Προς Ρωμαιους 4
1 τι ουν ερουμεν αβρααμ τον πατερα ημων ευρηκεναι κατα σαρκα
Че вом зиче дар кэ а кэпэтат, прин путеря луй, стрэмошул ностру Авраам?
2 ει γαρ αβρααμ εξ εργων εδικαιωθη εχει καυχημα αλλ ου προς τον θεον
Дакэ Авраам а фост сокотит неприхэнит прин фапте, аре ку че сэ се лауде, дар ну ынаинтя луй Думнезеу.
3 τι γαρ η γραφη λεγει επιστευσεν δε αβρααμ τω θεω και ελογισθη αυτω εις δικαιοσυνην
Кэч че зиче Скриптура? „Авраам а крезут пе Думнезеу, ши ачаста и с-а сокотит ка неприхэнире.”
4 τω δε εργαζομενω ο μισθος ου λογιζεται κατα χαριν αλλα κατα οφειλημα
Ынсэ, челуй че лукрязэ, плата кувенитэ луй и се сокотеште ну ка ун хар, чи ка чева даторат;
5 τω δε μη εργαζομενω πιστευοντι δε επι τον δικαιουντα τον ασεβη λογιζεται η πιστις αυτου εις δικαιοσυνην
пе кынд челуй че ну лукрязэ, чи креде ын Чел че сокотеште пе пэкэтос неприхэнит, крединца пе каре о аре ел ый есте сокотитэ ка неприхэнире.
6 καθαπερ και δαυιδ λεγει τον μακαρισμον του ανθρωπου ω ο θεος λογιζεται δικαιοσυνην χωρις εργων
Тот астфел ши Давид нумеште феричит пе омул ачела пе каре Думнезеу, фэрэ фапте, ыл сокотеште неприхэнит.
7 μακαριοι ων αφεθησαν αι ανομιαι και ων επεκαλυφθησαν αι αμαρτιαι
„Фериче”, зиче ел, „де ачея але кэрор фэрэделеӂь сунт ертате ши але кэрор пэкате сунт акоперите!
8 μακαριος ανηρ ω ου μη λογισηται κυριος αμαρτιαν
Фериче де омул кэруя ну-й цине Домнул ын сямэ пэкатул!”
9 ο μακαρισμος ουν ουτος επι την περιτομην η και επι την ακροβυστιαν λεγομεν γαρ οτι ελογισθη τω αβρααμ η πιστις εις δικαιοσυνην
Феричиря ачаста есте нумай пентру чей тэяць ымпрежур сау ши пентру чей нетэяць ымпрежур? Кэч зичем кэ луй Авраам крединца „й-а фост сокотитэ ка неприхэнире”.
10 πως ουν ελογισθη εν περιτομη οντι η εν ακροβυστια ουκ εν περιτομη αλλ εν ακροβυστια
Дар кум й-а фост сокотитэ? Дупэ сау ынаинте де тэеря луй ымпрежур? Ну кынд ера тэят ымпрежур, чи кынд ера нетэят ымпрежур.
11 και σημειον ελαβεν περιτομης σφραγιδα της δικαιοσυνης της πιστεως της εν τη ακροβυστια εις το ειναι αυτον πατερα παντων των πιστευοντων δι ακροβυστιας εις το λογισθηναι και αυτοις την δικαιοσυνην
Апой, а примит ка семн тэеря ымпрежур, ка о печете а ачелей неприхэнирь пе каре о кэпэтасе прин крединцэ, кынд ера нетэят ымпрежур. Ши ачаста, пентру ка сэ фие татэл тутурор челор каре кред, мэкар кэ ну сунт тэяць ымпрежур; ка, адикэ, сэ ли се сокотяскэ ши лор неприхэниря ачаста
12 και πατερα περιτομης τοις ουκ εκ περιτομης μονον αλλα και τοις στοιχουσιν τοις ιχνεσιν της πιστεως της εν τη ακροβυστια του πατρος ημων αβρααμ
ши пентру ка сэ фие ши татэл челор тэяць ымпрежур, адикэ ал ачелора каре ну нумай кэ сунт тэяць ымпрежур, дар ши калкэ пе урмеле крединцей ачелея пе каре о авя татэл ностру Авраам, кынд ну ера тэят ымпрежур.
13 ου γαρ δια νομου η επαγγελια τω αβρααμ η τω σπερματι αυτου το κληρονομον αυτον ειναι του κοσμου αλλα δια δικαιοσυνης πιστεως
Ын адевэр, фэгэдуинца фэкутэ луй Авраам сау семинцей луй, кэ ва моштени лумя, н-а фост фэкутэ пе темеюл Леӂий, чи пе темеюл ачелей неприхэнирь каре се капэтэ прин крединцэ.
14 ει γαρ οι εκ νομου κληρονομοι κεκενωται η πιστις και κατηργηται η επαγγελια
Кэч, дакэ моштениторь сунт чей че се цин де Леӂе, крединца есте задарникэ ши фэгэдуинца есте нимичитэ,
15 ο γαρ νομος οργην κατεργαζεται ου γαρ ουκ εστιν νομος ουδε παραβασις
пентру кэ Леӂя адуче мыние; ши унде ну есте о леӂе, аколо ну есте нич кэлкаре де леӂе.
16 δια τουτο εκ πιστεως ινα κατα χαριν εις το ειναι βεβαιαν την επαγγελιαν παντι τω σπερματι ου τω εκ του νομου μονον αλλα και τω εκ πιστεως αβρααμ ος εστιν πατηρ παντων ημων
Де ачея, моштениторь сунт чей че се фак прин крединцэ, пентру ка сэ фие прин хар, ши пентру ка фэгэдуинца сэ фие кезэшуитэ пентру тоатэ сэмынца луй Авраам: ну нумай пентру сэмынца ачея каре есте суб Леӂе, чи ши пентру сэмынца ачея каре аре крединца луй Авраам, татэл ностру ал тутурор,
17 καθως γεγραπται οτι πατερα πολλων εθνων τεθεικα σε κατεναντι ου επιστευσεν θεου του ζωοποιουντος τους νεκρους και καλουντος τα μη οντα ως οντα
дупэ кум есте скрис: „Те-ам рындуит сэ фий татэл мултор нямурь.” Ел, адикэ, есте татэл ностру ынаинтя луй Думнезеу, ын каре а крезут, каре ынвие морций ши каре кямэ лукруриле каре ну сунт, ка ши кум ар фи.
18 ος παρ ελπιδα επ ελπιδι επιστευσεν εις το γενεσθαι αυτον πατερα πολλων εθνων κατα το ειρημενον ουτως εσται το σπερμα σου
Нэдэждуинд ымпотрива орькэрей нэдеждь, ел а крезут ши астфел а ажунс татэл мултор нямурь, дупэ кум и се спусесе: „Аша ва фи сэмынца та.”
19 και μη ασθενησας τη πιστει ου κατενοησεν το εαυτου σωμα ηδη νενεκρωμενον εκατονταετης που υπαρχων και την νεκρωσιν της μητρας σαρρας
Ши, фииндкэ н-а фост слаб ын крединцэ, ел ну с-а уйтат ла трупул сэу, каре ера ымбэтрынит – авя апроапе о сутэ де ань – нич ла фаптул кэ Сара ну май путя сэ айбэ копий.
20 εις δε την επαγγελιαν του θεου ου διεκριθη τη απιστια αλλ ενεδυναμωθη τη πιστει δους δοξαν τω θεω
Ел ну с-а ындоит де фэгэдуинца луй Думнезеу, прин некрединцэ, чи, ынтэрит прин крединца луй, а дат славэ луй Думнезеу,
21 και πληροφορηθεις οτι ο επηγγελται δυνατος εστιν και ποιησαι
деплин ынкрединцат кэ Ел че фэгэдуеште поате сэ ши ымплиняскэ.
22 διο και ελογισθη αυτω εις δικαιοσυνην
Де ачея, крединца ачаста „й-а фост сокотитэ ка неприхэнире”.
23 ουκ εγραφη δε δι αυτον μονον οτι ελογισθη αυτω
Дар ну нумай пентру ел есте скрис кэ „й-а фост сокотитэ ка неприхэнире”,
24 αλλα και δι ημας οις μελλει λογιζεσθαι τοις πιστευουσιν επι τον εγειραντα ιησουν τον κυριον ημων εκ νεκρων
чи есте скрис ши пентру ной, кэрора, де асеменя, не ва фи сокотитэ, ноуэ, челор че кредем ын Чел че а ынвият дин морць пе Исус Христос, Домнул ностру,
25 ος παρεδοθη δια τα παραπτωματα ημων και ηγερθη δια την δικαιωσιν ημων
каре а фост дат дин причина фэрэделеӂилор ноастре ши а ынвият дин причинэ кэ ам фост сокотиць неприхэниць.
