Ψαλμοί 120

1 ᾠδὴ τῶν ἀναβαθμῶν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα καὶ εἰσήκουσέν μου

(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

2 κύριε ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

3 τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλῶσσαν δολίαν

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

4 τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημένα σὺν τοῖς ἄνθραξιν τοῖς ἐρημικοῖς

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

5 οἴμμοι ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδαρ

Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

6 πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

7 μετὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικός ὅταν ἐλάλουν αὐτοῖς ἐπολέμουν με δωρεάν

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!