Προς Ρωμαιους 13

1 πασα ψυχη εξουσιαις υπερεχουσαις υποτασσεσθω ου γαρ εστιν εξουσια ει μη υπο θεου αι δε ουσαι εξουσιαι υπο του θεου τεταγμεναι εισιν

یُشْماکَمْ ایکَیکَجَنَح شاسَنَپَدَسْیَ نِگھْنو بھَوَتُ یَتو یانِ شاسَنَپَدانِ سَنْتِ تانِ سَرْوّانِیشْوَرینَ سْتھاپِتانِ؛ اِیشْوَرَں وِنا پَدَسْتھاپَنَں نَ بھَوَتِ۔

2 ωστε ο αντιτασσομενος τη εξουσια τη του θεου διαταγη ανθεστηκεν οι δε ανθεστηκοτες εαυτοις κριμα ληψονται

اِتِ ہیتوح شاسَنَپَدَسْیَ یَتْ پْراتِکُولْیَں تَدْ اِیشْوَرِییَنِرُوپَنَسْیَ پْراتِکُولْیَمیوَ؛ اَپَرَں یے پْراتِکُولْیَمْ آچَرَنْتِ تے سْویشاں سَمُچِتَں دَنْڈَں سْوَیَمیوَ گھَٹَیَنْتے۔

3 οι γαρ αρχοντες ουκ εισιν φοβος των αγαθων εργων αλλα των κακων θελεις δε μη φοβεισθαι την εξουσιαν το αγαθον ποιει και εξεις επαινον εξ αυτης

شاسْتا سَداچارِناں بھَیَپْرَدو نَہِ دُراچارِنامیوَ بھَیَپْرَدو بھَوَتِ؛ تْوَں کِں تَسْمانْ نِرْبھَیو بھَوِتُمْ اِچّھَسِ؟ تَرْہِ سَتْکَرْمّاچَرَ، تَسْمادْ یَشو لَپْسْیَسے،

4 θεου γαρ διακονος εστιν σοι εις το αγαθον εαν δε το κακον ποιης φοβου ου γαρ εικη την μαχαιραν φορει θεου γαρ διακονος εστιν εκδικος εις οργην τω το κακον πρασσοντι

یَتَسْتَوَ سَداچَرَنایَ سَ اِیشْوَرَسْیَ بھرِتْیوسْتِ۔ کِنْتُ یَدِ کُکَرْمّاچَرَسِ تَرْہِ تْوَں شَنْکَسْوَ یَتَح سَ نِرَرْتھَکَں کھَنْگَں نَ دھارَیَتِ؛ کُکَرْمّاچارِنَں سَمُچِتَں دَنْڈَیِتُمْ سَ اِیشْوَرَسْیَ دَنْڈَدَبھرِتْیَ ایوَ۔

5 διο αναγκη υποτασσεσθαι ου μονον δια την οργην αλλα και δια την συνειδησιν

اَتَایوَ کیوَلَدَنْڈَبھَیانَّہِ کِنْتُ سَدَسَدْبودھادَپِ تَسْیَ وَشْیینَ بھَوِتَوْیَں۔

6 δια τουτο γαρ και φορους τελειτε λειτουργοι γαρ θεου εισιν εις αυτο τουτο προσκαρτερουντες

ایتَسْمادْ یُشْماکَں راجَکَرَدانَمَپْیُچِتَں یَسْمادْ یے کَرَں گرِہْلَنْتِ تَ اِیشْوَرَسْیَ کِنْکَرا بھُوتْوا سَتَتَمْ ایتَسْمِنْ کَرْمَّنِ نِوِشْٹاسْتِشْٹھَنْتِ۔

7 αποδοτε ουν πασιν τας οφειλας τω τον φορον τον φορον τω το τελος το τελος τω τον φοβον τον φοβον τω την τιμην την τιμην

اَسْماتْ کَرَگْراہِنے کَرَں دَتَّ، تَتھا شُلْکَگْراہِنے شُلْکَں دَتَّ، اَپَرَں یَسْمادْ بھیتَوْیَں تَسْمادْ بِبھِیتَ، یَشْچَ سَمادَرَنِییَسْتَں سَمادْرِیَدھْوَمْ؛ اِتّھَں یَسْیَ یَتْ پْراپْیَں تَتْ تَسْمَے دَتَّ۔

8 μηδενι μηδεν οφειλετε ει μη το αγαπαν αλληλους ο γαρ αγαπων τον ετερον νομον πεπληρωκεν

یُشْماکَں پَرَسْپَرَں پْریمَ وِنا نْیَتْ کِمَپِ دییَمْ رِنَں نَ بھَوَتُ، یَتو یَح پَرَسْمِنْ پْریمَ کَروتِ تینَ وْیَوَسْتھا سِدھْیَتِ۔

9 το γαρ ου μοιχευσεις ου φονευσεις ου κλεψεις [ου ψευδομαρτυρησεις] ουκ επιθυμησεις και ει τις ετερα εντολη εν τουτω τω λογω ανακεφαλαιουται εν τω αγαπησεις τον πλησιον σου ως σεαυτον

وَسْتُتَح پَرَدارانْ ما گَچّھَ، نَرَہَتْیاں ما کارْشِیح، چَیرْیَّں ما کارْشِیح، مِتھْیاساکْشْیَں ما دیہِ، لوبھَں ما کارْشِیح، ایتاح سَرْوّا آجْنا ایتابھْیو بھِنّا یا کاچِدْ آجْناسْتِ ساپِ سْوَسَمِیپَواسِنِ سْوَوَتْ پْریمَ کُرْوِّتْیَنینَ وَچَنینَ ویدِتا۔

10 η αγαπη τω πλησιον κακον ουκ εργαζεται πληρωμα ουν νομου η αγαπη

یَتَح پْریمَ سَمِیپَواسِنوشُبھَں نَ جَنَیَتِ تَسْماتْ پْریمْنا سَرْوّا وْیَوَسْتھا پالْیَتے۔

11 και τουτο ειδοτες τον καιρον οτι ωρα ημας ηδη εξ υπνου εγερθηναι νυν γαρ εγγυτερον ημων η σωτηρια η οτε επιστευσαμεν

پْرَتْیَیِیبھَوَنَکالےسْماکَں پَرِتْرانَسْیَ سامِیپْیادْ اِدانِیں تَسْیَ سامِیپْیَمْ اَوْیَوَہِتَں؛ اَتَح سَمَیَں وِوِچْیاسْمابھِح سامْپْرَتَمْ اَوَشْیَمیوَ نِدْراتو جاگَرْتَّوْیَں۔

12 η νυξ προεκοψεν η δε ημερα ηγγικεν αποθωμεθα ουν τα εργα του σκοτους και ενδυσωμεθα τα οπλα του φωτος

بَہُتَرا یامِنِی گَتا پْرَبھاتَں سَنِّدھِں پْراپْتَں تَسْماتْ تامَسِییاح کْرِیاح پَرِتْیَجْیاسْمابھِ رْواسَرِییا سَجّا پَرِدھاتَوْیا۔

13 ως εν ημερα ευσχημονως περιπατησωμεν μη κωμοις και μεθαις μη κοιταις και ασελγειαις μη εριδι και ζηλω

اَتو ہیتو رْوَیَں دِوا وِہِتَں سَداچَرَنَمْ آچَرِشْیامَح۔ رَنْگَرَسو مَتَّتْوَں لَمْپَٹَتْوَں کامُکَتْوَں وِوادَ اِیرْشْیا چَیتانِ پَرِتْیَکْشْیامَح۔

14 αλλ ενδυσασθε τον κυριον ιησουν χριστον και της σαρκος προνοιαν μη ποιεισθε εις επιθυμιας

یُویَں پْرَبھُیِیشُکھْرِیشْٹَرُوپَں پَرِچّھَدَں پَرِدھَدّھوَں سُکھابھِلاشَپُورَنایَ شارِیرِکاچَرَنَں ماچَرَتَ۔