Προς Τιμοθεον Β΄ 4
1 διαμαρτυρομαι ουν εγω ενωπιον του θεου και του κυριου ιησου χριστου του μελλοντος κρινειν ζωντας και νεκρους κατα την επιφανειαν αυτου και την βασιλειαν αυτου
Je t’en conjure donc devant Dieu et devant Jésus-Christ qui doit juger les vivants et les morts, par son avènement et par son règne,
2 κηρυξον τον λογον επιστηθι ευκαιρως ακαιρως ελεγξον επιτιμησον παρακαλεσον εν παση μακροθυμια και διδαχη
Annonce la parole, insiste à temps et à contre-temps, reprends, supplie, menace en toute patience et doctrine.
3 εσται γαρ καιρος οτε της υγιαινουσης διδασκαλιας ουκ ανεξονται αλλα κατα τας επιθυμιας τας ιδιας εαυτοις επισωρευσουσιν διδασκαλους κνηθομενοι την ακοην
Car viendra un temps où les hommes ne supporteront plus la saine doctrine; mais, selon leurs désirs, ils amasseront des maîtres autour d’eux, éprouvant une vive démangeaison aux oreilles;
4 και απο μεν της αληθειας την ακοην αποστρεψουσιν επι δε τους μυθους εκτραπησονται
Et détournant l’ouïe de la vérité, ils se tourneront vers les fables.
5 συ δε νηφε εν πασιν κακοπαθησον εργον ποιησον ευαγγελιστου την διακονιαν σου πληροφορησον
Mais toi, veille, et ne te refuse à aucun travail; fais l’œuvre d’un évangéliste, remplis ton ministère. Sois sobre.
6 εγω γαρ ηδη σπενδομαι και ο καιρος της εμης αναλυσεως εφεστηκεν
Car, pour ce qui me regarde, on a déjà fait des libations sur moi, et le temps de ma dissolution approche.
7 τον αγωνα τον καλον ηγωνισμαι τον δρομον τετελεκα την πιστιν τετηρηκα
J’ai combattu le bon combat, j’ai achevé ma course, j’ai gardé la foi.
8 λοιπον αποκειται μοι ο της δικαιοσυνης στεφανος ον αποδωσει μοι ο κυριος εν εκεινη τη ημερα ο δικαιος κριτης ου μονον δε εμοι αλλα και πασιν τοις ηγαπηκοσιν την επιφανειαν αυτου
Reste la couronne de justice qui m’est réservée, que le Seigneur, juste juge, me rendra en ce jour; et non-seulement à moi, mais encore à ceux qui aiment son avènement.
9 σπουδασον ελθειν προς με ταχεως
Hâte-toi de venir près de moi;
10 δημας γαρ με εγκατελιπεν αγαπησας τον νυν αιωνα και επορευθη εις θεσσαλονικην κρησκης εις γαλατιαν τιτος εις δαλματιαν (aiōn g165)
Car Démas m’a quitté, par amour de ce siècle, et il s’en est allé à Thessalonique; Crescent, en Galatie; Tite, en Dalmatie. (aiōn g165)
11 λουκας εστιν μονος μετ εμου μαρκον αναλαβων αγε μετα σεαυτου εστιν γαρ μοι ευχρηστος εις διακονιαν
Luc seul est avec moi. Prends Marc, et amène-le avec toi, car il m’est utile pour le ministère.
12 τυχικον δε απεστειλα εις εφεσον
Pour Tychique, je l’ai envoyé à Ephèse.
13 τον φελονην ον απελιπον εν τρωαδι παρα καρπω ερχομενος φερε και τα βιβλια μαλιστα τας μεμβρανας
Apporte avec toi, en venant, le manteau que j’ai laissé à Troade chez Carpus, et les livres, et surtout les parchemins.
14 αλεξανδρος ο χαλκευς πολλα μοι κακα ενεδειξατο αποδωη αυτω ο κυριος κατα τα εργα αυτου
Alexandre, l’ouvrier en airain, m’a fait beaucoup de mal: le Seigneur lui rendra selon ses œuvres.
15 ον και συ φυλασσου λιαν γαρ ανθεστηκεν τοις ημετεροις λογοις
Evite-le, car il a fortement combattu nos paroles.
16 εν τη πρωτη μου απολογια ουδεις μοι συμπαρεγενετο αλλα παντες με εγκατελιπον μη αυτοις λογισθειη
Dans ma première défense, personne ne m’a assisté: au contraire, tous m’ont abandonné: qu’il ne leur soit point imputé.
17 ο δε κυριος μοι παρεστη και ενεδυναμωσεν με ινα δι εμου το κηρυγμα πληροφορηθη και ακουση παντα τα εθνη και ερρυσθην εκ στοματος λεοντος
Mais le Seigneur a été près de moi, et m’a fortifié, afin que par moi s’accomplisse la prédication, et que toutes les nations l’entendent: ainsi j’ai été délivré de la gueule du lion.
18 και ρυσεται με ο κυριος απο παντος εργου πονηρου και σωσει εις την βασιλειαν αυτου την επουρανιον ω η δοξα εις τους αιωνας των αιωνων αμην (aiōn g165)
Le Seigneur m’a délivré de toute œuvre mauvaise, et il me sauvera en m’introduisant dans son royaume céleste, lui à qui gloire dans les siècles des siècles. Amen. (aiōn g165)
19 ασπασαι πρισκαν και ακυλαν και τον ονησιφορου οικον
Salue Prisque et Aquila, et la famille d’Onésiphore.
20 εραστος εμεινεν εν κορινθω τροφιμον δε απελιπον εν μιλητω ασθενουντα
Eraste est demeuré à Corinthe. Quant à Trophime, je l’ai laissé malade à Milet.
21 σπουδασον προ χειμωνος ελθειν ασπαζεται σε ευβουλος και πουδης και λινος και κλαυδια και οι αδελφοι παντες
Hâte-toi de venir avant l’hiver. Eubule, Pudens, Lin, Claudie, et tous nos frères te saluent.
22 ο κυριος ιησους χριστος μετα του πνευματος σου η χαρις μεθ υμων αμην
Que le Seigneur Jésus-Christ soit avec ton esprit. Que la grâce soit avec toi. Amen.
