Προς Κορινθιους Β΄ 3
1 αρχομεθα παλιν εαυτους συνιστανειν ει μη χρηζομεν ως τινες συστατικων επιστολων προς υμας η εξ υμων συστατικων
Do we begin again to commend ourselves? or need we, as some others, epistles of commendation to you, or letters of commendation from you?
2 η επιστολη ημων υμεις εστε εγγεγραμμενη εν ταις καρδιαις ημων γινωσκομενη και αναγινωσκομενη υπο παντων ανθρωπων
All of you are our epistle written in our hearts, known and read of all men:
3 φανερουμενοι οτι εστε επιστολη χριστου διακονηθεισα υφ ημων εγγεγραμμενη ου μελανι αλλα πνευματι θεου ζωντος ουκ εν πλαξιν λιθιναις αλλ εν πλαξιν καρδιαις σαρκιναις
Forasmuch as all of you are manifestly declared to be the epistle of Christ ministered by us, written not with ink, but with the Spirit (pneuma) of the living God; not in tables of stone, but in fleshy tables of the heart.
4 πεποιθησιν δε τοιαυτην εχομεν δια του χριστου προς τον θεον
And such trust have we through Christ toward God:
5 ουχ οτι ικανοι εσμεν αφ εαυτων λογισασθαι τι ως εξ εαυτων αλλ η ικανοτης ημων εκ του θεου
Not that we are sufficient of ourselves to think any thing as of ourselves; but our sufficiency is of God;
6 ος και ικανωσεν ημας διακονους καινης διαθηκης ου γραμματος αλλα πνευματος το γαρ γραμμα αποκτενει το δε πνευμα ζωοποιει
Who also has made us able ministers of the new testament; not of the letter, but of the spirit: (pneuma) for the letter kills, but the spirit (pneuma) gives life.
7 ει δε η διακονια του θανατου εν γραμμασιν εντετυπωμενη εν λιθοις εγενηθη εν δοξη ωστε μη δυνασθαι ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το προσωπον μωυσεως δια την δοξαν του προσωπου αυτου την καταργουμενην
But if the ministration of death, written and engraved in stones, was glorious, so that the children of Israel could not steadfastly behold the face of Moses for the glory of his countenance; which glory was to be done away:
8 πως ουχι μαλλον η διακονια του πνευματος εσται εν δοξη
How shall not the ministration of the spirit (pneuma) be rather glorious?
9 ει γαρ η διακονια της κατακρισεως δοξα πολλω μαλλον περισσευει η διακονια της δικαιοσυνης εν δοξη
For if the ministration of condemnation be glory, much more does the ministration of righteousness exceed in glory.
10 και γαρ ου δεδοξασται το δεδοξασμενον εν τουτω τω μερει ενεκεν της υπερβαλλουσης δοξης
For even that which was made glorious had no glory in this respect, by reason of the glory that excels.
11 ει γαρ το καταργουμενον δια δοξης πολλω μαλλον το μενον εν δοξη
For if that which is done away was glorious, much more that which remains is glorious.
12 εχοντες ουν τοιαυτην ελπιδα πολλη παρρησια χρωμεθα
Seeing then that we have such hope, we use great plainness of speech:
13 και ου καθαπερ μωυσης ετιθει καλυμμα επι το προσωπον εαυτου προς το μη ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το τελος του καταργουμενου
And not as Moses, which put a vail over his face, that the children of Israel could not steadfastly look to the end of that which is abolished:
14 αλλ επωρωθη τα νοηματα αυτων αχρι γαρ της σημερον το αυτο καλυμμα επι τη αναγνωσει της παλαιας διαθηκης μενει μη ανακαλυπτομενον ο τι εν χριστω καταργειται
But their minds were blinded: for until this day remains the same vail untaken away in the reading of the old testament; which vail is done away in Christ.
15 αλλ εως σημερον ηνικα αναγινωσκεται μωυσης καλυμμα επι την καρδιαν αυτων κειται
But even unto this day, when Moses is read, the vail is upon their heart.
16 ηνικα δ αν επιστρεψη προς κυριον περιαιρειται το καλυμμα
Nevertheless when it shall turn to the Lord, the vail shall be taken away.
17 ο δε κυριος το πνευμα εστιν ου δε το πνευμα κυριου εκει ελευθερια
Now the Lord is that Spirit: (pneuma) and where the Spirit (pneuma) of the Lord is, there is liberty.
18 ημεις δε παντες ανακεκαλυμμενω προσωπω την δοξαν κυριου κατοπτριζομενοι την αυτην εικονα μεταμορφουμεθα απο δοξης εις δοξαν καθαπερ απο κυριου πνευματος
But we all, with open face beholding as in a glass the glory of the Lord, are changed into the same image from glory to glory, even as by the Spirit (pneuma) of the LORD.
