Psalm 109

1 Dem Musikmeister; von David ein Psalm. Du Gott, dem mein Lobpreis gilt, bleibe nicht stumm!

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;

2 Denn Frevlermund und Lügenmaul

Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;

3 mit Worten des Hasses haben sie mich umschwirrt und ohne Ursach’ mich angegriffen;

Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.

4 für meine Liebe befeinden sie mich, während ich doch (stets für sie) bete;

Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.

5 ja sie haben mir Böses für Gutes vergolten und Haß für meine Liebe erwiesen.

Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.

6 Bestell’ einen Frevler zum Richter gegen ihn, und ein Ankläger steh’ ihm zur Rechten!

Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.

7 Als schuldig soll er hervorgehn aus dem Gericht und sogar sein Gebet ihm als Sünde gelten!

Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.

8 Seiner Lebenstage müssen nur wenige sein, und sein Amt ein andrer empfangen!

Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.

9 Seine Kinder müssen zu Waisen werden und seine Frau eine Witwe!

Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.

10 Seine Kinder müssen unstet umherziehn und betteln und vertrieben werden aus ihres Vaterhauses Trümmern!

Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.

11 Sein Gläubiger lege Beschlag auf alles, was er hat, und Fremde müssen seine Habe plündern!

Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.

12 Er finde keinen, der ihm Schonung gewährt, und niemand habe Erbarmen mit seinen Waisen!

Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.

13 Sein Nachwuchs müsse der Ausrottung verfallen: schon im zweiten Gliede müsse ihr Name erlöschen!

Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.

14 Der Verschuldung seiner Väter werde beim HERRN gedacht, und die Sünde seiner Mutter bleibe ungetilgt!

Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.

15 Sie müssen beständig dem HERRN vor Augen stehn, und er tilge ihr Gedächtnis aus von der Erde,

Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;

16 dieweil er nicht daran dachte, Liebe zu üben, vielmehr den Elenden und Armen verfolgte und den hoffnungslos Verzagten, ihn vollends zu töten.

Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.

17 Er liebte den Fluch: so treffe er ihn! Er hatte am Segen keine Freude: so bleib’ er ihm fern!

Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.

18 Er zog den Fluch an wie sein Kleid: so dringe er ihm in den Leib wie Wasser und wie Öl in seine Gebeine;

Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.

19 er werde ihm wie der Mantel, in den er sich hüllt, wie der Gürtel, den er sich ständig umlegt!

Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.

20 Dies sei meiner Widersacher Lohn von seiten des HERRN und derer, die Böses gegen mich reden!

Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.

21 Du aber, HERR, mein Gott, tritt für mich ein um deines Namens willen! Weil deine Gnade köstlich ist, errette mich!

Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.

22 Denn elend bin ich und arm, und mein Herz ist verwundet in meiner Brust.

[Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.

23 Wie ein Schatten, wenn er sich dehnt, so schwinde ich hin, bin vom Sturm verweht einer Heuschrecke gleich;

Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.

24 meine Knie wanken vom Fasten, mein Leib ist abgemagert, ohne Fett;

Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.

25 und ich – den Leuten bin ich zum Hohn geworden: sehen sie mich, so schütteln sie höhnend den Kopf.

Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.

26 Stehe mir bei, o HERR, mein Gott, hilf mir nach deiner Gnade!

Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;

27 Laß sie erkennen, daß dies deine Hand ist, daß du, HERR, selbst es so gefügt hast!

Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.

28 Sie mögen fluchen, du aber wollest segnen; erheben sie sich, so laß sie zuschanden werden, dein Knecht aber müsse sich freuen!

Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.

29 Laß meine Widersacher in Schmach sich kleiden und ihre Schande umtun wie einen Mantel!

Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.

30 Laut soll mein Mund dem HERRN Dank sagen, und inmitten vieler will ich ihn preisen;

Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;

31 denn er steht dem Armen zur Rechten, um ihn zu retten vor denen, die ihn schuldig sprechen.

Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.