Offenbarung 16

1 Und ich hörte eine große Stimme aus dem Tempel zu den sieben Engeln sagen: Gehet hin und gießet die Schalen des Grimmes Gottes auf die Erde aus!

तैट्ठां पत्ती मीं मन्दरे मां कोई ज़ोरे सेइं तैन सत स्वर्गदूतन सेइं ज़ोतो शुनो कि, “गाथ, परमेशरेरे सज़ारे सते कटोरे दुनियारे लोकन पुड़ उलटाथ।”

2 Und der erste ging hin und goß seine Schale auf die Erde aus, und es ward böses und arges Geschwür an den Menschen, die das Malzeichen des Tieres hatten und sein Bild anbeteten.

ते पेइले गेइतां अपनो कटोरे धेरतली पुड़ उलटव। ते तैन मैन्हु केरे ज़ैन पुड़ हैवानेरी छाप थी, ते ज़ैना लोकेईं तैसेरी मूरतरी पूज़ा केरते थी, एक्की किसमेरे बुरे ते दुःख देनेबालो फोड़े निस्से।

3 Und der zweite Engel goß seine Schale in das Meer aus; und es ward Blut wie eines Toten, und alle lebendige Seele starb in dem Meere.

ते दुइयोवें अपनो कटोरो समुन्द्रे पुड़ उलटव, ते तै मुड़दां केरे खूनेरो ज़ेरो बनो, ते समुन्दरेरे सारे जानदार मरे।

4 Und der dritte Engel goß seine Schale in die Flüsse und in die Quellen der Wasser aus, und sie wurden Blut.

ते ट्लेइयोवं स्वर्गदूते अपनो कटोरो दरियान ते पैनेरे नागन पुड़ उलटव, ते सारू पानी खून बन्नू।

5 Und ich hörte den Engel der Wasser sagen: O Herr, gerecht bist Du, Der da ist und Der da war, und der Heilige, daß Du solches gerichtet hast.

ते ज़ैस स्वर्गदूते पैनी पुड़ अधिकारे मीं तै परमेशरे सेइं इन ज़ोते शुनो कि, “हे पवित्र परमेशर, तू ज़ै आस, ते हमेशा करां थियो, तीं कां एन्च़रे इन्साफ केरनेरू हक्के।

6 Denn sie haben das Blut der Heiligen und der Propheten vergossen, und Du gabst ihnen Blut zu trinken; denn sie sind es wert.

किजोकि तैनेईं तेरे लोक ते तेरे नबी मारे ते तैन केरो खून बगोरो थियो, एल्हेरेलेइ तीं हुना तैन खून पीने जो दित्तो। इन इनामेरे रूपे मां तैन केरे लेइ ठीक आए।”

7 Und ich hörte einen anderen aus dem Altar sagen: Ja, Herr, Gott, Allmächtiger! Wahrhaftig und gerecht sind Deine Gerichte!

फिरी मीं बलिदान केरनेरी ठारी मरां ई आवाज़ शुनी कि, “हाँ सर्वशक्तिमान प्रभु-परमेशर, तेरो इन्साफ सही ते कने सच़्च़ो आए।”

8 Und der vierte Engel goß seine Schale aus auf die Sonne; und es ward ihm gegeben, die Menschen mit Hitze zu schlagen durch Feuer.

ते च़ेवरोवें स्वर्गदूते अपनो कटोरो दिहाड़े पुड़ उलटव, ते दिहाड़े जादे गर्म भोनेरी अज़ाज़त दित्ती कि तैस सेइं लोक फुकोन।

9 Und die Menschen entbrannten mit großer Hitze und lästerten den Namen Gottes, Der Gewalt über diese Plagen hat, und sie taten nicht Buße, Ihm die Herrlichkeit zu geben.

ते लोक तैस बड़े सेके सेइं फुकोए, ते तैना लोक परमेशरेरी तुहीन केरने लाए, किजोकि तैए आए ज़ैस कां सैरी आफतन पुड़ अधिकारे। फिरी भी तैन लोकेईं अपने पापन करां मन न फिराव, ते फिरी भी तैनेईं परमेशरेरे महिमारो इकरार न कियो।

10 Und es goß der fünfte Engel seine Schale auf den Thron des Tieres aus; und sein Reich ward verfinstert, und sie zerbissen vor Schmerz ihre Zungen,

ते पंच़ोवें स्वर्गदूते अपनो कटोरो तैस हैवानेरे तखते पुड़ उलटव ते तैसेरे सारे राज़्ज़े मां आंधरू भोवं। ते लोक दुखे सेइं मरे ते अपनि-अपनि ज़िभ च़ापने लाए।

11 Und lästerten den Gott des Himmels ob ihren Schmerzen und ob ihren Geschwüren, und taten nicht Buße von ihren Werken.

ते अपने दुखे ते फोड़ां केरे वजाई सेइं स्वर्गेरे परमेशरेरी तुहीन की; ते अपने-अपने कम्मन करां मन न फिरव।

12 Und der sechste Engel goß seine Schale auf den großen Strom Euphrat aus, und sein Wasser vertrocknete, auf daß der Weg der Könige vom Aufgang der Sonne bereitet würde.

शेइयोवं स्वर्गदूते अपनो कटोरो बडे दरिया फराते पुड़ उलटव ते तैसेरू पानी शुक्की जेव एसेरो नितीजो ई भोव कि पूरबेरे राज़े अपनि फौज घिन्तां पार जे।

13 Und ich sah aus dem Munde des Drachen, und aus dem Munde des Tieres und aus dem Munde des falschen Propheten drei unreine Geister, ähnlich Fröschen.

एसेरां पत्ती मीं ट्लाई भूतां मैन्डू केरे रूपे मां लाए। अक अजगरेरे ऐशी मरां निस्सू, ते अक पेइले हैवानेरे ऐशी मरां निस्सू, ते अक दुइयोवं हैवानेरे ऐशी मरां निस्सू, ज़ै जो झूठो सन्देश ज़ोते।

14 Denn sie sind die Geister von Dämonen, welche Zeichen tun, welche ausgehen zu den Königen des Landes und des ganzen Erdkreises, sie zu versammeln zum Kriege auf jenen großen Tag Gottes, des Allmächtigen!

इन भूतन कां चमत्कार केरनेरी काबलीत थी ते तैना दुनियारे सारे मुलखां केरे राज़ केरनेबालन अकोट्ठे केरने च़ले ताके तैना परमेशरे सेइं लड़न, ई तै दिहाड़ी आए ज़ेइस परमेशर भूतन नाश केरेलो ते अपने लोकन मुक्ति देलो।

15 Siehe, Ich komme wie ein Dieb! Selig, wer da wacht und seine Kleider hält, daß er nicht nackend wandle, und man seine Blöße sehe.

तैन भूतेईं हकोमत केरनेबाले ते तैन केरि फौज एक्की ठैरी अकोट्ठी की ज़ैस जो इब्रानी भाषाई मां हर-मगिदोन ज़ोतन। एल्हेरेलेइ यीशुए ज़ोरूए, “इस शुना। मेरू एजनू अचानक च़ोरेरू ज़ेरूए। धने तै मैन्हु ज़ैखन अवं एज्जी त तै बींझ़ो रहते, ते अपने लिगड़न तियार रखते। फिरी तै नग्गो न भोलो, ते फिरी तैस लोकन मां गाने सेइं शर्म न भोली।”

16 Und sie versammelten sie an den Ort, der heißt auf hebräisch Harmageddon.

17 Und der siebente Engel goß seine Schale in die Luft aus. Und es ging eine große Stimme von dem Tempel des Himmels, vom Throne aus und sprach: Es ist geschehen!

ते सतोवंए स्वर्गदूते अपनो कटोरो हवाई पुड़ उलटव, ते मीं स्वर्गे मां मन्दरे मरां परमेशरे तखते पुड़ां ई बड़ी आवाज़ शुनी कि कोई ज़ोने लोरोए, “सब किछ पूरू भोवं।”

18 Und es geschahen Blitze und Stimmen und Donner, und ein so großes Erdbeben, desgleichen nicht gewesen ist, seit Menschen geworden auf Erden, ein solches Erdbeben also groß.

फिरी बिजली, ते आवाज़, ते गुड़ने लाव, ते अक एत्रो बड्डो भुंज़ल अव, कि ज़ेइसेरे मैन्हु इस धेरतली पुड़ पैदा भोरोरेन, तेइसेरो अज़ तगर एरो भुंज़ल कधी नईं ओरो।

19 Und die große Stadt wurde zu drei Teilen, und es fielen die Städte der Völkerschaften. Und Babylon, der großen, ward gedacht vor Gott, ihr zu geben den Kelch des Weins des Grimmes Seines Zorns.

ते तैस महान बाबेल नगरेरे ट्लाई टुक्ड़े भोए, ते दुनियारे कौमां-कौमां केरे सारे नगर बर्बाद भोए। ताके परमेशर तै वादो पूरो केरे ज़ै तैने बाबेल नगरेरे लोकन सज़ा देनेरे लेइ कियोरो थियो। ई सज़ा परमेशर पक्की देलो। परमेशर तैन ट्लिठी शराबी पियालो ज़ैस मां पानी न भोए मिलावरू ज़ेसेरो मतलब परमेशरे तैन सेइं बड़ो क्रोधे मां आए ते तैन पुड़ दया न केरेलो।

20 Und jegliche Insel floh, und Berge wurden nicht mehr gefunden.

तैस वक्ते हर अक टैपू समुन्दरे मां डुबो; ते कोई भी पहाड़ न राऊं।

21 Und großer Hagel, wie zentnerschwer, fiel aus dem Himmel auf die Menschen. Und die Menschen lästerten Gott ob der Plage des Hagels, weil sehr groß war seine Plage.

ते अम्बरेरां मैनन् पुड़ मन-मन आण पेई, ते एल्हेरेलेइ कि ई आफत बड़ी भारी थी, लोकेईं आनहरी आफतरे वजाई सेइं परमेशरेरी तुहीन की।