Psalm 73

1 Ein Psalm Asaphs. Israel hat dennoch Gott zum Trost, wer nur reines Herzens ist.

Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.

2 Ich aber hätte schier gestrauchelt mit meinen Füßen; mein Tritt wäre beinahe geglitten.

Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;

3 Denn es verdroß mich der Ruhmredigen, da ich sah, daß es den Gottlosen so wohl ging.

Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.

4 Denn sie sind in keiner Gefahr des Todes, sondern stehen fest wie ein Palast.

Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.

5 Sie sind nicht in Unglück wie andere Leute und werden nicht wie andere Menschen geplagt.

Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.

6 Darum muß ihr Trotzen köstlich Ding sein, und ihr Frevel muß wohl getan heißen.

Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.

7 Ihre Person brüstet sich wie ein fetter Wanst; sie tun, was sie nur gedenken.

Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.

8 Sie achten alles für nichts und reden übel davon und reden und lästern hoch her.

Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

9 Was sie reden, daß muß vom Himmel herab geredet sein; was sie sagen, das muß gelten auf Erden.

Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

10 Darum fällt ihnen ihr Pöbel zu und laufen ihnen zu mit Haufen wie Wasser

Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;

11 und sprechen: “Was sollte Gott nach jenen fragen? Was sollte der Höchste ihrer achten?”

Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?

12 Siehe, das sind die Gottlosen; die sind glücklich in der Welt und werden reich.

Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

13 Soll es denn umsonst sein, daß mein Herz unsträflich lebt und ich meine Hände in Unschuld wasche,

A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.

14 ich bin geplagt täglich, und meine Strafe ist alle Morgen da?

Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.

15 Ich hätte auch schier so gesagt wie sie; aber siehe, damit hätte ich verdammt alle meine Kinder, die je gewesen sind.

Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.

16 Ich dachte ihm nach, daß ich's begreifen möchte; aber es war mir zu schwer,

Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;

17 bis daß ich ging in das Heiligtum Gottes und merkte auf ihr Ende.

Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

18 Ja, du setzest sie aufs Schlüpfrige und stürzest sie zu Boden.

Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

19 Wie werden sie so plötzlich zunichte! Sie gehen unter und nehmen ein Ende mit Schrecken.

[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

20 Wie ein Traum, wenn einer erwacht, so machst du, Herr, ihr Bild in der Stadt verschmäht.

Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

21 Da es mir wehe tat im Herzen und mich stach in meine Nieren,

Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

22 da war ich ein Narr und wußte nichts; ich war wie ein Tier vor dir.

Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.

23 Dennoch bleibe ich stets an dir; denn du hältst mich bei meiner rechten Hand,

A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.

24 du leitest mich nach deinem Rat und nimmst mich endlich in Ehren an.

Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

25 Wenn ich nur dich habe, so frage ich nichts nach Himmel und Erde.

Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.

26 Wenn mir gleich Leib und Seele verschmachtet, so bist du doch, Gott, allezeit meines Herzens Trost und mein Teil.

Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

27 Denn siehe, die von dir weichen, werden umkommen; du bringest um, alle die von dir abfallen.

Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.

28 Aber das ist meine Freude, daß ich mich zu Gott halte und meine Zuversicht setzte auf den Herrn HERRN, daß ich verkündige all dein Tun.

Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.