Προς Κορινθιους Β΄ 7
1 ταυτας ουν εχοντες τας επαγγελιας αγαπητοι καθαρισωμεν εαυτους απο παντος μολυσμου σαρκος και πνευματος επιτελουντες αγιωσυνην εν φοβω θεου
Ayant de pareilles promesses, bien-aimés, purifions-nous de toute souillure de la chair et de l'esprit, achevant notre sanctification dans la crainte de Dieu.)
2 χωρησατε ημας ουδενα ηδικησαμεν ουδενα εφθειραμεν ουδενα επλεονεκτησαμεν
Accueillez-nous; nous n'avons fait tort à personne; nous n'avons nui à personne; nous n'avons exploité personne;
3 ου προς κατακρισιν λεγω προειρηκα γαρ οτι εν ταις καρδιαις ημων εστε εις το συναποθανειν και συζην
je ne dis pas cela pour vous faire un reproche, car, je l'ai déjà dit, vous êtes dans nos coeurs à la vie et à la mort.
4 πολλη μοι παρρησια προς υμας πολλη μοι καυχησις υπερ υμων πεπληρωμαι τη παρακλησει υπερπερισσευομαι τη χαρα επι παση τη θλιψει ημων
J'ai une grande confiance en vous; je suis tout fier de vous; je suis extrêmement consolé, je nage dans la joie, si grandes que soient nos afflictions.
5 και γαρ ελθοντων ημων εις μακεδονιαν ουδεμιαν εσχηκεν ανεσιν η σαρξ ημων αλλ εν παντι θλιβομενοι εξωθεν μαχαι εσωθεν φοβοι
En effet, à notre arrivée en Macédoine, nous n'avons pas eu un moment de repos, nous étions éprouvés de toutes manières: combats au dehors, inquiétudes au dedans.
6 αλλ ο παρακαλων τους ταπεινους παρεκαλεσεν ημας ο θεος εν τη παρουσια τιτου
Mais le Dieu qui relève ceux qui sont abattus nous a relevés par l'arrivée de Tite,
7 ου μονον δε εν τη παρουσια αυτου αλλα και εν τη παρακλησει η παρεκληθη εφ υμιν αναγγελλων ημιν την υμων επιποθησιν τον υμων οδυρμον τον υμων ζηλον υπερ εμου ωστε με μαλλον χαρηναι
par son arrivée et surtout par le bien qu'il avait reçu de vous; car il nous a parlé de votre ardeur, de votre chagrin, de votre zèle pour moi; et j'en ai eu une immense joie.
8 οτι ει και ελυπησα υμας εν τη επιστολη ου μεταμελομαι ει και μετεμελομην βλεπω γαρ οτι η επιστολη εκεινη ει και προς ωραν ελυπησεν υμας
Si ma lettre vous a fait de la peine, je ne le regrette pas; je l'avais d'abord regretté (je vois bien que ma lettre vous a fait de la peine, du moins momentanément);
9 νυν χαιρω ουχ οτι ελυπηθητε αλλ οτι ελυπηθητε εις μετανοιαν ελυπηθητε γαρ κατα θεον ινα εν μηδενι ζημιωθητε εξ ημων
aujourd'hui je suis heureux, non certes de votre chagrin, mais du repentir qu’il a produit. Vous avez été attristés selon Dieu, pour que nous ne vous causions aucun tort.
10 η γαρ κατα θεον λυπη μετανοιαν εις σωτηριαν αμεταμελητον κατεργαζεται η δε του κοσμου λυπη θανατον κατεργαζεται
La tristesse selon Dieu produit une repentance qui conduit au salut et qu'on ne regrette jamais; la tristesse selon le monde amène la mort.
11 ιδου γαρ αυτο τουτο το κατα θεον λυπηθηναι υμας ποσην κατειργασατο υμιν σπουδην αλλα απολογιαν αλλα αγανακτησιν αλλα φοβον αλλα επιποθησιν αλλα ζηλον αλλα εκδικησιν παντι συνεστησατε εαυτους αγνους ειναι εν τω πραγματι
Voyez plutôt: Votre tristesse selon Dieu, quel empressement elle a provoqué en vous; bien plus, quelles excuses, quelle indignation, quelle crainte, quelle ardeur, quel dévouement, quelle sévérité! De toutes façons, vous avez tenu à vous montrer vous-mêmes innocents dans cette affaire.
12 αρα ει και εγραψα υμιν ουχ εινεκεν του αδικησαντος ουδε εινεκεν του αδικηθεντος αλλ εινεκεν του φανερωθηναι την σπουδην υμων την υπερ ημων προς υμας ενωπιον του θεου
Du reste, si je vous ai écrit à ce sujet, ce n'était ni à cause de l'offenseur, ni à cause de l'offensé, c'était afin que votre dévouement pour nous éclatât parmi vous à la face de Dieu.
13 δια τουτο παρακεκλημεθα επι δε τη παρακλησει υμων περισσοτερως μαλλον εχαρημεν επι τη χαρα τιτου οτι αναπεπαυται το πνευμα αυτου απο παντων υμων
Voilà ce qui nous a consolés. A cette consolation s'est ajoutée une immense joie: la vue de la joie de Tite; vous lui avez tous mis l'esprit en repos.
14 οτι ει τι αυτω υπερ υμων κεκαυχημαι ου κατησχυνθην αλλ ως παντα εν αληθεια ελαλησαμεν υμιν ουτως και η καυχησις ημων η επι τιτου αληθεια εγενηθη
Si je vous avais un peu vantés devant lui, je n'ai pas eu à le regretter; vous savez que nous vous avons toujours dit la vérité; eh bien, l'éloge de vous que j'avais fait à Tite s'est trouvé de même être la vérité.
15 και τα σπλαγχνα αυτου περισσοτερως εις υμας εστιν αναμιμνησκομενου την παντων υμων υπακοην ως μετα φοβου και τρομου εδεξασθε αυτον
Son affection pour vous est d'autant plus grande qu'il se souvient de votre déférence à tous et de la modestie respectueuse de votre accueil.
16 χαιρω οτι εν παντι θαρρω εν υμιν
Je suis heureux de l'entière confiance que je puis avoir en vous.
