Κατα Μαρκον 4
1 και παλιν ηρξατο διδασκειν παρα την θαλασσαν και συνηχθη προς αυτον οχλος πολυς ωστε αυτον εμβαντα εις το πλοιον καθησθαι εν τη θαλασση και πας ο οχλος προς την θαλασσαν επι της γης ην
ಅನನ್ತರಂ ಸ ಸಮುದ್ರತಟೇ ಪುನರುಪದೇಷ್ಟುಂ ಪ್ರಾರೇಭೇ, ತತಸ್ತತ್ರ ಬಹುಜನಾನಾಂ ಸಮಾಗಮಾತ್ ಸ ಸಾಗರೋಪರಿ ನೌಕಾಮಾರುಹ್ಯ ಸಮುಪವಿಷ್ಟಃ; ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾಃ ಸಮುದ್ರಕೂಲೇ ತಸ್ಥುಃ|
2 και εδιδασκεν αυτους εν παραβολαις πολλα και ελεγεν αυτοις εν τη διδαχη αυτου
ತದಾ ಸ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಭಿ ರ್ಬಹೂಪದಿಷ್ಟವಾನ್ ಉಪದಿಶಂಶ್ಚ ಕಥಿತವಾನ್,
3 ακουετε ιδου εξηλθεν ο σπειρων του σπειραι
ಅವಧಾನಂ ಕುರುತ, ಏಕೋ ಬೀಜವಪ್ತಾ ಬೀಜಾನಿ ವಪ್ತುಂ ಗತಃ;
4 και εγενετο εν τω σπειρειν ο μεν επεσεν παρα την οδον και ηλθεν τα πετεινα και κατεφαγεν αυτο
ವಪನಕಾಲೇ ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ಮಾರ್ಗಪಾಶ್ವೇ ಪತಿತಾನಿ, ತತ ಆಕಾಶೀಯಪಕ್ಷಿಣ ಏತ್ಯ ತಾನಿ ಚಖಾದುಃ|
5 αλλο δε επεσεν επι το πετρωδες οπου ουκ ειχεν γην πολλην και ευθεως εξανετειλεν δια το μη εχειν βαθος γης
ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ಸ್ವಲ್ಪಮೃತ್ತಿಕಾವತ್ಪಾಷಾಣಭೂಮೌ ಪತಿತಾನಿ ತಾನಿ ಮೃದೋಲ್ಪತ್ವಾತ್ ಶೀಘ್ರಮಙ್ಕುರಿತಾನಿ;
6 ηλιου δε ανατειλαντος εκαυματισθη και δια το μη εχειν ριζαν εξηρανθη
ಕಿನ್ತೂದಿತೇ ಸೂರ್ಯ್ಯೇ ದಗ್ಧಾನಿ ತಥಾ ಮೂಲಾನೋ ನಾಧೋಗತತ್ವಾತ್ ಶುಷ್ಕಾಣಿ ಚ|
7 και αλλο επεσεν εις τας ακανθας και ανεβησαν αι ακανθαι και συνεπνιξαν αυτο και καρπον ουκ εδωκεν
ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ಕಣ್ಟಕಿವನಮಧ್ಯೇ ಪತಿತಾನಿ ತತಃ ಕಣ್ಟಕಾನಿ ಸಂವೃದ್ವ್ಯ ತಾನಿ ಜಗ್ರಸುಸ್ತಾನಿ ನ ಚ ಫಲಿತಾನಿ|
8 και αλλο επεσεν εις την γην την καλην και εδιδου καρπον αναβαινοντα και αυξανοντα και εφερεν εν τριακοντα και εν εξηκοντα και εν εκατον
ತಥಾ ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನ್ಯುತ್ತಮಭೂಮೌ ಪತಿತಾನಿ ತಾನಿ ಸಂವೃದ್ವ್ಯ ಫಲಾನ್ಯುತ್ಪಾದಿತಾನಿ ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ತ್ರಿಂಶದ್ಗುಣಾನಿ ಕಿಯನ್ತಿ ಷಷ್ಟಿಗುಣಾನಿ ಕಿಯನ್ತಿ ಶತಗುಣಾನಿ ಫಲಾನಿ ಫಲಿತವನ್ತಿ|
9 και ελεγεν ο εχων ωτα ακουειν ακουετω
ಅಥ ಸ ತಾನವದತ್ ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಕರ್ಣೌ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|
10 οτε δε εγενετο καταμονας ηρωτησαν αυτον οι περι αυτον συν τοις δωδεκα την παραβολην
ತದನನ್ತರಂ ನಿರ್ಜನಸಮಯೇ ತತ್ಸಙ್ಗಿನೋ ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾಶ್ಚ ತಂ ತದ್ದೃಷ್ಟಾನ್ತವಾಕ್ಯಸ್ಯಾರ್ಥಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ|
11 και ελεγεν αυτοις υμιν δεδοται γνωναι το μυστηριον της βασιλειας του θεου εκεινοις δε τοις εξω εν παραβολαις τα παντα γινεται
ತದಾ ಸ ತಾನುದಿತವಾನ್ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಸ್ಯ ನಿಗೂಢವಾಕ್ಯಂ ಬೋದ್ಧುಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮಧಿಕಾರೋಽಸ್ತಿ;
12 ινα βλεποντες βλεπωσιν και μη ιδωσιν και ακουοντες ακουωσιν και μη συνιωσιν μηποτε επιστρεψωσιν και αφεθη αυτοις τα αμαρτηματα
ಕಿನ್ತು ಯೇ ವಹಿರ್ಭೂತಾಃ "ತೇ ಪಶ್ಯನ್ತಃ ಪಶ್ಯನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ನ ಜಾನನ್ತಿ, ಶೃಣ್ವನ್ತಃ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ನ ಬುಧ್ಯನ್ತೇ, ಚೇತ್ತೈ ರ್ಮನಃಸು ಕದಾಪಿ ಪರಿವರ್ತ್ತಿತೇಷು ತೇಷಾಂ ಪಾಪಾನ್ಯಮೋಚಯಿಷ್ಯನ್ತ," ಅತೋಹೇತೋಸ್ತಾನ್ ಪ್ರತಿ ದೃಷ್ಟಾನ್ತೈರೇವ ತಾನಿ ಮಯಾ ಕಥಿತಾನಿ|
13 και λεγει αυτοις ουκ οιδατε την παραβολην ταυτην και πως πασας τας παραβολας γνωσεσθε
ಅಥ ಸ ಕಥಿತವಾನ್ ಯೂಯಂ ಕಿಮೇತದ್ ದೃಷ್ಟಾನ್ತವಾಕ್ಯಂ ನ ಬುಧ್ಯಧ್ವೇ? ತರ್ಹಿ ಕಥಂ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಾನ ಭೋತ್ಸ್ಯಧ್ವೇ?
14 ο σπειρων τον λογον σπειρει
ಬೀಜವಪ್ತಾ ವಾಕ್ಯರೂಪಾಣಿ ಬೀಜಾನಿ ವಪತಿ;
15 ουτοι δε εισιν οι παρα την οδον οπου σπειρεται ο λογος και οταν ακουσωσιν ευθεως ερχεται ο σατανας και αιρει τον λογον τον εσπαρμενον εν ταις καρδιαις αυτων
ತತ್ರ ಯೇ ಯೇ ಲೋಕಾ ವಾಕ್ಯಂ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ಶ್ರುತಮಾತ್ರಾತ್ ಶೈತಾನ್ ಶೀಘ್ರಮಾಗತ್ಯ ತೇಷಾಂ ಮನಃಸೂಪ್ತಾನಿ ತಾನಿ ವಾಕ್ಯರೂಪಾಣಿ ಬೀಜಾನ್ಯಪನಯತಿ ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜಮಾರ್ಗಪಾರ್ಶ್ವೇಸ್ವರೂಪಾಃ|
16 και ουτοι εισιν ομοιως οι επι τα πετρωδη σπειρομενοι οι οταν ακουσωσιν τον λογον ευθεως μετα χαρας λαμβανουσιν αυτον
ಯೇ ಜನಾ ವಾಕ್ಯಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಸಹಸಾ ಪರಮಾನನ್ದೇನ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ಹೃದಿ ಸ್ಥೈರ್ಯ್ಯಾಭಾವಾತ್ ಕಿಞ್ಚಿತ್ ಕಾಲಮಾತ್ರಂ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ತದ್ವಾಕ್ಯಹೇತೋಃ
17 και ουκ εχουσιν ριζαν εν εαυτοις αλλα προσκαιροι εισιν ειτα γενομενης θλιψεως η διωγμου δια τον λογον ευθεως σκανδαλιζονται
ಕುತ್ರಚಿತ್ ಕ್ಲೇಶೇ ಉಪದ್ರವೇ ವಾ ಸಮುಪಸ್ಥಿತೇ ತದೈವ ವಿಘ್ನಂ ಪ್ರಾಪ್ನುವನ್ತಿ ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜಪಾಷಾಣಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
18 και ουτοι εισιν οι εις τας ακανθας σπειρομενοι οι τον λογον ακουοντες
ಯೇ ಜನಾಃ ಕಥಾಂ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ಸಾಂಸಾರಿಕೀ ಚಿನ್ತಾ ಧನಭ್ರಾನ್ತಿ ರ್ವಿಷಯಲೋಭಶ್ಚ ಏತೇ ಸರ್ವ್ವೇ ಉಪಸ್ಥಾಯ ತಾಂ ಕಥಾಂ ಗ್ರಸನ್ತಿ ತತಃ ಮಾ ವಿಫಲಾ ಭವತಿ (aiōn g165)
19 και αι μεριμναι του αιωνος τουτου και η απατη του πλουτου και αι περι τα λοιπα επιθυμιαι εισπορευομεναι συμπνιγουσιν τον λογον και ακαρπος γινεται (aiōn g165)
ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜಸಕಣ್ಟಕಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
20 και ουτοι εισιν οι επι την γην την καλην σπαρεντες οιτινες ακουουσιν τον λογον και παραδεχονται και καρποφορουσιν εν τριακοντα και εν εξηκοντα και εν εκατον
ಯೇ ಜನಾ ವಾಕ್ಯಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಕಸ್ಯ ವಾ ತ್ರಿಂಶದ್ಗುಣಾನಿ ಕಸ್ಯ ವಾ ಷಷ್ಟಿಗುಣಾನಿ ಕಸ್ಯ ವಾ ಶತಗುಣಾನಿ ಫಲಾನಿ ಭವನ್ತಿ ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜೋರ್ವ್ವರಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
21 και ελεγεν αυτοις μητι ο λυχνος ερχεται ινα υπο τον μοδιον τεθη η υπο την κλινην ουχ ινα επι την λυχνιαν επιτεθη
ತದಾ ಸೋಽಪರಮಪಿ ಕಥಿತವಾನ್ ಕೋಪಿ ಜನೋ ದೀಪಾಧಾರಂ ಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ದ್ರೋಣಸ್ಯಾಧಃ ಖಟ್ವಾಯಾ ಅಧೇ ವಾ ಸ್ಥಾಪಯಿತುಂ ದೀಪಮಾನಯತಿ ಕಿಂ?
22 ου γαρ εστιν τι κρυπτον ο εαν μη φανερωθη ουδε εγενετο αποκρυφον αλλ ινα εις φανερον ελθη
ಅತೋಹೇತೋ ರ್ಯನ್ನ ಪ್ರಕಾಶಯಿಷ್ಯತೇ ತಾದೃಗ್ ಲುಕ್ಕಾಯಿತಂ ಕಿಮಪಿ ವಸ್ತು ನಾಸ್ತಿ; ಯದ್ ವ್ಯಕ್ತಂ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ ತಾದೃಶಂ ಗುಪ್ತಂ ಕಿಮಪಿ ವಸ್ತು ನಾಸ್ತಿ|
23 ει τις εχει ωτα ακουειν ακουετω
ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಕರ್ಣೌ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|
24 και ελεγεν αυτοις βλεπετε τι ακουετε εν ω μετρω μετρειτε μετρηθησεται υμιν και προστεθησεται υμιν τοις ακουουσιν
ಅಪರಮಪಿ ಕಥಿತವಾನ್ ಯೂಯಂ ಯದ್ ಯದ್ ವಾಕ್ಯಂ ಶೃಣುಥ ತತ್ರ ಸಾವಧಾನಾ ಭವತ, ಯತೋ ಯೂಯಂ ಯೇನ ಪರಿಮಾಣೇನ ಪರಿಮಾಥ ತೇನೈವ ಪರಿಮಾಣೇನ ಯುಷ್ಮದರ್ಥಮಪಿ ಪರಿಮಾಸ್ಯತೇ; ಶ್ರೋತಾರೋ ಯೂಯಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಧಿಕಂ ದಾಸ್ಯತೇ|
25 ος γαρ αν εχη δοθησεται αυτω και ος ουκ εχει και ο εχει αρθησεται απ αυτου
ಯಸ್ಯಾಶ್ರಯೇ ವರ್ದ್ಧತೇ ತಸ್ಮೈ ಅಪರಮಪಿ ದಾಸ್ಯತೇ, ಕಿನ್ತು ಯಸ್ಯಾಶ್ರಯೇ ನ ವರ್ದ್ಧತೇ ತಸ್ಯ ಯತ್ ಕಿಞ್ಚಿದಸ್ತಿ ತದಪಿ ತಸ್ಮಾನ್ ನೇಷ್ಯತೇ|
26 και ελεγεν ουτως εστιν η βασιλεια του θεου ως εαν ανθρωπος βαλη τον σπορον επι της γης
ಅನನ್ತರಂ ಸ ಕಥಿತವಾನ್ ಏಕೋ ಲೋಕಃ ಕ್ಷೇತ್ರೇ ಬೀಜಾನ್ಯುಪ್ತ್ವಾ
27 και καθευδη και εγειρηται νυκτα και ημεραν και ο σπορος βλαστανη και μηκυνηται ως ουκ οιδεν αυτος
ಜಾಗರಣನಿದ್ರಾಭ್ಯಾಂ ದಿವಾನಿಶಂ ಗಮಯತಿ, ಪರನ್ತು ತದ್ವೀಜಂ ತಸ್ಯಾಜ್ಞಾತರೂಪೇಣಾಙ್ಕುರಯತಿ ವರ್ದ್ಧತೇ ಚ;
28 αυτοματη γαρ η γη καρποφορει πρωτον χορτον ειτα σταχυν ειτα πληρη σιτον εν τω σταχυι
ಯತೋಹೇತೋಃ ಪ್ರಥಮತಃ ಪತ್ರಾಣಿ ತತಃ ಪರಂ ಕಣಿಶಾನಿ ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ಕಣಿಶಪೂರ್ಣಾನಿ ಶಸ್ಯಾನಿ ಭೂಮಿಃ ಸ್ವಯಮುತ್ಪಾದಯತಿ;
29 οταν δε παραδω ο καρπος ευθεως αποστελλει το δρεπανον οτι παρεστηκεν ο θερισμος
ಕಿನ್ತು ಫಲೇಷು ಪಕ್ಕೇಷು ಶಸ್ಯಚ್ಛೇದನಕಾಲಂ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಸ ತತ್ಕ್ಷಣಂ ಶಸ್ಯಾನಿ ಛಿನತ್ತಿ, ಅನೇನ ತುಲ್ಯಮೀಶ್ವರರಾಜ್ಯಂ|
30 και ελεγεν τινι ομοιωσωμεν την βασιλειαν του θεου η εν ποια παραβολη παραβαλωμεν αυτην
ಪುನಃ ಸೋಽಕಥಯದ್ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಂ ಕೇನ ಸಮಂ? ಕೇನ ವಸ್ತುನಾ ಸಹ ವಾ ತದುಪಮಾಸ್ಯಾಮಿ?
31 ως κοκκον σιναπεως ος οταν σπαρη επι της γης μικροτερος παντων των σπερματων εστιν των επι της γης
ತತ್ ಸರ್ಷಪೈಕೇನ ತುಲ್ಯಂ ಯತೋ ಮೃದಿ ವಪನಕಾಲೇ ಸರ್ಷಪಬೀಜಂ ಸರ್ವ್ವಪೃಥಿವೀಸ್ಥಬೀಜಾತ್ ಕ್ಷುದ್ರಂ
32 και οταν σπαρη αναβαινει και γινεται παντων των λαχανων μειζων και ποιει κλαδους μεγαλους ωστε δυνασθαι υπο την σκιαν αυτου τα πετεινα του ουρανου κατασκηνουν
ಕಿನ್ತು ವಪನಾತ್ ಪರಮ್ ಅಙ್ಕುರಯಿತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಶಾಕಾದ್ ಬೃಹದ್ ಭವತಿ, ತಸ್ಯ ಬೃಹತ್ಯಃ ಶಾಖಾಶ್ಚ ಜಾಯನ್ತೇ ತತಸ್ತಚ್ಛಾಯಾಂ ಪಕ್ಷಿಣ ಆಶ್ರಯನ್ತೇ|
33 και τοιαυταις παραβολαις πολλαις ελαλει αυτοις τον λογον καθως εδυναντο ακουειν
ಇತ್ಥಂ ತೇಷಾಂ ಬೋಧಾನುರೂಪಂ ಸೋಽನೇಕದೃಷ್ಟಾನ್ತೈಸ್ತಾನುಪದಿಷ್ಟವಾನ್,
34 χωρις δε παραβολης ουκ ελαλει αυτοις κατ ιδιαν δε τοις μαθηταις αυτου επελυεν παντα
ದೃಷ್ಟಾನ್ತಂ ವಿನಾ ಕಾಮಪಿ ಕಥಾಂ ತೇಭ್ಯೋ ನ ಕಥಿತವಾನ್ ಪಶ್ಚಾನ್ ನಿರ್ಜನೇ ಸ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಸರ್ವ್ವದೃಷ್ಟಾನ್ತಾರ್ಥಂ ಬೋಧಿತವಾನ್|
35 και λεγει αυτοις εν εκεινη τη ημερα οψιας γενομενης διελθωμεν εις το περαν
ತದ್ದಿನಸ್ಯ ಸನ್ಧ್ಯಾಯಾಂ ಸ ತೇಭ್ಯೋಽಕಥಯದ್ ಆಗಚ್ಛತ ವಯಂ ಪಾರಂ ಯಾಮ|
36 και αφεντες τον οχλον παραλαμβανουσιν αυτον ως ην εν τω πλοιω και αλλα δε πλοιαρια ην μετ αυτου
ತದಾ ತೇ ಲೋಕಾನ್ ವಿಸೃಜ್ಯ ತಮವಿಲಮ್ಬಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ನೌಕಯಾ ಪ್ರತಸ್ಥಿರೇ; ಅಪರಾ ಅಪಿ ನಾವಸ್ತಯಾ ಸಹ ಸ್ಥಿತಾಃ|
37 και γινεται λαιλαψ ανεμου μεγαλη τα δε κυματα επεβαλλεν εις το πλοιον ωστε αυτο ηδη γεμιζεσθαι
ತತಃ ಪರಂ ಮಹಾಝಞ್ಭ್ಶಗಮಾತ್ ನೌ ರ್ದೋಲಾಯಮಾನಾ ತರಙ್ಗೇಣ ಜಲೈಃ ಪೂರ್ಣಾಭವಚ್ಚ|
38 και ην αυτος επι τη πρυμνη επι το προσκεφαλαιον καθευδων και διεγειρουσιν αυτον και λεγουσιν αυτω διδασκαλε ου μελει σοι οτι απολλυμεθα
ತದಾ ಸ ನೌಕಾಚಶ್ಚಾದ್ಭಾಗೇ ಉಪಧಾನೇ ಶಿರೋ ನಿಧಾಯ ನಿದ್ರಿತ ಆಸೀತ್ ತತಸ್ತೇ ತಂ ಜಾಗರಯಿತ್ವಾ ಜಗದುಃ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಾಣಾ ಯಾನ್ತಿ ಕಿಮತ್ರ ಭವತಶ್ಚಿನ್ತಾ ನಾಸ್ತಿ?
39 και διεγερθεις επετιμησεν τω ανεμω και ειπεν τη θαλασση σιωπα πεφιμωσο και εκοπασεν ο ανεμος και εγενετο γαληνη μεγαλη
ತದಾ ಸ ಉತ್ಥಾಯ ವಾಯುಂ ತರ್ಜಿತವಾನ್ ಸಮುದ್ರಞ್ಚೋಕ್ತವಾನ್ ಶಾನ್ತಃ ಸುಸ್ಥಿರಶ್ಚ ಭವ; ತತೋ ವಾಯೌ ನಿವೃತ್ತೇಽಬ್ಧಿರ್ನಿಸ್ತರಙ್ಗೋಭೂತ್|
40 και ειπεν αυτοις τι δειλοι εστε ουτως πως ουκ εχετε πιστιν
ತದಾ ಸ ತಾನುವಾಚ ಯೂಯಂ ಕುತ ಏತಾದೃಕ್ಶಙ್ಕಾಕುಲಾ ಭವತ? ಕಿಂ ವೋ ವಿಶ್ವಾಸೋ ನಾಸ್ತಿ?
41 και εφοβηθησαν φοβον μεγαν και ελεγον προς αλληλους τις αρα ουτος εστιν οτι και ο ανεμος και η θαλασσα υπακουουσιν αυτω
ತಸ್ಮಾತ್ತೇಽತೀವಭೀತಾಃ ಪರಸ್ಪರಂ ವಕ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ, ಅಹೋ ವಾಯುಃ ಸಿನ್ಧುಶ್ಚಾಸ್ಯ ನಿದೇಶಗ್ರಾಹಿಣೌ ಕೀದೃಗಯಂ ಮನುಜಃ|
