Lukas 21
1 Als er dann aufblickte, sah er, wie die Reichen ihre Gaben in den Opferkasten einlegten.
ਅਥ ਧਨਿਲੋਕਾ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੇ ਧਨੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤਿ ਸ ਤਦੇਵ ਪਸ਼੍ਯਤਿ,
2 Da sah er auch eine arme Witwe dort zwei Scherflein hineintun
ਏਤਰ੍ਹਿ ਕਾਚਿੱਦੀਨਾ ਵਿਧਵਾ ਪਣਦ੍ਵਯੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤਿ ਤਦ੍ ਦਦਰ੍ਸ਼|
3 und sagte: »Wahrlich ich sage euch: Diese arme Witwe hat mehr als alle anderen eingelegt;
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਦਰਿਦ੍ਰੇਯੰ ਵਿਧਵਾ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋਧਿਕੰ ਨ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸੀਤ੍,
4 denn jene haben alle aus ihrem Überfluß eine Gabe in den Gotteskasten getan, sie aber hat aus ihrer Dürftigkeit alles eingelegt, was sie zum Lebensunterhalt besaß.«
ਯਤੋਨ੍ਯੇ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਜ੍ਯਧਨੇਭ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਨ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸੁਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਦਰਿਦ੍ਰੇਯੰ ਵਿਧਵਾ ਦਿਨਯਾਪਨਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਥਿਤੰ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਨ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸੀਤ੍|
5 Als einige dann vom Tempel sagten, er sei (ein Prachtbau) mit herrlichen Steinen und Weihgeschenken geschmückt, antwortete er:
ਅਪਰਞ੍ਚ ਉੱਤਮਪ੍ਰਸ੍ਤਰੈਰੁਤ੍ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵ੍ਯੈਸ਼੍ਚ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਸੁਸ਼ੋਭਤੇਤਰਾਂ ਕੈਸ਼੍ਚਿਦਿਤ੍ਯੁਕ੍ਤੇ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ
6 »Was ihr da anschaut – es werden Tage kommen, an denen kein Stein auf dem andern liegen bleibt, der nicht niedergerissen wird.«
ਯੂਯੰ ਯਦਿਦੰ ਨਿਚਯਨੰ ਪਸ਼੍ਯਥ, ਅਸ੍ਯ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈਕੋਪ੍ਯਨ੍ਯਪਾਸ਼਼ਾਣੋਪਰਿ ਨ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ, ਸਰ੍ੱਵੇ ਭੂਸਾਦ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਕਾਲੋਯਮਾਯਾਤਿ|
7 Da richteten sie die Frage an ihn: »Meister, wann wird dies denn geschehen, und welches ist das Anzeichen dafür, wann dies eintreten wird?«
ਤਦਾ ਤੇ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਘਟਨੇਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਕਦਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਘਟਨਾਯਾ ਏਤਸ੍ਯਸਸ਼੍ਚਿਹ੍ਨੰ ਵਾ ਕਿੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
8 Da antwortete er: »Seht zu, daß ihr nicht irregeführt werdet! Denn viele werden unter meinem Namen kommen und sagen: ›Ich bin es‹, und ›Die Zeit ist nahe!‹ Lauft ihnen nicht nach!
ਤਦਾ ਸ ਜਗਾਦ, ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ ਯਥਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਭ੍ਰਮੰ ਕੋਪਿ ਨ ਜਨਯਤਿ, ਖੀਸ਼਼੍ਟੋਹਮਿਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮਮ ਨਾਮ੍ਰਾ ਬਹਵ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਸ ਕਾਲਃ ਪ੍ਰਾਯੇਣੋਪਸ੍ਥਿਤਃ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਸ਼੍ਚਾਨ੍ਮਾ ਗੱਛਤ|
9 Wenn ihr ferner von Kriegen und Aufständen hört, so laßt euch dadurch nicht erschrecken! Denn das muß zuerst kommen, aber das Ende ist dann noch nicht sogleich da.«
ਯੁੱਧਸ੍ਯੋਪਪ੍ਲਵਸ੍ਯ ਚ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਮਾ ਸ਼ਙ੍ਕਧ੍ਵੰ, ਯਤਃ ਪ੍ਰਥਮਮ੍ ਏਤਾ ਘਟਨਾ ਅਵਸ਼੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਾਪਾਤੇ ਯੁਗਾਨ੍ਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
10 Hierauf fuhr er fort: »Ein Volk wird sich gegen das andere erheben und ein Reich gegen das andere;
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਤਦਾ ਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਵੇਨ ਦੇਸ਼ੋ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਵੇਨ ਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਉੱਥਾਸ੍ਯਤਿ,
11 auch gewaltige Erdbeben werden stattfinden und hier und da Hungersnöte und Seuchen; auch schreckhafte Erscheinungen und große Zeichen vom Himmel her werden erfolgen.«
ਨਾਨਾਸ੍ਥਾਨੇਸ਼਼ੁ ਮਹਾਭੂਕਮ੍ਪੋ ਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ੰ ਮਾਰੀ ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਤਥਾ ਵ੍ਯੋਮਮਣ੍ਡਲਸ੍ਯ ਭਯਙ੍ਕਰਦਰ੍ਸ਼ਨਾਨ੍ਯਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਲਕ੍ਸ਼਼ਣਾਨਿ ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
12 »Aber ehe alles dies geschieht, wird man Hand an euch legen und euch verfolgen, indem man euch an die Synagogen und Gefängnisse überantwortet und euch vor Könige und Statthalter führt um meines Namens willen.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾਸਾਮੇਤਾਸਾਂ ਘਟਨਾਨਾਂ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਲੋਕਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਾਡਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਭਜਨਾਲਯੇ ਕਾਰਾਯਾਞ੍ਚ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਮਮ ਨਾਮਕਾਰਣਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਭੂਪਾਨਾਂ ਸ਼ਾਸਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸੰਮੁਖੰ ਨੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ|
13 Da wird euch dann Gelegenheit geboten werden, Zeugnis (für mich) abzulegen.
ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥਮ੍ ਏਤਾਨਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
14 So beherzigt denn (die Warnung) wohl, daß ihr euch nicht im voraus Sorge über die Art eurer Verteidigung machet;
ਤਦਾ ਕਿਮੁੱਤਰੰ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯਮ੍ ਏਤਤ੍ ਨ ਚਿਨ੍ਤਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਮਨਃਸੁ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤਨੁਤ|
15 denn ich selbst werde euch Redegabe und Weisheit verleihen, der alle eure Widersacher nicht zu widerstehen noch zu widersprechen imstande sein sollen.
ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਿਮਪ੍ਯੁੱਤਰਮ੍ ਆਪੱਤਿਞ੍ਚ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਾਕ੍ਪਟੁਤ੍ਵੰ ਜ੍ਞਾਨਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ|
16 Ihr werdet aber sogar von Eltern und Geschwistern, von Verwandten und Freunden überantwortet werden, ja man wird manche von euch töten,
ਕਿਞ੍ਚ ਯੂਯੰ ਪਿਤ੍ਰਾ ਮਾਤ੍ਰਾ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰਾ ਬਨ੍ਧੁਨਾ ਜ੍ਞਾਤ੍ਯਾ ਕੁਟੁਮ੍ਬੇਨ ਚ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ; ਤਤਸ੍ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਞ੍ਚਨ ਕਞ੍ਚਨ ਘਾਤਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
17 und ihr werdet allen um meines Namens willen verhaßt sein.
ਮਮ ਨਾਮ੍ਨਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੈ ਰ੍ਮਨੁਸ਼਼੍ਯੈ ਰ੍ਯੂਯਮ੍ ਰੁʼਤੀਯਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ|
18 Doch es soll kein Haar von eurem Haupte verlorengehen:
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਿਰਃਕੇਸ਼ੈਕੋਪਿ ਨ ਵਿਨੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ,
19 durch standhaftes Ausharren werdet ihr euch das Leben gewinnen.«
ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਧੈਰ੍ੱਯਮਵਲਮ੍ਬ੍ਯ ਸ੍ਵਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਤ|
20 »Wenn ihr aber Jerusalem von Kriegsheeren umlagert seht, dann erkennet daran, daß seine Zerstörung nahe bevorsteht.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰੰ ਸੈਨ੍ਯਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਸ੍ਯੋੱਛਿੰਨਤਾਯਾਃ ਸਮਯਃ ਸਮੀਪ ਇਤ੍ਯਵਗਮਿਸ਼਼੍ਯਥ|
21 Dann sollen die (Gläubigen) in Judäa ins Gebirge fliehen und die Bewohner (der Hauptstadt) auswandern und die auf dem Lande Wohnenden nicht in die Stadt hineinziehen;
ਤਦਾ ਯਿਹੂਦਾਦੇਸ਼ਸ੍ਥਾ ਲੋਕਾਃ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਪਲਾਯਨ੍ਤਾਂ, ਯੇ ਚ ਨਗਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤੇ ਦੇਸ਼ਾਨ੍ਤਰੰ ਪਲਾਯਨ੍ਤਾ, ਯੇ ਚ ਗ੍ਰਾਮੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤੇ ਨਗਰੰ ਨ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਨ੍ਤੁ,
22 denn dies sind die Tage der Vergeltung, damit alles in Erfüllung gehe, was in der Schrift steht.
ਯਤਸ੍ਤਦਾ ਸਮੁਚਿਤਦਣ੍ਡਨਾਯ ਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕੇ ਯਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਲਿਖਿਤਾਨਿ ਤਾਨਿ ਸਫਲਾਨਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
23 Wehe den Frauen, die in jenen Tagen guter Hoffnung sind, und den Müttern, die ein Kind zu nähren haben! Denn große Not wird im Lande herrschen und ein Zorngericht über dieses Volk ergehen;
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਾ ਯਾਸ੍ਤਦਾ ਗਰ੍ਭਵਤ੍ਯਃ ਸ੍ਤਨ੍ਯਦਾਵ੍ਯਸ਼੍ਚ ਤਾਮਾਂ ਦੁਰ੍ਗਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਤ ਏਤਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕੋਪੋ ਦੇਸ਼ੇ ਚ ਵਿਸ਼਼ਮਦੁਰ੍ਗਤਿ ਰ੍ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
24 und sie werden durch die Schärfe des Schwertes fallen und in die Gefangenschaft unter alle Heidenvölker weggeführt werden, und Jerusalem wird von Heiden zertreten werden, bis die Zeiten der Heiden abgelaufen sind.«
ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਤੇ ਖਙ੍ਗਧਾਰਪਰਿੱਵਙ੍ਗੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤੇ ਬੱਧਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੇਸ਼਼ੁ ਨਾਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਚ ਕਿਞ੍ਚਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਸਮਯੋਪਸ੍ਥਿਤਿਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰੰ ਤੈਃ ਪਦਤਲੈ ਰ੍ਦਲਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
25 »Dann werden Zeichen an Sonne, Mond und Sternen in Erscheinung treten und auf der Erde wird Verzweiflung der Völker in ratloser Angst beim Brausen des Meeres und seines Wogenschwalls herrschen,
ਸੂਰ੍ੱਯਚਨ੍ਦ੍ਰਨਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਭੁਵਿ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਦੁਃਖੰ ਚਿਨ੍ਤਾ ਚ ਸਿਨ੍ਧੌ ਵੀਚੀਨਾਂ ਤਰ੍ਜਨੰ ਗਰ੍ਜਨਞ੍ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
26 indem Menschen den Geist aufgeben vor Furcht und in banger Erwartung der Dinge, die über den Erdkreis kommen werden; denn (sogar) die Kräfte des Himmels werden in Erschütterung geraten.
ਭੂਭੌ ਭਾਵਿਘਟਨਾਂ ਚਿਨ੍ਤਯਿਤ੍ਵਾ ਮਨੁਜਾ ਭਿਯਾਮ੍ਰੁʼਤਕਲ੍ਪਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਯਤੋ ਵ੍ਯੋਮਮਣ੍ਡਲੇ ਤੇਜਸ੍ਵਿਨੋ ਦੋਲਾਯਮਾਨਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
27 Und hierauf wird man den Menschensohn in einer Wolke kommen sehen mit großer Macht und Herrlichkeit.
ਤਦਾ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣਾ ਮਹਾਤੇਜਸਾ ਚ ਮੇਘਾਰੂਢੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਮ੍ ਆਯਾਨ੍ਤੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
28 Wenn dies nun zu geschehen beginnt, dann richtet euch auf und hebt eure Häupter empor; denn eure Erlösung naht.«
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਤਾਸਾਂ ਘਟਨਾਨਾਮਾਰਮ੍ਭੇ ਸਤਿ ਯੂਯੰ ਮਸ੍ਤਕਾਨ੍ਯੁੱਤੋਲ੍ਯ ਊਰ੍ਦਧ੍ਵੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮੁਕ੍ਤੇਃ ਕਾਲਃ ਸਵਿਧੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
29 Er sagte ihnen dann noch ein Gleichnis: »Seht den Feigenbaum und alle anderen Bäume an:
ਤਤਸ੍ਤੇਨੈਤਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾ ਕਥਿਤਾ, ਪਸ਼੍ਯਤ ਉਡੁਮ੍ਬਰਾਦਿਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਣਾਂ
30 sobald sie ausschlagen, erkennt ihr, wenn ihr es seht, von selbst, daß nunmehr der Sommer nahe ist.
ਨਵੀਨਪਤ੍ਰਾਣਿ ਜਾਤਾਨੀਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਨਿਦਾਵਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤ ਇਤਿ ਯਥਾ ਯੂਯੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ,
31 So sollt auch ihr, wenn ihr alles dieses eintreten seht, erkennen, daß das Reich Gottes nahe ist.
ਤਥਾ ਸਰ੍ੱਵਾਸਾਮਾਸਾਂ ਘਟਨਾਨਾਮ੍ ਆਰਮ੍ਭੇ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ ਸਤੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਨਿਕਟਮ੍ ਇਤ੍ਯਪਿ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਥ|
32 Wahrlich ich sage euch: Dieses Geschlecht wird nicht vergehen, bis alles geschieht.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਲੋਕਾਨਾਮੇਸ਼਼ਾਂ ਗਮਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਏਤਾਨਿ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
33 Himmel und Erde werden vergehen, aber meine Worte werden nimmermehr vergehen!«
ਨਭੋਭੁਵੋਰ੍ਲੋਪੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮਮ ਵਾਕ੍ ਤੁ ਕਦਾਪਿ ਲੁਪ੍ਤਾ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
34 »Habt aber auf euch selbst acht, daß eure Herzen nicht etwa durch Schlemmerei und Trunkenheit und Sorgen des Lebens beschwert werden und jener Tag euch unvermutet überfalle wie eine Schlinge;
ਅਤਏਵ ਵਿਸ਼਼ਮਾਸ਼ਨੇਨ ਪਾਨੇਨ ਚ ਸਾਂਮਾਰਿਕਚਿਨ੍ਤਾਭਿਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਚਿੱਤੇਸ਼਼ੁ ਮੱਤੇਸ਼਼ੁ ਤੱਦਿਨਮ੍ ਅਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯਥਾ ਨੋਪਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ੁ ਸਾਵਧਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
35 denn hereinbrechen wird er über alle Bewohner der ganzen Erde.
ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਸ੍ਥਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਤੱਦਿਨਮ੍ ਉਨ੍ਮਾਥ ਇਵ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
36 Seid also allezeit wachsam und betet darum, daß ihr die Kraft empfanget, diesem allem, was da kommen soll, zu entrinnen und vor den Menschensohn hinzutreten!«
ਯਥਾ ਯੂਯਮ੍ ਏਤਦ੍ਭਾਵਿਘਟਨਾ ਉੱਤਰ੍ੱਤੁੰ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਸੰਸ੍ਥਾਤੁਞ੍ਚ ਯੋਗ੍ਯਾ ਭਵਥ ਕਾਰਣਾਦਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਾਵਧਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਨਿਰਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ|
37 Tagsüber war Jesus im Tempel, wo er lehrte; an jedem Abend aber ging er (aus der Stadt) hinaus und übernachtete am sogenannten Ölberg;
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਦਿਵਾ ਮਨ੍ਦਿਰ ਉਪਦਿਸ਼੍ਯ ਰਾਚੈ ਜੈਤੁਨਾਦ੍ਰਿੰ ਗਤ੍ਵਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍|
38 und das ganze Volk kam schon frühmorgens zu ihm, um ihm im Tempel zuzuhören.
ਤਤਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਸ਼਼ੇ ਲਾਕਾਸ੍ਤਤ੍ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਤਦਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍|
