Lukas 18
1 Er sagte ihnen aber auch ein Gleichnis dafür, daß man allezeit beten und nicht verzagen sollte,
यीशु अपने चेलन अक मिसाल देइतां ज़ोवं, कि हिम्मत हारनेरे बगैर प्रार्थना केरती रावरी लोड़े।
2 Und sprach: Es war in einer Stadt ein Richter, der Gott nicht fürchtete, noch den Menschen scheute.
“एक्की नगर मां अक हाकिम रातो थियो। तै न परमेशरे करां डरतो थियो, ते न कोन्ची मैनेरी परवाह केरतो थियो।
3 Es war aber in selbiger Stadt eine Witwe, und die kam zu ihm und sprach: Räche mich an meinem Widersacher.
तैस नगर मां अक विधवा कुआन्श रहती थी ज़ै तैस हाकिमे कां एइती रहती थी, ते तैस कां मिनत केरती रहती थी कि, मेरो इन्साफ केरतां मीं मेरे दुश्मने करां छुटा।
4 Und er wollte eine Zeitlang nicht. Danach aber sprach er bei sich: Wenn ich mich auch vor Gott nicht fürchte, noch vor dem Menschen scheue,
पेइले त तैनी एत्रो खियाल न कियो पन ज़ैखन ए हिसाब च़लतो राव, त तैनी अपने मने मां ज़ोवं, ‘अवं न परमेशरे करां डेरि ते न मैनेरी परवाह केरि।
5 Weil mir diese Witwe Ungelegenheit macht, will ich sie rächen, daß sie nicht am Ende kommt und mir ins Gesicht fährt.
पन ए विधवा कुआन्श मीं परेशान केरती राचे, एल्हेरेलेइ अवं एसारो इन्साफ केरेलो, नईं त एसां अवं बड़ो ज़लील केरनोईं।’”
6 Der Herr aber sagte: Ihr hört, was der Richter der Ungerechtigkeit sagt.
तैखन प्रभु यीशुए ज़ोवं, “शुना ए बेईमान हाकिम कुन लोरोए ज़ोने।
7 Sollet aber Gott nicht Rache verschaffen Seinen Auserwählten, die zu Ihm rufen Tag und Nacht, und Langmut mit ihnen haben?
बस कुन परमेशर अपने च़ुनोरे लोकां केरो फैसलो केरने मां च़िर लालो, ज़ैना रात दिहैड़ी फरयाद केरते रातन?
8 Ich sage euch, daß Er ihnen schnell Rache verschaffen wird. Doch wenn des Menschen Sohn kommt, wird Er wohl Glauben finden auf Erden?
अवं ज़ोताईं, कि तै तैन केरो फैसलो केरेलो ते लूशी केरेलो। पन फिरी भी ज़ेइस मैनेरू मट्ठू यानी अवं एज्जेलो त कुन लोक मीं पुड़ हेजू तगर विश्वास केरते भोलो?”
9 Er sagte aber auch über etliche, die auf sich selbst vertrauen, daß sie gerecht wären und die übrigen mißachteten, dies Gleichnis:
यीशुए किछ एरे लोकन अक मिसाल दित्ती कि, ज़ैन अपनो आपे बड़ो धर्मी समझ़ते थिये ते होरन किछ न थिये बुझ़ते।
10 Zwei Menschen gingen hinauf in das Heiligtum, zu beten, der eine ein Pharisäer, und der andere ein Zöllner.
“दूई मैन्हु प्रार्थना केरने मन्दरे मां जे अक फरीसी मैन्हु थियो, ते होरो धड़त (टेकस) घिन्ने बालो थियो।
11 Der Pharisäer stand da für sich und betete also: Ich danke Dir, Gott, daß ich nicht bin wie die übrigen Menschen, Räuber, Ungerechte, Ehebrecher, oder auch wie dieser Zöllner.
फरीसी मैन्हु खड़ो भोइतां प्रार्थना केरने ते अपने बारे मां सोचने लगो, कि हे परमेशर अवं तेरू शुक्र केरताईं, अवं होरि मैन्हु केरो ज़ेरो नईं ज़ैना डैकू, अधर्मी, बदमाशी केरनेबाले, ते इस धड़त नेने बालेरो ज़ेरोईं नईं,
12 Ich faste zweimal in der Woche und verzehnte alles, was ich besitze.
अवं हफते मां दूई बार बरत रखताईं, ते अपनि कमैईयरो दशोवं हिस्सो तींजो देताईं।
13 Und der Zöllner stand von weitem und wollte auch nicht die Augen aufheben zum Himmel, sondern schlug an seine Brust und sprach: Gott, sei mir Sünder gnädig!
“पन तै धड़त नेनेबालो ज़ै दूर खड़खड़ो थियो, तैनी एत्रू भी न केरि बटु, कि अम्बरेरे पासे तक्के बल्के छाती पिट्टतां ज़ोने लगो, ‘हे परमेशर मीं पैपी पुड़ दया केरतां माफ़ केर!’
14 Ich sage euch: Dieser ging hinab in sein Haus gerechtfertigt mehr denn jener; denn wer sich selbst erhöht, der wird erniedrigt werden, wer aber sich selbst erniedrigt, der wird erhöht werden.
अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, ए धड़न नेनेबाले मैन्हु तैस फरीसी मैन्हु करां धर्मी निस्तां अपने घरजो जेव। किजोकि ज़ै कोई अपनो आप बड्डो बनालो तै निकड़ो बनाव गालो ते ज़ै अपनो आप निकड़ो बनालो तै बड्डो बनाव गालो।”
15 Sie brachten auch Kindlein zu Ihm her, daß Er sie berühren möchte. Als die Jünger sie aber sahen, bedrohten sie dieselben.
फिरी किछ लोक निक्के बच्चन यीशु कां आन्ने लगे ताके यीशु तैन पुड़ हथ रेखतां बरकत दे। चेलेईं तैन लाव त तैन धमकाए ते ठाकू।
16 Jesus aber rief sie zu Sich und sprach: Lasset die Kindlein zu Mir kommen und wehret ihnen nicht; denn solcher ist das Reich Gottes.
पन यीशुए बच्चे एप्पू कां कुजाए ते चेलन सेइं ज़ोवं, “बच्चन मीं कां एजने देथ एन न ठाका, किजोकि परमेशरेरू राज़ एरां ज़ेरां केरूए।
17 Wahrlich, Ich sage euch: Wer das Reich Gottes nicht aufnimmt wie ein Kindlein, der wird nicht darein eingehen.
अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, ज़ै कोई परमेशरेरे राज़ मां गानेरे लेइ अपनो आप निक्के बच्चन बराबर न बनाए, तांतगर परमेशरेरे राज़्ज़े मां दाखल न भोइसखे।”
18 Und es fragte Ihn ein Oberster und sprach: Guter Lehrer, was muß ich tun, daß ich das ewige Leben ererbe? (aiōnios g166)
केन्ची यहूदी मैने यीशुए पुच़्छ़ू, “हे रोड़े गुरू हमेशारी ज़िन्दगी हासिल केरनेरे लेइ अवं कुन केरि?” (aiōnios g166)
19 Jesus aber sprach zu ihm: Was nennst du Mich gut? Niemand ist gut, denn der alleinige Gott.
यीशु जुवाब दित्तो, “तू मींजो रोड़ू किजो ज़ोतस? परमेशरेरे अलावा होरो कोई भी रोड़ो नईं।
20 Du weißt die Gebote: Du sollst nicht ehebrechen, du sollst nicht morden, du sollst nicht stehlen, du sollst kein falsch Zeugnis reden. Ehre deinen Vater und die Mutter.
तू त परमेशरेरे हुक्मन ज़ानतस, यानी ‘खून न केरा, बदमाशी न केरा, च़ोरी न केरा, झूठी गवाही न देथ, धोखो न देथ, अपने हाज-बव्वां केरि इज़्ज़त केरा।’”
21 Er aber sprach: Dies alles habe ich gehalten von meiner Jungend auf.
तैनी मैने ज़ोवं, “एना सब हुक्म अवं बचपनेरो मन्तो ओरोईं।”
22 Als Jesus aber dies hörte, sprach Er zu ihm: Eines fehlt dir noch: Verkaufe alles, was du hast, und gib es den Armen hin, und du wirst einen Schatz im Himmel haben, und komm her und folge Mir nach.
ज़ैखन यीशुए एन शुन्तां ज़ोवं, “तीं मां एक्की गल्लारी कमी आए, तू ज़ैन किछ तीं कां आए, तैन बेच़तां गरीब मैनन् दे, तैखन तीं स्वर्गे मां खज़ानो मैलेलो। ते एइतां मीं पत्ती च़ल।”
23 Da er aber das hörte, ward er sehr betrübt; denn er war sehr reich.
ए गल शुन्तां तै बड़ो उदास भोइ जेव किजोकि तै बड़ो अमीर थियो।
24 Da aber Jesus sah, daß er sehr betrübt wurde, sprach Er: Wie schwer ist es für die, so Vermögen haben, in das Reich Gottes einzugehen!
यीशुए तैस हेरतां ज़ोवं, “अमीरां केरू परमेशरेरे राज़्ज़े मां दाखल भोनू केत्रू आसुखतुए।
25 Denn es ist leichter, daß ein Kamel durch ein Nadelöhr eingehe, denn daß ein Reicher in das Reich Gottes eingehe.
परमेशरेरे राज़्ज़े मां अमीर मैनेरू दाखल भोने केरां ऊँटेरू सांधनेरे पाऐ मरां निस्नू सुख्तू आए!”
26 Da sprachen aber die, so es hörten: Wer kann dann gerettet werden?
ज़ैनेईं ए गल शुनी त तैना पुच्छ़ने लगे, “फिरी कसेरी मुक्ति भोइ सख्चे।”
27 Er aber sprach: Was unmöglich ist bei Menschen, ist möglich bei Gott.
यीशुए जुवाब दित्तो, “मैनन् करां त एन न भोइ सके पन परमेशरे करां सब किछ भोइ बटते।”
28 Petrus aber sprach: Siehe, wir haben alles verlassen und sind Dir nachgefolgt.
पतरसे यीशु सेइं ज़ोवं, “हेर असां त सब किछ छ़ेडतां तीं पत्ती च़लोरेम।”
29 Er aber sprach zu ihnen: Wahrlich, Ich sage euch: Es ist niemand, der Haus oder Eltern oder Brüder oder Weib oder Kinder verläßt um des Reiches Gottes willen,
यीशु तैन सेइं ज़ोवं, “अवं तुसन सच़ ज़ोताईं, कि एरो कोई नईं ज़ैनी परमेशरेरे राज़्ज़ेरे लेइ अपनू घर या कुआन्श ते हाज या बव, ढ्ला या बच्चे शारोरे भोन।
31 Er aber nahm zu Sich die Zwölfe und sprach zu ihnen: Siehe, wir ziehen hinauf gen Jerusalem, und es wird alles vollendet werden, was durch die Propheten über des Menschen Sohn geschrieben ist.
यीशुए अपने 12 चेले एप्पू सेइं साथी निये ते तैन ज़ोने लगो, हेरा, “अस यरूशलेम नगरे जो च़लोरेम ते नेबेईं ज़ैन किछ मैनेरे मट्ठेरे बारे मां लिखोरूए तैन पूरू भोलू।
32 Denn Er wird den Heiden überantwortet und verspottet und beschimpft und angespieen werden.
तै गैर कौमां केरे हथ्थे देनोए, ते तैना तैसेरो मज़ाक बनाले ते तैस बे इज़्ज़त केरेले ते तैसेरे तुतरे पुड़ थुकनूए।
33 Und sie werden Ihn geißeln und töten, und am dritten Tage wird Er auferstehen.
तैस कोड़े मारेले ते तैस मैरी छ़डेले पन तै ट्लेइयोवं दिहाड़े फिरी ज़ींतो भोलो।”
34 Und sie verstanden davon nichts, und diese Rede war ihnen verborgen, und sie erkannten nicht, was gesagt ward.
तैनेईं ए गल न सेमझ़ी बटी ते यीशुएरी एस गल्लरो मतलब तैन करां छ़प्पोरो राव।
35 Es geschah aber, da Er Jericho nahte, daß ein Blinder am Wege saß und bettelte.
ते एरू भोवं कि ज़ैखन तैना यरीहो नगरेरे नेड़े पुज़्ज़े त अक कानो मैन्हु बत्तारे ड्लेखी बिशोरो भीख मगतो थियो।
36 Da er aber hörte, daß ein Gedränge durchzog, erfragte er, was das wäre.
ज़ैखन तैनी हछे मैन्हु केरि छ़ैड़ शुनी त तै पुच्छ़ने लगो, “ए कोलहेरी शौर लोरी भोने?”
37 Sie sagten ihm aber an, daß Jesus der Nazarener vorbeigehe.
लोकेईं तैस ज़ोवं, “यीशु नासरी कोस्कोई च़लरोए।”
38 Und er schrie und sprach: Jesus, Sohn Davids, erbarme dich meiner!
तै चिन्डां मैरतां ज़ोने लगो, “हे यीशु नासरी दाऊदेरा मट्ठां मीं पुड़ दया केर।”
39 Und die, so voran zogen, bedrohten ihn, er solle stillschweigen. Er aber schrie noch viel mehr: Sohn Davids, erbarme Dich meiner!
यीशुए सेइं साथी च़लने बाले लोक तैस काने मैन्हु झ़िड़कने ते ज़ोने लग्गे, च़ुप रा, पन तै मना जादे ज़ोरे-ज़ोरे चिन्डां मैरतां ज़ोने लगो, “हे यीशु नासरी दाऊदेरे मट्ठा मीं पुड़ दया केर।”
40 Jesus aber blieb stehen und befahl, ihn zu Ihm zu führen; da er aber sich nahte, fragte Er ihn,
यीशु खेड़ोव ते हुक्म दित्तो, एस मीं कां आनां ज़ैखन तै तैस कां अव त यीशुए तैस पुच़्छ़ू।
41 Und sprach: Was willst du, daß Ich dir tun soll? Er aber sprach: Herr, daß ich sehend werde!
ज़ो, “अवं तेरे लेइ कुन केरि?” तैनी काने मैने ज़ोवं, “हे प्रभु अवं चाताईं कि अपनि एछ़्छ़ेईं सेइं लेई बेटि।”
42 Und Jesus sprach zu ihm: Sei sehend; dein Glaube hat dich gerettet.
यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “बेज्झ़ोईं गा तेरे विश्वासे तू बज़्झ़ावरिस।”
43 Und sogleich ward er sehend, folgte Ihm nach und verherrlichte Gott. Und alles Volk, das es sah, gab Gott Lob.
तै तैखने बेज़्झ़ोव ते लहने लगो ते परमेशरेरी तारीफ़ केरतो यीशु पत्ती च़लो जेव। एन हेरतां सब लोक परमेशरेरी तारीफ़ केरने लगे।
