Πραξεις 20
1 μετα δε το παυσασθαι τον θορυβον προσκαλεσαμενος ο παυλος τους μαθητας και ασπασαμενος εξηλθεν πορευθηναι εις την μακεδονιαν
Quand la tranquillité fut rétablie, Paul convoqua les disciples, leur fit ses adieux et partit pour la Macédoine.
2 διελθων δε τα μερη εκεινα και παρακαλεσας αυτους λογω πολλω ηλθεν εις την ελλαδα
Il parcourut cette province et, après avoir longuement exhorté les fidèles, il passa en Grèce et s'y arrêta trois mois.
3 ποιησας τε μηνας τρεις γενομενης αυτω επιβουλης υπο των ιουδαιων μελλοντι αναγεσθαι εις την συριαν εγενετο γνωμη του υποστρεφειν δια μακεδονιας
Les Juifs lui tendirent un guet-apens au moment où il allait s'embarquer pour la Syrie; il se décida alors à retourner par la Macédoine,
4 συνειπετο δε αυτω αχρι της ασιας σωπατρος βεροιαιος θεσσαλονικεων δε αρισταρχος και σεκουνδος και γαιος δερβαιος και τιμοθεος ασιανοι δε τυχικος και τροφιμος
et il fut accompagné jusqu'en Asie par Sopater, fils de Pyrrhus de Bérée, par les Thessaloniciens Aristarque et Secundus, par Caïus de Derbé et Timothée et par les Asiates Tychique et Trophime.
5 ουτοι προσελθοντες εμενον ημας εν τρωαδι
Ces frères prirent les devants et nous attendirent à Troas.
6 ημεις δε εξεπλευσαμεν μετα τας ημερας των αζυμων απο φιλιππων και ηλθομεν προς αυτους εις την τρωαδα αχρι ημερων πεντε ου διετριψαμεν ημερας επτα
Nous-mêmes nous partîmes de Philippes après les fêtes de Pâques et, après une traversée de cinq jours, nous les rejoignîmes à Troas, où nous passâmes sept jours.
7 εν δε τη μια των σαββατων συνηγμενων των μαθητων κλασαι αρτον ο παυλος διελεγετο αυτοις μελλων εξιεναι τη επαυριον παρετεινεν τε τον λογον μεχρι μεσονυκτιου
Le premier jour de la semaine, comme nous étions réunis pour rompre ensemble le pain, Paul, qui voulait partir le lendemain, s'entretint avec l'assemblée et prolongea son discours jusqu'à près de minuit.
8 ησαν δε λαμπαδες ικαναι εν τω υπερωω ου ημεν συνηγμενοι
Il y avait plusieurs lampes dans la chambre haute où nous étions réunis.
9 καθημενος δε τις νεανιας ονοματι ευτυχος επι της θυριδος καταφερομενος υπνω βαθει διαλεγομενου του παυλου επι πλειον κατενεχθεις απο του υπνου επεσεν απο του τριστεγου κατω και ηρθη νεκρος
Un jeune homme, nommé Eutychus, assis sur le bord de la fenêtre, s'endormit profondément pendant le long discours de Paul, et, emporté par le sommeil, il se laissa tomber du haut du troisième étage en bas. Quand on le releva, il était mort.
10 καταβας δε ο παυλος επεπεσεν αυτω και συμπεριλαβων ειπεν μη θορυβεισθε η γαρ ψυχη αυτου εν αυτω εστιν
Mais Paul descendit, se pencha sur lui, le prit dans ses bras: «N'ayez aucune inquiétude, dit-il, son âme est encore en lui.»
11 αναβας δε και κλασας αρτον και γευσαμενος εφ ικανον τε ομιλησας αχρις αυγης ουτως εξηλθεν
Ensuite il remonta, il rompit le pain et il mangea, puis il reprit longuement la parole jusqu'au point du jour, où il partit.
12 ηγαγον δε τον παιδα ζωντα και παρεκληθησαν ου μετριως
Quant au jeune garçon, on le ramena plein de vie; ce fut pour tous une immense joie.
13 ημεις δε προσελθοντες επι το πλοιον ανηχθημεν εις την ασσον εκειθεν μελλοντες αναλαμβανειν τον παυλον ουτως γαρ ην διατεταγμενος μελλων αυτος πεζευειν
Quant à nous, nous avions pris les devants; nous nous étions embarqués pour Assos, où nous devions reprendre Paul; c'est lui qui l'avait ainsi décidé; il préférait faire la route à pied.
14 ως δε συνεβαλεν ημιν εις την ασσον αναλαβοντες αυτον ηλθομεν εις μιτυληνην
Quand il nous eut rejoints à Assos, nous le prîmes à notre bord, et nous nous rendîmes à Mitylène.
15 κακειθεν αποπλευσαντες τη επιουση κατηντησαμεν αντικρυ χιου τη δε ετερα παρεβαλομεν εις σαμον και μειναντες εν τρωγυλλιω τη εχομενη ηλθομεν εις μιλητον
Partis de là, toujours par mer, nous passions le lendemain en vue de Chios, le surlendemain nous touchions à Samos, et enfin, le jour suivant, nous abordions à Milet.
16 εκρινεν γαρ ο παυλος παραπλευσαι την εφεσον οπως μη γενηται αυτω χρονοτριβησαι εν τη ασια εσπευδεν γαρ ει δυνατον ην αυτω την ημεραν της πεντηκοστης γενεσθαι εις ιεροσολυμα
Car Paul avait résolu de dépasser Éphèse sans s'y arrêter, afin de ne pas perdre de temps en Asie. Il se hâtait pour être à Jérusalem, si possible, le jour de la Pentecôte.
17 απο δε της μιλητου πεμψας εις εφεσον μετεκαλεσατο τους πρεσβυτερους της εκκλησιας
Cependant, de Milet il envoya à Éphèse et fit appeler les Anciens de l'Église;
18 ως δε παρεγενοντο προς αυτον ειπεν αυτοις υμεις επιστασθε απο πρωτης ημερας αφ ης επεβην εις την ασιαν πως μεθ υμων τον παντα χρονον εγενομην
quand ils furent réunis auprès de lui, il leur dit: Vous savez, depuis le premier jour de mon arrivée en Asie, ce que j'ai sans cesse été pour vous;
19 δουλευων τω κυριω μετα πασης ταπεινοφροσυνης και πολλων δακρυων και πειρασμων των συμβαντων μοι εν ταις επιβουλαις των ιουδαιων
vous m'avez vu servir le Seigneur avec une grande humilité, dans les larmes, et au milieu des épreuves qui me venaient des Juifs et de leurs embûches;
20 ως ουδεν υπεστειλαμην των συμφεροντων του μη αναγγειλαι υμιν και διδαξαι υμας δημοσια και κατ οικους
vous savez que je ne vous ai rien caché de ce qui pouvait vous être utile, que je vous ai prêché, que je vous ai instruits en public et en particulier,
21 διαμαρτυρομενος ιουδαιοις τε και ελλησιν την εις τον θεον μετανοιαν και πιστιν την εις τον κυριον ημων ιησουν
conjurant Juifs et Grecs de se convertir à Dieu et de croire en notre Seigneur Jésus.»
22 και νυν ιδου εγω δεδεμενος τω πνευματι πορευομαι εις ιερουσαλημ τα εν αυτη συναντησοντα μοι μη ειδως
«Et maintenant voilà que, lié par l'Esprit, je vais à Jérusalem; je ne sais ce qui m'y arrivera;
23 πλην οτι το πνευμα το αγιον κατα πολιν διαμαρτυρεται λεγον οτι δεσμα με και θλιψεις μενουσιν
je sais seulement que, de ville en ville, l'Esprit saint m'avertit et me déclare que des chaînes et des tribulations m'y attendent.
24 αλλ ουδενος λογον ποιουμαι ουδε εχω την ψυχην μου τιμιαν εμαυτω ως τελειωσαι τον δρομον μου μετα χαρας και την διακονιαν ην ελαβον παρα του κυριου ιησου διαμαρτυρασθαι το ευαγγελιον της χαριτος του θεου
Mais peu m'importe; je fais volontiers le sacrifice de ma vie, pourvu que j'achève ma course, que je termine le ministère que j'ai reçu du Seigneur Jésus: rendre témoignage à l'Évangile de la grâce de Dieu.»
25 και νυν ιδου εγω οιδα οτι ουκετι οψεσθε το προσωπον μου υμεις παντες εν οις διηλθον κηρυσσων την βασιλειαν του θεου
«O vous tous, au milieu de qui j'ai vécu, annonçant le Royaume, je sais que vous ne verrez plus mon visage.
26 διοτι μαρτυρομαι υμιν εν τη σημερον ημερα οτι καθαρος εγω απο του αιματος παντων
Je proteste donc aujourd'hui que je suis innocent de la perte de ceux qui périront.
27 ου γαρ υπεστειλαμην του μη αναγγειλαι υμιν πασαν την βουλην του θεου
Car je n'ai rien négligé pour vous faire connaître tout le conseil de Dieu.»
28 προσεχετε ουν εαυτοις και παντι τω ποιμνιω εν ω υμας το πνευμα το αγιον εθετο επισκοπους ποιμαινειν την εκκλησιαν του κυριου και θεου ην περιεποιησατο δια του ιδιου αιματος
«Veillez sur vous-mêmes et sur tout le troupeau, au sein duquel l'Esprit saint vous a placés comme Surveillants; paissez l'Église de Dieu qu’il a acquise par son sang.
29 εγω γαρ οιδα τουτο οτι εισελευσονται μετα την αφιξιν μου λυκοι βαρεις εις υμας μη φειδομενοι του ποιμνιου
Je sais qu'après mon départ des loups rapaces se glisseront parmi vous et n'épargneront pas le troupeau.
30 και εξ υμων αυτων αναστησονται ανδρες λαλουντες διεστραμμενα του αποσπαν τους μαθητας οπισω αυτων
Du milieu de vous se lèveront des hommes prononçant des discours pervers pour entraîner les disciples à leur suite.
31 διο γρηγορειτε μνημονευοντες οτι τριετιαν νυκτα και ημεραν ουκ επαυσαμην μετα δακρυων νουθετων ενα εκαστον
Veillez donc, vous souvenant que pendant trois années, nuit et jour, je n'ai cessé d'exhorter chacun avec larmes.»
32 και τα νυν παρατιθεμαι υμας αδελφοι τω θεω και τω λογω της χαριτος αυτου τω δυναμενω εποικοδομησαι και δουναι υμιν κληρονομιαν εν τοις ηγιασμενοις πασιν
«Et maintenant je vous recommande à Dieu et à la parole de sa grâce, à lui qui peut vous édifier et vous assurer un héritage parmi tous ceux qui lui sont consacrés.»
33 αργυριου η χρυσιου η ιματισμου ουδενος επεθυμησα
«Je n'ai désiré ni l'argent, ni l'or, ni le vêtement de personne.
34 αυτοι γινωσκετε οτι ταις χρειαις μου και τοις ουσιν μετ εμου υπηρετησαν αι χειρες αυται
Vous savez que ces mains ont pourvu à mes besoins et à ceux de mes compagnons.
35 παντα υπεδειξα υμιν οτι ουτως κοπιωντας δει αντιλαμβανεσθαι των ασθενουντων μνημονευειν τε των λογων του κυριου ιησου οτι αυτος ειπεν μακαριον εστιν μαλλον διδοναι η λαμβανειν
Je vous ai toujours montré comment il faut, par le travail, avoir encore de quoi secourir les indigents, et se souvenir des paroles du Seigneur Jésus quand il a dit: «Il y a plus de bonheur à donner qu'à recevoir.»
36 και ταυτα ειπων θεις τα γονατα αυτου συν πασιν αυτοις προσηυξατο
Il parla ainsi, puis il se mit à genoux, et il pria avec eux tous.
37 ικανος δε εγενετο κλαυθμος παντων και επιπεσοντες επι τον τραχηλον του παυλου κατεφιλουν αυτον
On n'entendait qu'un long sanglot.
38 οδυνωμενοι μαλιστα επι τω λογω ω ειρηκει οτι ουκετι μελλουσιν το προσωπον αυτου θεωρειν προεπεμπον δε αυτον εις το πλοιον
Ils se jetaient à son cou et l'embrassaient. C'était la parole de Paul: «Vous ne verrez plus mon visage», qui les avait le plus affligés. Ils le conduisirent au bateau.
