Sprueche 5
1 Mein Sohn, merke auf meine Weisheit und neige dein Ohr meiner Belehrung zu;
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 daß du Vorsicht übest und deine Lippen Erkenntnis bewahren.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Denn von Honig triefen die Lippen der Fremden, und glätter als Öl ist ihr Gaumen;
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 aber zuletzt ist sie bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidig Schwert;
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 den Pfad des Lebens erwägt sie nicht einmal; sie geht eine unsichere Bahn, die sie selbst nicht kennt.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Und nun, ihr Söhne, höret mir zu und weichet nicht von den Reden meines Mundes!
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Bleibe fern von dem Weg, der zu ihr führt, und nähere dich nicht der Tür ihres Hauses!
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 Daß du nicht Fremden deine Ehre opferst und deine Jahre dem Grausamen;
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen und du dich nicht abmühen müssest für eines andern Haus,
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 also daß, wenn dir dann Leib und Fleisch hinschwindet, du zuletzt seufzen und sagen müssest:
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 Warum habe ich doch die Zucht gehaßt, warum hat mein Herz die Zurechtweisung verachtet?
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 Ich habe nicht gehört auf die Stimme meiner Lehrer und meinen Lehrmeistern kein Gehör geschenkt!
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Fast wäre ich gänzlich ins Unglück geraten, inmitten der Versammlung und der Gemeinde!
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Trinke Wasser aus deinem Born und Ströme aus deinem Brunnen!
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Sollen deine Quellen sich auf die Straße ergießen, deine Wasserbäche auf die Plätze?
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Sie sollen dir allein gehören und keinem Fremden neben dir!
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Dein Born sei gesegnet, und freue dich des Weibes deiner Jugend!
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Die liebliche Hindin, die anmutige Gemse, möge dich ihr Busen allezeit ergötzen, mögest du dich an ihrer Liebe stets berauschen!
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Warum aber, mein Sohn, wolltest du dich an einer andern vergehen und den Busen einer Fremden umarmen?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Denn eines jeglichen Wege liegen klar vor den Augen des HERRN, und er achtet auf alle seine Pfade!
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Den Gottlosen nehmen seine eigenen Missetaten gefangen, und von den Stricken seiner Sünde wird er festgehalten.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Er stirbt an Zuchtlosigkeit, und infolge seiner großen Torheit taumelt er dahin.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
