Psalm 81

1 Dem Musikmeister, nach der Keltertreterweise; von Asaph. Singt jubelnd dem Gott, der unsre Stärke ist,

Przewodnikowi chóru, na Gittyt. Asafa. Radośnie śpiewajcie Bogu, naszej mocy; [radośnie] wykrzykujcie Bogu Jakuba.

2 Stimmt Lobgesang an und laßt die Pauken erschallen, die liebliche Zither mitsamt der Harfe!

Weźcie psalm, przynieście bęben, wdzięczną harfę i cytrę.

3 Stoßt am Neumond in die Posaune, beim Vollmond zur Feier unsres Festes!

Zadmijcie w trąbę w czas nowiu, w czasie wyznaczonym, w dniu naszego uroczystego święta.

4 Denn so ist es Satzung für Israel, ein Gebot des Gottes Jakobs;

Jest bowiem taki nakaz w Izraelu, prawo Boga Jakuba.

5 als Gesetz hat er’s für Joseph verordnet, als er auszog gegen Ägyptenland. – Eine Sprache, die ich bisher nicht gekannt, vernehme ich:

Ustanowił to świadectwem dla Józefa, kiedy wyszedł przeciw ziemi Egiptu, gdzie słyszałem język, którego nie zrozumiałem.

6 »Ich hab’ seine Schulter der Last entzogen, seine Hände sind des Tragkorbs ledig geworden.

Uwolniłem od brzemienia jego barki, a jego ręce od [dźwigania] kotłów.

7 Als du riefst in der Drangsal, erlöste ich dich, erhörte dich in der Hülle der Donnerwolke, prüfte dich am Haderwasser. (SELA)

Wzywałeś mnie w ucisku i wybawiłem cię; odpowiedziałem ci w skrytości gromu, doświadczyłem cię u wód Meriba. (Sela)

8 ›Höre, mein Volk, ich will dich warnen! o Israel, möchtest du mir doch gehorchen!

Słuchaj, mój ludu, a oświadczę ci; Izraelu, jeśli będziesz mnie słuchał;

9 Kein fremder Gott soll unter dir sein, vor keinem Gott des Auslands darfst du dich niederwerfen!

Nie będziesz miał cudzego boga ani nie oddasz pokłonu obcemu bogu;

10 Ich, der HERR, bin dein Gott, der dich heraufgeführt aus Ägyptenland: tu deinen Mund weit auf, so will ich ihn füllen!‹

Ja, PAN, [jestem] twoim Bogiem, który cię wyprowadził z ziemi Egiptu; otwórz usta, a ja je napełnię.

11 Doch mein Volk hat nicht gehört auf meine Stimme, und Israel ist mir nicht zu Willen gewesen.

Lecz mój lud nie usłuchał mego głosu, a Izrael nie chciał mnie.

12 Da hab ich sie preisgegeben dem Starrsinn ihres Herzens: sie sollten nach ihren eignen Gedanken wandeln.

Zostawiłem ich więc żądzom ich serca i postępowali według swoich zamysłów.

13 O wollte mein Volk doch mir gehorchen, Israel doch wandeln auf meinen Wegen!

O, gdyby mój lud mnie posłuchał, a Izrael chodził moimi drogami!

14 Wie bald würde ich ihre Feinde beugen und gegen ihre Dränger kehren meine Hand!

W krótkim czasie poniżyłbym ich nieprzyjaciół i zwróciłbym rękę przeciw ich wrogom.

15 Die da hassen den HERRN, die müßten ihm schmeicheln, und ihre Gerichtszeit sollte ewig währen.

Nienawidzący PANA, choć obłudnie, musieliby mu się poddać, a ich czas trwałby wiecznie.

16 Doch ihn wollt’ ich nähren mit dem Mark des Weizens, dich sättigen aus dem Felsen mit Honig.«

I karmiłbym ich wyborną pszenicą, a nasyciłbym cię miodem ze skały.