Κατα Λουκαν 22
1 ηγγιζεν δε η εορτη των αζυμων η λεγομενη πασχα
La fête des Azymes, que l'on appelle la Pâque, approchait.
2 και εζητουν οι αρχιερεις και οι γραμματεις το πως ανελωσιν αυτον εφοβουντο γαρ τον λαον
Les chefs des prêtres et les Scribes cherchaient un moyen de se défaire de Jésus; car ils redoutaient le peuple.
3 εισηλθεν δε ο σατανας εις ιουδαν τον επικαλουμενον ισκαριωτην οντα εκ του αριθμου των δωδεκα
Ce fut alors que Satan entra en Judas surnommé l'Iskariôte, qui était du nombre des douze;
4 και απελθων συνελαλησεν τοις αρχιερευσιν και γραμματευσιν και στρατηγοις το πως αυτον παραδω αυτοις
il alla s'entendre avec les chefs des prêtres et avec les chefs des gardes sur ce qu'il y avait à faire pour le leur livrer.
5 και εχαρησαν και συνεθεντο αυτω αργυρια δουναι
Pleins de joie, ils convinrent de lui donner de l'argent.
6 και εξωμολογησεν και εζητει ευκαιριαν του παραδουναι αυτον αυτοις ατερ οχλου
Il s'engagea, et dès lors chercha une occasion de le leur livrer à l'insu de la multitude.
7 ηλθεν δε η ημερα των αζυμων εν η εδει θυεσθαι το πασχα
Vint le jour de la fête où il fallait sacrifier la Pâque.
8 και απεστειλεν πετρον και ιωαννην ειπων πορευθεντες ετοιμασατε ημιν το πασχα ινα φαγωμεν
Jésus envoya Pierre et Jean en leur disant: «Allez préparer ce qui nous est nécessaire pour le repas pascal.» —
9 οι δε ειπον αυτω που θελεις ετοιμασωμεν
«Où veux-tu, lui dirent-ils, que nous le préparions?»
10 ο δε ειπεν αυτοις ιδου εισελθοντων υμων εις την πολιν συναντησει υμιν ανθρωπος κεραμιον υδατος βασταζων ακολουθησατε αυτω εις την οικιαν ου εισπορευεται
Il leur répondit: «En entrant dans la ville, vous rencontrerez un homme portant une cruche d'eau. Vous le suivrez dans la maison où il entrera;
11 και ερειτε τω οικοδεσποτη της οικιας λεγει σοι ο διδασκαλος που εστιν το καταλυμα οπου το πασχα μετα των μαθητων μου φαγω
et voici ce que vous direz au propriétaire de cette maison: «Le maître te fait dire: Où est la chambre où je mangerai la Pâque avec mes disciples.»
12 κακεινος υμιν δειξει ανωγαιον μεγα εστρωμενον εκει ετοιμασατε
Cet homme alors vous montrera une chambre haute, grande, garnie de tapis. C'est là que vous ferez les préparatifs.»
13 απελθοντες δε ευρον καθως ειρηκεν αυτοις και ητοιμασαν το πασχα
Ils partirent et trouvèrent toutes choses comme il les leur avait dites et préparèrent la Pâque.
14 και οτε εγενετο η ωρα ανεπεσεν και οι δωδεκα αποστολοι συν αυτω
Quand vint l'heure, il se mit à table, et les apôtres avec lui.
15 και ειπεν προς αυτους επιθυμια επεθυμησα τουτο το πασχα φαγειν μεθ υμων προ του με παθειν
Il leur dit: «J'ai désiré — d'un grand désir — manger cette Pâque avec vous avant de souffrir.
16 λεγω γαρ υμιν οτι ουκετι ου μη φαγω εξ αυτου εως οτου πληρωθη εν τη βασιλεια του θεου
Je vous le déclare, en effet, je ne mangerai plus semblable Pâque, jusqu'à ce qu'elle s'accomplisse dans le Royaume de Dieu.»
17 και δεξαμενος [ το ] ποτηριον ευχαριστησας ειπεν λαβετε τουτο και διαμερισατε εαυτοις
Tenant une coupe, il rendit grâces. «Prenez-la, dit-il, et partagez-la entre vous;
18 λεγω γαρ υμιν οτι ου μη πιω απο του γενηματος της αμπελου εως οτου η βασιλεια του θεου ελθη
car désormais, je vous le déclare, je ne boirai plus du fruit de la vigne jusqu'à ce que vienne le Royaume de Dieu.»
19 και λαβων αρτον ευχαριστησας εκλασεν και εδωκεν αυτοις λεγων τουτο εστιν το σωμα μου το υπερ υμων διδομενον τουτο ποιειτε εις την εμην αναμνησιν
Prenant du pain, il rendit grâces, il le rompit et le leur donna, en disant: «Ceci est mon corps qui est donné pour vous; faites ceci en mémoire de moi.»
20 ωσαυτως και το ποτηριον μετα το δειπνησαι λεγων τουτο το ποτηριον η καινη διαθηκη εν τω αιματι μου το υπερ υμων εκχυνομενον
Après le repas, il prit de même la coupe, en disant: «Cette coupe est la nouvelle alliance en mon sang qui est répandu pour vous.
21 πλην ιδου η χειρ του παραδιδοντος με μετ εμου επι της τραπεζης
Et voilà cependant avec moi, à cette table, la main de celui qui me livre!
22 και ο μεν υιος του ανθρωπου πορευεται κατα το ωρισμενον πλην ουαι τω ανθρωπω εκεινω δι ου παραδιδοται
car le Fils de l'homme s'en va selon ce qui a été déterminé, mais malheur à cet homme par qui il est livré!»
23 και αυτοι ηρξαντο συζητειν προς εαυτους το τις αρα ειη εξ αυτων ο τουτο μελλων πρασσειν
Ils se mirent à se demander de l'un à l'autre lequel d'entre eux devait faire cela.
24 εγενετο δε και φιλονεικια εν αυτοις το τις αυτων δοκει ειναι μειζων
Il s'éleva aussi un débat sur celui d'entre eux qui devait être estimé le plus grand.
25 ο δε ειπεν αυτοις οι βασιλεις των εθνων κυριευουσιν αυτων και οι εξουσιαζοντες αυτων ευεργεται καλουνται
«Les rois des nations, leur dit Jésus, en sont les dominateurs; et ceux qui exercent sur elles un pouvoir impérieux sont appelés «leurs bienfaiteurs».
26 υμεις δε ουχ ουτως αλλ ο μειζων εν υμιν γινεσθω ως ο νεωτερος και ο ηγουμενος ως ο διακονων
Pour vous, n'agissez point ainsi: au contraire, que le plus grand d'entre vous se fasse comme le plus jeune, et que celui qui est le chef se considère comme le serviteur.
27 τις γαρ μειζων ο ανακειμενος η ο διακονων ουχι ο ανακειμενος εγω δε ειμι εν μεσω υμων ως ο διακονων
Lequel passe pour le plus grand? Celui qui est à table ou celui qui sert? N'est-ce pas celui qui est à table? Moi, pourtant, je suis, au milieu de vous, comme celui qui sert.»
28 υμεις δε εστε οι διαμεμενηκοτες μετ εμου εν τοις πειρασμοις μου
«Quant à vous, vous m'êtes demeurés fidèles dans mes épreuves.»
29 καγω διατιθεμαι υμιν καθως διεθετο μοι ο πατηρ μου βασιλειαν
«Mon Père m'a adjugé un Royaume; eh bien, moi, je vous l'adjuge à mon tour,
30 ινα εσθιητε και πινητε επι της τραπεζης μου εν τη βασιλεια μου και καθισεσθε επι θρονων κρινοντες τας δωδεκα φυλας του ισραηλ
afin que, dans ce Royaume qui sera le mien, vous mangiez et buviez à ma table, afin aussi que vous y siégiez sur des trônes jugeant les douze tribus d'Israël.»
31 ειπεν δε ο κυριος σιμων σιμων ιδου ο σατανας εξητησατο υμας του συνιασαι ως τον σιτον
«Simon! Simon! voilà que Satan vous a réclamés pour vous passer tous au crible comme du froment.
32 εγω δε εδεηθην περι σου ινα μη εκλιπη η πιστις σου και συ ποτε επιστρεψας στηριξον τους αδελφους σου
Moi, cependant, j'ai prié pour toi, afin que ta foi ne défaille pas. Et toi, quand tu seras un jour changé, fortifie tes frères.» —
33 ο δε ειπεν αυτω κυριε μετα σου ετοιμος ειμι και εις φυλακην και εις θανατον πορευεσθαι
«Avec toi, Seigneur, lui dit Pierre, je suis prêt à aller en prison, à la mort!» —
34 ο δε ειπεν λεγω σοι πετρε ου φωνησει σημερον αλεκτωρ πριν η τρις απαρνηση μη ειδεναι με
«Pierre, lui répondit Jésus, je te déclare qu'aujourd'hui même un coq n'aura pas achevé de chanter que, trois fois, tu n'aies nié me connaître.»
35 και ειπεν αυτοις οτε απεστειλα υμας ατερ βαλλαντιου και πηρας και υποδηματων μη τινος υστερηθητε οι δε ειπον ουθενος
Il continua: «Lorsque je vous ai envoyés sans bourse, sans sac, sans chaussures, vous a-t-il manqué quelque chose?» — «Rien, répondirent-ils.» —
36 ειπεν ουν αυτοις αλλα νυν ο εχων βαλλαντιον αρατω ομοιως και πηραν και ο μη εχων πωλησει το ιματιον αυτου και αγορασει μαχαιραν
«Mais à présent, leur dit-il, que celui qui a une bourse la prenne; et un sac, de même; que celui qui n'a pas d'épée vende son manteau pour en acheter une;
37 λεγω γαρ υμιν οτι ετι τουτο το γεγραμμενον δει τελεσθηναι εν εμοι το και μετα ανομων ελογισθη και γαρ τα περι εμου τελος εχει
car, je vous le déclare, il faut que cette parole de l'Écriture s'accomplisse en mois: «... Et il a été compté parmi les impies.» «En effet, ce qui me concerne tire à sa fin.» —
38 οι δε ειπον κυριε ιδου μαχαιραι ωδε δυο ο δε ειπεν αυτοις ικανον εστιν
«Seigneur, dirent-ils, voici deux épées.» — «Cela suffit, » leur répondit Jésus.
39 και εξελθων επορευθη κατα το εθος εις το ορος των ελαιων ηκολουθησαν δε αυτω και οι μαθηται αυτου
Il sortit, et, selon sa coutume, il se dirigea vers le mont des Oliviers. Les disciples le suivirent.
40 γενομενος δε επι του τοπου ειπεν αυτοις προσευχεσθε μη εισελθειν εις πειρασμον
Arrivé en ce lieu, il leur dit: «Priez pour ne pas succomber à l'épreuve.»
41 και αυτος απεσπασθη απ αυτων ωσει λιθου βολην και θεις τα γονατα προσηυχετο
Il s'éloigna d'eux, à la distance d'un jet de pierre environ; il se mit à genoux, et voici ce qu'il disait dans sa prière:
42 λεγων πατερ ει βουλει παρενεγκειν τουτο το ποτηριον απ εμου πλην μη το θελημα μου αλλα το σον γινεσθω
«Père, si tu voulais écarter loin de moi cette coupe! toutefois que ce ne soit pas ma volonté qui se fasse, mais la tienne.»
43 ωφθη δε αυτω αγγελος απ ουρανου ενισχυων αυτον
Alors il lui apparut un ange venu du ciel, qui le fortifia.
44 και γενομενος εν αγωνια εκτενεστερον προσηυχετο εγενετο δε ο ιδρως αυτου ωσει θρομβοι αιματος καταβαινοντες επι την γην
Étant en agonie, plus ardente était sa prière. Sa sueur était comme de grosses gouttes de sang et tombait jusqu'à terre.
45 και αναστας απο της προσευχης ελθων προς τους μαθητας ευρεν αυτους κοιμωμενους απο της λυπης
Après avoir prié, il se releva et vint à ses disciples. Il les trouva qui s'étaient endormis dans l'accablement de leur douleur.
46 και ειπεν αυτοις τι καθευδετε ανασταντες προσευχεσθε ινα μη εισελθητε εις πειρασμον
«Pourquoi dormez-vous, leur dit-il, levez-vous, priez pour ne pas succomber à l'épreuve.»
47 ετι δε αυτου λαλουντος ιδου οχλος και ο λεγομενος ιουδας εις των δωδεκα προηγεν αυτους και ηγγισεν τω ιησου φιλησαι αυτον τουτο γαρ σημειον δεδωκει αυτοις ον αν φιλησω αυτος εστιν
Il parlait encore, lorsqu'arriva toute une foule, en avant de laquelle marchait le nommé Judas, un des douze. Il s'approcha de Jésus pour lui donner un baiser.
48 ο δε ιησους ειπεν αυτω ιουδα φιληματι τον υιον του ανθρωπου παραδιδως
«Judas! lui dit Jésus, c'est par un baiser que tu livres le Fils de l'homme!»
49 ιδοντες δε οι περι αυτον το εσομενον ειπον αυτω κυριε ει παταξομεν εν μαχαιρα
Voyant ce qui allait se passer, ceux qui entouraient Jésus lui dirent: «Seigneur, si nous frappions de l'épée?»
50 και επαταξεν εις τις εξ αυτων τον δουλον του αρχιερεως και αφειλεν αυτου το ους το δεξιον
Et l'un d'entre eux frappa le serviteur du grand-prêtre et lui coupa l'oreille droite.
51 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν εατε εως τουτου και αψαμενος του ωτιου αυτου ιασατο αυτον
Mais Jésus prit la parole: «Restez-en là!» dit-il, et touchant l'oreille de l'homme blessé, il le guérit.
52 ειπεν δε ο ιησους προς τους παραγενομενους επ αυτον αρχιερεις και στρατηγους του ιερου και πρεσβυτερους ως επι ληστην εξεληλυθατε μετα μαχαιρων και ξυλων
Jésus dit ensuite à ceux qui étaient venus à lui, chefs des prêtres, chefs des gardes du Temple et Anciens: «Vous êtes venus comme contre un brigand, avec des épées et des bâtons.
53 καθ ημεραν οντος μου μεθ υμων εν τω ιερω ουκ εξετεινατε τας χειρας επ εμε αλλ αυτη εστιν υμων η ωρα και η εξουσια του σκοτους
Tous les jours j'étais avec vous dans le Temple, et vous n'avez pas mis la main sur moi. Mais cette heure-ci est vôtre, cette heure où les ténèbres règnent.»
54 συλλαβοντες δε αυτον ηγαγον και εισηγαγον αυτον εις τον οικον του αρχιερεως ο δε πετρος ηκολουθει μακροθεν
Ils s'emparèrent de lui, l'emmenèrent et le conduisirent à la demeure du grand-prêtre. Pierre suivait de loin.
55 αψαντων δε πυραν εν μεσω της αυλης και συγκαθισαντων αυτων εκαθητο ο πετρος εν μεσω αυτων
Au milieu de la cour ils allumèrent du feu, ils s'assirent tout autour, et Pierre aussi s'assit parmi eux.
56 ιδουσα δε αυτον παιδισκη τις καθημενον προς το φως και ατενισασα αυτω ειπεν και ουτος συν αυτω ην
Une servante le vit assis à la clarté du foyer, et, le regardant attentivement elle lui dit: «Et celui-là, il était avec lui!»
57 ο δε ηρνησατο λεγων γυναι ουκ οιδα αυτον
Et Pierre, reniant Jésus, dit à cette femme: «Je ne le connais pas.»
58 και μετα βραχυ ετερος ιδων αυτον εφη και συ εξ αυτων ει ο δε πετρος ειπεν ανθρωπε ουκ ειμι
Un instant après, un autre dit en le voyant: «Toi aussi, tu en es!» — «Non, je n'en suis pas», dit Pierre à cet homme.
59 και διαστασης ωσει ωρας μιας αλλος τις διισχυριζετο λεγων επ αληθειας και ουτος μετ αυτου ην και γαρ γαλιλαιος εστιν
Après un intervalle d'une heure environ, un autre devint tout à fait affirmatif: «Il est certain, dit-il, que celui-ci était avec lui, car c'est également un Galiléen.»
60 ειπεν δε ο πετρος ανθρωπε ουκ οιδα ο λεγεις και παραχρημα ετι λαλουντος αυτου εφωνησεν αλεκτωρ
Mais Pierre dit à cet homme: «Je ne comprends pas ce que tu dis. A l'instant même, pendant qu'il parlait encore, un coq chanta.
61 και στραφεις ο κυριος ενεβλεψεν τω πετρω και υπεμνησθη ο πετρος του λογου του κυριου ως ειπεν αυτω οτι πριν αλεκτορα φωνησαι απαρνηση με τρις
Le Seigneur se retourna et regarda Pierre. Alors Pierre se souvint de la parole du Seigneur; il se rappela comment il lui avait dit: «Avant qu'un coq chante aujourd'hui, tu me renieras, trois fois.»
62 και εξελθων εξω ο πετρος εκλαυσεν πικρως
Il sortit, et, dehors, il pleura amèrement.
63 και οι ανδρες οι συνεχοντες τον ιησουν ενεπαιζον αυτω δεροντες
Ceux qui gardaient Jésus se faisaient un jeu de lui donner des coups;
64 και περικαλυψαντες αυτον ετυπτον αυτου το προσωπον και επηρωτων αυτον λεγοντες προφητευσον τις εστιν ο παισας σε
ils lui avaient couvert le visage d'un voile et puis ils l'interrogeaient: «Fais le prophète! quel est celui qui t'a frappé?»
65 και ετερα πολλα βλασφημουντες ελεγον εις αυτον
et ils proféraient beaucoup d'autres injures contre lui.
66 και ως εγενετο ημερα συνηχθη το πρεσβυτεριον του λαου αρχιερεις και γραμματεις και ανηγαγον αυτον εις το συνεδριον εαυτων λεγοντες
Quand il fit jour, s'assembla le corps des Anciens du peuple avec des chefs des prêtres et des Scribes. Ils firent comparaître Jésus par devant leur Sanhédrin et lui parlèrent ainsi: «Si tu es le Christ, dis-le-nous.»
67 ει συ ει ο χριστος ειπε ημιν ειπεν δε αυτοις εαν υμιν ειπω ου μη πιστευσητε
Il leur répondit: «Quand même je vous le dirais, vous ne me croiriez pas.
68 εαν δε και ερωτησω ου μη αποκριθητε μοι η απολυσητε
Et si je vous interrogeais, vous ne me répondriez pas.
69 απο του νυν εσται ο υιος του ανθρωπου καθημενος εκ δεξιων της δυναμεως του θεου
A partir de maintenant le Fils de l'homme siégera à la droite de la puissance de Dieu.»
70 ειπον δε παντες συ ουν ει ο υιος του θεου ο δε προς αυτους εφη υμεις λεγετε οτι εγω ειμι
Ils dirent tous: «C'est donc toi qui es le Fils de Dieu?» — «Vous dites vous-mêmes que je le suis», leur répondit Jésus. —
71 οι δε ειπον τι ετι χρειαν εχομεν μαρτυριας αυτοι γαρ ηκουσαμεν απο του στοματος αυτου
«Qu'avons-nous encore besoin de témoignage, dirent-ils; le témoignage, nous venons nous-mêmes de l'entendre de sa propre bouche.»
