Psalm 44

1 Dem Sangmeister. Eine Unterweisung für die Söhne Korachs. O Gott, mit unseren Ohren haben wir es gehört, unsere Väter haben uns erzählt das Werk, das Du getan in ihren Tagen, in den Tagen der Vorzeit.

Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.

2 Du hast mit Deiner Hand die Völkerschaften ausgetrieben, und sie gepflanzt, Du hast den Volksstämmen Böses getan und sie fortgesandt.

Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.

3 Denn nicht mit ihrem Schwert nahmen sie das Land ein, und nicht ihr Arm rettete sie, sondern Deine Rechte und Dein Arm und das Licht Deines Angesichts, weil Du an ihnen Wohlgefallen hattest.

Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.

4 Du Selbst bist es, mein König, Gott. Gebiete Jakobs Heil!

Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.

5 Durch Dich stoßen wir unsere Dränger nieder, durch Deinen Namen zertreten wir die, so wider uns aufstehen.

Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.

6 Denn nicht auf meinen Bogen vertraue ich, und mein Schwert rettet mich nicht.

Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;

7 Denn Du rettest uns von unseren Drängern, und die uns hassen, machst Du beschämt.

Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.

8 In Gott rühmen wir uns den ganzen Tag, und Deinen Namen bekennen wir in Ewigkeit. (Selah)

Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)

9 Gleichwohl verwarfst Du uns und ließest uns zuschanden werden, und zogst nicht in unseren Heeren aus.

[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.

10 Rückwärts ließest Du uns zurückkehren vor dem Dränger und es plünderten uns die, so uns haßten.

Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.

11 Wie Schafe gabst Du uns dahin zum Fraß, und unter die Völkerschaften hast Du uns versprengt.

Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.

12 Du hast Dein Volk verkauft nicht für Güter, und ihren Kaufpreis nicht gemehrt.

Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.

13 Zur Schmach unseren Nachbarn hast du uns gesetzt, zum Gelächter und zum Schimpf vor denen rings um uns.

Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.

14 Zum Sprichworte setztest Du uns unter den Völkerschaften, zum Schütteln des Hauptes unter den Volksstämmen.

Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.

15 Den ganzen Tag ist meine Schande vor mir, und Scham bedeckt mein Angesicht,

Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;

16 Vor der Stimme dessen, der schmäht und verhöhnt, vor dem Feinde und Rachgierigen.

Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.

17 All das ist über uns gekommen, und doch vergaßen wir Dein nicht und handelten nicht lügnerisch an Deinem Bunde.

To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.

18 Nicht wich unser Herz zurück hinter sich; noch neigte sich unser Tritt von Deinem Pfade.

Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;

19 Als Du zerschlugst uns am Orte der Drachen, und uns mit Todesschatten bedecktest.

Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.

20 So wir den Namen unseres Gottes vergessen, und unsere Hände zu einem fremden Gotte ausgebreitet haben.

Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;

21 Wird Gott dies nicht ergründen? Er kennt ja des Herzens Verheimlichtes.

Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.

22 Denn um Deinetwillen werden wir den ganzen Tag erwürgt, man denkt unser als der Schafe zum Schlachten.

Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

23 Wache auf! Warum schläfst Du, Herr? Erwache! Verwirf uns nicht für immerdar.

Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

24 Warum birgst Du Dein Angesicht, vergissest unser Elend und unsere Bedrükkung?

Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?

25 Denn es beugt sich unsere Seele zum Staube, und unser Bauch klebt an der Erde.

Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.

26 Mache Dich auf, uns beizustehen! und erlöse uns um Deiner Barmherzigkeit willen!

Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.