< Klagelieder 3 >

1 Ich bin der Mann, der Elend erlebt hat durch die Rute seines Zornes;
Mwen se yon nonm ki konnen mizè moun gen pou pase lè Bondye ankòlè sou yo, lè Bondye ap pini yo.
2 mich hat er geführt und getrieben in Finsternis und tiefes Dunkel;
Li trennen m', li fè m' mache nan fènwa san yon ti limyè pou klere m'.
3 nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand Tag für Tag!
Tout lajounen, l'ap plede bat mwen san rete.
4 Mein Fleisch und meine Haut hat er hinschwinden lassen, meine Glieder zerschlagen;
Po kò m' fin chire, vyann mwen parèt deyò konsa. Li kraze tout zo nan kò m'.
5 aufgetürmt hat er rings um mich Gift und Mühsal;
Li fèmen m' nan yon koridò mizè ak lafliksyon.
6 in Finsternis hat er mich versenkt wie die ewig Toten.
Li fè m' rete kote ki fènwa a tankou moun mouri yo.
7 Er hat mich ummauert, daß ich keinen Ausweg habe, mich mit schweren Ketten beladen;
Li moute yon miray, li fèmen kote m' ye a, m' pa ka chape. Li mare m' ak gwo chenn.
8 ob ich auch schreie und rufe: er verschließt sich meinem Flehen.
Tout rele mwen rele byen fò, pesonn p'ap tande m'.
9 Er hat meine Wege mit Quadersteinen vermauert, meine Pfade ungangbar gemacht.
Li simen gwo wòch toupatou sou wout mwen. Kote m' vire, chak pa mwen fè, m' bite.
10 Ein lauernder Bär ist er mir gewesen, ein Löwe im Versteck.
Tankou yon lous, li biske kò l', l'ap veye m'. Tankou yon lyon, li kache, l'ap tann mwen.
11 Er hat mich auf Irrwegen wandeln lassen und mich zerfleischt, mich verstört;
Li fè m' tonbe nan bwa. Li filange tout kò m'. Lèfini, li lage m'.
12 er hat seinen Bogen gespannt und mich als Zielscheibe hingestellt für seine Pfeile,
Li mete flèch nan banza li, li vize. Se sou mwen l'ap voye yo.
13 hat die Söhne seines Köchers mir ins Herz dringen lassen.
Li fè flèch li yo antre fon nan kò m'.
14 Meinem ganzen Volk bin ich zum Hohn geworden, ihr Spottlied den ganzen Tag;
Tout moun nan peyi a ap pase m' nan betiz. Se toutan y'ap fè chante sou mwen.
15 mit Bitternissen hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
Li plen vant mwen ak manje anmè kou fyèl. Li fè m' bwè labsent jouk mwen sou.
16 Meine Zähne hat er mich an Kieseln zerbeißen lassen, mich in den Staub niedergetreten.
Li fwote tout figi m' atè, li fè m' kase dan m' nan wòch.
17 Du hast meiner Seele den Frieden entrissen, so daß ich verlernt habe, glücklich zu sein,
Mwen pa konnen sa yo rele kè poze. Mwen bliye sa yo rele kè kontan.
18 und ausrufe: »Dahin ist meine Lebenskraft und verloren meine Hoffnung auf den HERRN!«
Mwen di: M' pa gen lontan pou m' viv ankò. M' pèdi tout espwa mwen te gen nan Bondye.
19 Gedenke meines Elends und meiner Irrsale, des Wermuts und des Gifts!
Lè m' chonje nan ki mizè mwen ye, jan m'ap mache pwonmennen san rete, se tankou yon labsent, yon fyèl m'ap vale.
20 Ohne Unterlaß denkt meine Seele daran und ist gebeugt in mir.
Wi, lè m' chonje sa, kè m' sere, m' santi kè m' ap rache
21 Dies will ich mir zu Herzen nehmen und darum der Hoffnung leben:
Men, mwen reprann kouraj lè m' chonje yon sèl bagay.
22 Die Gnadenerweisungen des HERRN sind noch nicht erschöpft, sein Erbarmen ist noch nicht zu Ende;
Seyè a pa janm sispann renmen nou. L'ap toujou gen pitye pou nou.
23 alle Morgen sind sie neu, groß ist deine Treue.
Tankou solèy la ki leve chak maten konsa tou l'ap toujou kenbe pawòl li.
24 »Der HERR ist mein Teil!« bekennt meine Seele; drum will ich auf ihn hoffen.
Mwen di: Se Seyè a ki tout mwen. Se nan li mwen mete tout espwa m'.
25 Gütig ist der HERR gegen die, welche auf ihn harren, gegen ein Herz, das ihn sucht.
Seyè a bon pou tout moun ki mete konfyans yo nan li, pou moun k'ap konte sou li.
26 Gut ist es, geduldig zu sein und schweigend zu warten auf die Hilfe des HERRN.
Sa bon pou nou rete dousman ap tann li vin delivre nou.
27 Gut ist es für jeden, das Joch schon in seiner Jugend tragen zu lernen;
Sa bon pou nou aprann sipòte depi nou tou jenn.
28 er sitze einsam und schweige, wenn der HERR es ihm auferlegt!
Lè Bondye ap manyen ak nou, ann chita pou kont nou san di anyen.
29 Er neige seinen Mund in den Staub hinab: vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden;
Nou pa bezwen plenyen. Nou pa janm konnen, ka gen espwa toujou.
30 er biete ihm, wenn er ihn schlägt, die Wange dar, lasse sich mit Schmach sättigen!
Se pou n' pare figi n' pou n' pran souflèt. Se pou n' asepte tou sa yo fè nou.
31 Denn nicht auf ewig verstößt der HERR,
Bondye sèl Mèt la p'ap janm lage nou nèt.
32 sondern, wenn er Trübsal verhängt hat, erbarmt er sich auch wieder nach seiner großen Güte;
Li ka fè nou lapenn, men l'ap gen pitye pou nou paske li renmen nou anpil.
33 denn nicht aus Lust plagt und betrübt er die Menschenkinder.
Li pa pran plezi nan fè nou soufri, ni nan ban nou lapenn.
34 Wenn man mit Füßen niedertritt alle Gefangenen der Erde,
Atò, se konnen Seyè a, Bondye sèl Mèt la, pa konnen lè y'ap kraze prizonye anba baton,
35 wenn man das Recht eines Mannes beugt vor den Augen des Höchsten,
lè yo derefize rekonèt dwa Bondye ban nou,
36 wenn man einen Menschen in seinem Rechtsstreit ins Unrecht setzt: sollte das der Herr nicht beachten?
lè y'ap bay move jijman nan tribinal! Atò, se konnen li pa konnen!
37 Wer kann denn befehlen, daß etwas geschehe, ohne daß der Herr es geboten hat?
Depi Bondye Sèl Mèt la pale, se fini! Sa l' di se sak fèt.
38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Glück wie das Unglück hervor?
Tou sa ki rive an byen osinon an mal, se li menm ki penmèt sa.
39 Was klagt (also) der Mensch, solange er lebt? Ein jeder klage über seine Sünden!
Lè nou anba bwa pou peche nou yo sa nou bezwen plenyen fè!
40 Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zum HERRN umkehren!
Annou gade jan n'ap mennen bak nou! Ann egzaminen byen jan n'ap viv la! Lèfini, ann tounen vin jwenn Bondye!
41 Laßt uns unser Herz mitsamt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
Ann leve bra nou nan syèl la, ann lapriyè nan pye l'!
42 Wir sind es, die abtrünnig und ungehorsam gewesen sind; du aber hast nicht verziehen,
Nou peche, nou kenbe tèt avè ou! Men, ou menm ou pa padonnen nou.
43 hast dich in Zorn gehüllt und uns verfolgt, hingerafft ohne Schonung;
Ou move pi rèd, ou fann nan kò nou! Ou te san pitye. Ou touye nou.
44 du hast dich in Gewölk gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdringen konnte;
Ou vlope kò ou nan yon gwo nwaj nwa pou lapriyè nou pa rive nan zòrèy ou.
45 zu Kehricht und zum Abscheu hast du uns gemacht inmitten der Völker.
Ou fè nou tounen yon depotwa, yon pil fatra nan mitan lòt nasyon sou latè yo.
46 Es haben den Mund gegen uns aufgerissen all unsere Feinde;
Tout lènmi nou yo ap lave bouch yo sou nou.
47 Grauen und Grube sind uns zuteil geworden, Verwüstung und Untergang!
N'ap viv ak kè sote, si se pa lanmò, se gwo danje, se gwo malè!
48 Wasserbäche läßt mein Auge rinnen über die Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
De je m' yo ap ponpe dlo tankou larivyè, lè m' wè malè ki tonbe sou pèp mwen an!
49 Mein Auge ergießt sich ruhelos in Tränen ohne Aufhören,
Dlo ap koule nan je m' san rete. Li p'ap janm sispann,
50 bis der HERR vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
jouk jou Seyè a va rete nan syèl la, l'a voye je l' gade, l'a wè!
51 Was ich sehen muß, versetzt mich in Trauer um aller Töchter meiner Stadt willen.
Wi, kè m' fè m' mal pou m' wè sa ki rive moun lavil mwen yo!
52 Ach! Wie einen Vogel haben die mich gejagt, die mir ohne Ursache feind sind;
Yon bann moun ki pa vle wè m' san m' pa fè yo anyen pran kouri dèyè m' tankou yon zwazo y'ap chache pran.
53 sie haben mich in die Grube gestoßen, um mein Leben zu vernichten, und haben Steine auf mich geworfen:
Yo lage m' tou vivan nan yon twou. Yo fèmen bouch twou a ak wòch.
54 die Wasser schlugen mir über dem Haupt zusammen; ich dachte: »Mit mir ist’s aus!«
Dlo te prèt pou kouvri tèt mwen. Mwen di: Fwa sa a m' pran!
55 Da rief ich deinen Namen an, HERR, tief unten aus der Grube,
Nan twou kote m' te ye a, Seyè, mwen rele ou!
56 und du hast mich gehört, als ich zu dir flehte: »Verschließ dein Ohr nicht meinem Hilferuf!«
Ou tande vwa m'. Tanpri, pa bouche zòrèy ou lè m'ap lapriyè nan pye ou.
57 Du hast dich mir genaht, als ich dich anrief, hast mir zugerufen: »Fürchte dich nicht!«
Wi, lè m' rele ou, ou pwoche. Ou di m' mwen pa bezwen pè!
58 Du, o HERR, hast meine Sache geführt, hast mein Leben gerettet;
Bondye Sèl Mèt, ou pran ka m' an konsiderasyon. Ou sove lavi m'.
59 du, o HERR, hast meine Unbill gesehen: verhilf mir zu meinem Recht!
Seyè, ou wè tout lenjistis y'ap fè m'. Tanpri, defann kòz mwen.
60 Du hast all ihre Rachgier gesehen, all ihre Anschläge gegen mich,
Ou wè jan yo soti pou pwofite sou mwen, jan y'ap fè konplo pou touye m'.
61 hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, all ihre Anschläge gegen mich,
Seyè, ou tande jan y'ap joure m'. Ou konnen konplo y'ap fè sou do m'.
62 das Gerede meiner Widersacher und ihre täglichen Ränke gegen mich.
Tout lajounen, y'ap pale sou mwen, y'ap fè plan.
63 Gib acht auf ihr Sitzen und ihr Aufstehen: ihr Spottlied bin ich!
Gade yo non! Depi maten jouk aswè yo chita ap fè chante sou do m'!
64 Du wirst ihnen vergelten, HERR, wie ihre Taten es verdienen,
Seyè, se pou ou pini yo pou tou sa yo fè.
65 wirst ihnen Verblendung ins Herz geben: dein Fluch komme über sie!
Madichonnen yo! Fè yo pèdi tèt yo!
66 Du wirst sie im Zorn verfolgen und sie vertilgen unter Gottes Himmel hinweg!
Move sou yo, Seyè! Pati dèyè yo! Disparèt yo sou latè!

< Klagelieder 3 >