Θρῆνοι 3
1 Εγώ είμαι ο άνθρωπος, όστις είδον θλίψιν από της ράβδου του θυμού αυτού.
Aleph. I am the man that see my poverty by the rod of his indignation.
2 Με ώδήγησε και έφερεν εις σκότος και ουχί εις φως.
Aleph. He hath led me, and brought me into darkness, and not into light.
3 Ναι, κατ' εμού εστράφη· κατ' εμού έστρεψε την χείρα αυτού όλην την ημέραν.
Aleph. Only against me he hath turned, and turned again his hand all the day.
4 Επαλαίωσε την σάρκα μου και το δέρμα μου· συνέτριψε τα οστά μου.
Beth. My skin and my flesh he hath made old, he hath broken my bones.
5 Ωικοδόμησε κατ' εμού και με περιεκύκλωσε χολήν και μόχθον.
Beth. He hath built round about me, and he hath compassed me with gall and labour.
6 Με εκάθισεν εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιωνίους.
Beth. He hath set me in dark places as those that are dead for ever.
7 Με περιέφραξε, διά να μη εξέλθω· εβάρυνε τας αλύσεις μου.
Ghimel. He hath built against me round about, that I may not get out: he hath made my fetters heavy.
8 Έτι και όταν κράζω και αναβοώ, αποκλείει την προσευχήν μου.
Ghimel. Yea, and when I cry, and entreat, he hath shut out my prayer.
9 Περιέφραξε με πελεκητούς λίθους τας οδούς μου, εστρέβλωσε τας τρίβους μου.
Ghimel. He hath shut up my ways with square stones, he hath turned my paths upside down.
10 Έγεινεν εις εμέ άρκτος ενεδρεύουσα, λέων εν αποκρύφοις.
Daleth. He is become to me as a bear lying in wait: as a lion in secret places.
11 Παρέτρεψε τας οδούς μου και με κατεσπάραξε, με κατέστηαεν ηφανισμένην.
Daleth. He hath turned aside my paths, and hath broken me in pieces, he hath made me desolate.
12 Ενέτεινε το τόξον αυτού και με έστησεν ως σκοπόν εις βέλος.
Daleth. He hath bent his bow, and set me as a mark for his arrows.
13 Ενέπηξεν εις τα νεφρά μου τα βέλη της φαρέτρας αυτού.
He. He hath shot into my reins the daughters of his quiver.
14 Έγεινα γέλως εις πάντα τον λαόν μου, άσμα αυτών όλην την ημέραν.
He. I am made a derision to all my people, their song all the day long.
15 Με εχόρτασε πικρίαν· με εμέθυσεν αψίνθιον.
He. He hath filled me with bitterness, he hath inebriated me with wormwood.
16 Και συνέτριψε τους οδόντας μου με χάλικας· με εκάλυψε με σποδόν.
Vau. And he hath broken my teeth one by one, he hath fed me with ashes.
17 Και απέσπρωξα, από ειρήνης την ψυχήν μου· ελησμόνησα το αγαθόν.
Vau. And my soul is removed far off from peace, I have forgotten good things.
18 Και είπα, Απωλέσθη η δύναμίς μου και η ελπίς μου υπό του Κυρίου.
Vau. And I said: My end and my hope is perished from the Lord.
19 Ενθυμήθητι την θλίψιν μου και την έξωσίν μου, το αψίνθιον και την χολήν.
Zain. Remember my poverty, and transgression, the wormwood, and the gall.
20 Η ψυχή μου ενθυμείται ταύτα ακαταπαύστως και είναι τεταπεινωμένη εν εμοί.
Zain. I will be mindful and remember, and my soul shall languish within me.
21 Τούτο ανακαλώ εις την καρδίαν μου, όθεν έχω ελπίδα·
Zain. These things I shall think over in my heart, therefore will I hope.
22 Έλεος του Κυρίου είναι, ότι δεν συνετελέσθημεν, επειδή δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού.
Heth. The mercies of the Lord that we are not consumed: because his commiserations have not failed.
23 Ανανεόνονται εν ταις πρωΐαις· μεγάλη είναι η πιστότης σου.
Heth. They are new every morning, great is thy faithfulness.
24 Ο Κύριος είναι η μερίς μου, είπεν η ψυχή μου· διά τούτο θέλω ελπίζει επ' αυτόν.
Heth. The Lord is my portion, said my soul: therefore will I wait for him.
25 Αγαθός ο Κύριος εις τους προσμένοντας αυτόν, εις την ψυχήν την εκζητούσαν αυτόν.
Teth. The Lord is good to them that hope in him, to the soul that seeketh him.
26 Καλόν είναι και να ελπίζη τις και να εφησυχάζη εις την σωτηρίαν του Κυρίου.
Teth. It is good to wait with silence for the salvation of God.
27 Καλόν εις τον άνθρωπον να βαστάζη ζυγόν εν τη νεότητι αυτού.
Teth. It is good for a man, when he hath borne the yoke from his youth.
28 Θέλει κάθησθαι κατά μόνας και σιωπά, επειδή ο Θεός επέβαλε φορτίον επ' αυτόν.
Jod. He shall sit solitary, and hold his peace: because he hath taken it up upon himself.
29 Θέλει βάλει το στόμα αυτού εις το χώμα, ίσως ήναι ελπίς.
Jod. He shall put his mouth in the dust, if so be there may be hope.
30 Θέλει δώσει την σιαγόνα εις τον ραπίζοντα αυτόν· θέλει χορτασθή από ονειδισμού.
Jod. He shall give his cheek to him that striketh him, he shall be filled with reproaches.
31 Διότι ο Κύριος δεν απορρίπτει εις τον αιώνα·
Caph. For the Lord will not cast off for ever.
32 Αλλ' εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού.
Caph. For if he hath cast off, he will also have mercy, according to the multitude of his mercies.
33 Διότι δεν θλίβει εκ καρδίας αυτού ουδέ καταθλίβει τους υιούς των ανθρώπων.
Caph. For he hath not willingly afflicted, nor cast off the children of men.
34 Το να καταπατή τις υπό τους πόδας αυτού πάντας τους δεσμίους της γης.
Lamed. To crush under his feet all the prisoners of the land,
35 Το να διαστρέφη κρίσιν ανθρώπου κατέναντι του προσώπου του Υψίστου·
Lamed. To turn aside the judgment of a man before the face of the most High,
36 Το να αδική άνθρωπον εν τη δίκη αυτού· ο Κύριος δεν βλέπει ταύτα.
Lamed. To destroy a man wrongfully in his judgment, the Lord hath not approved.
37 Τις λέγει τι και γίνεται, χωρίς να προστάξη αυτό ο Κύριος;
Mem. Who is he that hath commanded a thing to be done, when the Lord commandeth it not?
38 Εκ του στόματος του Υψίστου δεν εξέρχονται τα κακά και τα αγαθά;
Mem. Shall not both evil and good proceed out of the mouth of the Highest?
39 Διά τι ήθελε γογγύσει άνθρωπος ζων, άνθρωπος, διά την ποινήν της αμαρτίας αυτού;
Mem. Why hath a living man murmured, man suffering for his sins?
40 Ας ερευνήσωμεν τας οδούς ημών και ας εξετάσωμεν και ας επιστρέψωμεν εις τον Κύριον.
Nun. Let us search our ways, and seek, and return to the Lord.
41 Ας υψώσωμεν τας καρδίας ημών και τας χείρας προς τον Θεόν τον εν τοις ουρανοίς, λέγοντες,
Nun. Let us lift up our hearts with our hands to the Lord in the heavens.
42 Ημαρτήσαμεν και απεστατήσαμεν· συ δεν μας συνεχώρησας.
Nun. We have done wickedly, and provoked thee to wrath: therefore thou art inexorable.
43 Περιεκάλυψας με θυμόν και κατεδίωξας ημάς· εφόνευσας, δεν εφείσθης.
Samech. Thou hast covered in thy wrath, and hast struck us: thou hast killed and hast not spared.
44 Εκάλυψας σεαυτόν με νέφος, διά να μη διαβαίνη η προσευχή ημών.
Samech. Thou hast set a cloud before thee, that our prayer may not pass through.
45 Μας έκαμες σκύβαλον και βδέλυγμα εν μέσω των λαών.
Samech. Thou hast made me as an outcast, and refuse in the midst of the people.
46 Πάντες οι εχθροί ημών ήνοιξαν το στόμα αυτών εφ' ημάς.
Phe. All our enemies have opened their mouths against us.
47 Φόβος και λάκκος ήλθον εφ' ημάς, ερήμωσις και συντριμμός.
Phe. Prophecy is become to us a fear, and a snare, and destruction.
48 Ρύακας υδάτων καταβιβάζει ο οφθαλμός μου διά τον συντριμμόν της θυγατρός του λαού μου.
Phe. My eye hath run down with streams of water, for the destruction of the daughter of my people.
49 Ο οφθαλμός μου σταλάζει και δεν σιωπά, διότι δεν έχει άνεσιν,
Ain. My eye is afflicted, and hath not been quiet, because there was no rest:
50 Εωσού ο Κύριος διακύψη και ίδη εξ ουρανού.
Ain. Till the Lord regarded and looked down from the heavens.
51 Ο οφθαλμός μου καταθλίβει την ψυχήν μου, εκ πασών των θυγατέρων της πόλεώς μου.
Ain. My eye hath wasted my soul because of all the daughters of my city.
52 Οι εχθρευόμενοί με αναιτίως με εκυνήγησαν ακαταπαύστως ως στρουθίον.
Sade. My enemies have chased me and caught me like a bird, without cause.
53 Έκοψαν την ζωήν μου εν τω λάκκω και έρριψαν λίθον επ' εμέ.
Sade. My life is fallen into the pit, and they have laid a stone over me.
54 Τα ύδατα επλημμύρησαν υπεράνω της κεφαλής μου· είπα, Απερρίφθην.
Sade. Waters have flowed over my head: I said: I am cut off.
55 Επεκαλέσθην το όνομά σου, Κύριε, εκ λάκκου κατωτάτου.
Coph. I have called upon thy name, O Lord, from the lowest pit.
56 Ήκουσαν την φωνήν μου· μη κλείσης το ωτίον σου εις τον στεναγμόν μου, εις την κραυγήν μου.
Coph. Thou hast heard my voice: turn not away thy ear from my sighs, and cries.
57 Επλησίασας καθ' ην ημέραν σε επεκαλέσθην· είπας, Μη φοβού.
Coph. Thou drewest near in the day, when I called upon thee, thou saidst: Fear not.
58 Εδίκασας, Κύριε, την δίκην της ψυχής μου· ελύτρωσας την ζωήν μου.
Res. Thou hast judged, O Lord, the cause of my soul, thou the Redeemer of my life.
59 Είδες, Κύριε, το προς εμέ άδικον· κρίνον την κρίσιν μου.
Res. Thou hast seen, O Lord, their iniquity against me: judge thou my judgment.
60 Είδες πάσας τας εκδικήσεις αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού.
Res. Thou hast seen all their fury, and all their thoughts against me.
61 Ήκουσαν, Κύριε, τον ονειδισμόν αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού·
Sin. Thou hast heard their reproach, O Lord, all their imaginations against me.
62 Τους λόγους των επανισταμένων επ' εμέ και τας μελέτας αυτών κατ' εμού όλην την ημέραν.
Sin. The lips of them that rise up against me: and their devices against me all the day.
63 Ιδέ, όταν κάθηνται και όταν σηκόνωνται· εγώ είμαι το άσμα αυτών.
Sin. Behold their sitting down, and their rising up, I am their song.
64 Κάμε, Κύριε, εις αυτούς ανταπόδοσιν κατά τα έργα των χειρών αυτών.
Thau. Thou shalt render them a recompense, O Lord, according to the works of their hands.
65 Δος εις αυτούς πώρωσιν καρδίας, την κατάραν· σου επ' αυτούς.
Thau. Thou shalt give them a buckler of heart, thy labour.
66 Καταδίωξον εν οργή και αφάνισον αυτούς υποκάτωθεν των ουρανών του Κυρίου.
Thau. Thou shalt persecute them in anger, and shalt destroy them from under the heavens, O Lord.
