Κατα Λουκαν 18
1 ελεγεν δε και παραβολην αυτοις προς το δειν παντοτε προσευχεσθαι και μη εκκακειν
Il leur dit aussi, en parabole, qu'ils devaient toujours prier et ne pas se décourager,
2 λεγων κριτης τις ην εν τινι πολει τον θεον μη φοβουμενος και ανθρωπον μη εντρεπομενος
en disant: « Il y avait dans une certaine ville un juge qui ne craignait pas Dieu et ne respectait pas les hommes.
3 χηρα δε ην εν τη πολει εκεινη και ηρχετο προς αυτον λεγουσα εκδικησον με απο του αντιδικου μου
Il y avait dans cette ville une veuve qui venait souvent le trouver en disant: « Défends-moi contre mon adversaire! ».
4 και ουκ ηθελεν επι χρονον μετα δε ταυτα ειπεν εν εαυτω ει και τον θεον ου φοβουμαι και ανθρωπον ουκ εντρεπομαι
Il ne voulut pas pendant quelque temps; mais ensuite il se dit en lui-même: 'Bien que je ne craigne pas Dieu et que je ne respecte pas l'homme,
5 δια γε το παρεχειν μοι κοπον την χηραν ταυτην εκδικησω αυτην ινα μη εις τελος ερχομενη υπωπιαζη με
cependant, parce que cette veuve m'importune, je la défendrai, ou bien elle me fatiguera par sa venue continuelle.'"
6 ειπεν δε ο κυριος ακουσατε τι ο κριτης της αδικιας λεγει
L'Éternel dit: « Écoutez ce que dit le juge inique.
7 ο δε θεος ου μη ποιηση την εκδικησιν των εκλεκτων αυτου των βοωντων προς αυτον ημερας και νυκτος και μακροθυμων επ αυτοις
Dieu ne va-t-il pas tirer vengeance de ses élus qui crient vers lui jour et nuit, et qui pourtant font preuve de patience à leur égard?
8 λεγω υμιν οτι ποιησει την εκδικησιν αυτων εν ταχει πλην ο υιος του ανθρωπου ελθων αρα ευρησει την πιστιν επι της γης
Je vous dis qu'il les vengera bientôt. Cependant, quand le Fils de l'homme viendra, trouvera-t-il la foi sur la terre? »
9 ειπεν δε προς τινας τους πεποιθοτας εφ εαυτοις οτι εισιν δικαιοι και εξουθενουντας τους λοιπους την παραβολην ταυτην
Il dit aussi cette parabole à certaines personnes qui étaient convaincues de leur propre justice et qui méprisaient tous les autres:
10 ανθρωποι δυο ανεβησαν εις το ιερον προσευξασθαι ο εις φαρισαιος και ο ετερος τελωνης
Deux hommes montèrent au temple pour prier, l'un était pharisien, l'autre publicain.
11 ο φαρισαιος σταθεις προς εαυτον ταυτα προσηυχετο ο θεος ευχαριστω σοι οτι ουκ ειμι ωσπερ οι λοιποι των ανθρωπων αρπαγες αδικοι μοιχοι η και ως ουτος ο τελωνης
Le pharisien se tenait debout et priait seul ainsi: Dieu, je te rends grâces de ce que je ne suis pas comme le reste des hommes, extorqueurs, injustes, adultères, ni même comme ce publicain.
12 νηστευω δις του σαββατου αποδεκατω παντα οσα κτωμαι
Je jeûne deux fois par semaine. Je donne la dîme de tout ce que je reçois'.
13 και ο τελωνης μακροθεν εστως ουκ ηθελεν ουδε τους οφθαλμους εις τον ουρανον επαραι αλλ ετυπτεν εις το στηθος αυτου λεγων ο θεος ιλασθητι μοι τω αμαρτωλω
Mais le publicain, qui se tenait à l'écart, ne levait même pas les yeux au ciel, mais il se frappait la poitrine en disant: « Dieu, aie pitié de moi, qui suis un pécheur.
14 λεγω υμιν κατεβη ουτος δεδικαιωμενος εις τον οικον αυτου η γαρ εκεινος οτι πας ο υψων εαυτον ταπεινωθησεται ο δε ταπεινων εαυτον υψωθησεται
Je vous le dis, celui-ci est descendu chez lui justifié plutôt que l'autre; car quiconque s'élève sera abaissé, mais celui qui s'abaisse sera élevé. »
15 προσεφερον δε αυτω και τα βρεφη ινα αυτων απτηται ιδοντες δε οι μαθηται επετιμησαν αυτοις
Elles lui apportaient aussi leurs bébés, afin qu'il les touche. Mais les disciples, voyant cela, les réprimandèrent.
16 ο δε ιησους προσκαλεσαμενος αυτα ειπεν αφετε τα παιδια ερχεσθαι προς με και μη κωλυετε αυτα των γαρ τοιουτων εστιν η βασιλεια του θεου
Jésus les appela et dit: « Laissez les petits enfants venir à moi et ne les en empêchez pas, car le Royaume de Dieu appartient à ceux qui leur ressemblent.
17 αμην λεγω υμιν ος εαν μη δεξηται την βασιλειαν του θεου ως παιδιον ου μη εισελθη εις αυτην
En vérité, je vous le dis, quiconque ne reçoit pas le Royaume de Dieu comme un petit enfant, n'y entrera pas. »
18 και επηρωτησεν τις αυτον αρχων λεγων διδασκαλε αγαθε τι ποιησας ζωην αιωνιον κληρονομησω (aiōnios g166)
Un certain chef lui demanda: « Bon maître, que dois-je faire pour avoir en héritage la vie éternelle? » (aiōnios g166)
19 ειπεν δε αυτω ο ιησους τι με λεγεις αγαθον ουδεις αγαθος ει μη εις ο θεος
Jésus lui demanda: « Pourquoi m'appelles-tu bon? Personne n'est bon, sauf un: Dieu.
20 τας εντολας οιδας μη μοιχευσης μη φονευσης μη κλεψης μη ψευδομαρτυρησης τιμα τον πατερα σου και την μητερα σου
Tu connais les commandements: « Ne commets pas d'adultère », « Ne commets pas de meurtre », « Ne vole pas », « Ne porte pas de faux témoignage », « Honore ton père et ta mère ».
21 ο δε ειπεν ταυτα παντα εφυλαξαμην εκ νεοτητος μου
Il répondit: « J'ai observé toutes ces choses depuis ma jeunesse. »
22 ακουσας δε ταυτα ο ιησους ειπεν αυτω ετι εν σοι λειπει παντα οσα εχεις πωλησον και διαδος πτωχοις και εξεις θησαυρον εν ουρανω και δευρο ακολουθει μοι
Jésus, ayant entendu cela, lui dit: « Il te manque encore une chose. Vendez tout ce que vous avez et distribuez-le aux pauvres. Vous aurez alors un trésor dans le ciel; puis venez, suivez-moi. »
23 ο δε ακουσας ταυτα περιλυπος εγενετο ην γαρ πλουσιος σφοδρα
Mais quand il entendit ces choses, il devint très triste, car il était très riche.
24 ιδων δε αυτον ο ιησους περιλυπον γενομενον ειπεν πως δυσκολως οι τα χρηματα εχοντες εισελευσονται εις την βασιλειαν του θεου
Jésus, voyant qu'il était très triste, dit: « Comme il est difficile à ceux qui ont des richesses d'entrer dans le Royaume de Dieu!
25 ευκοπωτερον γαρ εστιν καμηλον δια τρυμαλιας ραφιδος εισελθειν η πλουσιον εις την βασιλειαν του θεου εισελθειν
Car il est plus facile à un chameau d'entrer par le trou d'une aiguille qu'à un riche d'entrer dans le Royaume de Dieu. »
26 ειπον δε οι ακουσαντες και τις δυναται σωθηναι
Ceux qui l'entendaient disaient: « Alors, qui peut être sauvé? »
27 ο δε ειπεν τα αδυνατα παρα ανθρωποις δυνατα εστιν παρα τω θεω
Mais il a dit: « Ce qui est impossible aux hommes est possible à Dieu. »
28 ειπεν δε πετρος ιδου ημεις αφηκαμεν παντα και ηκολουθησαμεν σοι
Pierre dit: « Regarde, nous avons tout quitté et nous t'avons suivi. »
29 ο δε ειπεν αυτοις αμην λεγω υμιν οτι ουδεις εστιν ος αφηκεν οικιαν η γονεις η αδελφους η γυναικα η τεκνα ενεκεν της βασιλειας του θεου
Il leur dit: « En vérité, je vous le dis, il n'y a personne qui ait quitté sa maison, ou sa femme, ou ses frères, ou ses parents, ou ses enfants, à cause du Royaume de Dieu,
31 παραλαβων δε τους δωδεκα ειπεν προς αυτους ιδου αναβαινομεν εις ιεροσολυμα και τελεσθησεται παντα τα γεγραμμενα δια των προφητων τω υιω του ανθρωπου
Il prit les douze à part et leur dit: « Voici que nous montons à Jérusalem, et tout ce qui est écrit par les prophètes au sujet du Fils de l'homme s'accomplira.
32 παραδοθησεται γαρ τοις εθνεσιν και εμπαιχθησεται και υβρισθησεται και εμπτυσθησεται
Car il sera livré aux païens, on se moquera de lui, on l'insultera, on crachera sur lui.
33 και μαστιγωσαντες αποκτενουσιν αυτον και τη ημερα τη τριτη αναστησεται
On le flagellera et on le fera mourir. Le troisième jour, il ressuscitera. »
34 και αυτοι ουδεν τουτων συνηκαν και ην το ρημα τουτο κεκρυμμενον απ αυτων και ουκ εγινωσκον τα λεγομενα
Ils n'ont rien compris à ces choses. Cette parole leur était cachée, et ils ne comprenaient pas les choses qui étaient dites.
35 εγενετο δε εν τω εγγιζειν αυτον εις ιεριχω τυφλος τις εκαθητο παρα την οδον προσαιτων
Comme il approchait de Jéricho, un aveugle était assis au bord du chemin et mendiait.
36 ακουσας δε οχλου διαπορευομενου επυνθανετο τι ειη τουτο
Entendant une foule qui passait, il demanda ce que cela signifiait.
37 απηγγειλαν δε αυτω οτι ιησους ο ναζωραιος παρερχεται
On lui dit que Jésus de Nazareth passait par là.
38 και εβοησεν λεγων ιησου υιε δαυιδ ελεησον με
Il s'écria: « Jésus, fils de David, aie pitié de moi! »
39 και οι προαγοντες επετιμων αυτω ινα σιωπηση αυτος δε πολλω μαλλον εκραζεν υιε δαυιδ ελεησον με
Ceux qui conduisaient le chemin le réprimandèrent pour qu'il se taise; mais il cria encore plus fort: « Fils de David, aie pitié de moi! »
40 σταθεις δε ο ιησους εκελευσεν αυτον αχθηναι προς αυτον εγγισαντος δε αυτου επηρωτησεν αυτον λεγων
S'étant arrêté, Jésus ordonna qu'on l'amène à lui. S'étant approché, il lui demanda:
41 τι σοι θελεις ποιησω ο δε ειπεν κυριε ινα αναβλεψω
« Que veux-tu que je fasse? » Il a dit: « Seigneur, que je puisse voir à nouveau. »
42 και ο ιησους ειπεν αυτω αναβλεψον η πιστις σου σεσωκεν σε
Jésus lui dit: « Recouvre la vue. Ta foi t'a guéri. »
43 και παραχρημα ανεβλεψεν και ηκολουθει αυτω δοξαζων τον θεον και πας ο λαος ιδων εδωκεν αινον τω θεω
Aussitôt, il recouvra la vue et le suivit, en glorifiant Dieu. Tout le peuple, en le voyant, loua Dieu.
