< Κατα Μαρκον 5 >

1 και ηλθον εις το περαν της θαλασσης εις την χωραν των γαδαρηνων
ਅਥ ਤੂ ਸਿਨ੍ਧੁਪਾਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਗਿਦੇਰੀਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਉਪਤਸ੍ਥੁਃ|
2 και εξελθοντι αυτω εκ του πλοιου ευθεως απηντησεν αυτω εκ των μνημειων ανθρωπος εν πνευματι ακαθαρτω
ਨੌਕਾਤੋ ਨਿਰ੍ਗਤਮਾਤ੍ਰਾਦ੍ ਅਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤ ਏਕਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੇਤ੍ਯ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਚ੍ ਚਕਾਰ|
3 ος την κατοικησιν ειχεν εν τοις μνημασιν και ουτε αλυσεσιν ουδεις εδυνατο αυτον δησαι
ਸ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ(ਅ)ਵਾਤ੍ਸੀਤ੍ ਕੋਪਿ ਤੰ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲੇਨ ਬਦ੍ੱਵਾ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੋਤ੍|
4 δια το αυτον πολλακις πεδαις και αλυσεσιν δεδεσθαι και διεσπασθαι υπ αυτου τας αλυσεις και τας πεδας συντετριφθαι και ουδεις αυτον ισχυεν δαμασαι
ਜਨੈਰ੍ਵਾਰੰ ਨਿਗਡੈਃ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲੈਸ਼੍ਚ ਸ ਬੱਧੋਪਿ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਾਨ੍ਯਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯ ਮੋਚਿਤਵਾਨ੍ ਨਿਗਡਾਨਿ ਚ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਖਣ੍ਡੰ ਖਣ੍ਡੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਕੋਪਿ ਤੰ ਵਸ਼ੀਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਸ਼ਕ|
5 και δια παντος νυκτος και ημερας εν τοις ορεσιν και εν τοις μνημασιν ην κραζων και κατακοπτων εαυτον λιθοις
ਦਿਵਾਨਿਸ਼ੰ ਸਦਾ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਞ੍ਚ ਭ੍ਰਮਿਤ੍ਵਾ ਚੀਤ੍ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਗ੍ਰਾਵਭਿਸ਼੍ਚ ਸ੍ਵਯੰ ਸ੍ਵੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
6 ιδων δε τον ιησουν απο μακροθεν εδραμεν και προσεκυνησεν αυτω
ਸ ਯੀਸ਼ੁੰ ਦੂਰਾਤ੍ ਪਸ਼੍ਯੰਨੇਵ ਧਾਵਨ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਣਨਾਮ ਉਚੈਰੁਵੰਸ਼੍ਚੋਵਾਚ,
7 και κραξας φωνη μεγαλη ειπεν τι εμοι και σοι ιησου υιε του θεου του υψιστου ορκιζω σε τον θεον μη με βασανισης
ਹੇ ਸਰ੍ੱਵੋਪਰਿਸ੍ਥੇਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰ ਯੀਸ਼ੋ ਭਵਤਾ ਸਹ ਮੇ ਕਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਃ? ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਮੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸ਼ਾਪਯੇ ਮਾਂ ਮਾ ਯਾਤਯ|
8 ελεγεν γαρ αυτω εξελθε το πνευμα το ακαθαρτον εκ του ανθρωπου
ਯਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਰੇ ਅਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤ, ਅਸ੍ਮਾੰਨਰਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਨਿਰ੍ਗੱਛ|
9 και επηρωτα αυτον τι σοι ονομα και απεκριθη λεγων λεγεων ονομα μοι οτι πολλοι εσμεν
ਅਥ ਸ ਤੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੇ ਨਾਮ? ਤੇਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਵਯਮਨੇਕੇ (ਅ)ਸ੍ਮਸ੍ਤਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮੰਨਾਮ ਬਾਹਿਨੀ|
10 και παρεκαλει αυτον πολλα ινα μη αυτους αποστειλη εξω της χωρας
ਤਤੋਸ੍ਮਾਨ੍ ਦੇਸ਼ਾੰਨ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯੇਤਿ ਤੇ ਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ|
11 ην δε εκει προς τω ορει αγελη χοιρων μεγαλη βοσκομενη
ਤਦਾਨੀਂ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਨਿਕਸ਼਼ਾ ਬ੍ਰੁʼਹਨ੍ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਸ਼੍ਚਰੰਨਾਸੀਤ੍|
12 και παρεκαλεσαν αυτον παντες οι δαιμονες λεγοντες πεμψον ημας εις τους χοιρους ινα εις αυτους εισελθωμεν
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਭੂਤਾ ਵਿਨਯੇਨ ਜਗਦੁਃ, ਅਮੁੰ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਿਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਿਣੁ|
13 και επετρεψεν αυτοις ευθεως ο ιησους και εξελθοντα τα πνευματα τα ακαθαρτα εισηλθον εις τους χοιρους και ωρμησεν η αγελη κατα του κρημνου εις την θαλασσαν ησαν δε ως δισχιλιοι και επνιγοντο εν τη θαλασση
ਯੀਸ਼ੁਨਾਨੁਜ੍ਞਾਤਾਸ੍ਤੇ(ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਾ ਬਹਿਰ੍ਨਿਰ੍ਯਾਯ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜੰ ਪ੍ਰਾਵਿਸ਼ਨ੍ ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਰਾਹਾ ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਪ੍ਰਾਯੋਦ੍ਵਿਸਹਸ੍ਰਸੰਙ੍ਖ੍ਯਕਾਃ ਕਟਕੇਨ ਮਹਾਜਵਾਦ੍ ਧਾਵਨ੍ਤਃ ਸਿਨ੍ਧੌ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਜਹੁਃ|
14 οι δε βοσκοντες τους χοιρους εφυγον και ανηγγειλαν εις την πολιν και εις τους αγρους και εξηλθον ιδειν τι εστιν το γεγονος
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਰਾਹਪਾਲਕਾਃ ਪਲਾਯਮਾਨਾਃ ਪੁਰੇ ਗ੍ਰਾਮੇ ਚ ਤਦ੍ਵਾਰ੍ੱਤੰ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ| ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਘਟਿਤੰ ਤਤ੍ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਬਹਿਰ੍ਜਗ੍ਮੁਃ
15 και ερχονται προς τον ιησουν και θεωρουσιν τον δαιμονιζομενον καθημενον και ιματισμενον και σωφρονουντα τον εσχηκοτα τον λεγεωνα και εφοβηθησαν
ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤੰ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਮ੍ ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਬਾਹਿਨੀਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤੰ ਨਰੰ ਸਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸਚੇਤਨੰ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਞ੍ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
16 διηγησαντο δε αυτοις οι ιδοντες πως εγενετο τω δαιμονιζομενω και περι των χοιρων
ਤਤੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਤਤ੍ਕਾਰ੍ੱਯਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਨਰਸ੍ਯ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਸ੍ਯਾਪਿ ਤਾਂ ਧਟਨਾਂ ਵਰ੍ਣਯਾਮਾਸੁਃ|
17 και ηρξαντο παρακαλειν αυτον απελθειν απο των οριων αυτων
ਤਤਸ੍ਤੇ ਸ੍ਵਸੀਮਾਤੋ ਬਹਿਰ੍ਗਨ੍ਤੁੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਵਿਨੇਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
18 και εμβαντος αυτου εις το πλοιον παρεκαλει αυτον ο δαιμονισθεις ινα η μετ αυτου
ਅਥ ਤਸ੍ਯ ਨੌਕਾਰੋਹਣਕਾਲੇ ਸ ਭੂਤਮੁਕ੍ਤੋ ਨਾ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਸਹ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਤੇ;
19 ο δε ιησους ουκ αφηκεν αυτον αλλα λεγει αυτω υπαγε εις τον οικον σου προς τους σους και αναγγειλον αυτοις οσα σοι ο κυριος πεποιηκεν και ηλεησεν σε
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਮਨਨੁਮਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜਾਤ੍ਮੀਯਾਨਾਂ ਸਮੀਪੰ ਗ੍ਰੁʼਹਞ੍ਚ ਗੱਛ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤ੍ਵਯਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਾਨਿ ਤਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯ|
20 και απηλθεν και ηρξατο κηρυσσειν εν τη δεκαπολει οσα εποιησεν αυτω ο ιησους και παντες εθαυμαζον
ਅਤਃ ਸ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਦਿਕਾਪਲਿਦੇਸ਼ੇ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
21 και διαπερασαντος του ιησου εν τω πλοιω παλιν εις το περαν συνηχθη οχλος πολυς επ αυτον και ην παρα την θαλασσαν
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੌ ਨਾਵਾ ਪੁਨਰਨ੍ਯਪਾਰ ਉੱਤੀਰ੍ਣੇ ਸਿਨ੍ਧੁਤਟੇ ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸਤਿ ਤਤ੍ਸਮੀਪੇ ਬਹੁਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਾਗਮੋ(ਅ)ਭੂਤ੍|
22 και ιδου ερχεται εις των αρχισυναγωγων ονοματι ιαειρος και ιδων αυτον πιπτει προς τους ποδας αυτου
ਅਪਰੰ ਯਾਯੀਰ੍ ਨਾਮ੍ਨਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਯਾਧਿਪ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵੈਵ ਚਰਣਯੋਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਬਹੁ ਨਿਵੇਦ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍;
23 και παρεκαλει αυτον πολλα λεγων οτι το θυγατριον μου εσχατως εχει ινα ελθων επιθης αυτη τας χειρας οπως σωθη και ζησεται
ਮਮ ਕਨ੍ਯਾ ਮ੍ਰੁʼਤਪ੍ਰਾਯਾਭੂਦ੍ ਅਤੋ ਭਵਾਨੇਤ੍ਯ ਤਦਾਰੋਗ੍ਯਾਯ ਤਸ੍ਯਾ ਗਾਤ੍ਰੇ ਹਸ੍ਤਮ੍ ਅਰ੍ਪਯਤੁ ਤੇਨੈਵ ਸਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
24 και απηλθεν μετ αυτου και ηκολουθει αυτω οχλος πολυς και συνεθλιβον αυτον
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਨ ਸਹ ਚਲਿਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਬਹੁਲੋਕਾਸ਼੍ਚਲਿਤ੍ਵਾ ਤਾਦ੍ਗਾਤ੍ਰੇ ਪਤਿਤਾਃ|
25 και γυνη τις ουσα εν ρυσει αιματος ετη δωδεκα
ਅਥ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਾਣਿ ਪ੍ਰਦਰਰੋਗੇਣ
26 και πολλα παθουσα υπο πολλων ιατρων και δαπανησασα τα παρ αυτης παντα και μηδεν ωφεληθεισα αλλα μαλλον εις το χειρον ελθουσα
ਸ਼ੀਰ੍ਣਾ ਚਿਕਿਤ੍ਸਕਾਨਾਂ ਨਾਨਾਚਿਕਿਤ੍ਸਾਭਿਸ਼੍ਚ ਦੁਃਖੰ ਭੁਕ੍ਤਵਤੀ ਚ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਵ੍ਯਯਿਤ੍ਵਾਪਿ ਨਾਰੋਗ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਚ ਪੁਨਰਪਿ ਪੀਡਿਤਾਸੀੱਚ
27 ακουσασα περι του ιησου ελθουσα εν τω οχλω οπισθεν ηψατο του ιματιου αυτου
ਯਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਸਾ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਮਨਸਾਕਥਯਤ੍ ਯਦ੍ਯਹੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮਾਤ੍ਰ ਸ੍ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਲਭੇਯੰ ਤਦਾ ਰੋਗਹੀਨਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
28 ελεγεν γαρ οτι καν των ιματιων αυτου αψωμαι σωθησομαι
ਅਤੋਹੇਤੋਃ ਸਾ ਲੋਕਾਰਣ੍ਯਮਧ੍ਯੇ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼|
29 και ευθεως εξηρανθη η πηγη του αιματος αυτης και εγνω τω σωματι οτι ιαται απο της μαστιγος
ਤੇਨੈਵ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਸ੍ਯਾ ਰਕ੍ਤਸ੍ਰੋਤਃ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੰ ਸ੍ਵਯੰ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਰੋਗਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਾ ਇਤ੍ਯਪਿ ਦੇਹੇ(ਅ)ਨੁਭੂਤਾ|
30 και ευθεως ο ιησους επιγνους εν εαυτω την εξ αυτου δυναμιν εξελθουσαν επιστραφεις εν τω οχλω ελεγεν τις μου ηψατο των ιματιων
ਅਥ ਸ੍ਵਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ਗਤਾ ਯੀਸ਼ੁਰੇਤਨ੍ਮਨਸਾ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਲੋਕਨਿਵਹੰ ਪ੍ਰਤਿ ਮੁਖੰ ਵ੍ਯਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਕੇਨ ਮਦ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੰ?
31 και ελεγον αυτω οι μαθηται αυτου βλεπεις τον οχλον συνθλιβοντα σε και λεγεις τις μου ηψατο
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਊਚੁਃ ਭਵਤੋ ਵਪੁਸ਼਼ਿ ਲੋਕਾਃ ਸੰਘਰ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤਿ ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਕੇਨ ਮਦ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਮਿਤਿ ਕੁਤਃ ਕਥਯਤਿ?
32 και περιεβλεπετο ιδειν την τουτο ποιησασαν
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੇਨ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਦ੍ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਯੀਸ਼ੁਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
33 η δε γυνη φοβηθεισα και τρεμουσα ειδυια ο γεγονεν επ αυτη ηλθεν και προσεπεσεν αυτω και ειπεν αυτω πασαν την αληθειαν
ਤਤਃ ਸਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਭੀਤਾ ਕਮ੍ਪਿਤਾ ਚ ਸਤੀ ਸ੍ਵਸ੍ਯਾ ਰੁਕ੍ਪ੍ਰਤਿਕ੍ਰਿਯਾ ਜਾਤੇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਗਤ੍ਯ ਤਤ੍ਸੰਮੁਖੇ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਸਤ੍ਯੰ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਯਾਮਾਸ|
34 ο δε ειπεν αυτη θυγατερ η πιστις σου σεσωκεν σε υπαγε εις ειρηνην και ισθι υγιης απο της μαστιγος σου
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਂ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ ਤਵ ਪ੍ਰਤੀਤਿਸ੍ਤ੍ਵਾਮ੍ ਅਰੋਗਾਮਕਰੋਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੇਣ ਵ੍ਰਜ ਸ੍ਵਰੋਗਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਾ ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠ|
35 ετι αυτου λαλουντος ερχονται απο του αρχισυναγωγου λεγοντες οτι η θυγατηρ σου απεθανεν τι ετι σκυλλεις τον διδασκαλον
ਇਤਿਵਾਕ੍ਯਵਦਨਕਾਲੇ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਾਲ੍ ਲੋਕਾ ਏਤ੍ਯਾਧਿਪੰ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ ਤਵ ਕਨ੍ਯਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਗੁਰੁੰ ਪੁਨਃ ਕੁਤਃ ਕ੍ਲਿਸ਼੍ਨਾਸਿ?
36 ο δε ιησους ευθεως ακουσας τον λογον λαλουμενον λεγει τω αρχισυναγωγω μη φοβου μονον πιστευε
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵੈਵ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪੰ ਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਮਾ ਭੈਸ਼਼ੀਃ ਕੇਵਲੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਹਿ|
37 και ουκ αφηκεν ουδενα αυτω συνακολουθησαι ει μη πετρον και ιακωβον και ιωαννην τον αδελφον ιακωβου
ਅਥ ਪਿਤਰੋ ਯਾਕੂਬ੍ ਤਦ੍ਭ੍ਰਾਤਾ ਯੋਹਨ੍ ਚ ਏਤਾਨ੍ ਵਿਨਾ ਕਮਪਿ ਸ੍ਵਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਾਤੁੰ ਨਾਨ੍ਵਮਨ੍ਯਤ|
38 και ερχεται εις τον οικον του αρχισυναγωγου και θεωρει θορυβον κλαιοντας και αλαλαζοντας πολλα
ਤਸ੍ਯ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਕਲਹੰ ਬਹੁਰੋਦਨੰ ਵਿਲਾਪਞ੍ਚ ਕੁਰ੍ੱਵਤੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਦਦਰ੍ਸ਼|
39 και εισελθων λεγει αυτοις τι θορυβεισθε και κλαιετε το παιδιον ουκ απεθανεν αλλα καθευδει
ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਕੁਤ ਇੱਥੰ ਕਲਹੰ ਰੋਦਨਞ੍ਚ ਕੁਰੁਥ? ਕਨ੍ਯਾ ਨ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਨਿਦ੍ਰਾਤਿ|
40 και κατεγελων αυτου ο δε εκβαλων παντας παραλαμβανει τον πατερα του παιδιου και την μητερα και τους μετ αυτου και εισπορευεται οπου ην το παιδιον ανακειμενον
ਤਸ੍ਮਾੱਤੇ ਤਮੁਪਜਹਸੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕਨ੍ਯਾਯਾਃ ਪਿਤਰੌ ਸ੍ਵਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯਤ੍ਰ ਕਨ੍ਯਾਸੀਤ੍ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
41 και κρατησας της χειρος του παιδιου λεγει αυτη ταλιθα κουμι ο εστιν μεθερμηνευομενον το κορασιον σοι λεγω εγειραι
ਅਥ ਸ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਨ੍ਯਾਯਾ ਹਸ੍ਤੌ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਾਂ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਟਾਲੀਥਾ ਕੂਮੀ, ਅਰ੍ਥਤੋ ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ ਤ੍ਵਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|
42 και ευθεως ανεστη το κορασιον και περιεπατει ην γαρ ετων δωδεκα και εξεστησαν εκστασει μεγαλη
ਤੁਨੈਵ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸਾ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਵਯਸ੍ਕਾ ਕਨ੍ਯਾ ਪੋੱਥਾਯ ਚਲਿਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਇਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮਹਾਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤਾਃ|
43 και διεστειλατο αυτοις πολλα ινα μηδεις γνω τουτο και ειπεν δοθηναι αυτη φαγειν
ਤਤ ਏਤਸ੍ਯੈ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਖਾਦ੍ਯੰ ਦੱਤੇਤਿ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਏਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਕਮਪਿ ਨ ਜ੍ਞਾਪਯਤੇਤਿ ਦ੍ਰੁʼਢਮਾਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

< Κατα Μαρκον 5 >