Job 12

1 Und Hiob antwortete und sprach:

Potem Hiob odpowiedział:

2 Wahrlich, ihr seit Leute, und mit euch wird die Weisheit aussterben!

Doprawdy jesteście ludem i wraz z wami zginie mądrość.

3 Auch ich habe Verstand wie ihr und bin nicht weniger als ihr, und wer wüßte solches nicht!

Ale ja również mam rozum, jak [i] wy, i nie jestem od was gorszy. Kto nie zna tych rzeczy?

4 Zum Gespött bin ich meinem Freunde, der ich zu Gott rief und von ihm erhört wurde; der unschuldige Gerechte wird zum Gespött.

Jestem pośmiewiskiem dla swojego przyjaciela; ja, który wołam do Boga, a on odpowiada; sprawiedliwy [i] doskonały [jest] pośmiewiskiem.

5 Dem Unglück Verachtung! das ist die Ansicht des Sicheren; sie ist bereit für die, deren Fuß ins Wanken kommt.

Ten, który jest bliski upadku, to pochodnia wzgardzona w umyśle [tego], który żyje w pokoju.

6 Den Räubern werden die Zelte in Ruhe gelassen; sie reizen Gott, und es geht ihnen wohl; sie führen ihren Gott in ihrer Faust.

Namioty łupieżców są spokojne i bezpieczni są ci, którzy drażnią Boga, a którym Bóg [obficie] daje w ręce.

7 Aber frage doch das Vieh, es wird dich belehren, und die Vögel des Himmels tun dir's kund.

Ale zapytaj zwierząt, a one cię pouczą, i ptaków nieba, a powiedzą tobie.

8 Das Kraut des Feldes lehrt dich, und die Fische im Meer erzählen es.

Albo rozmawiaj z ziemią, a ona cię nauczy, i opowiedzą ci ryby morskie.

9 Wer unter allen diesen wüßte nicht, daß die Hand des HERRN solches gemacht hat,

Któż spośród nich wszystkich nie wie, że ręka PANA to wykonała?

10 daß in seiner Hand die Seele alles Lebendigen und der Geist jedes menschlichen Fleisches ist?

W jego ręku jest dusza wszelkiej istoty żywej i duch wszelkiego człowieka.

11 Prüft nicht das Ohr die Rede, wie der Gaumen die Speise schmeckt?

Czy ucho nie bada mowy, a podniebienie nie smakuje pokarmu?

12 Wohnt bei den Greisen die Weisheit und bei den Betagten der Verstand?

U starców jest mądrość, a w długości dni roztropność.

13 Bei Ihm ist Weisheit und Stärke, Sein ist Rat und Verstand!

[Ale] u niego jest mądrość i siła, u niego rada i roztropność.

14 Siehe, was er niederreißt, wird nicht aufgebaut; wen er einsperrt, der wird nicht frei.

Oto on burzy, [a] nikt nie może odbudować, zamyka człowieka, a nikt nie może otworzyć.

15 Stellt er die Gewässer ab, so vertrocknen sie; läßt er sie los, so verwüsten sie das Land.

Oto gdy zatrzyma wody, wysychają, gdy je wypuści, wywracają ziemię.

16 Bei ihm ist Macht und Verstand; sein ist, der irrt und der irreführt.

U niego jest moc i mądrość. Do niego należy zwiedziony i zwodziciel.

17 Er führt die Räte beraubt hinweg und macht die Richter zu Narren.

Pozbawia radców [mądrości] i sędziów czyni głupcami.

18 Die Herrschaft der Könige löst er auf und schlingt eine Fessel um ihre Lenden.

Rozwiązuje więzy królów i przepasuje ich biodra pasem.

19 Er führt die Priester beraubt hinweg und stürzt die Festgegründeten um.

Odprowadza złupionych książąt i wywraca mocarzy.

20 Er nimmt den Wohlbewährten die Sprache weg und raubt den Alten den Verstand.

Odbiera mowę prawdomównym i zabiera starcom rozsądek.

21 Er schüttet Verachtung über die Edeln und löst den Gürtel der Starken auf.

Wylewa pogardę na książąt i osłabia siły mocarzy.

22 Er enthüllt, was im Finstern verborgen liegt, und zieht den Todesschatten ans Licht.

[On] odsłania głębokie rzeczy z ciemności i wyprowadza na światło cień śmierci.

23 Er vermehrt Völker, und er vernichtet sie; er breitet sie aus, und er führt sie weg.

Rozmnaża narody i wytraca je, rozszerza narody i pomniejsza je.

24 Den Häuptern des Volkes im Lande nimmt er den Verstand und läßt sie irren in pfadloser Wüste;

On zabiera serca przełożonym ludu ziemi i sprawia, że błądzą po pustyni bezdrożnej;

25 sie tappen in Finsternis ohne Licht, er macht sie schwanken wie Trunkene.

I chodzą po omacku w ciemności bez światła, i sprawia, że zataczają się jak pijani.