Προς Κορινθιους Α΄ 15
1 γνωριζω δε υμιν αδελφοι το ευαγγελιον ο ευηγγελισαμην υμιν ο και παρελαβετε εν ω και εστηκατε
Je vous rappelle, mes frères, l'Évangile que je vous ai prêché, que vous avez aussi accepté, dans lequel vous avez aussi persévéré,
2 δι ου και σωζεσθε τινι λογω ευηγγελισαμην υμιν ει κατεχετε εκτος ει μη εικη επιστευσατε
et qui aussi vous sauvera si vous le retenez dans les termes mêmes où je vous l'ai prêché; autrement votre foi aurait été vaine.
3 παρεδωκα γαρ υμιν εν πρωτοις ο και παρελαβον οτι χριστος απεθανεν υπερ των αμαρτιων ημων κατα τας γραφας
Car je vous ai transmis avant tout ce que j'ai reçu, savoir que Christ est mort pour nos péchés conformément aux Écritures,
4 και οτι εταφη και οτι εγηγερται τη τριτη ημερα κατα τας γραφας
qu'il a été enseveli, qu'il est ressuscité le troisième jour, conformément aux Écritures,
5 και οτι ωφθη κηφα ειτα τοις δωδεκα
qu'il est apparu à Képhas, ensuite aux douze.
6 επειτα ωφθη επανω πεντακοσιοις αδελφοις εφαπαξ εξ ων οι πλειους μενουσιν εως αρτι τινες δε και εκοιμηθησαν
Ensuite il est apparu à plus de cinq cents frères à la fois, dont la plupart vivent encore aujourd'hui, et quelques-uns sont morts;
7 επειτα ωφθη ιακωβω ειτα τοις αποστολοις πασιν
ensuite il est apparu à Jacques; ensuite à tous les apôtres;
8 εσχατον δε παντων ωσπερει τω εκτρωματι ωφθη καμοι
enfin après eux tous, il m'est apparu à moi comme à l'avorton!
9 εγω γαρ ειμι ο ελαχιστος των αποστολων ος ουκ ειμι ικανος καλεισθαι αποστολος διοτι εδιωξα την εκκλησιαν του θεου
Car, moi, je suis le moindre des apôtres, je ne suis pas digne d'être appelé apôtre, parce que j'ai persécuté l'Église de Dieu.
10 χαριτι δε θεου ειμι ο ειμι και η χαρις αυτου η εις εμε ου κενη εγενηθη αλλα περισσοτερον αυτων παντων εκοπιασα ουκ εγω δε αλλ η χαρις του θεου η συν εμοι
Mais, par la grâce de Dieu, je suis ce que je suis, et la grâce qu'il m'a faite n'a pas été stérile; au contraire, j'ai plus travaillé qu'eux tous; non pas moi cependant, mais la grâce de Dieu qui est avec moi.
11 ειτε ουν εγω ειτε εκεινοι ουτως κηρυσσομεν και ουτως επιστευσατε
Ainsi donc, que ce soit moi, que ce soit eux, voilà ce que, nous prêchons, et voilà ce que vous avez cru.
12 ει δε χριστος κηρυσσεται οτι εκ νεκρων εγηγερται πως λεγουσιν τινες εν υμιν οτι αναστασις νεκρων ουκ εστιν
Eh bien, si l'on prêche que Christ est ressuscité des morts, comment certains d'entre vous disent-ils qu'il n'y a pas de résurrection des morts?
13 ει δε αναστασις νεκρων ουκ εστιν ουδε χριστος εγηγερται
S'il n'y a pas de résurrection des morts, Christ non plus n'est pas ressuscité,
14 ει δε χριστος ουκ εγηγερται κενον αρα το κηρυγμα ημων κενη δε και η πιστις υμων
et si Christ n'est pas ressuscité, vaine est notre prédication, vaine votre foi.
15 ευρισκομεθα δε και ψευδομαρτυρες του θεου οτι εμαρτυρησαμεν κατα του θεου οτι ηγειρεν τον χριστον ον ουκ ηγειρεν ειπερ αρα νεκροι ουκ εγειρονται
Il se trouve même que nous sommes de faux témoins à l'égard de Dieu, car nous avons témoigné contre lui en disant qu'il a ressuscité le Christ qu’il n'a pas ressuscité puisque, en effet, les morts ne ressuscitent pas.
16 ει γαρ νεκροι ουκ εγειρονται ουδε χριστος εγηγερται
Si les morts ne ressuscitent pas, Christ non plus n'est pas ressuscité.
17 ει δε χριστος ουκ εγηγερται ματαια η πιστις υμων ετι εστε εν ταις αμαρτιαις υμων
Si Christ n'est pas ressuscité, votre foi est illusoire, vous êtes encore dans vos péchés
18 αρα και οι κοιμηθεντες εν χριστω απωλοντο
et, par suite, ceux qui se sont endormis en Christ ont péri.
19 ει εν τη ζωη ταυτη ηλπικοτες εσμεν εν χριστω μονον ελεεινοτεροι παντων ανθρωπων εσμεν
Si notre espoir dans le Christ ne dépasse pas la vie présente, nous sommes les plus à plaindre de tous les hommes.
20 νυνι δε χριστος εγηγερται εκ νεκρων απαρχη των κεκοιμημενων εγενετο
Mais maintenant, Christ est ressuscité des morts, le premier de ceux qui se sont endormis.
21 επειδη γαρ δι ανθρωπου ο θανατος και δι ανθρωπου αναστασις νεκρων
En effet, par un homme est venue la mort, par un homme aussi la résurrection des morts;
22 ωσπερ γαρ εν τω αδαμ παντες αποθνησκουσιν ουτως και εν τω χριστω παντες ζωοποιηθησονται
car de même qu'en Adam tous sont mortels, de même dans le Christ tous recouvreront la vie;
23 εκαστος δε εν τω ιδιω ταγματι απαρχη χριστος επειτα οι του χριστου εν τη παρουσια αυτου
mais chacun à son rang: le premier, le Christ, puis ceux du Christ à son apparition;
24 ειτα το τελος οταν παραδω την βασιλειαν τω θεω και πατρι οταν καταργηση πασαν αρχην και πασαν εξουσιαν και δυναμιν
ensuite il y aura la fin, quand il remettra la royauté à Dieu le Père, après avoir anéanti toute domination, toute autorité, toute puissance.
25 δει γαρ αυτον βασιλευειν αχρις ου αν θη παντας τους εχθρους υπο τους ποδας αυτου
Il doit régner, en effet, «Jusqu'à ce qu'il ait mis tous les ennemis sous ses pieds.»
26 εσχατος εχθρος καταργειται ο θανατος
Le dernier ennemi anéanti sera la mort,
27 παντα γαρ υπεταξεν υπο τους ποδας αυτου οταν δε ειπη οτι παντα υποτετακται δηλον οτι εκτος του υποταξαντος αυτω τα παντα
car «Il a tout mis sous ses pieds». Mais quand il dira que tout est soumis, il faudra évidemment excepter Celui qui lui aura tout soumis;
28 οταν δε υποταγη αυτω τα παντα τοτε και αυτος ο υιος υποταγησεται τω υποταξαντι αυτω τα παντα ινα η ο θεος τα παντα εν πασιν
et quand tout lui sera ainsi soumis, alors le Fils lui-même se soumettra à Celui qui lui a tout soumis, pour que Dieu soit tout en tous.
29 επει τι ποιησουσιν οι βαπτιζομενοι υπερ των νεκρων ει ολως νεκροι ουκ εγειρονται τι και βαπτιζονται υπερ των νεκρων
Autrement que feraient ceux qui se font baptiser pour les morts? Si, en tout cas, les morts ne ressuscitent pas, pourquoi se font-ils baptiser pour eux?
30 τι και ημεις κινδυνευομεν πασαν ωραν
et pourquoi nous, nous exposons-nous à tout moment?
31 καθ ημεραν αποθνησκω νη την υμετεραν καυχησιν ην εχω εν χριστω ιησου τω κυριω ημων
Tous les jours je vois la mort en face, aussi vrai, mes frères, que vous êtes mon sujet de gloire en Jésus-Christ notre Seigneur!
32 ει κατα ανθρωπον εθηριομαχησα εν εφεσω τι μοι το οφελος ει νεκροι ουκ εγειρονται φαγωμεν και πιωμεν αυριον γαρ αποθνησκομεν
Si j'ai lutté contre des espèces de bêtes fauves à Éphèse, à quoi cela me sert-il? Si les morts ne ressuscitent pas, «Mangeons et buvons, car demain nous mourrons!»
33 μη πλανασθε φθειρουσιν ηθη χρηστα ομιλιαι κακαι
Ne vous y trompez pas: «Les mauvaises compagnies corrompent les bonnes moeurs.»
34 εκνηψατε δικαιως και μη αμαρτανετε αγνωσιαν γαρ θεου τινες εχουσιν προς εντροπην υμιν λεγω
Revenez à votre bon sens, sérieusement, et ne péchez pas. Car certains d'entre vous sont dans l'ignorance sur Dieu, je le dis à votre honte!
35 αλλ ερει τις πως εγειρονται οι νεκροι ποιω δε σωματι ερχονται
- Mais, dira quelqu'un, comment les morts ressusciteront-ils? Avec quel corps reviendront-ils?
36 αφρον συ ο σπειρεις ου ζωοποιειται εαν μη αποθανη
— Insensé, ce que tu sèmes n'est vivifié qu'après avoir traversé la mort.
37 και ο σπειρεις ου το σωμα το γενησομενον σπειρεις αλλα γυμνον κοκκον ει τυχοι σιτου η τινος των λοιπων
Ce que tu sèmes n'est pas le corps qui sera un jour, mais un simple grain, par exemple de froment ou de n'importe quelle plante.
38 ο δε θεος αυτω διδωσιν σωμα καθως ηθελησεν και εκαστω των σπερματων το ιδιον σωμα
Puis Dieu lui donne le corps qu'il lui a plu de lui donner, et à chaque semence un corps particulier.
39 ου πασα σαρξ η αυτη σαρξ αλλα αλλη μεν ανθρωπων αλλη δε σαρξ κτηνων αλλη δε ιχθυων αλλη δε πτηνων
Toute chair n'est pas une même chair; autre est la chair des hommes, autre la chair des bêtes, autre la chair des oiseaux, autre des poissons.
40 και σωματα επουρανια και σωματα επιγεια αλλ ετερα μεν η των επουρανιων δοξα ετερα δε η των επιγειων
Il y a des corps célestes et des corps terrestres; autre est la gloire des célestes, autre des terrestres;
41 αλλη δοξα ηλιου και αλλη δοξα σεληνης και αλλη δοξα αστερων αστηρ γαρ αστερος διαφερει εν δοξη
autre est la gloire du soleil, autre la gloire de la lune; autre la gloire des étoiles; une étoile même diffère en gloire d'une autre étoile.
42 ουτως και η αναστασις των νεκρων σπειρεται εν φθορα εγειρεται εν αφθαρσια
Il en est de même de la résurrection des morts: semé corruptible, le corps ressuscite incorruptible;
43 σπειρεται εν ατιμια εγειρεται εν δοξη σπειρεται εν ασθενεια εγειρεται εν δυναμει
semé humble, il ressuscite glorieux; semé faible, il ressuscite fort;
44 σπειρεται σωμα ψυχικον εγειρεται σωμα πνευματικον εστιν σωμα ψυχικον και εστιν σωμα πνευματικον
semé corps matériel, il ressuscite corps spirituel; s'il y a un corps matériel, il y a aussi un corps spirituel;
45 ουτως και γεγραπται εγενετο ο πρωτος ανθρωπος αδαμ εις ψυχην ζωσαν ο εσχατος αδαμ εις πνευμα ζωοποιουν
c'est ainsi qu'il est écrit: «Le premier homme Adam devint une âme vivante», le dernier Adam est devenu un esprit vivifiant.
46 αλλ ου πρωτον το πνευματικον αλλα το ψυχικον επειτα το πνευματικον
Mais ce n'est pas le corps spirituel qui existe d'abord, c'est le corps matériel; ensuite le spirituel.
47 ο πρωτος ανθρωπος εκ γης χοικος ο δευτερος ανθρωπος ο κυριος εξ ουρανου
Le premier homme était «de terre, de poussière» le second homme est du ciel.
48 οιος ο χοικος τοιουτοι και οι χοικοι και οιος ο επουρανιος τοιουτοι και οι επουρανιοι
Tel celui qui est «de poussière», tels ceux qui sont de poussière; et tel celui qui est du ciel, tels seront ceux du ciel;
49 και καθως εφορεσαμεν την εικονα του χοικου φορεσωμεν και την εικονα του επουρανιου
et comme nous avons porté l'image de celui qui est «de poussière», nous porterons aussi l'image de celui qui est du ciel.
50 τουτο δε φημι αδελφοι οτι σαρξ και αιμα βασιλειαν θεου κληρονομησαι ου δυνανται ουδε η φθορα την αφθαρσιαν κληρονομει
Voici ce que j'affirme, mes frères: la chair et le sang ne peuvent avoir en héritage le Royaume de Dieu, la corruption n'a pas en héritage l'incorruptibilité.
51 ιδου μυστηριον υμιν λεγω παντες μεν ου κοιμηθησομεθα παντες δε αλλαγησομεθα
Je vais vous dire une chose restée jusqu'à présent secrète: Tous nous ne mourrons pas, mais tous nous serons transformés,
52 εν ατομω εν ριπη οφθαλμου εν τη εσχατη σαλπιγγι σαλπισει γαρ και οι νεκροι εγερθησονται αφθαρτοι και ημεις αλλαγησομεθα
en un instant indivisible, en un clin d'oeil, au son de la dernière trompette. Car la trompette sonnera, les morts ressusciteront incorruptibles, et nous, nous serons transformés.
53 δει γαρ το φθαρτον τουτο ενδυσασθαι αφθαρσιαν και το θνητον τουτο ενδυσασθαι αθανασιαν
Il faut, en effet, que ce corps corruptible revête l'incorruptibilité et que ce corps mortel revête l'immortalité;
54 οταν δε το φθαρτον τουτο ενδυσηται αφθαρσιαν και το θνητον τουτο ενδυσηται αθανασιαν τοτε γενησεται ο λογος ο γεγραμμενος κατεποθη ο θανατος εις νικος
et quand ce corps corruptible aura revêtu l'incorruptibilité et que ce corps mortel aura revêtu l'immortalité, alors s'accomplira ce qui est écrit: «La mort a été absorbée dans la victoire!
Où est, ô mort, ta victoire? Où est, ô mort, ton aiguillon? (Hadēs g86)
56 το δε κεντρον του θανατου η αμαρτια η δε δυναμις της αμαρτιας ο νομος
(l'aiguillon de la mort c'est le péché, et la puissance du péché, la loi).
57 τω δε θεω χαρις τω διδοντι ημιν το νικος δια του κυριου ημων ιησου χριστου
Rendons grâce à Dieu qui nous a donné la victoire par notre Seigneur Jésus-Christ.
58 ωστε αδελφοι μου αγαπητοι εδραιοι γινεσθε αμετακινητοι περισσευοντες εν τω εργω του κυριου παντοτε ειδοτες οτι ο κοπος υμων ουκ εστιν κενος εν κυριω
Ainsi, mes frères bien-aimés, soyez fermes, inébranlables, faites sans cesse des progrès dans l'oeuvre du Seigneur, sachant que votre peine n'est pas vaine dans le Seigneur.
