Lukas 24
1 Am ersten Tage nach dem Sabbat aber kamen sie beim Morgengrauen zum Grabe mit den wohlriechenden Stoffen, die sie zubereitet hatten.
୧ହାପ୍ତାରେୟାଃ ପାହିଲା ହୁଲାଙ୍ଗ୍ ସେତାଃ ଇଦାନ୍ ନୁବାଃ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା, ଏନ୍ କୁଡ଼ିକ ଆକଆଃ ବାଇୟାକାଦ୍ ବୁଗିନ୍ ସହାନ୍ତେୟାଃ ଆଉକେଦ୍ତେ ତପାଗାଡ଼ା ଠାୟାଦ୍ତାଃକ ସେନଃୟାନା ।
2 Da fanden sie den Stein vom Grabe weggewälzt,
୨ଆଡଃ ଇନ୍କୁ ତପାଠାୟାଦ୍ରାଃ ଦୁଆର୍ଏତେ ପୁରାଃ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଦିରିକେ ବାଟି ଆତମାକାନ୍କ ନେଲ୍କେଦାଃ ।
3 doch als sie hineingetreten waren, fanden sie den Leichnam des Herrn Jesus nicht.
୩ମେନ୍ଦ ଇନ୍କୁ ବଲୟାନ୍ତେ ପ୍ରାଭୁ ୟୀଶୁଆଃ ହଡ଼୍ମ କାକ ନାମ୍କେଦାଃ ।
4 Während sie nun hierüber ratlos waren, standen plötzlich zwei Männer in strahlenden Gewändern bei ihnen;
୪ଆଡଃ ଇନ୍କୁ ନେଆଁଁତେ ଆକ୍ଦାନ୍ଦାଅୟାନାକ, ନେଲେପେ ଝାକ୍ମାକ୍ ଲିଜାଃ ତୁସିଙ୍ଗ୍ଆଁକାନ୍ ବାର୍ହଡ଼୍ ଇନ୍କୁଆଃ ଜାପାଃରେକିନ୍ ତିଙ୍ଗୁୟାନା ।
5 und als sie in Furcht gerieten und den Blick zu Boden schlugen, sagten diese zu ihnen: »Was sucht ihr den Lebenden bei den Toten?
୫ଇନ୍କୁ ବରତେ ଅତେସାଃ ତିରୁବାକାଦ୍ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା ଇନ୍କିନ୍ କାଜିୟାଦ୍କଆକିନ୍, “‘ଆପେ ଜୀଉଦ୍ତାନ୍କକେ ଗଜାକାନ୍କଆଃ ଥାଲାରେ ଚିନାଃମେନ୍ତେପେ ଦାଣାଁଁଇତାନା?
6 Er ist nicht (mehr) hier, sondern ist auferweckt worden. Denkt daran, wie er zu euch geredet hat, als er noch in Galiläa war,
୬ଇନିଃ ନେତାଃରେ ବାଙ୍ଗାଇୟା, ଇନିଃଦ ଜୀଉବିରିଦାକାନାଏ! ଗାଲିଲ୍ରେ ତାଇକାନ୍ ଇମ୍ତା ଇନିଃ ଚିକ୍ନାଃ ମେତାକାପେ ତାଇନାଏ, ଏନା ପାହାମେପେ ।
7 und aussagte, der Menschensohn müsse in die Hände sündiger Menschen ausgeliefert und ans Kreuz geschlagen werden und am dritten Tage auferstehen.«
୭ମାନୱାହନ୍ ପାପିକଆଃ ତିଃଇରେ ସାବ୍ଇଚିୟଃଆଏ, ଆଡଃ କ୍ରୁଶ୍ରେ ଗଜଃଆଏ ଆଡଃ ଆପି ମାହାଁରେ ଜୀଉବିରିଦ୍ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ୟାଁଃ ।’”
8 Da erinnerten sie sich seiner Worte,
୮ଏନ୍ତେ ଇନ୍କୁ ଇନିୟାଃ କାଜିକ ପାହାମ୍କେଦାଃ ।
9 kehrten vom Grabe zurück und berichteten dies alles den elf (Jüngern) und allen übrigen.
୯ତପାଗାଡ଼ାଏତେ ରୁହାଡ଼୍କେଦ୍ତେ, ଇନ୍କୁ ନେ ସବେନ୍କାଜି ଏଗାରାଝାନ୍ ଚେଲାକକେ ଆଡଃ ସବେନ୍ ଏଟାଃ ହଡ଼କକେ ଉଦୁବାଦ୍କଆକ ।
10 Es waren dies aber Maria von Magdala und Johanna und Maria, die Mutter des Jakobus, und die anderen Frauen mit ihnen, die den Aposteln dies berichteten;
୧୦ମାଗ୍ଦାଲିନି ମାରିୟାମ୍, ଯୋହାନ୍ନା, ଯାକୁବ୍ ଏଙ୍ଗାତେ ମାରିୟାମ୍, ଆଡଃ ଏଟାଃକ ନେ କାଜି ପ୍ରେରିତ୍କକେ ଉଦୁବାଦ୍କଆକ ।
11 doch diese Mitteilungen erschienen ihnen als leeres Gerede, und sie schenkten ihnen keinen Glauben.
୧୧ମେନ୍ଦ ଇନ୍କୁ ଇନ୍କୁଆଃ କାଜିକେ କାକ ବିଶ୍ୱାସ୍କେଦାଃ, ଚିୟାଃଚି ଇନ୍କୁଆଃ କାଜି ଆକକେ ସାମାକାଜିଲେକା ଆଟ୍କାର୍କେଦ୍କଆ ।
12 Petrus aber machte sich auf und eilte zum Grabe, und als er sich hineinbückte, sah er nur die Leintücher daliegen; so kehrte er denn nach Hause zurück, voll Verwunderung über das Geschehene.
୧୨ପାତ୍ରାସ୍, ବିରିଦ୍ୟାନ୍ତେ ତପାଗାଡ଼ାତେ ନିର୍କେଦାଏ, ଆଡଃ ଇନିଃ ଉଙ୍ଗୁଦ୍କେଦ୍ତେ ପାତ୍ଲା ଲିଜାଃ ଏସ୍କାର୍ ଦହାକାନ୍ତେୟାଃ ନେଲ୍କେଦାଏ, ଆଡଃ ହବାକାନ୍ତେୟାଃ ନେଲ୍କେଦ୍ତେ ଆୟାଃ ମନ୍ରେ ଆକ୍ଦାନ୍ଦାଅ ତାନ୍ଲଃ ଅଡ଼ାଃତେ ସେନଃୟାନାଏ ।
13 Und siehe, zwei von ihnen waren an demselben Tage auf der Wanderung nach einem Dorf begriffen, das sechzig Stadien von Jerusalem entfernt lag und Emmaus hieß.
୧୩ନେଲେପେ ଏନ୍ହୁଲାଙ୍ଗ୍ଗି ଇନ୍କୁଏତେ ବାର୍ହଡ଼୍ ଇମ୍ମାୟୁସ୍ ନୁତୁମ୍ ହାତୁତେ ସେନଃତାନ୍କିନ୍ ତାଇକେନା, ଏନ୍ ହାତୁ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ଏତେ ସାତ୍ମାଇଲ୍ ଲେକା ସାଙ୍ଗିନ୍ ତାଇକେନା ।
14 Sie unterhielten sich miteinander über alle diese Begebenheiten.
୧୪ଇନ୍କିନ୍ ନେ ହବାକାନ୍ ସବେନ୍ କାଜିକ ବାଖାଁଣେତାନ୍କିନ୍ ତାଇକେନା ।
15 Während sie sich nun so unterhielten und sich gegeneinander aussprachen, kam Jesus selbst hinzu und schloß sich ihnen auf der Wanderung an;
୧୫ଚିମ୍ତାଙ୍ଗ୍ ଇନ୍କିନ୍ ବାଖାଁଣ୍ତାନ୍ ଆଡଃ କୁପୁଲିତାନ୍ଲଃ ସେନଃତାଇକେନାକିନ୍ ୟୀଶୁ ଆଇଃକ୍ହଗି ନାଡ଼େଃୟାନ୍ତେ ଇନ୍କିନ୍ଲଃ ଗାତିୟାନାଏ ।
16 ihre Augen jedoch wurden gehalten, so daß sie ihn nicht erkannten.
୧୬ମେନ୍ଦ ଇନ୍କିନାଃ ମେଦ୍ ଦାନାଙ୍ଗ୍କାନ୍ତାଇକେନା, ଏନାନାଗେନ୍ତେ ଇନ୍କିନ୍ ଇନିଃକେ କାକିନ୍ ନେଲ୍ଉରୁମ୍କିୟାଃ ।
17 Er fragte sie nun: »Was sind das für Gespräche, die ihr da auf eurer Wanderung miteinander führt?« Da blieben sie betrübten Angesichts stehen.
୧୭ଇନିଃ ଇନ୍କିନ୍କେ କୁଲିକେଦ୍କିନାଏ, “ଆବେନ୍ ସେନଃତାନ୍ଲଃ ଚିକାନ୍ କାଜିବେନ୍ କୁପୁଲିତାନା ଆଡଃ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ଜୀଉକାନା?
18 Der eine aber von ihnen, namens Kleopas, erwiderte ihm: »Du bist wohl der einzige, der sich in Jerusalem aufhält und nichts von dem erfahren hat, was in diesen Tagen dort geschehen ist?«
୧୮ଏନ୍ତେ ଇନ୍କିନ୍ଏତେ କ୍ଲେୟପା ନୁତୁମ୍ନିଃ, କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟାଏ, ଆମ୍ ଚିନାଃ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ରେ ଡେରାଏତାନ୍ରେହ ତିସିଙ୍ଗ୍ ନେ ହବାକାନ୍ କାଜିକ ଆମ୍ ଏସ୍କାର୍ଗି କାମ୍ ସାରିୟାଃ?”
19 Er fragte sie: »Was denn?« Sie antworteten ihm: »Das, was mit Jesus von Nazareth geschehen ist, der ein Prophet war, gewaltig in Tat und Wort vor Gott und dem ganzen Volk.
୧୯ୟୀଶୁ କୁଲିକେଦ୍କିନାଏ, “ଚିଲ୍କାନ୍ କାଜି?” “ନାଜ୍ରେତ୍ରେନ୍ ୟୀଶୁଆଃ ବିଷାଏ,” ମେନ୍ତେକିନ୍କାଜିକିୟାଃ । “ଇନିଃ ନାବୀ ତାଇକେନାଏ, ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଆଡଃ ହଡ଼କଆଃ ଆୟାର୍ରେ କାମି ଆଡଃ କାଜିରେ ପେଡ଼େୟାନ୍ ହଡ଼ ତାଇକେନାଏ ।
20 Ihn haben unsere Hohenpriester und der Hohe Rat zur Todesstrafe ausgeliefert und ans Kreuz gebracht.
୨୦ଆଲେୟାଃ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଯାଜାକ୍କ ଆଡଃ ହାକିମ୍କ ଇନିଃକେ ଗନଏଃ ସାଜାଇ ଏମ୍ ନାଗେନ୍ତେକ ଏମ୍ଏଣ୍ଡାଃକିୟାଃ ଆଡଃ କ୍ରୁଶ୍ରେକ କିଲାଗଏଃକିୟାଃ ।
21 Wir aber hatten gehofft, daß er es sei, der Israel erlösen würde; aber nun ist bei dem allem heute schon der dritte Tag, seit dies geschehen ist.
୨୧ମେନ୍ଦ ଆଲେ ଇନିଃ ଇସ୍ରାଏଲ୍ରେନ୍କକେ ମୁକ୍ତି ଏମାକଆ ମେନ୍ତେ ଆସ୍ରାଏତାନ୍ଲେ ତାଇକେନା । ନେ ସବେନାଃ ହବାକାନ୍ତେୟାଃ ତିସିଙ୍ଗ୍ଲଃ ଆପି ମାହାଁ ହବାଅଃତାନା ।
22 Dazu haben uns aber auch noch einige Frauen, die zu uns gehören, in Bestürzung versetzt: sie sind heute in der Frühe am Grabe gewesen
୨୨ଆଡଃଗି ଆଲେୟାଃ ଗାତିରେନ୍ ଚିମିନାଙ୍ଗ୍ କୁଡ଼ିକ, ଆକ୍ଚାକାଅ କାଦ୍ଲେୟାକ, ଇନ୍କୁ ଇଦାନ୍ରେ ତପାଗାଡ଼ାତାଃକ ସେନ୍କେନା,
23 und haben, als sie seinen Leichnam nicht gefunden hatten, nach ihrer Rückkehr erzählt, sie hätten auch noch eine Erscheinung von Engeln gesehen, und diese hätten gesagt, daß er lebe.
୨୩ମେନ୍ଦ ଇନ୍କୁ ଇନିୟାଃ ଗଏଃହଡ଼୍ମ କାକ ନାମ୍କେଦାଃ । ଇନ୍କୁ ରୁହାଡ଼୍କେଦ୍ତେ କାଜିୟାଦ୍ଲେୟାକ, ଆଲେ ଦୁଁତ୍କେ ନେଲାଦ୍କିନାଲେ, ଇନ୍କିନ୍ ୟୀଶୁ ଜୀହୁଦ୍ଗିୟାଏ ମେତାଦ୍ଲେୟାକିନ୍ ।
24 Da sind denn einige der Unseren zum Grabe hingegangen und haben es so gefunden, wie die Frauen berichtet hatten, ihn selbst aber haben sie nicht gesehen.«
୨୪ଏନ୍ତେ ଆଲେୟାଃ ଗାତିକଏତେ ଚିମ୍ନାଙ୍ଗ୍କ ତପାଗାଡ଼ାତାଃକ ସେନଃୟାନା ଆଡଃ କୁଡ଼ିକଆଃ କାଜିଲେକାକ ନାମ୍କେଦାଃ, ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁକେ କାକ ନେଲ୍କିୟାଃ ।”
25 Da sagte er zu ihnen: »O ihr Gedankenlosen, wie ist doch euer Herz so träge, um an alles das zu glauben, was die Propheten verkündigt haben!
୨୫ୟୀଶୁ ମେତାଦ୍କିନାଏ, “ଏ ଡଣ୍ଡକିନ୍ ଆଡଃ ନାବୀକଆଃ ସବେନ୍ କାଜି ବିଶ୍ୱାସ୍ନାଙ୍ଗ୍ ମନ୍କେଟେୟାକାନ୍ ହଡ଼କିନ୍!
26 Mußte denn Christus dies nicht leiden und dann in seine Herrlichkeit eingehen?«
୨୬ଚିୟାଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ୍ ନେ ଦୁକୁ ସାହାତିଙ୍ଗ୍ ଆଡଃ ଆୟାଃ ମାନାରାଙ୍ଗ୍ରେ ବଲ କା ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ତାନ୍ ତାଇକେନା?”
27 Darauf fing er bei Mose und allen Propheten an und legte ihnen alle Schriftstellen aus, die sich auf ihn bezogen.
୨୭ମୁଶା ଆଡଃ ସବେନ୍ ନାବୀକଏତେ ଏଟେଦ୍କେଦ୍ତେ ଗଟା ଧାରାମ୍ପୁଥିରେ ଆୟାଃ ବିଷାଏରେ ଅଲାକାନ୍ କାଜିକରେୟାଃ ମୁଣ୍ଡି ଉଦୁବାଦ୍କିନାଏ ।
28 So kamen sie in die Nähe des Dorfes, wohin die Wanderung ging, und er tat so, als wollte er weiterwandern.
୨୮ଏନ୍ତେ ଇନ୍କୁ ଆକସେନଃତାନ୍ ତାଇକେନ୍ ହାତୁତେ ସେଟେର୍ୟାନ୍ଚି ୟୀଶୁ ଆୟାର୍ତେ ସେନଃତାନ୍ ଲେକାଏ ଉଦୁବେନ୍ୟାନା ।
29 Da nötigten sie ihn mit den Worten: »Bleibe bei uns, denn es will Abend werden, und der Tag hat sich schon geneigt!« So trat er denn ein, um bei ihnen zu bleiben.
୨୯ମେନ୍ଦ ଇନ୍କିନ୍ “ଦେଲା ଆଲିଙ୍ଗ୍ଲଃ ତାଇନଃମେଁ, ଆୟୁବଃତାନା ଆଡଃ ସିଙ୍ଗିହାସୁରଃତାନା” ମେନ୍ତେ କାଜିକିୟାଃକିନ୍, ଆଡଃ ଇନିଃ ଇନ୍କିନ୍ଲଃ ତାଇନଃ ନାଗେନ୍ତେ ବଲୟାନାଏ ।
30 Als er sich hierauf mit ihnen zu Tisch gesetzt hatte, nahm er das Brot, sprach den Lobpreis (Gottes), brach das Brot und gab es ihnen:
୩୦ଇନିଃ ଇନ୍କିନ୍ଲଃ ଜମ୍ଦୁବ୍ୟାନ୍ଚି ହଲଙ୍ଗ୍କେ ସାବ୍କେଦ୍ତେ, ଆଶିଷ୍ ଏମ୍କେଦାଏ, ଆଡଃ ଏନା କେଚାଃକେଦ୍ତେ ଏମାଦ୍କିନାଏ ।
31 da gingen ihnen die Augen auf, und sie erkannten ihn; doch er entschwand ihren Blicken.
୩୧ଏନ୍ତେ ଇନ୍କିନାଃ ମେଦ୍ ରାଡ଼ାୟାନା ଆଡଃ ଇନ୍କିନ୍ ୟୀଶୁକେ ନେଲ୍ଉରୁମ୍କିୟାକିନ୍, ଆଡଃ ଇନିଃ ଇନ୍କିନ୍ତାଃଏତେ ଦାନାଙ୍ଗ୍ୟାନାଏ ।
32 Da sagten sie zueinander: »Brannte nicht unser Herz in uns, als er unterwegs mit uns redete und uns den Sinn der Schriftstellen erschloß?«
୩୨ଆଡଃ ଇନ୍କିନ୍ ଆକିନ୍ଆକିନ୍ରେ କୁଲିୟାନାକିନ୍, “ଚିୟାଃ ଇନିଃ ହରାରେ ଆଲାଙ୍ଗ୍ଲଃ ବାଖାଁଣ୍ତାନ୍ ଆଡଃ ଧାରାମ୍ପୁଥିରେୟାଃ ମୁଣ୍ଡି ଉଦୁବାଲାଙ୍ଗ୍ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା, ଆଲାଙ୍ଗ୍ଆଃ ମନ୍ ରାସ୍କାତେ କା'ଚି ଜୁଲଃତାନ୍ ତାଇକେନା?”
33 Und sie machten sich noch in derselben Stunde auf, kehrten nach Jerusalem zurück und fanden dort die Elf nebst ihren Genossen versammelt;
୩୩ଆଡଃ ଇମ୍ତାଗି ଇନ୍କିନ୍ ବିରିଦ୍ୟାନ୍ତେ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ତେକିନ୍ ରୁହାଡ଼୍ୟାନା ଆଡଃ ଏଗାରାଝାନ୍ ଚେଲାକ ଆଡଃ ଇନ୍କୁଆଃ ଗାତିକ ହୁଣ୍ଡିୟାକାନ୍କିନ୍ ନାମ୍କେଦ୍କଆ ।
34 diese teilten ihnen mit: »Der Herr ist wirklich auferweckt worden und ist dem Simon erschienen!«
୩୪“ସାର୍ତିଗି ପ୍ରାଭୁ ଜୀଉବିରିଦାକାନାଏ ଆଡଃ ଶିମୋନ୍ତାଃ ନେଲ୍ଇଚିୟାନାଏ” ମେନ୍ତେ ଇନ୍କୁକେ କାଜିୟାଦ୍କଆକିନ୍ ।
35 Da erzählten auch sie, was sich unterwegs zugetragen hatte und wie er von ihnen am Brechen des Brotes erkannt worden war.
୩୫ଏନ୍ତେ ଇନ୍କିନ୍ ହରାରେ ହବାଲେନ୍ତେୟାଃ ଆଡଃ ଚିଲ୍କାତେ ହଲଙ୍ଗ୍ କେଚାଃତାନ୍ରେ ଆଲିଙ୍ଗ୍ ଇନିଃକେ ନେଲ୍ଉରୁମ୍କିୟାଃ ଏନା ଇନ୍କୁକେ ଉଦୁବାଦ୍କଆକିନ୍ ।
36 Während sie hierüber noch sprachen, trat Jesus selbst mitten unter sie mit den Worten: »Friede sei mit euch!«
୩୬ଇନ୍କିନ୍ ନେ କାଜି କାଜିତାନ୍ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା, ପ୍ରାଭୁ ୟୀଶୁ ଆଇଃକ୍ଗି ଇନ୍କୁଆଃ ଥାଲାରେ ତିଙ୍ଗୁୟାନାଏ, ଆଡଃ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ଆପେରେ ଜୀଉସୁକୁ ହବାଅଃକା ।”
37 Da gerieten sie in Angst und Furcht und meinten, einen Geist zu sehen.
୩୭ମେନ୍ଦ ଇନ୍କୁ ଆକ୍ଦାନ୍ଦାଅୟାନ୍ଲଃ, ବରକେଦ୍ତେ ଆବୁ ବଙ୍ଗାବୁ ନେଲ୍କିୟାଃ ମେନ୍ତେକ ଆଟ୍କାର୍କେଦାଃ ।
38 Doch er sagte zu ihnen: »Was seid ihr so bestürzt, und warum steigen Zweifel in euren Herzen auf?
୩୮ଇନିଃ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ଚିନାଃମେନ୍ତେପେ ବରତାନା, ଆଡଃ ଆପେୟାଃ ମନ୍ରେ ଆଡ଼ାଃଉଡ଼ୁଃ ଚିନାଃମେନ୍ତେ ଅମନଃତାନା?
39 Seht meine Hände und meine Füße an, daß ich es leibhaftig bin! Betastet mich und beschaut mich; ein Geist hat ja doch kein Fleisch und keine Knochen, wie ihr solche an mir wahrnehmt.«
୩୯ଆଇଁୟାଃ ତିଃଇ ଆଡଃ କାଟା ନେଲେପେ, ଆଇଙ୍ଗି ତାନିଙ୍ଗ୍! ଜୁଟିଦିଙ୍ଗ୍ପେ ଆଡଃ ନେଲ୍ବାଇଙ୍ଗ୍ପେ, ଆଇଙ୍ଗ୍ରେପେ ନେଲେତାନ୍ଲେକାନ୍ ଜାଙ୍ଗ୍ ଜିଲୁ ବଙ୍ଗାରେଦ ବାନଆଃ ।”
40 Nach diesen Worten zeigte er ihnen seine Hände und Füße.
୪୦ଇନିଃ ନେଆଁଁ କାଜିକେଦ୍ଚି ଇନ୍କୁକେ ଆୟାଃ ତିଃଇ ଆଡଃ କାଟା ଉଦୁବାଦ୍କଆଏ ।
41 Als sie aber vor Freude immer noch ungläubig und voll Verwunderung waren, fragte er sie:
୪୧ଆଡଃ ଇନ୍କୁ ରାସ୍କାତେ କାକ ପାତିୟାର୍ତାନ୍ ଆଡଃ ଆକ୍ଦାନ୍ଦାଅକାନ୍ ତାଇକେନ୍ରେ, “ଚିୟାଃ ଆପେତାଃ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ଲେକା ଜମେୟାଃଁ ମେନାଃଚି?” ମେନ୍ତେ ଇନିଃ କୁଲିକେଦ୍କଆଏ ।
42 »Habt ihr hier nicht etwas zu essen?« Da reichten sie ihm ein Stück von einem gebratenen Fisch;
୪୨ଏନ୍ତେ ଇନ୍କୁ ଇନିଃକେ ଆନ୍ଦାଗାକାନ୍ ହାକୁ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ଲେକାକ ଏମ୍କିୟାଃ ।
43 das nahm er und aß es vor ihren Augen.
୪୩ଆଡଃ ଇନିଃ ଏନା ତେଲାକେଦ୍ତେ ଇନ୍କୁଆଃ ସାମ୍ନାଙ୍ଗ୍ରେ ଜମ୍କେଦାଏ ।
44 Dann sagte er zu ihnen: »Dies besagen meine Worte, die ich zu euch gesprochen habe, als ich noch bei euch war: es müsse alles in Erfüllung gehen, was im mosaischen Gesetz, bei den Propheten und in den Psalmen über mich geschrieben steht.«
୪୪ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ମେତାଦ୍କଆଏ, ମୁଶାରାଃ ଆନ୍ଚୁ ପୁଥିରେ ଆଡଃ ନାବୀକଆଃ ଆଡଃ ଦୁରାଙ୍ଗ୍ ପୁଥିରେ ଆଇଁୟାଃ ବିଷାଏରେ ସବେନ୍ ଅଲାକାନ୍ତେୟାଃ ପୁରାଅଃ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ୟାଁଃ, ଏନ୍କାଜି ଆପେଲଃ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତାଙ୍ଗ୍ କାଜିକାଦ୍ପେୟାଇଙ୍ଗ୍ ।
45 Hierauf erschloß er ihnen den Sinn für das Verständnis der Schriften
୪୫ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ଧାରାମ୍ପୁଥି ଆଟ୍କାର୍ଉରୁମେଁ ନାଗେନ୍ତେ ଇନ୍କୁଆଃ ମନ୍କେ ସେଣାଁଁକେଦାଏ ।
46 und sagte zu ihnen: »So steht geschrieben: Christus muß leiden und am dritten Tage von den Toten auferstehen,
୪୬ଇନିଃ ଇନ୍କୁକେ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ନେଆଁଁ ଅଲାକାନା, ଖ୍ରୀଷ୍ଟ୍ ଦୁକୁସାହାତିଙ୍ଗ୍ ଆଡଃ ଆପି ମାହାଁରେ ଗଜାକାନ୍କଏତେ ଜୀଉବିରିଦ୍ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ୟାଁଃ,
47 und auf Grund seines Namens muß Buße zur Vergebung der Sünden bei allen Völkern gepredigt werden, zuerst aber in Jerusalem.
୪୭ଆଡଃ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ଏତେ ଏଟେଦ୍କେଦ୍ତେ ସବେନ୍ ଦିଶୁମ୍ରେନ୍ ସବେନ୍ ହଡ଼କକେ ଇନିୟାଃ ନୁତୁମ୍ତେ ହେୟାତିଙ୍ଗ୍ରେୟାଃ ଆଡଃ ପାପ୍ ଛାମାରେୟାଃ କାଜି ଉଦୁବ୍ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ୟାଁଃ ।
48 Ihr seid die Zeugen hierfür.
୪୮ଆଡଃ ଆପେ ନେ କାଜିରେୟାଃ ଗାୱାଇକ ତାନ୍ପେ ।
49 Und wisset wohl: Ich sende das Verheißungsgut meines Vaters auf euch herab; ihr aber bleibt hier in der Stadt, bis ihr mit Kraft aus der Höhe ausgerüstet worden seid!«
୪୯ନେଲେପେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପୁଇଁୟାଃ ବାନାର୍ସା କାଜି ଆପେତାଃତେ କୁଲେୟା; ମେନ୍ଦ ଚେତାନ୍ ପେଡ଼େଃ ଆଉରିପେ ନାମେଜାକେଦ୍ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ ସାହାର୍ରେ ତାଇନ୍ପେ ।”
50 Hierauf führte er sie (aus der Stadt) hinaus bis in die Nähe von Bethanien, erhob dann seine Hände und segnete sie;
୫୦ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ ବେଥ୍ନିଆ ସାମ୍ନାଙ୍ଗ୍ତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ ଇଦିକେଦ୍କଆଏ ଆଡଃ ଆୟାଃ ତିଃଇ ରିମ୍କେଦ୍ତେ ଇନ୍କୁକେ ଆଶିଷ୍କେଦ୍କଆଏ ।
51 und es begab sich: während er sie segnete, schied er von ihnen und wurde in den Himmel emporgehoben.
୫୧ଆଡଃ ଇନିଃ ଇନ୍କୁକେ ଆଶିଷ୍କତାନ୍ଲଃ ଇନ୍କୁଏତେ ବିନ୍ଗାଅୟାନାଏ ଆଡଃ ସିର୍ମା ଦିଶୁମ୍ତେ ଇଦିୟାନା ।
52 Und sie warfen sich anbetend vor ihm nieder und kehrten hocherfreut nach Jerusalem zurück
୫୨ଏନ୍ତେ ଇନ୍କୁ ଇନିଃକେ ଜହାର୍କିଃତେ ପୁରାଃ ରାସ୍କାତାନ୍ଲଃ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ତେକ ରୁହାଡ଼୍ୟାନା ।
53 und hielten sich beständig im Tempel auf und priesen Gott.
୫୩ଆଡଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ ଧାନ୍ୟାବାଦ୍ ଏମ୍ତାନ୍ଲଃ ଜାନାଅ ମାନ୍ଦିର୍ଅଡ଼ାଃରେକ ତାଇକେନା ।
