< Johannes 4 >

1 Da nun der Herr inne ward, daß die Pharisäer gehört hatten, daß Jesus mehr Jünger macht und tauft, als Johannes, -
Pakhuva u Yesu avile alomanyile ukhuta Mafalisayo vapulikhe ukhuta u Yesu alena vakongi nukhuvoncha khulikho u Yohana,
2 Obwohl Jesus selbst nicht taufte, sondern seine Jünger, -
(pakhuva Yesu yumwene salekhwoncha ila avakongi vamwene),
3 Verließ er Judäa, und ging abermal hin nach Galiläa.
akhumile khu Yudea akhaluta khu Galilaya.
4 Er mußte aber durch Samaria reisen.
Evo yale lasima okhugendela khu Samalia.
5 So kommt er denn in eine Stadt Samariens, genannt Sychar, nahe bei dem Felde, welche Jakob seinem Sohne Joseph gab.
Pu akhafikha khukhelunga ekhwa Samalia, ekhekhikhelangiwa Siakari, uvuvubadaninie ne khelunga akhyapile u Yakobo oswambe u Yusufu.
6 Es war aber daselbst der Jakobsbrunnen. Da nun Jesus müde war von der Reise, setzte er sich also am Brunnen. Es war etwas die sechste Stunde.
Ne khekholo khwa Yakobo khwalepo apo. U Yesu agatile nukhugenda pwa khatama palukanji pakhekhulu. Khale khasekhe khapa musi.
7 Da kommt ein Weib aus Samaria, Wasser zu schöpfen. Jesus spricht zu ihr: Gib mir zu trinken.
Udala Osamalia ainchile khunega amagasi, nu Yesu akhanchova, “Ime amagasi nenywe.”
8 Denn seine Jünger waren in die Stadt gegangen, damit sie Speisen kauften.
Pakhuva avakongi vamwene vakhalutile khujini khwigula ekhyakhula.
9 Spricht nun das samaritische Weib zu ihm: Wie, du, der du ein Jude bist, bittest von mir, die ich ein samaritisches Weib bin, zu trinken? - Denn die Juden haben keine Gemeinschaft mit den Samaritern. -
Udala ola akhambula, “Ndakhekhi uvenjahudi, akhondoma one nedala ne Samalia, akhenu ekhwa khunywa?” Pakhuva Avayahudi savikhekhanjanwa na Vasamalia.
10 Jesus antwortete, und sprach zu ihr: Wenn du wüßtest die Gabe Gottes, und wer der ist, welcher zu dir sagt: Gib mir zu trinken! so bätetst du ihn, und er gäbe dir lebendiges Wasser.
U Yesu akhanda, “Inave akhemanyile ekhikungelwa ekhwa Nguluve, nu munu avikhukhuvola, 'Ime magasi,' ukhalevukhodova, akhale ikhukhupa amagasi aga wumi.”
11 Das Weib sagt ihm: Herr, du hast ja kein Schöpfgefäß, und der Brunnen ist tief; woher hast du denn das lebendige Wasser?
Udala khanda, “Imbakha ulevovole endovo eyakhunegela, ne khekholo khetali. Vukhugavona ndakhu amagasi aga wumi?
12 Du bist doch nicht mehr, als unser Vater Jakob, welcher uns den Brunnen gegeben hat, und er hat daraus getrunken, und seine Söhne, und seine Herden?
Uveve ve mbakha, khuliko ababa veto o Yakobo, avakhatupile ekhekholo ekhe, yu mwene na vana va mwene voni paninie ni senga incha mwene nchikhanywa amagasi pa khekholo ekhe?”
13 Jesus antwortete, und sprach zu ihr: Jeder, der von diesem Wasser trinkt, wird wieder dürsten.
UYesu akhanda, “vevoni uyinywa amagasi aga ipata ekhamu tena,
14 Wer aber von dem Wasser trinken wird, das ich ihm gebe, der wird nicht dürsten in Ewigkeit; sondern das Wasser, welches ich ihm gebe, wird in ihm eine Quelle Wassers werden, das ins ewige Leben sprudelt. (aiōn g165, aiōnios g166)
inave uvinywa amagasi aganikhupa one siwesya okhupata ekhemu tena. Pakhuva amagasi aganikhupa giva lumiminukho ulolukhwedekha isikhu nchooni.” (aiōn g165, aiōnios g166)
15 Sagt zu ihm das Weib: Herr, gib mir dieses Wasser, auf daß mich nicht dürste, und ich nicht hierher kommen müsse zu schöpfen!
Udala ola akhambula, “Imbakha nidove amagasi ago nelekhe okhwumila tena, nelekhe okhotesekha okhwincha apa khwinega amagasi.”
16 Sagt ihr Jesus: Gehe hin, rufe deinen Mann, und komm her.
U Yesu akhambula, “Luta khamwilango ogosi, pu vuye.”
17 Das Weib antwortete, und sprach zu ihm: Ich habe keinen Mann. Sagt ihr Jesus: Du hast recht gesagt: Ich habe keinen Mann.
Udala akhambula, “Nelevovole ogosi.” UYesu akhanda, “Onchovile vononu, 'Ulevovole ugosi;'
18 Denn fünf Männer hast du gehabt, und den du jetzt hast, der ist nicht dein Mann. Da hast du wahr geredet.
Pakhuva uvile na vagosi vakhano tena oveulenave leno sio igosi vakho, pakhuva unchovile lweli!”
19 Das Weib sagte ihm: Herr, ich sehe, daß du ein Prophet bist.
Udala akhambula, “Imbakha nivona ukhuta oveve ve nyamalago.
20 Unsere Väter haben auf diesem Berge angebetet, und ihr sagt: In Jerusalem ist der Ort, wo man anbeten muß.
Ava baba veto vaisayile mukhe wamba ekhe. Pakhuva omwe mwinchova mwita Yelusalemu lyo lieneo alwa vanu lwa khwesayela.”
21 Sagt ihr Jesus: Weib, glaube mir, es kommt die Stunde da ihr weder auf diesem Berge noch zu Jerusalem den Vater anbeten werdet.
U Yesu akhanda, “Ovedala, inyedekhe, akhasekhe khikhwincha sokhesaye khwa Baba pa khewa mba ekhe au Yerusalemu.
22 Ihr betet an, was ihr nicht wisset; wir aber beten an, was wir wissen; denn das Heil kommt von den Juden.
Mwe vanu mukhesaya ekhesa mukhevona, pakhuva twikhesaya ekhetukhevona, pakhuva ovolokhole vukhuma khu Vayahudi.”
23 Aber es kommt die Stunde, und ist schon jetzt, da die wahrhaftigen Anbeter den Vater in Geist und Wahrheit anbeten werden, denn auch der Vater verlangt solche Anbeter.
Inave evo, osekhe gukhwincha, leno ogo apa, osekhe ogu vovikhesaya elweli yuvikhesaya khwa Baba khu mepo nelweli, pakhuva u Baba ikhovalonda avanu ndava ukhuta vanu vamwene avavi khesaya.
24 Geist ist Gott, und die ihn anbeten, die müssen ihn in Geist und Wahrheit anbeten.
U Nguluve ve Mepo, na avavikhesaya yenogelanile okhwesaya khu mepo ne lweli.”
25 Das Weib sagt ihm: Ich weiß, daß der Messias kommt, - was (Christus) der Gesalbte heißt, - wann derselbe kommt, so wird er uns alles verkündigen.
Udala akhambula, “Nelumanyile ukhuta u Yesu ikhwincha, (Ovikhelangiwa Klisiti). Oywa voikhwincha ikhotuvula gooni.” U Yesu akhavavola,
26 Sagt ihr Jesus: Ich bin es, der mit dir redet.
“One vevunchova nene.”
27 Und über diesem kamen seine Jünger, und verwunderten sich, daß er mit einem Weibe redete; doch sprach keiner: Was suchst du? oder: warum redest du mit ihr?
Osekhe gugugwa avakongi vamwene vakhakilivokha. Navope vakhaswiga khekhi inchoova nudala, pakhu akhasipali avakhavonchinche, “Vunogwa ekhekhi?” au khekhi vunchovanave oyo?”
28 Da ließ das Weib ihren Krug stehen, und ging hin in die Stadt, und sagte den Leuten:
Pu dala akhalelekha elitenchi akhalula khujini khuvavola avanu,
29 Kommet, sehet einen Menschen, der mir alles gesagt hat, was ich getan habe, ob er nicht der Messias ist.
“Mwinche mulole umunu ovyanchovile imbombo nchooni inchinevombile, te yiwesekhana ukhuta ve Klisiti?”
30 Sie gingen zur Stadt hinaus, und kamen zu ihm.
Vakhakhuma khumuji vakhincha khu mwene.
31 In der Zwischenzeit baten ihn seine Jünger, und sprachen: Rabbi, iß!
Akhasekhe khapamusi avakongi va mwene vakhanchova, “Rabi lwiya ekhwakhula.”
32 Er aber sprach zu ihnen: ich habe eine Speise zu essen, die ihr nicht kennet.
Pakhuva omwene akhanchova, “One nelenakhwo ekhyakholwa ekhesamukhemanyile omwe.”
33 Da sprachen die Jünger untereinander: Es hat ihm doch nicht jemand zu essen gebracht?
Avakongi vakhavolana, asipali uva ndetile ekhenu khyokhyoni, “Je vakhaletite?”
34 Sagt ihnen Jesus: Meine Speise ist, daß ich tue den Willen dess´, der mich gesandt hat, und vollende sein Werk.
U Yesu akhavavula, “Ekhyakholwa khyango khuvomba uvonogelanile vwa mwene avyasukhile nu khuvomba indagelo incha mwene.
35 Saget ihr nicht: es sind noch vier Monate, so kommt die Ernte? Siehe, ich sage euch: erhebet euere Augen, und schauet die Felder an, denn sie sind schon weiß zur Ernte!
Te, samunchova, 'Pakhuva akhasekhe khadebe uvubeni vyango vuva tayali?' Nikhuvavula lolaga ifyalo vofilitayali khu vubeni!
36 Der da erntet, empfängt Lohn, und sammelt Frucht ins künftige Leben, auf daß sich freue, sowohl der da säet, als auch der da erntet. (aiōnios g166)
Omwene ovibena ikhupelela emisahala nukhuvundanwa isekhe incha wumi wa sikhu nchoni, pakhuva uyivilwa nu vibena va lakhekhelaga pupaninie. (aiōnios g166)
37 Denn hierinnen ist das Sprichwort wahr: Der eine säet, und der andere erntet.
Pakhuva ovonchovi ovu wayelweli, 'Oyunge iviala oyunge ibena.'
38 Ich habe euch gesandt zu ernten, was ihr nicht gearbeitet habt. Andere haben gearbeitet, und ihr seid in deren Arbeit eingetreten.
Navasukhile khwibene ekhe tava samukhavombele, avange vavombile embombo omwe mwingile ndo khekhelo olwa mbombo eyavene.”
39 Aus jener Stadt aber glaubten viele der Samarieter an ihn um des Weibes Wort willen, welche bezeugte: Er hat mir alles gesagt, was ich getan habe.
Avasamalia vingi vakhamwedekha pakhuva khululagelo ulwa dala ole avale khunchova ne mivele, “Ovekhambulile imbombo nchooni inchine khavombile.”
40 Als nun die Samariter zu ihm kamen, baten sie ihn, daß er bei ihnen bliebe; und er blieb daselbst zwei Tage.
Pakhuva Avasamalia vavile vinchile vakhadova okhutama navo pupaninie navene puakhatama khuvene isikhu ivele.
41 Und viel Mehrere glaubten um seines Wortes willen.
Vuvingi vakhamwedekha pakhuva khumamenyu gavene.
42 Und sagten dem Weibe: Wir glauben nun nicht mehr um deiner Rede willen, denn wir selbst haben gehört, und wissen, daß dieser wahrhaftig der Heiland der Welt der Messias ist.
Vakhambula udala ola, “Tukhwekha sio khumamenyu gakho, pakhuva yufwe tupulikhe, leno putulumanyile ukhuta umwene ve mbakha va khelunga.”
43 Nach zwei Tagen aber zog er aus von dannen und ging nach Galiläa;
Osekhe ogwa vigono vivele, akhakhega nukhuluta khu Galilaya.
44 Denn Jesus bezeugte selbst, daß ein Prophet in seiner Vaterstadt keine Ehre hat.
Pakhuva yumwene akhanchovile ukhuta venyamalago alevovole ulwedekho khukhelunga khya mwene.
45 Als er nun nach Galiläa kam, nahmen ihn die Galiläer auf, weil sie alles gesehen hatten, was er in Jerusalem am Feste getan hatte, denn sie waren auch aufs Fest gekommen.
Vuinchile okhukhuma khu Galilaya, ava Galilaya vakhamwupelela, vakhanchiwene imbombo nchooni inchakhavombile khu Yerusalemu mu shelekhe, pakhuva navope vule muvale mushelekhe.
46 Und er kam abermals nach Kana in Galiläa, wo er das Wasser zu Wein gemacht hatte. Und es war ein Königischer, dessen Sohn krank war zu Kapernaum.
Akhincha tena khu Kana eya Galilaya ukhwa ukhwagewisye amagasi ukhuva inkisa. Palepo nu mbakha oswambe ale intamu khu Kapernaumu.
47 Als dieser hörte, daß Jesus aus Judäa nach Galiläa gekommen war, ging er zu ihm hin, und bat ihn, daß er hinabkäme, und seinen Sohn heilte; denn er war am Sterben.
Vuapulikhe ukhuta u Yesu akhumile khu Yudea nu khuluta khu Galilaya, akhaluta khwa Yesu nu khudova amwokhole omuialeve, avale kholonda okhufwa.
48 Da sprach Jesus zu ihm: Wenn ihr nicht Zeichen und Wunder sehet, so glaubet ihr nicht.
Pu Yesu akhambula, “Umwe mungalekhe okholola ishara ne vidego samukhawesye ukhwedekha.
49 Der Königische sprach zu ihm: Herr, komm hinab, ehe mein Kindlein stirbt.
Ondongonchi akhanchova, “Imbakha ekha pasi khetave omwalevango safwile.”
50 Sagt ihm Jesus: Gehe hin, dein Sohn lebt. Und der Mensch glaubte dem Worte, welches Jesus ihm sagte, und ging hin.
U Yesu akhambula lutaga omwalevo inkafu, “Umunu ola akhedekha elimenyu alelekhanchoviwe nu Yesu akhekhegela.
51 Aber schon beim Hinabgehen begeneten ihm seine Knechte, verkündigten ihm, und sprachen: Dein Knabe lebt.
Pu avile avavombi vamwene vakhamwopela nukhumbula umwaleve ale inkafu.
52 Da erforschte er von ihnen die Stunde, in welcher es besser mit ihm geworden war; und sie sagten ihm: Gestern um die siebente Stunde verließ ihn das Fieber.
Pu akhavavuncha osekhe gule khu akhale khuba. Vakhanda, “Pamikhe akhasekhe akha saa saba ovotamu vokhandekha.”
53 Da erkannte der Vater, daß es in jener Stunde war, in welcher Jesus zu ihm gesagt hatte: Dein Sohn lebt. Und er und sein ganzes Haus wurden gläubig.
Pu babaye akhagundula okhuta akhasekhe khala khala akhanchovile uYesu, “Omwalevo inkafu.” Pu mwene na valokololwe vakhamwedekha.
54 Dieses zweite Zeichen tat Jesus wiederum, als er von Judäa nach Galiläa kam.
Eye yale ishala ya vele eya vombile u Yesu voakhumile khu Yudea ukhuluta khu Galilaya.

< Johannes 4 >