Κατα Ματθαιον 9
1 και εμβας εις το πλοιον διεπερασεν και ηλθεν εις την ιδιαν πολιν
Montant dans une barque, Jésus repassa l'eau et vint dans sa ville.
2 και ιδου προσεφερον αυτω παραλυτικον επι κλινης βεβλημενον και ιδων ο ιησους την πιστιν αυτων ειπεν τω παραλυτικω θαρσει τεκνον αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου
On lui présenta un paralytique étendu sur un lit. Voyant leur foi, il dit au paralytique: «Courage! mon enfant, tes péchés sont pardonnés.»
3 και ιδου τινες των γραμματεων ειπον εν εαυτοις ουτος βλασφημει
Il y avait là quelques Scribes. «Cet homme blasphème», se dirent-ils en eux-mêmes;
4 και ιδων ο ιησους τας ενθυμησεις αυτων ειπεν ινα τι υμεις ενθυμεισθε πονηρα εν ταις καρδιαις υμων
mais Jésus vit leurs pensées et dit: «Pourquoi pensez-vous le mal dans vos coeurs?
5 τι γαρ εστιν ευκοπωτερον ειπειν αφεωνται σου αι αμαρτιαι η ειπειν εγειραι και περιπατει
Lequel est le plus facile de dire: «Tes péchés sont pardonnés» ou de dire: Lève toi et marche?»
6 ινα δε ειδητε οτι εξουσιαν εχει ο υιος του ανθρωπου επι της γης αφιεναι αμαρτιας τοτε λεγει τω παραλυτικω εγερθεις αρον σου την κλινην και υπαγε εις τον οικον σου
Or, afin que vous sachiez que le Fils de l'homme a, sur la terre, le pouvoir de pardonner des péchés lève-toi, dit-il au paralytique, emporte ton lit et retourne dans ta maison.»
7 και εγερθεις απηλθεν εις τον οικον αυτου
Il se leva et s'en alla en sa maison.
8 ιδοντες δε οι οχλοι εθαυμασαν και εδοξασαν τον θεον τον δοντα εξουσιαν τοιαυτην τοις ανθρωποις
Les multitudes, voyant cela, furent saisies de crainte et rendirent gloire à Dieu de ce qu'il avait donné une telle puissance aux hommes.
9 και παραγων ο ιησους εκειθεν ειδεν ανθρωπον καθημενον επι το τελωνιον ματθαιον λεγομενον και λεγει αυτω ακολουθει μοι και αναστας ηκολουθησεν αυτω
Jésus, parti de là, vit, en passant, un homme, appelé Matthieu, assis au bureau du péage. Il lui dit; «Suis-moi.» Matthieu se leva et le suivit.
10 και εγενετο αυτου ανακειμενου εν τη οικια και ιδου πολλοι τελωναι και αμαρτωλοι ελθοντες συνανεκειντο τω ιησου και τοις μαθηταις αυτου
Jésus étant à table dans la maison de Matthieu, il arriva que beaucoup de publicains et de pécheurs, étant survenus, s'y trouvèrent avec lui et avec ses disciples.
11 και ιδοντες οι φαρισαιοι ειπον τοις μαθηταις αυτου δια τι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εσθιει ο διδασκαλος υμων
Ce que voyant, les Pharisiens dirent à ses disciples: «Pourquoi votre Maître mange-t-il avec les publicains et les pécheurs?»
12 ο δε ιησους ακουσας ειπεν αυτοις ου χρειαν εχουσιν οι ισχυοντες ιατρου αλλ οι κακως εχοντες
Jésus les entendit: «Ce ne sont pas, dit-il, les gens bien portants qui ont besoin de médecin; ce sont les malades.»
13 πορευθεντες δε μαθετε τι εστιν ελεον θελω και ου θυσιαν ου γαρ ηλθον καλεσαι δικαιους αλλα αμαρτωλους εις μετανοιαν
Allez apprendre le sens de cette parole: «Je veux miséricorde et non pas sacrifice; » car je ne suis pas venu appeler des justes, mais des pécheurs.»
14 τοτε προσερχονται αυτω οι μαθηται ιωαννου λεγοντες δια τι ημεις και οι φαρισαιοι νηστευομεν πολλα οι δε μαθηται σου ου νηστευουσιν
Alors les disciples de Jean s'approchèrent de lui et lui demandèrent: «Pourquoi, lorsque nous et les Pharisiens nous jeûnons, tes disciples ne jeûnent-ils pas?»
15 και ειπεν αυτοις ο ιησους μη δυνανται οι υιοι του νυμφωνος πενθειν εφ οσον μετ αυτων εστιν ο νυμφιος ελευσονται δε ημεραι οταν απαρθη απ αυτων ο νυμφιος και τοτε νηστευσουσιν
Jésus leur répondit: «Les amis de l'époux peuvent-ils s'attrister durant le temps que l'époux est avec eux? Des jours viendront où l'époux leur sera enlevé, ils jeûneront alors.»
16 ουδεις δε επιβαλλει επιβλημα ρακους αγναφου επι ιματιω παλαιω αιρει γαρ το πληρωμα αυτου απο του ιματιου και χειρον σχισμα γινεται
«Personne ne met un morceau d'étoffe neuve à un vieux vêtement; car ce morceau emporte une partie du vêtement qu'il recouvre et fait une plus grande déchirure.
17 ουδε βαλλουσιν οινον νεον εις ασκους παλαιους ει δε μηγε ρηγνυνται οι ασκοι και ο οινος εκχειται και οι ασκοι απολουνται αλλα βαλλουσιν οινον νεον εις ασκους καινους και αμφοτεροι συντηρουνται
Ce n'est pas non plus dans de vieilles outres que l'on verse du vin nouveau; sans quoi les outres se rompent, le vin se répand et les outres sont perdues. Mais on verse le vin nouveau dans des outres neuves, et tous deux se conservent.»
18 ταυτα αυτου λαλουντος αυτοις ιδου αρχων εις ελθων προσεκυνει αυτω λεγων οτι η θυγατηρ μου αρτι ετελευτησεν αλλα ελθων επιθες την χειρα σου επ αυτην και ζησεται
Il leur parlait encore lorsqu'un chef de synagogue entra et se prosterna devant lui. «Ma fille, dit-il, vient de mourir; mais viens, pose ta main sur elle, et elle vivra.»
19 και εγερθεις ο ιησους ηκολουθησεν αυτω και οι μαθηται αυτου
Jésus se leva et le suivit avec ses disciples.
20 και ιδου γυνη αιμορροουσα δωδεκα ετη προσελθουσα οπισθεν ηψατο του κρασπεδου του ιματιου αυτου
Or une femme, malade d'une perte de sang depuis douze années, s'approcha par derrière et toucha la frange de son vêtement.
21 ελεγεν γαρ εν εαυτη εαν μονον αψωμαι του ιματιου αυτου σωθησομαι
Car elle se disait à elle-même: «Si seulement je touche son vêtement, je serai guérie.»
22 ο δε ιησους επιστραφεις και ιδων αυτην ειπεν θαρσει θυγατερ η πιστις σου σεσωκεν σε και εσωθη η γυνη απο της ωρας εκεινης
Jésus se retournant et la voyant, lui dit: «Courage, ma fille, ta foi t'a guérie.» Et à l'instant même la femme fut guérie.
23 και ελθων ο ιησους εις την οικιαν του αρχοντος και ιδων τους αυλητας και τον οχλον θορυβουμενον
Parvenu à la maison du chef, Jésus dit, en voyant tes joueurs de flûtes et la foule qui se livrait à de bruyantes lamentations:
24 λεγει αυτοις αναχωρειτε ου γαρ απεθανεν το κορασιον αλλα καθευδει και κατεγελων αυτου
«Retirez-vous, cette jeune fille n'est pas morte, mais elle dort.» On se moquait de lui;
25 οτε δε εξεβληθη ο οχλος εισελθων εκρατησεν της χειρος αυτης και ηγερθη το κορασιον
mais quand on eut renvoyé tout le monde, il entra, saisit la main de la jeune fille, et elle se réveilla.
26 και εξηλθεν η φημη αυτη εις ολην την γην εκεινην
Le bruit s'en répandit dans tout le pays.
27 και παραγοντι εκειθεν τω ιησου ηκολουθησαν αυτω δυο τυφλοι κραζοντες και λεγοντες ελεησον ημας υιε δαυιδ
Comme Jésus partait de là, deux aveugles le suivirent, criant et disant: «Aie pitié de nous, fils de David!»
28 ελθοντι δε εις την οικιαν προσηλθον αυτω οι τυφλοι και λεγει αυτοις ο ιησους πιστευετε οτι δυναμαι τουτο ποιησαι λεγουσιν αυτω ναι κυριε
Il entra dans la maison, les aveugles vinrent l'y trouver: «Croyez vous, leur dit Jésus, que j'aie la puissance de faire cela?» — Ils répondirent: «Oui, Seigneur!»
29 τοτε ηψατο των οφθαλμων αυτων λεγων κατα την πιστιν υμων γενηθητω υμιν
«Qu'il vous soit fait selon votre foi!» dit-il alors en leur touchant les yeux.
30 και ανεωχθησαν αυτων οι οφθαλμοι και ενεβριμησατο αυτοις ο ιησους λεγων ορατε μηδεις γινωσκετω
Et leurs yeux s'ouvrirent. Jésus ajouta d'un ton sévère: «Veillez à ce que nul ne le sache!»
31 οι δε εξελθοντες διεφημισαν αυτον εν ολη τη γη εκεινη
Mais eux, s'en étant allés, publièrent sa renommée dans tout ce pays.
32 αυτων δε εξερχομενων ιδου προσηνεγκαν αυτω ανθρωπον κωφον δαιμονιζομενον
Après leur départ, on lui présenta un muet qui avait un démon.
33 και εκβληθεντος του δαιμονιου ελαλησεν ο κωφος και εθαυμασαν οι οχλοι λεγοντες ουδεποτε εφανη ουτως εν τω ισραηλ
Et le démon ayant été chassé, le muet parla. Les multitudes disaient dans leur admiration: «On n'a jamais rien vu de semblable en Israël!»
34 οι δε φαρισαιοι ελεγον εν τω αρχοντι των δαιμονιων εκβαλλει τα δαιμονια
Quant aux Pharisiens, ils disaient: «C'est par le Prince des démons qu'il chasse les démons!
35 και περιηγεν ο ιησους τας πολεις πασας και τας κωμας διδασκων εν ταις συναγωγαις αυτων και κηρυσσων το ευαγγελιον της βασιλειας και θεραπευων πασαν νοσον και πασαν μαλακιαν εν τω λαω
Jésus cependant parcourait toutes les villes et tous les villages, enseignant dans leurs synagogues, prêchant l'Évangile du Royaume et guérissant toute sorte de maux et d'infirmités.
36 ιδων δε τους οχλους εσπλαγχνισθη περι αυτων οτι ησαν εσκυλμενοι και ερριμμενοι ωσει προβατα μη εχοντα ποιμενα
Voyant les multitudes, il fut ému de compassion, car elles étaient comme des brebis sans berger, épuisées et gisantes çà et là.
37 τοτε λεγει τοις μαθηταις αυτου ο μεν θερισμος πολυς οι δε εργαται ολιγοι
Alors il dit à ses disciples: «La moisson est grande et les ouvriers en petit nombre.
38 δεηθητε ουν του κυριου του θερισμου οπως εκβαλη εργατας εις τον θερισμον αυτου
Priez donc le maître de la moisson d'envoyer des, ouvriers dans sa moisson.»
