Κατα Ιωαννην 18
1 ταυτα ειπων ο ιησους εξηλθεν συν τοις μαθηταις αυτου περαν του χειμαρρου των κεδρων οπου ην κηπος εις ον εισηλθεν αυτος και οι μαθηται αυτου
Après avoir ainsi parlé, Jésus sortit avec ses disciples et traversa le torrent de Kédron. Là se trouvait un jardin dans lequel il entra, et eux avec lui.
2 ηδει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον τον τοπον οτι πολλακις συνηχθη [και] ο ιησους εκει μετα των μαθητων αυτου
Judas, celui qui le livrait, connaissait cet ' endroit, parce que Jésus y était souvent venu avec ses disciples.
3 ο ουν ιουδας λαβων την σπειραν και εκ των αρχιερεων και φαρισαιων υπηρετας ερχεται εκει μετα φανων και λαμπαδων και οπλων
Ayant pris une escouade de soldats et accompagné d'agents fournis par les chefs des prêtres et les Pharisiens, Judas arriva donc en cet endroit avec des lanternes, des torches et des armes.
4 ιησους ουν ειδως παντα τα ερχομενα επ αυτον εξελθων ειπεν αυτοις τινα ζητειτε
Jésus, sachant tout ce qui allait lui arriver, s'avança et leur dit: «Qui cherchez-vous?» —
5 απεκριθησαν αυτω ιησουν τον ναζωραιον λεγει αυτοις ο ιησους εγω ειμι ειστηκει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον μετ αυτων
«Jésus de Nazareth», lui répondirent ils. — Jésus leur dit: «C'est moi.» Au milieu d'eux se tenait Judas, celui qui le livrait.
6 ως ουν ειπεν αυτοις οτι εγω ειμι απηλθον εις τα οπισω και επεσον χαμαι
Mais à peine Jésus avait-il dit: «C'est moi», qu'ils firent un mouvement en arrière et tombèrent sur le sol.
7 παλιν ουν αυτους επηρωτησεν τινα ζητειτε οι δε ειπον ιησουν τον ναζωραιον
Il leur demanda une seconde fois: «Qui cherchez-vous?» — «Jésus de Nazareth», dirent-ils.
8 απεκριθη ιησους ειπον υμιν οτι εγω ειμι ει ουν εμε ζητειτε αφετε τουτους υπαγειν
— Jésus reprit: «Je vous ai dit que c'est moi; si donc c'est moi que vous cherchez, laissez ceux-ci s'en aller.»
9 ινα πληρωθη ο λογος ον ειπεν οτι ους δεδωκας μοι ουκ απωλεσα εξ αυτων ουδενα
(C'était afin que fût accomplie la parole qu'il avait dite: «De ceux que tu m'as donnés, je n'en ai perdu aucun.»)
10 σιμων ουν πετρος εχων μαχαιραν ειλκυσεν αυτην και επαισεν τον του αρχιερεως δουλον και απεκοψεν αυτου το ωτιον το δεξιον ην δε ονομα τω δουλω μαλχος
Simon Pierre, cependant, avait une épée, et la tira. Il en frappa le serviteur du grand-prêtre et lui coupa l'oreille droite. — Ce serviteur s se nommait Malchus. —
11 ειπεν ουν ο ιησους τω πετρω βαλε την μαχαιραν σου εις την θηκην το ποτηριον ο δεδωκεν μοι ο πατηρ ου μη πιω αυτο
«Remets ton épée dans le fourreau», dit alors Jésus à Pierre; «la coupe que m'a donnée le Père, ne la boirai-je pas?»
12 η ουν σπειρα και ο χιλιαρχος και οι υπηρεται των ιουδαιων συνελαβον τον ιησουν και εδησαν αυτον
Cependant la cohorte, le tribun et les agents des Juifs se saisirent de Jésus et le garrottèrent.
13 και απηγαγον αυτον προς ανναν πρωτον ην γαρ πενθερος του καιαφα ος ην αρχιερευς του ενιαυτου εκεινου
Ils commencèrent par le mener chez Hanne, beau-père de Kaïphe.
14 ην δε καιαφας ο συμβουλευσας τοις ιουδαιοις οτι συμφερει ενα ανθρωπον απολεσθαι υπερ του λαου
(Kaïphe était le grand-prêtre de l'année, et c'était lui qui avait ouvert aux Juifs cet avis: Il vaut mieux qu'un seul homme meure pour le peuple.»)
15 ηκολουθει δε τω ιησου σιμων πετρος και ο αλλος μαθητης ο δε μαθητης εκεινος ην γνωστος τω αρχιερει και συνεισηλθεν τω ιησου εις την αυλην του αρχιερεως
Simon Pierre et un autre disciple avaient suivi Jésus. Cet autre disciple, étant de la connaissance du grand-prêtre, entra en même temps que Jésus dans la cour.
16 ο δε πετρος ειστηκει προς τη θυρα εξω εξηλθεν ουν ο μαθητης ο αλλος ος ην γνωστος τω αρχιερει και ειπεν τη θυρωρω και εισηγαγεν τον πετρον
Quant à Pierre, il était resté dehors contre la porte. L'autre disciple, qui était de la connaissance du grand-prêtre, sortit pour parler à la portière et le fit entrer.
17 λεγει ουν η παιδισκη η θυρωρος τω πετρω μη και συ εκ των μαθητων ει του ανθρωπου τουτου λεγει εκεινος ουκ ειμι
Cette servante, qui gardait la porte, dit alors à Pierre: «N'es-tu pas toi aussi des disciples de cet homme?» —
18 ειστηκεισαν δε οι δουλοι και οι υπηρεται ανθρακιαν πεποιηκοτες οτι ψυχος ην και εθερμαινοντο ην δε μετ αυτων ο πετρος εστως και θερμαινομενος
«Non; pas moi», répondit-il. Il faisait froid; les esclaves et les hommes de service, groupés autour d'un brasier allumé par eux, se chauffaient; et Pierre, se tenant au milieu d'eux, se chauffait aussi.
19 ο ουν αρχιερευς ηρωτησεν τον ιησουν περι των μαθητων αυτου και περι της διδαχης αυτου
Le grand-prêtre cependant interrogea Jésus sur ses disciples et sur son enseignement.
20 απεκριθη αυτω ο ιησους εγω παρρησια ελαλησα τω κοσμω εγω παντοτε εδιδαξα εν συναγωγη και εν τω ιερω οπου παντοτε οι ιουδαιοι συνερχονται και εν κρυπτω ελαλησα ουδεν
Jésus lui répondit: «C'est ouvertement que j'ai parlé au monde; j'ai toujours enseigné dans la synagogue et dans le Temple, là où se réunissent tous les Juifs, et je n'ai rien dit en cachette.
21 τι με επερωτας επερωτησον τους ακηκοοτας τι ελαλησα αυτοις ιδε ουτοι οιδασιν α ειπον εγω
Pourquoi m'interroges-tu? demande à mes auditeurs de quoi je leur ai parlé. Eux savent bien ce que j'ai dit.»
22 ταυτα δε αυτου ειποντος εις των υπηρετων παρεστηκως εδωκεν ραπισμα τω ιησου ειπων ουτως αποκρινη τω αρχιερει
A ces mots, un des hommes de service qui se tenait à côté de Jésus, lui donna un coup de bâton en lui disant: «Est-ce de la sorte que tu réponds au grand-prêtre.»
23 απεκριθη αυτω ο ιησους ει κακως ελαλησα μαρτυρησον περι του κακου ει δε καλως τι με δερεις
Jésus s'adressa à cet homme: «Si j'ai mal parlé, prouve ce que j'ai dit de mal; si j'ai bien parlé, pourquoi me frappes-tu?»
24 απεστειλεν αυτον ο αννας δεδεμενον προς καιαφαν τον αρχιερεα
Hanne l'envoya, tout garrotté, à Kaïphe, le grand-prêtre.
25 ην δε σιμων πετρος εστως και θερμαινομενος ειπον ουν αυτω μη και συ εκ των μαθητων αυτου ει ηρνησατο ουν εκεινος και ειπεν ουκ ειμι
Cependant Simon Pierre se tenait là et se chauffait. «N'es-tu pas, toi aussi, de ses disciples?» lui dit-on. Il le nia. «Moi? dit-il, non pas.»
26 λεγει εις εκ των δουλων του αρχιερεως συγγενης ων ου απεκοψεν πετρος το ωτιον ουκ εγω σε ειδον εν τω κηπω μετ αυτου
Un des serviteurs du grand-prêtre, parent de celui à qui Pierre avait coupé l'oreille, lui dit: «Est-ce que, moi-même, je ne t'ai pas vu, avec lui, dans le jardin?»
27 παλιν ουν ηρνησατο ο πετρος και ευθεως αλεκτωρ εφωνησεν
Encore une fois Pierre nia, et à ce moment un coq chanta.
28 αγουσιν ουν τον ιησουν απο του καιαφα εις το πραιτωριον ην δε πρωι και αυτοι ουκ εισηλθον εις το πραιτωριον ινα μη μιανθωσιν αλλ ινα φαγωσιν το πασχα
De chez Kaïphe, ils menèrent Jésus au prétoire; le jour se levait. Eux-mêmes n'entrèrent pas dans le prétoire afin de ne pas contracter de souillure et de pouvoir manger la Pâque.
29 εξηλθεν ουν ο πιλατος προς αυτους και ειπεν τινα κατηγοριαν φερετε κατα του ανθρωπου τουτου
Pilate vint donc à eux dehors. «Quelle accusation, dit-il, portez-vous contre cet homme?»
30 απεκριθησαν και ειπον αυτω ει μη ην ουτος κακοποιος ουκ αν σοι παρεδωκαμεν αυτον
Ils lui répondirent par ces paroles: «Si ce n'était pas un malfaiteur, nous ne te l'aurions pas livré.»
31 ειπεν ουν αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις και κατα τον νομον υμων κρινατε αυτον ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι ημιν ουκ εξεστιν αποκτειναι ουδενα
Pilate leur répliqua: «Prenez-le, et jugez-le vous-mêmes, suivant votre Loi.» — «Nous n'avons pas le droit, répondirent les Juifs, de mettre personne à mort.»
32 ινα ο λογος του ιησου πληρωθη ον ειπεν σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν
(C'était afin que fût accomplie la parole que Jésus avait dite pour indiquer de quelle mort il allait mourir.)
33 εισηλθεν ουν εις το πραιτωριον παλιν ο πιλατος και εφωνησεν τον ιησουν και ειπεν αυτω συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων
Pilate rentra donc dans le prétoire, fit venir Jésus et lui dit: «Tu es le Roi des Juifs?» —
34 απεκριθη αυτω ο ιησους αφ εαυτου συ τουτο λεγεις η αλλοι σοι ειπον περι εμου
«Est-ce de toi-même que tu dis cela, répondit Jésus, ou d'autres te l'ont-ils dit de moi?» —
35 απεκριθη ο πιλατος μητι εγω ιουδαιος ειμι το εθνος το σον και οι αρχιερεις παρεδωκαν σε εμοι τι εποιησας
«Est-ce que je suis Juif, moi!» répliqua Pilate, «c'est ta nation, ce sont les chefs des prêtres qui t'ont livré à moi; qu'as-tu fait?»
36 απεκριθη ιησους η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εκ του κοσμου τουτου ει εκ του κοσμου τουτου ην η βασιλεια η εμη οι υπηρεται αν οι εμοι ηγωνιζοντο ινα μη παραδοθω τοις ιουδαιοις νυν δε η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εντευθεν
Jésus répondit: «Ma Royauté n'est pas de ce monde. Si ma Royauté était de ce monde, mes sujets combattraient pour moi, pour que je ne fusse pas livré aux Juifs; mais ma Royauté n'est pas d'ici.»
37 ειπεν ουν αυτω ο πιλατος ουκουν βασιλευς ει συ απεκριθη [ο] ιησους συ λεγεις οτι βασιλευς ειμι εγω εγω εις τουτο γεγεννημαι και εις τουτο εληλυθα εις τον κοσμον ινα μαρτυρησω τη αληθεια πας ο ων εκ της αληθειας ακουει μου της φωνης
Alors Pilate lui dit: «Ainsi donc tu es Roi!» Jésus répondit: «Tu le dis, je suis Roi. Voici pourquoi je suis né, voici pourquoi je suis venu dans le monde: pour rendre témoignage à la vérité. Quiconque est de la vérité écoute ma voix.» —
38 λεγει αυτω ο πιλατος τι εστιν αληθεια και τουτο ειπων παλιν εξηλθεν προς τους ιουδαιους και λεγει αυτοις εγω ουδεμιαν αιτιαν ευρισκω εν αυτω
«Qu'est-ce que la vérité?» lui dit Pilate. Sur ce mot, il revint dehors vers les Juifs et leur dit: «Moi, je ne trouve en lui aucune matière à condamnation.
39 εστιν δε συνηθεια υμιν ινα ενα υμιν απολυσω εν τω πασχα βουλεσθε ουν υμιν απολυσω τον βασιλεα των ιουδαιων
Il est d'usage que je vous délivre quelqu'un à la fête de Pâque, voulez-vous que je vous délivre le «Roi des Juifs?»
40 εκραυγασαν ουν παλιν παντες λεγοντες μη τουτον αλλα τον βαραββαν ην δε ο βαραββας ληστης
Ils recommencèrent à crier: «Pas celui-là, disaient-ils, mais Bar-Abbas.» Ce Bar-Abbas était un brigand.
