élevèrent la voix: «Jésus! maître! dirent-ils, aie pitié de nous!»
14 και ιδων ειπεν αυτοις πορευθεντες επιδειξατε εαυτους τοις ιερευσιν και εγενετο εν τω υπαγειν αυτους εκαθαρισθησαν
Il les vit et leur dit: «Allez vous montrer aux prêtres.» Et il arriva pendant qu'il y allaient, qu'ils furent guérie.
15 εις δε εξ αυτων ιδων οτι ιαθη υπεστρεψεν μετα φωνης μεγαλης δοξαζων τον θεον
L'un d'entre eux, se voyant guéri, revint sur ses pas, rendant à grands cris gloire à Dieu;
16 και επεσεν επι προσωπον παρα τους ποδας αυτου ευχαριστων αυτω και αυτος ην σαμαρειτης
puis il se prosterna aux pieds de Jésus, la face contre terre, lui rendant grâces. C'était un Samaritain.
17 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ουχι οι δεκα εκαθαρισθησαν οι δε εννεα που
Alors Jésus prononça ces paroles: «Est-ce que les dix n'ont pas été guéris? Les neuf autres où sont-ils?
18 ουχ ευρεθησαν υποστρεψαντες δουναι δοξαν τω θεω ει μη ο αλλογενης ουτος
Il ne s'en est trouvé aucun qui soit revenu pour rendre gloire à Dieu, sinon celui-ci: un étranger!»
19 και ειπεν αυτω αναστας πορευου η πιστις σου σεσωκεν σε
Puis s'adressant à lui: «Lève-toi; va, ta foi t'a sauvé»
20 επερωτηθεις δε υπο των φαρισαιων ποτε ερχεται η βασιλεια του θεου απεκριθη αυτοις και ειπεν ουκ ερχεται η βασιλεια του θεου μετα παρατηρησεως
Les Pharisiens lui ayant demandé quand viendrait le Royaume de Dieu il leur répondit ainsi: «Le Royaume de Dieu ne vient pas avec des marques extérieures.
21 ουδε ερουσιν ιδου ωδε η ιδου εκει ιδου γαρ η βασιλεια του θεου εντος υμων εστιν
On ne dira pas: il est ici! ou: il est là! car sachez-le: le Royaume de Dieu est au milieu de vous.»
22 ειπεν δε προς τους μαθητας ελευσονται ημεραι οτε επιθυμησετε μιαν των ημερων του υιου του ανθρωπου ιδειν και ουκ οψεσθε
Puis il dit aux disciples: «Il viendra un temps où vous désirerez voir un des jours du Fils de l'homme, un seul, et vous ne le verrez pas.
23 και ερουσιν υμιν ιδου ωδε η ιδου εκει μη απελθητε μηδε διωξητε
On vous dira: «Le voici!» — «le voilà!» N'y allez pas; ne le cherchez pas.
24 ωσπερ γαρ η αστραπη η αστραπτουσα εκ της υπ ουρανον εις την υπ ουρανον λαμπει ουτως εσται και ο υιος του ανθρωπου εν τη ημερα αυτου
Tel, en effet, l'éclair resplendissant à une extrémité, du ciel brille jusqu'à l'autre, tel, en son jour, sera le Fils de l'homme.»
25 πρωτον δε δει αυτον πολλα παθειν και αποδοκιμασθηναι απο της γενεας ταυτης
«Mais il lui faut d'abord beaucoup souffrir, et être rejeté par cette génération-ci.»
26 και καθως εγενετο εν ταις ημεραις του νωε ουτως εσται και εν ταις ημεραις του υιου του ανθρωπου
«Ainsi étaient les choses aux jours de Noé, ainsi seront-elles aux jours du Fils de l'homme.
27 ησθιον επινον εγαμουν εξεγαμιζοντο αχρι ης ημερας εισηλθεν νωε εις την κιβωτον και ηλθεν ο κατακλυσμος και απωλεσεν απαντας
Les hommes mangeaient, buvaient, se mariaient ou mariaient leurs enfants, jusqu'au moment où Noé entra dans l'arche, et où le déluge survint et les extermina tous.
28 ομοιως και ως εγενετο εν ταις ημεραις λωτ ησθιον επινον ηγοραζον επωλουν εφυτευον ωκοδομουν
C'est encore ce qui est arrivé aux jours de Lot: les hommes mangeaient, buvaient, achetaient, vendaient, plantaient, bâtissaient;
29 η δε ημερα εξηλθεν λωτ απο σοδομων εβρεξεν πυρ και θειον απ ουρανου και απωλεσεν απαντας
et au moment où Lot sortit de Sodome, une pluie de feu et de soufre tomba du ciel et les extermina tous.
30 κατα ταυτα εσται η ημερα ο υιος του ανθρωπου αποκαλυπτεται
Ainsi en sera-t-il le jour où le Fils de l'homme sera révélé.»
31 εν εκεινη τη ημερα ος εσται επι του δωματος και τα σκευη αυτου εν τη οικια μη καταβατω αραι αυτα και ο εν τω αγρω ομοιως μη επιστρεψατω εις τα οπισω
«Que celui qui sera, ce jour-là, sur le toit, et qui aura quelque objet dans la maison, ne descende pas pour l'emporter. Que celui qui sera aux champs fasse de même et ne revienne pas sur ses pas.
32 μνημονευετε της γυναικος λωτ
Souvenez-vous de la femme de Lot!»
33 ος εαν ζητηση την ψυχην αυτου σωσαι απολεσει αυτην και ος εαν απολεση αυτην ζωογονησει αυτην
«Qui cherchera à sauver sa vie la perdra, et qui la perdra, la rendra vraiment vivante.»
34 λεγω υμιν ταυτη τη νυκτι εσονται δυο επι κλινης μιας ο εις παραληφθησεται και ο ετερος αφεθησεται
«Cette nuit-là, je vous le déclare, de deux hommes qui seront dans un lit, l'un sera pris, et l'autre laissé.
35 δυο εσονται αληθουσαι επι το αυτο μια παραληφθησεται και η ετερα αφεθησεται
De deux femmes qui moudront ensemble, l'une sera prise, et l'autre laissée.» -
(De deux hommes qui seront dans un champ, l’un sera pris et l’autre laissé).
37 και αποκριθεντες λεγουσιν αυτω που κυριε ο δε ειπεν αυτοις οπου το σωμα εκει συναχθησονται οι αετοι
- «Où sera-ce Seigneur?» demandèrent les disciples. Il leur répondit: «Où sera le corps, là aussi les vautours se rassembleront.»
