Matthaeus 6
1 Habt acht auf euer Almosen, daß ihr es nicht gebet vor den Menschen, um von ihnen angesehen zu werden: ihr habt anders keinen Lohn bei eurem Vater in den Himmeln.
സാവധാനാ ഭവത, മനുജാൻ ദർശയിതും തേഷാം ഗോചരേ ധർമ്മകർമ്മ മാ കുരുത, തഥാ കൃതേ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതുഃ സകാശാത് കിഞ്ചന ഫലം ന പ്രാപ്സ്യഥ|
2 Wenn du aber Almosen gibst, laß nicht vor dir her posaunen, wie die Heuchler tun in den Synagogen und in den Gassen, auf daß sie von den Leuten verherrlicht werden. Wahrlich, Ich sage euch, sie haben ihren Lohn dahin.
ത്വം യദാ ദദാസി തദാ കപടിനോ ജനാ യഥാ മനുജേഭ്യഃ പ്രശംസാം പ്രാപ്തും ഭജനഭവനേ രാജമാർഗേ ച തൂരീം വാദയന്തി, തഥാ മാ കുരി, അഹം തുഭ്യം യഥാർഥം കഥയാമി, തേ സ്വകായം ഫലമ് അലഭന്ത|
3 Wenn du aber Almosen gibst, laß deine linke Hand nicht wissen, was deine rechte tut;
കിന്തു ത്വം യദാ ദദാസി, തദാ നിജദക്ഷിണകരോ യത് കരോതി, തദ് വാമകരം മാ ജ്ഞാപയ|
4 Auf daß dein Almosen im Verborgenen sei, und dein Vater, Der in das Verborgene sieht, wird dir es selber vergelten öffentlich.
തേന തവ ദാനം ഗുപ്തം ഭവിഷ്യതി യസ്തു തവ പിതാ ഗുപ്തദർശീ, സ പ്രകാശ്യ തുഭ്യം ഫലം ദാസ്യതി|
5 Und wenn du betest, sollst du nicht sein wie die Heuchler, die da gerne in den Synagogen und an den Ecken der Straßen stehen und beten, damit sie vor den Menschen scheinen. Wahrlich, Ich sage euch, sie haben ihren Lohn dahin.
അപരം യദാ പ്രാർഥയസേ, തദാ കപടിനഇവ മാ കുരു, യസ്മാത് തേ ഭജനഭവനേ രാജമാർഗസ്യ കോണേ തിഷ്ഠന്തോ ലോകാൻ ദർശയന്തഃ പ്രാർഥയിതും പ്രീയന്തേ; അഹം യുഷ്മാൻ തഥ്യം വദാമി, തേ സ്വകീയഫലം പ്രാപ്നുവൻ|
6 Wenn du aber betest, so gehe ein in deine Kammer und verschließe deine Tür und bete zu deinem Vater im Verborgenen. Und dein Vater, Der in das Verborgene sieht, wird es dir vergelten öffentlich.
തസ്മാത് പ്രാർഥനാകാലേ അന്തരാഗാരം പ്രവിശ്യ ദ്വാരം രുദ്വ്വാ ഗുപ്തം പശ്യതസ്തവ പിതുഃ സമീപേ പ്രാർഥയസ്വ; തേന തവ യഃ പിതാ ഗുപ്തദർശീ, സ പ്രകാശ്യ തുഭ്യം ഫലം ദാസ്യതി
7 Wenn ihr aber betet, sollt ihr nicht plappern wie die Heiden, denn sie meinen, sie werden erhört, wenn sie viele Worte machen.
അപരം പ്രാർഥനാകാലേ ദേവപൂജകാഇവ മുധാ പുനരുക്തിം മാ കുരു, യസ്മാത് തേ ബോധന്തേ, ബഹുവാരം കഥായാം കഥിതായാം തേഷാം പ്രാർഥനാ ഗ്രാഹിഷ്യതേ|
8 Seid denn ihnen nicht ähnlich; denn euer Vater weiß, was ihr bedürfet, ehe denn ihr Ihn bittet.
യൂയം തേഷാമിവ മാ കുരുത, യസ്മാത് യുഷ്മാകം യദ് യത് പ്രയോജനം യാചനാതഃ പ്രാഗേവ യുഷ്മാകം പിതാ തത് ജാനാതി|
9 Darum sollt ihr also beten: Unser Vater in den Himmeln. Geheiligt werde Dein Name;
അതഏവ യൂയമ ഈദൃക് പ്രാർഥയധ്വം, ഹേ അസ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതഃ, തവ നാമ പൂജ്യം ഭവതു|
10 Dein Reich komme. Dein Wille geschehe, wie im Himmel, also auch auf Erden.
തവ രാജത്വം ഭവതു; തവേച്ഛാ സ്വർഗേ യഥാ തഥൈവ മേദിന്യാമപി സഫലാ ഭവതു|
11 Gib uns heute unser tägliches Brot.
അസ്മാകം പ്രയോജനീയമ് ആഹാരമ് അദ്യ ദേഹി|
12 Und vergib uns unsre Schulden, wie auch wir vergeben unsern Schuldnern.
വയം യഥാ നിജാപരാധിനഃ ക്ഷമാമഹേ, തഥൈവാസ്മാകമ് അപരാധാൻ ക്ഷമസ്വ|
13 Und führe uns nicht in Versuchung, sondern errette uns von dem Übel; denn Dein ist das Reich und die Kraft und die Herrlichkeit in Ewigkeit. Amen.
അസ്മാൻ പരീക്ഷാം മാനയ, കിന്തു പാപാത്മനോ രക്ഷ; രാജത്വം ഗൗരവം പരാക്രമഃ ഏതേ സർവ്വേ സർവ്വദാ തവ; തഥാസ്തു|
14 Denn so ihr den Menschen ihre Fehle vergebt, so wird euch euer himmlischer Vater auch vergeben.
യദി യൂയമ് അന്യേഷാമ് അപരാധാൻ ക്ഷമധ്വേ തർഹി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതാപി യുഷ്മാൻ ക്ഷമിഷ്യതേ;
15 Wenn ihr aber den Menschen ihre Fehle nicht vergebet, so wird euer Vater eure Fehle auch nicht vergeben.
കിന്തു യദി യൂയമ് അന്യേഷാമ് അപരാധാൻ ന ക്ഷമധ്വേ, തർഹി യുഷ്മാകം ജനകോപി യുഷ്മാകമ് അപരാധാൻ ന ക്ഷമിഷ്യതേ|
16 Wenn ihr aber fastet, sehet nicht düster drein, wie die Heuchler; denn sie entstellen ihre Angesichter, auf daß sie vor den Menschen scheinen mit ihrem Fasten. Wahrlich, Ich sage euch, sie haben ihren Lohn dahin.
അപരമ് ഉപവാസകാലേ കപടിനോ ജനാ മാനുഷാൻ ഉപവാസം ജ്ഞാപയിതും സ്വേഷാം വദനാനി മ്ലാനാനി കുർവ്വന്തി, യൂയം തഇവ വിഷണവദനാ മാ ഭവത; അഹം യുഷ്മാൻ തഥ്യം വദാമി തേ സ്വകീയഫലമ് അലഭന്ത|
17 Wenn du aber fastest, salbe dein Haupt und wasche dein Angesicht.
യദാ ത്വമ് ഉപവസസി, തദാ യഥാ ലോകൈസ്ത്വം ഉപവാസീവ ന ദൃശ്യസേ, കിന്തു തവ യോഽഗോചരഃ പിതാ തേനൈവ ദൃശ്യസേ, തത്കൃതേ നിജശിരസി തൈലം മർദ്ദയ വദനഞ്ച പ്രക്ഷാലയ;
18 Auf daß du nicht vor den Menschen scheinst mit deinem Fasten, sondern vor deinem Vater im Verborgenen; und dein Vater, Der in das Verborgene sieht, wird es dir vergelten öffentlich.
തേന തവ യഃ പിതാ ഗുപ്തദർശീ സ പ്രകാശ്യ തുഭ്യം ഫലം ദാസ്യതി|
19 Speichert euch nicht Schätze auf Erden, wo sie Motte und Rost fressen, und wo Diebe einbrechen und stehlen.
അപരം യത്ര സ്ഥാനേ കീടാഃ കലങ്കാശ്ച ക്ഷയം നയന്തി, ചൗരാശ്ച സന്ധിം കർത്തയിത്വാ ചോരയിതും ശക്നുവന്തി, താദൃശ്യാം മേദിന്യാം സ്വാർഥം ധനം മാ സംചിനുത|
20 Speichert euch aber Schätze auf im Himmel, wo weder Motte noch Rost sie frißt, und wo Diebe nicht einbrechen noch stehlen.
കിന്തു യത്ര സ്ഥാനേ കീടാഃ കലങ്കാശ്ച ക്ഷയം ന നയന്തി, ചൗരാശ്ച സന്ധിം കർത്തയിത്വാ ചോരയിതും ന ശക്നുവന്തി, താദൃശേ സ്വർഗേ ധനം സഞ്ചിനുത|
21 Denn wo euer Schatz ist, da ist auch euer Herz.
യസ്മാത് യത്ര സ്ഥാനേ യുഷ്മാംക ധനം തത്രൈവ ഖാനേ യുഷ്മാകം മനാംസി|
22 Des Leibes Leuchte ist das Auge. Wenn nun dein Auge einfältig ist, so ist dein ganzer Leib licht.
ലോചനം ദേഹസ്യ പ്രദീപകം, തസ്മാത് യദി തവ ലോചനം പ്രസന്നം ഭവതി, തർഹി തവ കൃത്സ്നം വപു ർദീപ്തിയുക്തം ഭവിഷ്യതി|
23 Wenn aber dein Auge arg ist, so ist dein ganzer Leib finster. Wenn nun das Licht in dir Finsternis ist, wie groß ist die Finsternis.
കിന്തു ലോചനേഽപ്രസന്നേ തവ കൃത്സ്നം വപുഃ തമിസ്രയുക്തം ഭവിഷ്യതി| അതഏവ യാ ദീപ്തിസ്ത്വയി വിദ്യതേ, സാ യദി തമിസ്രയുക്താ ഭവതി, തർഹി തത് തമിസ്രം കിയൻ മഹത്|
24 Niemand kann zwei Herren dienen; denn entweder wird er den einen hassen und den andern lieben; oder wird er dem einen anhangen und den andern verachten. Ihr könnt nicht Gott dienen und dem Mammon.
കോപി മനുജോ ദ്വൗ പ്രഭൂ സേവിതും ന ശക്നോതി, യസ്മാദ് ഏകം സംമന്യ തദന്യം ന സമ്മന്യതേ, യദ്വാ ഏകത്ര മനോ നിധായ തദന്യമ് അവമന്യതേ; തഥാ യൂയമപീശ്വരം ലക്ഷ്മീഞ്ചേത്യുഭേ സേവിതും ന ശക്നുഥ|
25 Darum sage Ich euch: Sorget nicht für eure Seele, was ihr essen und was ihr trinken werdet; noch für euren Leib, was ihr antun werdet. Ist nicht die Seele mehr als die Nahrung und der Leib mehr als die Kleidung?
അപരമ് അഹം യുഷ്മഭ്യം തഥ്യം കഥയാമി, കിം ഭക്ഷിഷ്യാമഃ? കിം പാസ്യാമഃ? ഇതി പ്രാണധാരണായ മാ ചിന്തയത; കിം പരിധാസ്യാമഃ? ഇതി കായരക്ഷണായ ന ചിന്തയത; ഭക്ഷ്യാത് പ്രാണാ വസനാഞ്ച വപൂംഷി കിം ശ്രേഷ്ഠാണി ന ഹി?
26 Seht das Gevögel des Himmels an, sie säen nicht, sie ernten nicht, auch sammeln sie nicht in Scheunen, und euer himmlischer Vater nähret sie doch. Seid ihr nicht mehr denn sie.
വിഹായസോ വിഹങ്ഗമാൻ വിലോകയത; തൈ ർനോപ്യതേ ന കൃത്യതേ ഭാണ്ഡാഗാരേ ന സഞ്ചീയതേഽപി; തഥാപി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ തേഭ്യ ആഹാരം വിതരതി|
27 Wer von euch kann mit Sorgen seinem Wuchse eine Elle hinzutun?
യൂയം തേഭ്യഃ കിം ശ്രേഷ്ഠാ ന ഭവഥ? യുഷ്മാകം കശ്ചിത് മനുജഃ ചിന്തയൻ നിജായുഷഃ ക്ഷണമപി വർദ്ധയിതും ശക്നോതി?
28 Und was sorget ihr für die Kleidung? Betrachtet die Lilien des Feldes, wie sie wachsen; sie mühen sich nicht ab, auch spinnen sie nicht.
അപരം വസനായ കുതശ്ചിന്തയത? ക്ഷേത്രോത്പന്നാനി പുഷ്പാണി കഥം വർദ്ധന്തേ തദാലോചയത| താനി തന്തൂൻ നോത്പാദയന്തി കിമപി കാര്യ്യം ന കുർവ്വന്തി;
29 Ich aber sage euch: Auch Salomoh in all seiner Herrlichkeit war nicht umkleidet wie derselben eine.
തഥാപ്യഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, സുലേമാൻ താദൃഗ് ഐശ്വര്യ്യവാനപി തത്പുഷ്പമിവ വിഭൂഷിതോ നാസീത്|
30 So denn Gott das Gras des Feldes, das heute da ist und morgen in den Ofen geworfen wird, also ankleidet, um wie viel mehr euch, ihr Kleingläubigen!
തസ്മാത് ക്ഷദ്യ വിദ്യമാനം ശ്ചഃ ചുല്ല്യാം നിക്ഷേപ്സ്യതേ താദൃശം യത് ക്ഷേത്രസ്ഥിതം കുസുമം തത് യദീശ്ചര ഇത്ഥം ബിഭൂഷയതി, തർഹി ഹേ സ്തോകപ്രത്യയിനോ യുഷ്മാൻ കിം ന പരിധാപയിഷ്യതി?
31 Deshalb sollt ihr nicht sorgen und sagen: Was sollen wir essen, was sollen wir trinken, womit sollen wir uns umkleiden?
തസ്മാത് അസ്മാഭിഃ കിമത്സ്യതേ? കിഞ്ച പായിഷ്യതേ? കിം വാ പരിധായിഷ്യതേ, ഇതി ന ചിന്തയത|
32 Nach solch allem trachten die Heiden; denn euer himmlischer Vater weiß ja, daß ihr dies alles bedürfet.
യസ്മാത് ദേവാർച്ചകാ അപീതി ചേഷ്ടന്തേ; ഏതേഷു ദ്രവ്യേഷു പ്രയോജനമസ്തീതി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ ജാനാതി|
33 Trachtet am ersten nach dem Reiche Gottes und nach Seiner Gerechtigkeit; dann wird euch dies alles hinzugetan.
അതഏവ പ്രഥമത ഈശ്വരീയരാജ്യം ധർമ്മഞ്ച ചേഷ്ടധ്വം, തത ഏതാനി വസ്തൂനി യുഷ്മഭ്യം പ്രദായിഷ്യന്തേ|
34 Darum sorget nicht für den morgenden Tag; denn der morgende Tag wird für das Seine sorgen. Genug für den Tag ist sein Böses.
ശ്വഃ കൃതേ മാ ചിന്തയത, ശ്വഏവ സ്വയം സ്വമുദ്ദിശ്യ ചിന്തയിഷ്യതി; അദ്യതനീ യാ ചിന്താ സാദ്യകൃതേ പ്രചുരതരാ|
