Job 13

1 Siehe, dies alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt;

Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.

2 was ihr wisset, weiß ich auch; ich stehe nicht hinter euch zurück.

Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.

3 Doch will ich nun zum Allmächtigen reden; mit Gott zu rechten, gelüstet mich.

Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.

4 Ihr streicht ja doch nur Lügenpflaster und seid nichts als Quacksalber.

Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.

5 O daß ihr doch schweigen könntet, das würde euch als Weisheit angerechnet!

Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.

6 So höret nun meine Rechtfertigung und achtet auf die Verteidigung meiner Lippen!

Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.

7 Wollt ihr Gott zuliebe Unrechtes reden und zu seinen Gunsten lügen?

Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?

8 Wollt ihr seine Person ansehen oder Gottes Sachwalter spielen?

Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?

9 Würde es gut sein, wenn er euch erforschte? Könnt ihr ihn täuschen, wie man Menschen täuscht?

Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?

10 Nein, strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet!

Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.

11 Wird nicht seine Majestät euch schrecken und seine Furcht euch überfallen?

Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?

12 Eure Denksprüche sind Aschensprüche, und eure Schutzwehren sind von Lehm.

Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.

13 Schweiget vor mir und laßt mich reden; es gehe über mich, was da wolle!

Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.

14 Warum sollte ich mein Fleisch in meine Zähne nehmen und mein Leben in meine Hand legen?

Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?

15 Siehe, er soll mich töten; ich habe keine Hoffnung; nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht verteidigen.

Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.

16 Auch das schon wird mir zur Rettung dienen; denn kein Gottloser kommt vor ihn.

On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.

17 Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!

Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.

18 Gebt acht, ich habe die Verteidigung gerüstet, ich weiß, daß ich Recht bekommen werde.

Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.

19 Wer will noch mit mir rechten? Denn dann wollte ich verstummen und verscheiden.

Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.

20 Nur zweierlei tue nicht an mir, dann will ich mich vor deinem Angesicht nicht verbergen:

Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.

21 Tue deine Hand von mir und erschrecke mich nicht mit deiner Furcht!

Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.

22 Dann rufe Du, und ich will antworten, oder ich will reden, und Du erwidere mir!

Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.

23 Wie groß ist meine Sündenschuld? Tue mir meine Übertretungen und Missetaten kund!

Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.

24 Warum verbirgst du dein Angesicht und hältst mich für deinen Feind?

Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?

25 Verscheuchst du ein verwehtes Blatt und verfolgst einen dürren Halm?

Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?

26 Denn du verschreibst mir Bitteres und lässest mich erben die Sünden meiner Jugend;

Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;

27 du legst meine Füße in den Stock und lauerst auf alle meine Schritte und zeichnest dir meine Fußspuren auf,

Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.

28 da ich doch wie Moder vergehe, wie ein Kleid, das die Motten fressen!

Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.