Πραξεις 27
1 ως δε εκριθη του αποπλειν ημας εις την ιταλιαν παρεδιδουν τον τε παυλον και τινας ετερους δεσμωτας εκατονταρχη ονοματι ιουλιω σπειρης σεβαστης
Lorsqu'il fut décidé que nous partirions pour l'Italie, on remit Paul et quelques autres prisonniers à un centurion de la cohorte Augusta, nommé Julius.
2 επιβαντες δε πλοιω αδραμυττηνω μελλοντες πλειν τους κατα την ασιαν τοπους ανηχθημεν οντος συν ημιν αρισταρχου μακεδονος θεσσαλονικεως
Montés à bord d'un navire d'Adramyttium qui devait faire escale dans les ports de la province d'Asie, nous prîmes la mer; un Macédonien de Thessalonique, Aristarque, était avec nous.
3 τη τε ετερα κατηχθημεν εις σιδωνα φιλανθρωπως τε ο ιουλιος τω παυλω χρησαμενος επετρεψεν προς τους φιλους πορευθεντα επιμελειας τυχειν
Le second jour nous arrivions à Sidon, et Julius, qui traitait Paul avec beaucoup de douceur, lui permit d'aller visiter ses amis et de recevoir leurs soins.
4 κακειθεν αναχθεντες υπεπλευσαμεν την κυπρον δια το τους ανεμους ειναι εναντιους
Partis de là, nous suivîmes les côtes de l'île de Chypre, parce que les vents étaient contraires,
5 το τε πελαγος το κατα την κιλικιαν και παμφυλιαν διαπλευσαντες κατηλθομεν εις μυρα της λυκιας
et, après avoir traversé la mer qui baigne la Cilicie et la Pamphylie, nous abordâmes à Myrra en Lycie.
6 κακει ευρων ο εκατονταρχος πλοιον αλεξανδρινον πλεον εις την ιταλιαν ενεβιβασεν ημας εις αυτο
Là le centurion, ayant trouvé un navire alexandrin qui faisait voile pour l'Italie, nous fit monter à son bord.
7 εν ικαναις δε ημεραις βραδυπλοουντες και μολις γενομενοι κατα την κνιδον μη προσεωντος ημας του ανεμου υπεπλευσαμεν την κρητην κατα σαλμωνην
Après plusieurs jours d'une navigation très lente, nous arrivions à grand'peine à la hauteur de Cnide. Le vent ne nous permettant pas d'aborder, nous suivîmes les côtes de l'île de Crète dans la direction du cap Salmoné.
8 μολις τε παραλεγομενοι αυτην ηλθομεν εις τοπον τινα καλουμενον καλους λιμενας ω εγγυς ην πολις λασαια
Après l'avoir doublé, non sans difficulté, nous arrivâmes à un endroit appelé Les Bons-Ports, près de la ville de Lasa.
9 ικανου δε χρονου διαγενομενου και οντος ηδη επισφαλους του πλοος δια το και την νηστειαν ηδη παρεληλυθεναι παρηνει ο παυλος
Il s'était écoulé un temps considérable, et la navigation devenait dangereuse, l'époque du Grand Jeûne étant déjà passée.
10 λεγων αυτοις ανδρες θεωρω οτι μετα υβρεως και πολλης ζημιας ου μονον του φορτιου και του πλοιου αλλα και των ψυχων ημων μελλειν εσεσθαι τον πλουν
Paul alors donna son avis. «Je prévois, dit-il, de sérieuses avaries et de grands dangers, non seulement pour la cargaison et pour le bateau, mais pour nos personnes mêmes, si nous continuons notre voyage.»
11 ο δε εκατονταρχης τω κυβερνητη και τω ναυκληρω επειθετο μαλλον η τοις υπο του παυλου λεγομενοις
Mais le centurion avait plus de confiance en ce que disaient le capitaine et le pilote qu'en ce que disait Paul.
12 ανευθετου δε του λιμενος υπαρχοντος προς παραχειμασιαν οι πλειους εθεντο βουλην αναχθηναι κακειθεν ει πως δυναιντο καταντησαντες εις φοινικα παραχειμασαι λιμενα της κρητης βλεποντα κατα λιβα και κατα χωρον
D'ailleurs le port n'était pas bon pour hiverner, et l'avis général fut d'en repartir et de tâcher de gagner, pour y passer l'hiver, Phénix, port de Crète, exposé au sud-ouest et au nord-ouest.
13 υποπνευσαντος δε νοτου δοξαντες της προθεσεως κεκρατηκεναι αραντες ασσον παρελεγοντο την κρητην
Comme il soufflait une brise du sud, on crut le moment favorable, on leva l'ancre et on se mit à longer de près les côtes de Crète.
14 μετ ου πολυ δε εβαλεν κατ αυτης ανεμος τυφωνικος ο καλουμενος ευροκλυδων
Mais, tout à coup, un des ouragans, appelés Euraquilon, vint s'abattre sur l'île.
15 συναρπασθεντος δε του πλοιου και μη δυναμενου αντοφθαλμειν τω ανεμω επιδοντες εφερομεθα
Le navire entraîné fut hors d'état de tenir tête au vent; on céda; on fut emporté.
16 νησιον δε τι υποδραμοντες καλουμενον κλαυδην μολις ισχυσαμεν περικρατεις γενεσθαι της σκαφης
Comme nous passions sous une petite île appelée Clandé, nous parvînmes, mais non sans peine, à manoeuvrer la chaloupe.
17 ην αραντες βοηθειαις εχρωντο υποζωννυντες το πλοιον φοβουμενοι τε μη εις την συρτην εκπεσωσιν χαλασαντες το σκευος ουτως εφεροντο
On s'en servit pour prendre quelques précautions et entourer le navire de câbles. Puis, comme on craignait d'être jeté sur les Syrtes, on plia les vergues et on s'abandonna au vent.
18 σφοδρως δε χειμαζομενων ημων τη εξης εκβολην εποιουντο
Le second jour, la tempête était toujours aussi forte, et on, jeta à la mer tout le chargement;
19 και τη τριτη αυτοχειρες την σκευην του πλοιου ερριψαμεν
le troisième, nous nous débarrassions nous-mêmes du mobilier du navire.
20 μητε δε ηλιου μητε αστρων επιφαινοντων επι πλειονας ημερας χειμωνος τε ουκ ολιγου επικειμενου λοιπον περιηρειτο πασα ελπις του σωζεσθαι ημας
On ne vit pas le soleil, on n'aperçut pas une seule étoile pendant plusieurs jours, et la tempête restant toujours aussi affreuse, tout espoir de salut nous fut dès lors interdit.
21 πολλης δε ασιτιας υπαρχουσης τοτε σταθεις ο παυλος εν μεσω αυτων ειπεν εδει μεν ω ανδρες πειθαρχησαντας μοι μη αναγεσθαι απο της κρητης κερδησαι τε την υβριν ταυτην και την ζημιαν
Comme depuis longtemps personne n'avait pris de nourriture, Paul parut au milieu de tous et dit: «Il aurait fallu écouter mon conseil et ne pas partir de l'île de Crète; vous auriez évité ce désastre et cette perte.
22 και τα νυν παραινω υμας ευθυμειν αποβολη γαρ ψυχης ουδεμια εσται εξ υμων πλην του πλοιου
Mais maintenant je vous invite à prendre courage; aucun de vous ne périra; le navire seul sera perdu.
23 παρεστη γαρ μοι ταυτη τη νυκτι αγγελος του θεου ου ειμι ω και λατρευω
Car cette nuit m'est apparu un ange du Dieu auquel j'appartiens et que j'adore,
24 λεγων μη φοβου παυλε καισαρι σε δει παραστηναι και ιδου κεχαρισται σοι ο θεος παντας τους πλεοντας μετα σου
et il m'a dit: «Ne crains rien, Paul! tu dois comparaître devant l'Empereur, et Dieu t'accorde la vie de tous ceux qui naviguent avec toi.»
25 διο ευθυμειτε ανδρες πιστευω γαρ τω θεω οτι ουτως εσται καθ ον τροπον λελαληται μοι
Ayez donc bon courage; car j'ai cette foi en Dieu, qu'il en sera comme il m'a été dit.
26 εις νησον δε τινα δει ημας εκπεσειν
Il faut que nous soyons jetés sur une île.»
27 ως δε τεσσαρεσκαιδεκατη νυξ εγενετο διαφερομενων ημων εν τω αδρια κατα μεσον της νυκτος υπενοουν οι ναυται προσαγειν τινα αυτοις χωραν
La quatorzième nuit que nous étions ainsi ballottés sur l'Adriatique, vers le milieu de cette nuit, les matelots crurent au voisinage de la terre.
28 και βολισαντες ευρον οργυιας εικοσι βραχυ δε διαστησαντες και παλιν βολισαντες ευρον οργυιας δεκαπεντε
Ils jetèrent la sonde, et trouvèrent vingt brasses; un peu après ils la jetèrent encore, et trouvèrent quinze brasses:
29 φοβουμενοι τε μηπως εις τραχεις τοπους εκπεσωμεν εκ πρυμνης ριψαντες αγκυρας τεσσαρας ηυχοντο ημεραν γενεσθαι
ils craignirent d'aller donner sur des récifs; quatre ancres furent alors jetées de la poupe et chacun attendit le jour avec anxiété.
30 των δε ναυτων ζητουντων φυγειν εκ του πλοιου και χαλασαντων την σκαφην εις την θαλασσαν προφασει ως εκ πρωρας μελλοντων αγκυρας εκτεινειν
Comme les matelots cherchaient à s'échapper du navire et mettaient la chaloupe à la mer sous prétexte de jeter les ancres de l'avant,
31 ειπεν ο παυλος τω εκατονταρχη και τοις στρατιωταις εαν μη ουτοι μεινωσιν εν τω πλοιω υμεις σωθηναι ου δυνασθε
Paul dit au centurion et aux soldats: Si ces hommes ne restent pas à bord vous ne pouvez être sauvés.»
32 τοτε οι στρατιωται απεκοψαν τα σχοινια της σκαφης και ειασαν αυτην εκπεσειν
Les soldats coupèrent alors les cordes de la chaloupe et la laissèrent tomber.
33 αχρι δε ου ημελλεν ημερα γινεσθαι παρεκαλει ο παυλος απαντας μεταλαβειν τροφης λεγων τεσσαρεσκαιδεκατην σημερον ημεραν προσδοκωντες ασιτοι διατελειτε μηδεν προσλαβομενοι
Paul, en attendant le jour, conseilla à tous de prendre de la nourriture. «C'est aujourd'hui le quatorzième jour, dit-il, que vous passez dans l'attente, à jeun, sans rien prendre.
34 διο παρακαλω υμας προσλαβειν τροφης τουτο γαρ προς της υμετερας σωτηριας υπαρχει ουδενος γαρ υμων θριξ εκ της κεφαλης πεσειται
Je vous conseille donc de manger; cela est nécessaire à votre salut; aucun de vous ne perdra un cheveu de sa tête.»
35 ειπων δε ταυτα και λαβων αρτον ευχαριστησεν τω θεω ενωπιον παντων και κλασας ηρξατο εσθιειν
En disant cela, il prit du pain, le rompit, en rendant grâces à Dieu devant tous, et se mit à manger.
36 ευθυμοι δε γενομενοι παντες και αυτοι προσελαβοντο τροφης
Tous reprirent alors courage et mangèrent aussi.
37 ημεν δε εν τω πλοιω αι πασαι ψυχαι διακοσιαι εβδομηκοντα εξ
Nous étions en tout deux cent soixante-seize à bord
38 κορεσθεντες δε της τροφης εκουφιζον το πλοιον εκβαλλομενοι τον σιτον εις την θαλασσαν
Quand on eut fini, on allégea encore le navire en jetant tout le blé à la mer.
39 οτε δε ημερα εγενετο την γην ουκ επεγινωσκον κολπον δε τινα κατενοουν εχοντα αιγιαλον εις ον εβουλευσαντο ει δυνατον εξωσαι το πλοιον
Lorsque le jour parut, personne ne reconnut la terre, mais on entrevoyait une baie avec une plage et on résolut d'essayer d'y mettre le navire à l'abri.
40 και τας αγκυρας περιελοντες ειων εις την θαλασσαν αμα ανεντες τας ζευκτηριας των πηδαλιων και επαραντες τον αρτεμονα τη πνεουση κατειχον εις τον αιγιαλον
On coupa donc les câbles des ancres qu'on laissa se perdre dans la mer, on lâcha les amarres des gouvernails, on hissa la voile d'artimon qu'on offrit au vent et on gouverna vers la plage.
41 περιπεσοντες δε εις τοπον διθαλασσον επωκειλαν την ναυν και η μεν πρωρα ερεισασα εμεινεν ασαλευτος η δε πρυμνα ελυετο υπο της βιας των κυματων
On tomba sur une langue de terre battue des deux côtés par la mer; là, le navire échoua. La proue, qui s'était enfoncée dans le sable, resta immobile; la poupe, au contraire, se disloquait à chaque coup de mer.
42 των δε στρατιωτων βουλη εγενετο ινα τους δεσμωτας αποκτεινωσιν μη τις εκκολυμβησας διαφυγη
Les soldats proposèrent alors de tuer les prisonniers de peur qu'ils ne s'échappassent à la nage.
43 ο δε εκατονταρχος βουλομενος διασωσαι τον παυλον εκωλυσεν αυτους του βουληματος εκελευσεν τε τους δυναμενους κολυμβαν απορριψαντας πρωτους επι την γην εξιεναι
Mais le centurion, qui voulait sauver Paul, les empêcha de le faire; il ordonna à ceux qui savaient nager de se jeter les premiers à l'eau et de gagner la terre;
44 και τους λοιπους ους μεν επι σανισιν ους δε επι τινων των απο του πλοιου και ουτως εγενετο παντας διασωθηναι επι την γην
aux autres de se mettre sur des planches, sur des épaves de toutes sortes; et c'est ainsi que tous réussirent à se sauver à terre.
