< Ψαλμοί 41 >

1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τῷ Δαυιδ μακάριος ὁ συνίων ἐπὶ πτωχὸν καὶ πένητα ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ῥύσεται αὐτὸν ὁ κύριος
Фериче де чел че ынгрижеште де чел сэрак, кэч ын зиуа ненорочирий Домнул ыл избэвеште;
2 κύριος διαφυλάξαι αὐτὸν καὶ ζήσαι αὐτὸν καὶ μακαρίσαι αὐτὸν ἐν τῇ γῇ καὶ μὴ παραδῴη αὐτὸν εἰς χεῖρας ἐχθροῦ αὐτοῦ
Домнул ыл пэзеште ши-л цине ын вяцэ. Ел есте феричит пе пэмынт ши ну-л лашь ла бунул плак ал врэжмашилор луй.
3 κύριος βοηθήσαι αὐτῷ ἐπὶ κλίνης ὀδύνης αὐτοῦ ὅλην τὴν κοίτην αὐτοῦ ἔστρεψας ἐν τῇ ἀρρωστίᾳ αὐτοῦ
Домнул ыл сприжинэ кынд есте пе патул де суферинцэ: ый ушурезь дурериле ын тоате болиле луй.
4 ἐγὼ εἶπα κύριε ἐλέησόν με ἴασαι τὴν ψυχήν μου ὅτι ἥμαρτόν σοι
Еу зик: „Доамне, ай милэ де мине! Виндекэ-мь суфлетул, кэч ам пэкэтуит ымпотрива Та!”
5 οἱ ἐχθροί μου εἶπαν κακά μοι πότε ἀποθανεῖται καὶ ἀπολεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ
Врэжмаший мей зик ку рэутате деспре мине: „Кынд ва мури? Кынд ый ва пери нумеле?”
6 καὶ εἰ εἰσεπορεύετο τοῦ ἰδεῖν μάτην ἐλάλει ἡ καρδία αὐτοῦ συνήγαγεν ἀνομίαν ἑαυτῷ ἐξεπορεύετο ἔξω καὶ ἐλάλει
Дакэ вине чинева сэ мэ вадэ, ворбеште неадевэрурь, стрынӂе темеюрь ка сэ мэ ворбяскэ де рэу; ши кынд плякэ, мэ ворбеште де рэу пе афарэ.
7 ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατ’ ἐμοῦ ἐψιθύριζον πάντες οἱ ἐχθροί μου κατ’ ἐμοῦ ἐλογίζοντο κακά μοι
Тоць врэжмаший мей шоптеск ынтре ей ымпотрива мя ши кред кэ ненорочиря мя ымь ва адуче пеиря.
8 λόγον παράνομον κατέθεντο κατ’ ἐμοῦ μὴ ὁ κοιμώμενος οὐχὶ προσθήσει τοῦ ἀναστῆναι
„Есте атинс рэу де тот”, зик ей, „ятэ-л кулкат, н-аре сэ се май скоале!”
9 καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπος τῆς εἰρήνης μου ἐφ’ ὃν ἤλπισα ὁ ἐσθίων ἄρτους μου ἐμεγάλυνεν ἐπ’ ἐμὲ πτερνισμόν
Кяр ши ачела ку каре трэям ын паче, ын каре ымь пуням ынкредеря ши каре мынка дин пыня мя, ридикэ ши ел кэлкыюл ымпотрива мя.
10 σὺ δέ κύριε ἐλέησόν με καὶ ἀνάστησόν με καὶ ἀνταποδώσω αὐτοῖς
Дар Ту, Доамне, ай милэ де мине ши ридикэ-мэ, ка сэ ле рэсплэтеск кум ли се кувине!
11 ἐν τούτῳ ἔγνων ὅτι τεθέληκάς με ὅτι οὐ μὴ ἐπιχαρῇ ὁ ἐχθρός μου ἐπ’ ἐμέ
Прин ачаста вой куноаште кэ мэ юбешть, дакэ ну мэ ва бируи врэжмашул меу.
12 ἐμοῦ δὲ διὰ τὴν ἀκακίαν ἀντελάβου καὶ ἐβεβαίωσάς με ἐνώπιόν σου εἰς τὸν αἰῶνα
Ту м-ай сприжинит дин причина неприхэнирий меле ши м-ай ашезат пе вечие ынаинтя Та.
13 εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ εἰς τὸν αἰῶνα γένοιτο γένοιτο
Бинекувынтат сэ фие Домнул Думнезеул луй Исраел, дин вешничие ын вешничие! Амин! Амин!

< Ψαλμοί 41 >