Psalm 107
1 Bekennet Jehovah; denn Er ist gut, denn Seine Barmherzigkeit ist ewig,
Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
2 Sprechen die Erlösten Jehovahs, die Er aus des Drängers Hand erlöst hat,
Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.
3 Und sie zusammen hat gebracht aus den Ländern vom Aufgang und vom Abend, von Mitternacht und vom Meere.
En die Hij uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.
4 Sie irrten in der Wüste, im Wüstenland, des Weges, sie fanden keine Stadt, um darinnen zu wohnen;
Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;
5 Hungernd, auch dürstend, ihre Seele verzagte in ihnen.
Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.
6 Und sie schrien zu Jehovah in ihrer Drangsal, aus ihren Ängsten rettete Er sie.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;
7 Und ließ sie den geraden Weg gehen, daß sie zur Stadt gingen, um darinnen zu wohnen.
En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.
8 Sie sollen Jehovah bekennen ob Seiner Barmherzigkeit, und ob Seiner Wunder an den Söhnen des Menschen.
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
9 Daß Er sättigt die lechzende Seele, und die hungernde Seele mit Gutem erfüllt.
Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;
10 Die, so in Finsternis und Todesschatten saßen, im Elend und in Eisen gebunden,
Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;
11 Weil Gottes Reden sie sich widersetzt, und den Rat des Höchsten gelästert hatten,
Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.
12 Und Er beugte ihr Herz durch Mühsal. Sie strauchelten, und niemand stand ihnen bei.
Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.
13 Und sie schrien zu Jehovah in ihrer Drangsal, und Er rettete sie aus ihren Ängsten,
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
14 Und brachte sie heraus aus Finsternis und Todesschatten, und riß ab ihre Bande.
Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.
15 Sie sollen Jehovah bekennen ob Seiner Barmherzigkeit, und ob Seiner Wunder an den Söhnen des Menschen.
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
16 Daß Er eherne Türen brach und eiserne Riegel zerhieb.
Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.
17 Die Törichten, ob dem Wege ihrer Übertretung und ob ihren Missetaten wurden sie gedemütigt.
De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;
18 Daß ihrer Seele vor aller Speise graute, und sie die Tore des Todes berührten.
Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.
19 Und sie schrien zu Jehovah in ihrer Drangsal, aus ihren Ängsten rettete Er sie.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
20 Er sandte Sein Wort und heilte sie, und ließ sie entrinnen aus ihren Gruben.
Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.
21 Sie sollen Jehovah bekennen ob Seiner Barmherzigkeit und ob Seiner Wunder an den Söhnen des Menschen.
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
22 Und sie sollen Opfer des Dankes opfern, und erzählen Seine Taten mit Lobpreisung.
En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.
23 Die hinabsteigen auf das Meer in Schiffen, die Geschäft tun auf vielen Wassern;
Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;
24 Sie sehen Jehovahs Taten, und Seine Wunder in dem Schlunde.
Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.
25 Er spricht und läßt erstehen des Sturmes Wind, der seine Wogen emporhebt;
Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.
26 Sie steigen hinauf zum Himmel, sie fahren hinab in Abgründe, ihre Seele zerfließt vor Bösem.
Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.
27 Sie taumeln und schwanken wie ein Trunkener, und all ihre Weisheit ist verschlungen.
Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.
28 Und sie schreien zu Jehovah in ihrer Drangsal, und aus ihren Ängsten bringt Er sie heraus.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.
29 Er läßt zur Stille erstehen den Sturm, und ihre Wogen schweigen.
Hij doet de storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.
30 Und sie sind fröhlich, daß sie zur Ruhe kommen, und Er führt sie zum Hafen ihrer Lust.
Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.
31 Sie sollen Jehovah bekennen ob Seiner Barmherzigkeit und ob Seiner Wunder an des Menschen Söhnen.
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
32 Und sie sollen Ihn erhöhen in der Versammlung des Volkes, und Ihn loben auf dem Sitze der Alten.
En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.
33 Flüsse setzt Er zur Wüste, die Ausflüsse des Wassers zum Durstland.
Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.
34 Ein fruchtbar Land zum Salzgrund, ob der Bosheit derer, die darin wohnen.
Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.
35 Die Wüste setzt Er zum Teich der Wasser, und dürres Land zu Ausflüssen der Wasser.
Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.
36 Und läßt Hungrige dort wohnen, daß eine Stadt sie bereiten zum Wohnen.
En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;
37 Und daß Felder sie besäen, und Weinberge pflanzen und machen des Ertrages Frucht.
En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.
38 Und Er segnet sie, daß sie sich sehr mehren, und macht ihres Viehs nicht wenig.
En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.
39 Und ihrer waren wenig und sie beugten sich ob des Zwanges von Übel und Gram.
Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad en droefenis.
40 Er goß Verachtung auf die Edlen und ließ sie irren in der Öde ohne Weg.
Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
41 Und Er hebt in die Höhe aus dem Elend den Dürftigen und setzt die Familien wie eine Herde.
Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.
42 Die Redlichen sehen es und sind fröhlich, und aller Verkehrtheit wird ihr Mund zugestopft.
De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid stopt haar mond.
43 Wer ist weise und behält dies, und versteht Jehovahs Barmherzigkeit?
Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk letten op de goedertierenheden des HEEREN.
