< Psalm 147 >

1 Preiset den HERRN! Denn schön ist’s, unserm Gott zu lobsingen, ja lieblich und wohlgeziemend ist Lobgesang.
Lwanj pou Seyè a! Sa bon nèt pou nou chante pou Seyè a. Sa bon nèt pou nou fè lwanj Seyè a. Wi, li merite l' vre!
2 Der HERR baut Jerusalem wieder auf, er sammelt Israels zerstreute Söhne;
Seyè a ap rebati lavil Jerizalèm. L'ap fè moun Izrayèl ki te gaye nan mitan lòt nasyon yo tounen lakay yo.
3 er heilt, die zerbrochnen Herzens sind, und verbindet ihre Wunden;
L'ap bay moun ki nan gwo lapenn yo kouraj. L'ap geri moun ki blese yo.
4 er bestimmt den Sternen ihre Zahl und ruft sie alle mit Namen.
Li konte konbe zetwal ki genyen! Li konnen non yo chak.
5 Groß ist unser Herr und allgewaltig, für seine Weisheit gibt’s kein Maß.
Seyè nou an gen pouvwa. Li gen anpil fòs. Konesans li pa gen limit.
6 Der HERR hilft den Gebeugten auf, doch die Gottlosen stürzt er nieder zu Boden.
Seyè a ap bay pòv malere yo men pou yo leve. Men, l'ap rabese mechan yo jouk atè.
7 Stimmt für den HERRN ein Danklied an, spielt unserm Gott auf der Zither –
Chante yon chante pou Seyè a pou nou di l' mèsi. Fè mizik pou Bondye nou an ak gita.
8 ihm, der den Himmel mit Wolken bedeckt und Regen schafft für die Erde, der Gras auf den Bergen sprießen läßt,
Se li ki kouvri syèl la ak nwaj yo. Se li ki pare lapli pou tè a. Se li ki fè zèb pouse sou mòn yo.
9 der den Tieren ihr Futter gibt, den jungen Raben, die zu ihm schreien!
Li bay bèt yo manje, li bay ti kònèy yo manje lè yo rele.
10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, nicht Gefallen an den Schenkeln des Mannes;
Li pa pran plezi l' nan chwal ki gen fòs, ni se pa kouraj moun ki fè kè l' kontan.
11 Gefallen hat der HERR an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Gnade harren.
Moun ki fè kè l' kontan, se moun ki gen krentif pou li, se moun ki mete tout espwa yo nan li, paske yo konnen li renmen yo.
12 Preise den HERRN, Jerusalem, lobsinge, Zion, deinem Gott!
Nou menm, moun lavil Jerizalèm, fè lwanj Seyè a! Nou menm, moun mòn Siyon, fè lwanj Bondye nou an!
13 Denn er hat die Riegel deiner Tore stark gemacht, gesegnet deine Kinder in deiner Mitte;
Li fè pòt kay nou yo vin pi solid. Li voye benediksyon sou pitit nou yo nan mitan nou.
14 er schafft deinen Grenzen Sicherheit, sättigt dich mit dem Mark des Weizens.
L'ap veye fwontyè peyi a pou pa gen lagè! L'ap plen vant nou ak bon kalite manje.
15 Er läßt sein Machtwort nieder zur Erde gehn: gar eilig läuft sein Gebot dahin;
Li pase yon lòd: lòd la kouri byen vit toupatou sou latè.
16 er sendet Schnee wie Wollflocken und streut den Reif wie Asche aus;
Li fè lanèj tonbe kouvri latè tankou koton. Li fè lawouze tounen ti moso glas sou tout pyebwa.
17 er wirft seinen Hagel wie Brocken herab: wer kann bestehn vor seiner Kälte?
Li voye lagrèl tankou gravye. Ki moun ki ka sipòte fredi li voye?
18 Doch läßt er sein Gebot ergehn, so macht er sie schmelzen; läßt er wehn seinen Tauwind, so rieseln die Wasser.
Li pase yon lòd, li fè yo tout fonn. Li fè van soufle, dlo pran koule toupatou.
19 Er hat Jakob sein Wort verkündet, Israel sein Gesetz und seine Rechte.
Li fè pitit Jakòb yo konnen pawòl li. li fè pèp Izrayèl la konnen lòd li yo ak sa li deside.
20 Mit keinem (anderen) Volk ist so er verfahren, drum kennen sie seine Rechte nicht. Halleluja!
Li pa aji konsa ak okenn lòt nasyon. Li pa fè yo konnen sa l' deside fè. Lwanj pou Seyè a!

< Psalm 147 >