1 Korinther 10

1 Ich will nicht, Brüder, daß ihr vergeßt, wie alle unsere Väter unter der Wolke waren, und alle durch das Meer gingen,

ഹേ ഭ്രാതരഃ, അസ്മത്പിതൃപുരുഷാനധി യൂയം യദജ്ഞാതാ ന തിഷ്ഠതേതി മമ വാഞ്ഛാ, തേ സർവ്വേ മേഘാധഃസ്ഥിതാ ബഭൂവുഃ സർവ്വേ സമുദ്രമധ്യേന വവ്രജുഃ,

2 Und alle mit der Wolke und dem Meer auf Moses getauft wurden.

സർവ്വേ മൂസാമുദ്ദിശ്യ മേഘസമുദ്രയോ ർമജ്ജിതാ ബഭൂവുഃ

3 Und haben alle einerlei geistige Speise gegessen;

സർവ്വ ഏകമ് ആത്മികം ഭക്ഷ്യം ബുഭുജിര ഏകമ് ആത്മികം പേയം പപുശ്ച

4 Und haben alle denselben geistigen Trank getrunken;

യതസ്തേഽനുചരത ആത്മികാദ് അചലാത് ലബ്ധം തോയം പപുഃ സോഽചലഃ ഖ്രീഷ്ടഏവ|

5 Aber an der Mehrzahl derselben hatte Gott kein Wohlgefallen; denn sie wurden in der Wüste niedergestreckt.

തഥാ സത്യപി തേഷാം മധ്യേഽധികേഷു ലോകേഷ്വീശ്വരോ ന സന്തുതോഷേതി ഹേതോസ്തേ പ്രന്തരേ നിപാതിതാഃ|

6 Solches ist aber uns zum Vorbild geschehen, daß wir uns nicht gelüsten lassen des Bösen, wie jene sich gelüsten ließen.

ഏതസ്മിൻ തേ ഽസ്മാകം നിദർശനസ്വരൂപാ ബഭൂവുഃ; അതസ്തേ യഥാ കുത്സിതാഭിലാഷിണോ ബഭൂവുരസ്മാഭിസ്തഥാ കുത്സിതാഭിലാഷിഭി ർന ഭവിതവ്യം|

7 Werdet also nicht Götzendiener, wie ein Teil von jenen, wie geschrieben steht: Das Volk ließ sich nieder zu essen und zu trinken, und stand auf, um zu spielen.

ലിഖിതമാസ്തേ, ലോകാ ഭോക്തും പാതുഞ്ചോപവിവിശുസ്തതഃ ക്രീഡിതുമുത്ഥിതാ ഇതയനേന പ്രകാരേണ തേഷാം കൈശ്ചിദ് യദ്വദ് ദേവപൂജാ കൃതാ യുഷ്മാഭിസ്തദ്വത് ന ക്രിയതാം|

8 Lasset auch nicht huren, wie von ihnen etliche hurten, so daß an einem Tage dreiundzwanzigtausend fielen.

അപരം തേഷാം കൈശ്ചിദ് യദ്വദ് വ്യഭിചാരഃ കൃതസ്തേന ചൈകസ്മിൻ ദിനേ ത്രയോവിംശതിസഹസ്രാണി ലോകാ നിപാതിതാസ്തദ്വദ് അസ്മാഭി ർവ്യഭിചാരോ ന കർത്തവ്യഃ|

9 Und lasset uns nicht Christus versuchen, so wie etliche von jenen

തേഷാം കേചിദ് യദ്വത് ഖ്രീഷ്ടം പരീക്ഷിതവന്തസ്തസ്മാദ് ഭുജങ്ഗൈ ർനഷ്ടാശ്ച തദ്വദ് അസ്മാഭിഃ ഖ്രീഷ്ടോ ന പരീക്ഷിതവ്യഃ|

10 Murret auch nicht, wie etliche von jenen murrten, und durch den Verderber umkamen.

തേഷാം കേചിദ് യഥാ വാക്കലഹം കൃതവന്തസ്തത്കാരണാത് ഹന്ത്രാ വിനാശിതാശ്ച യുഷ്മാഭിസ്തദ്വദ് വാക്കലഹോ ന ക്രിയതാം|

11 Solches alles ist jenen als Vorbildern widerfahren, es wurde aber uns zur Verwarnung geschrieben, auf die das Ende der Zeiten gekommen ist. (aiōn g165)

താൻ പ്രതി യാന്യേതാനി ജഘടിരേ താന്യസ്മാകം നിദർശനാനി ജഗതഃ ശേഷയുഗേ വർത്തമാനാനാമ് അസ്മാകം ശിക്ഷാർഥം ലിഖിതാനി ച ബഭൂവുഃ| (aiōn g165)

12 Darum, wer sich läßt dünken, er stehe, mag zusehen, daß er nicht falle.

അതഏവ യഃ കശ്ചിദ് സുസ്ഥിരംമന്യഃ സ യന്ന പതേത് തത്ര സാവധാനോ ഭവതു|

13 Es hat euch noch keine andere als menschliche Versuchung betroffen, Gott aber ist getreu, Der euch nicht läßt versuchen über euer Vermögen, sondern mit der Versuchung auch den Ausgang schafft, daß ihr es könnt ertragen.

മാനുഷികപരീക്ഷാതിരിക്താ കാപി പരീക്ഷാ യുഷ്മാൻ നാക്രാമത്, ഈശ്വരശ്ച വിശ്വാസ്യഃ സോഽതിശക്ത്യാം പരീക്ഷായാം പതനാത് യുഷ്മാൻ രക്ഷിഷ്യതി, പരീക്ഷാ ച യദ് യുഷ്മാഭിഃ സോഢും ശക്യതേ തദർഥം തയാ സഹ നിസ്താരസ്യ പന്ഥാനം നിരൂപയിഷ്യതി|

14 Darum, meine Geliebten, fliehet vor dem Götzendienst.

ഹേ പ്രിയഭ്രാതരഃ, ദേവപൂജാതോ ദൂരമ് അപസരത|

15 Ich spreche zu euch, als zu Verständigen; beurteilt ihr, was ich sage.

അഹം യുഷ്മാൻ വിജ്ഞാൻ മത്വാ പ്രഭാഷേ മയാ യത് കഥ്യതേ തദ് യുഷ്മാഭി ർവിവിച്യതാം|

16 Der gesegnete Kelch, den wir segnen, ist er nicht die Gemeinschaft von Christus Blut, das Brot, welches wir brechen, ist es nicht die Gemeinschaft von Christus Leib?

യദ് ധന്യവാദപാത്രമ് അസ്മാഭി ർധന്യം ഗദ്യതേ തത് കിം ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശോണിതസ്യ സഹഭാഗിത്വം നഹി? യശ്ച പൂപോഽസ്മാഭി ർഭജ്യതേ സ കിം ഖ്രീഷ്ടസ്യ വപുഷഃ സഹഭാഗിത്വം നഹി?

17 Denn ein Brot ist es, ein Leib sind wir, die vielen; denn wir alle haben Teil an dem einen Brot.

വയം ബഹവഃ സന്തോഽപ്യേകപൂപസ്വരൂപാ ഏകവപുഃസ്വരൂപാശ്ച ഭവാമഃ, യതോ വയം സർവ്വ ഏകപൂപസ്യ സഹഭാഗിനഃ|

18 Seht an Israel nach dem Fleische; sind nicht alle, so da die Opfer essen, Teilhaber an dem Altar?

യൂയം ശാരീരികമ് ഇസ്രായേലീയവംശം നിരീക്ഷധ്വം| യേ ബലീനാം മാംസാനി ഭുഞ്ജതേ തേ കിം യജ്ഞവേദ്യാഃ സഹഭാഗിനോ ന ഭവന്തി?

19 Was will ich denn nun sagen? Daß der Götze etwas ist, oder daß das Götzenopfer etwas ist?

ഇത്യനേന മയാ കിം കഥ്യതേ? ദേവതാ വാസ്തവികീ ദേവതായൈ ബലിദാനം വാ വാസ്തവികം കിം ഭവേത്?

20 Aber so viel sage ich, daß, was die Heiden opfern, sie den bösen Geistern opfern und nicht Gott, Nun will ich nicht, daß ihr Gemeinschaft habt mit dem, was der bösen Geister ist.

തന്നഹി കിന്തു ഭിന്നജാതിഭി ര്യേ ബലയോ ദീയന്തേ ത ഈശ്വരായ തന്നഹി ഭൂതേഭ്യഏവ ദീയന്തേ തസ്മാദ് യൂയം യദ് ഭൂതാനാം സഹഭാഗിനോ ഭവഥേത്യഹം നാഭിലഷാമി|

21 Ihr könnt nicht den Kelch des Herrn trinken und den Kelch der bösen Geister. Ihr könnt nicht teilnehmen am Tische des Herrn und am Tische der bösen Geister.

പ്രഭോഃ കംസേന ഭൂതാനാമപി കംസേന പാനം യുഷ്മാഭിരസാധ്യം; യൂയം പ്രഭോ ർഭോജ്യസ്യ ഭൂതാനാമപി ഭോജ്യസ്യ സഹഭാഗിനോ ഭവിതും ന ശക്നുഥ|

22 Oder wollen wir den Herrn zum Unwillen reizen? Sind wir stärker denn Er?

വയം കിം പ്രഭും സ്പർദ്ധിഷ്യാമഹേ? വയം കിം തസ്മാദ് ബലവന്തഃ?

23 Wir haben zwar die Freiheit, alles zu tun, aber es frommt nicht alles. Ich habe Freiheit zu allem, aber nicht alles erbaut.

മാം പ്രതി സർവ്വം കർമ്മാപ്രതിഷിദ്ധം കിന്തു ന സർവ്വം ഹിതജനകം സർവ്വമ് അപ്രതിഷിദ്ധം കിന്തു ന സർവ്വം നിഷ്ഠാജനകം|

24 Niemand habe sich selbst, sondern den anderen im Auge.

ആത്മഹിതഃ കേനാപി ന ചേഷ്ടിതവ്യഃ കിന്തു സർവ്വൈഃ പരഹിതശ്ചേഷ്ടിതവ്യഃ|

25 Alles, was auf dem Markt feil ist, esset, ohne nachzuforschen aus Gewissensbedenken.

ആപണേ യത് ക്രയ്യം തദ് യുഷ്മാഭിഃ സംവേദസ്യാർഥം കിമപി ന പൃഷ്ട്വാ ഭുജ്യതാം

26 Denn die Erde ist des Herrn und was darinnen ist.

യതഃ പൃഥിവീ തന്മധ്യസ്ഥഞ്ച സർവ്വം പരമേശ്വരസ്യ|

27 So euch aber einer der Ungläubigen einlädt, und ihr wollt hingehen, so esset alles, was euch vorgesetzt wird, und forscht nicht nach aus Gewissensbedenken.

അപരമ് അവിശ്വാസിലോകാനാം കേനചിത് നിമന്ത്രിതാ യൂയം യദി തത്ര ജിഗമിഷഥ തർഹി തേന യദ് യദ് ഉപസ്ഥാപ്യതേ തദ് യുഷ്മാഭിഃ സംവേദസ്യാർഥം കിമപി ന പൃഷ്ട്വാ ഭുജ്യതാം|

28 So euch aber einer sagt: Das ist Götzenfleisch, so esset es nicht, wegen dessen, der es euch ansagt, und aus Gewissen.

കിന്തു തത്ര യദി കശ്ചിദ് യുഷ്മാൻ വദേത് ഭക്ഷ്യമേതദ് ദേവതായാഃ പ്രസാദ ഇതി തർഹി തസ്യ ജ്ഞാപയിതുരനുരോധാത് സംവേദസ്യാർഥഞ്ച തദ് യുഷ്മാഭി ർന ഭോക്തവ്യം| പൃഥിവീ തന്മധ്യസ്ഥഞ്ച സർവ്വം പരമേശ്വരസ്യ,

29 Unter Gewissen meine ich nicht euer eigenes, sondern das des anderen; denn warum soll ich meine Freiheit von dem Gewissen des anderen richten lassen?

സത്യമേതത്, കിന്തു മയാ യഃ സംവേദോ നിർദ്ദിശ്യതേ സ തവ നഹി പരസ്യൈവ|

30 Wenn ich es mit Danksagung genieße, warum sollte ich gelästert werden über dem, dafür ich danke?

അനുഗ്രഹപാത്രേണ മയാ ധന്യവാദം കൃത്വാ യദ് ഭുജ്യതേ തത്കാരണാദ് അഹം കുതോ നിന്ദിഷ്യേ?

31 Mögt ihr nun essen oder trinken oder sonst etwas tun, so tut alles zur Ehre Gottes.

തസ്മാദ് ഭോജനം പാനമ് അന്യദ്വാ കർമ്മ കുർവ്വദ്ഭി ര്യുഷ്മാഭിഃ സർവ്വമേവേശ്വരസ്യ മഹിമ്നഃ പ്രകാശാർഥം ക്രിയതാം|

32 Gebt weder den Juden, noch den Griechen, noch der Gemeinde Gottes ein Ärgernis,

യിഹൂദീയാനാം ഭിന്നജാതീയാനാമ് ഈശ്വരസ്യ സമാജസ്യ വാ വിഘ്നജനകൈ ര്യുഷ്മാഭി ർന ഭവിതവ്യം|

33 Gleich wie auch ich allen alles zu Gefallen tue, und nicht suche, was mir, sondern was den vielen frommt, damit sie selig werden.

അഹമപ്യാത്മഹിതമ് അചേഷ്ടമാനോ ബഹൂനാം പരിത്രാണാർഥം തേഷാം ഹിതം ചേഷ്ടമാനഃ സർവ്വവിഷയേ സർവ്വേഷാം തുഷ്ടികരോ ഭവാമീത്യനേനാഹം യദ്വത് ഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗാമീ തദ്വദ് യൂയം മമാനുഗാമിനോ ഭവത|