< Κατα Λουκαν 15 >

1 ησαν δε εγγιζοντες αυτω παντες οι τελωναι και οι αμαρτωλοι ακουειν αυτου
Agora todos os cobradores de impostos e pecadores estavam chegando perto dele para ouvi-lo.
2 και διεγογγυζον οι φαρισαιοι και οι γραμματεις λεγοντες οτι ουτος αμαρτωλους προσδεχεται και συνεσθιει αυτοις
Os fariseus e os escribas murmuravam, dizendo: “Este homem recebe os pecadores, e come com eles”.
3 ειπεν δε προς αυτους την παραβολην ταυτην λεγων
Ele lhes contou esta parábola:
4 τις ανθρωπος εξ υμων εχων εκατον προβατα και απολεσας εν εξ αυτων ου καταλειπει τα εννενηκονταεννεα εν τη ερημω και πορευεται επι το απολωλος εως ευρη αυτο
“Qual de vocês, homens, se tivessem cem ovelhas e perdessem uma delas, não deixariam as noventa e nove no deserto e iriam atrás da que estava perdida, até que ele a encontrasse?
5 και ευρων επιτιθησιν επι τους ωμους εαυτου χαιρων
Quando ele a encontrou, carrega-a sobre os ombros, regozijando-se.
6 και ελθων εις τον οικον συγκαλει τους φιλους και τους γειτονας λεγων αυτοις συγχαρητε μοι οτι ευρον το προβατον μου το απολωλος
Quando chega em casa, ele chama seus amigos e vizinhos, dizendo-lhes: 'Alegrem-se comigo, pois encontrei minhas ovelhas que estavam perdidas'!
7 λεγω υμιν οτι ουτως χαρα εσται εν τω ουρανω επι ενι αμαρτωλω μετανοουντι η επι εννενηκονταεννεα δικαιοις οιτινες ου χρειαν εχουσιν μετανοιας
Eu lhes digo que mesmo assim haverá mais alegria no céu por um pecador que se arrepende, do que por noventa e nove pessoas justas que não precisam se arrepender.
8 η τις γυνη δραχμας εχουσα δεκα εαν απολεση δραχμην μιαν ουχι απτει λυχνον και σαροι την οικιαν και ζητει επιμελως εως οτου ευρη
“Ou que mulher, se tivesse dez moedas de dracma, se perdesse uma moeda de dracma, não acenderia uma lâmpada, varreria a casa, e buscaria diligentemente até encontrá-la?
9 και ευρουσα συγκαλειται τας φιλας και τας γειτονας λεγουσα συγχαρητε μοι οτι ευρον την δραχμην ην απωλεσα
Quando a encontrou, ela chama seus amigos e vizinhos, dizendo: 'Alegre-se comigo, pois encontrei a dracma que tinha perdido!
10 ουτως λεγω υμιν χαρα γινεται ενωπιον των αγγελων του θεου επι ενι αμαρτωλω μετανοουντι
Mesmo assim, eu lhes digo, há alegria na presença dos anjos de Deus por causa de um pecador que se arrepende”.
11 ειπεν δε ανθρωπος τις ειχεν δυο υιους
Ele disse: “Um certo homem teve dois filhos.
12 και ειπεν ο νεωτερος αυτων τω πατρι πατερ δος μοι το επιβαλλον μερος της ουσιας και διειλεν αυτοις τον βιον
O mais novo deles disse a seu pai: “Pai, dê-me minha parte de sua propriedade”. Então, ele dividiu seu sustento entre eles.
13 και μετ ου πολλας ημερας συναγαγων απαντα ο νεωτερος υιος απεδημησεν εις χωραν μακραν και εκει διεσκορπισεν την ουσιαν αυτου ζων ασωτως
Não muitos dias depois, o filho mais novo reuniu tudo isso e viajou para um país distante. Lá ele desperdiçou sua propriedade com uma vida desordenada.
14 δαπανησαντος δε αυτου παντα εγενετο λιμος ισχυρος κατα την χωραν εκεινην και αυτος ηρξατο υστερεισθαι
Quando ele passou tudo isso, surgiu uma grave fome naquele país, e ele começou a sentir-se necessitado.
15 και πορευθεις εκολληθη ενι των πολιτων της χωρας εκεινης και επεμψεν αυτον εις τους αγρους αυτου βοσκειν χοιρους
Ele foi e se uniu a um dos cidadãos daquele país, e o mandou para seus campos para alimentar porcos.
16 και επεθυμει γεμισαι την κοιλιαν αυτου απο των κερατιων ων ησθιον οι χοιροι και ουδεις εδιδου αυτω
Ele queria encher sua barriga com as vagens que os porcos comiam, mas ninguém lhe dava nenhuma.
17 εις εαυτον δε ελθων ειπεν ποσοι μισθιοι του πατρος μου περισσευουσιν αρτων εγω δε λιμω απολλυμαι
Mas quando chegou a si mesmo, ele disse: 'Quantos criados contratados de meu pai têm pão suficiente para gastar, e eu estou morrendo de fome!
18 αναστας πορευσομαι προς τον πατερα μου και ερω αυτω πατερ ημαρτον εις τον ουρανον και ενωπιον σου
Eu me levantarei e irei até meu pai, e lhe direi: “Pai, eu pequei contra o céu e aos teus olhos”.
19 και ουκετι ειμι αξιος κληθηναι υιος σου ποιησον με ως ενα των μισθιων σου
Não sou mais digno de ser chamado de seu filho. Faze-me como um de teus servos contratados”.
20 και αναστας ηλθεν προς τον πατερα εαυτου ετι δε αυτου μακραν απεχοντος ειδεν αυτον ο πατηρ αυτου και εσπλαγχνισθη και δραμων επεπεσεν επι τον τραχηλον αυτου και κατεφιλησεν αυτον
“Ele se levantou e veio ter com seu pai. Mas enquanto ele ainda estava longe, seu pai o viu e, comovido, correu, caiu em seu pescoço e o beijou.
21 ειπεν δε αυτω ο υιος πατερ ημαρτον εις τον ουρανον και ενωπιον σου και ουκετι ειμι αξιος κληθηναι υιος σου
O filho lhe disse: 'Pai, pequei contra o céu e aos teus olhos'. Não sou mais digno de ser chamado de seu filho”.
22 ειπεν δε ο πατηρ προς τους δουλους αυτου εξενεγκατε την στολην την πρωτην και ενδυσατε αυτον και δοτε δακτυλιον εις την χειρα αυτου και υποδηματα εις τους ποδας
“Mas o pai disse a seus criados: 'Tragam o melhor manto e coloquem-no sobre ele'. Ponha um anel na mão e sandálias nos pés”.
23 και ενεγκαντες τον μοσχον τον σιτευτον θυσατε και φαγοντες ευφρανθωμεν
Traga o bezerro engordado, mate-o e vamos comer e comemorar;
24 οτι ουτος ο υιος μου νεκρος ην και ανεζησεν και απολωλως ην και ευρεθη και ηρξαντο ευφραινεσθαι
para isto, meu filho, estava morto e está vivo novamente. Ele estava perdido e foi encontrado”. Então eles começaram a celebrar.
25 ην δε ο υιος αυτου ο πρεσβυτερος εν αγρω και ως ερχομενος ηγγισεν τη οικια ηκουσεν συμφωνιας και χορων
“Agora seu filho mais velho estava no campo. Ao se aproximar da casa, ele ouviu música e dança.
26 και προσκαλεσαμενος ενα των παιδων επυνθανετο τι ειη ταυτα
Ele chamou um dos criados para ele e perguntou o que estava acontecendo.
27 ο δε ειπεν αυτω οτι ο αδελφος σου ηκει και εθυσεν ο πατηρ σου τον μοσχον τον σιτευτον οτι υγιαινοντα αυτον απελαβεν
Ele lhe disse: “Seu irmão chegou, e seu pai matou o bezerro engordado, porque ele o recebeu de volta são e salvo”.
28 ωργισθη δε και ουκ ηθελεν εισελθειν ο ουν πατηρ αυτου εξελθων παρεκαλει αυτον
Mas ele estava com raiva e não quis entrar. Por isso, seu pai saiu e implorou-lhe.
29 ο δε αποκριθεις ειπεν τω πατρι ιδου τοσαυτα ετη δουλευω σοι και ουδεποτε εντολην σου παρηλθον και εμοι ουδεποτε εδωκας εριφον ινα μετα των φιλων μου ευφρανθω
Mas ele respondeu a seu pai: “Eis que estes muitos anos eu te servi e nunca desobedeci a um mandamento teu, mas tu nunca me deste uma cabra, para que eu pudesse celebrar com meus amigos”.
30 οτε δε ο υιος σου ουτος ο καταφαγων σου τον βιον μετα πορνων ηλθεν εθυσας αυτω τον μοσχον τον σιτευτον
Mas quando este seu filho veio, que devorou sua vida com prostitutas, você matou o bezerro engordado por ele”.
31 ο δε ειπεν αυτω τεκνον συ παντοτε μετ εμου ει και παντα τα εμα σα εστιν
“Ele lhe disse: 'Filho, tu estás sempre comigo, e tudo o que é meu é teu'.
32 ευφρανθηναι δε και χαρηναι εδει οτι ο αδελφος σου ουτος νεκρος ην και ανεζησεν και απολωλως ην και ευρεθη
Mas era apropriado celebrar e alegrar-se, pois isso, seu irmão, estava morto, e está vivo novamente. Ele estava perdido, e foi encontrado”.

< Κατα Λουκαν 15 >