< Psalm 129 >

1 Ein Lied im höhern Chor. Sie haben mich oft gedrängt von meiner Jugend auf, so sage Israel,
Rwiyo rworwendo. Vakandidzvinyirira zvikuru kubva pauduku hwangu, Israeri ngaati,
2 sie haben mich oft gedrängt von meiner Jugend auf; aber sie haben mich nicht übermocht.
“Vakandidzvinyirira zvikuru kubva pauduku hwangu, asi havana kundikunda.
3 Die Pflüger haben auf meinen Rücken geackert und ihre Furchen lang gezogen.
Varimi vakarima musana wangu vakaita miforo yavo mirefu.”
4 Der HERR, der gerecht ist, hat der Gottlosen Seile abgehauen.
Asi Jehovha akarurama, akandisunungura pamabote avakaipa.
5 Ach daß müßten zu Schanden werden und zurückkehren alle, die Zion gram sind!
Vose vanovenga Zioni ngavadzorerwe shure nenyadzi.
6 Ach daß sie müßten sein wie das Gras auf den Dächern, welches verdorrt, ehe man es ausrauft,
Ngavaite souswa pamusoro pedenga remba, hunooma husati hwakura;
7 von welchem der Schnitter seine Hand nicht füllt noch der Garbenbinder seinen Arm
mukohwi haangazadzi maoko ake nahwo, uye anounganidza haangazadzi maoko ake.
8 und die vorübergehen nicht sprechen: “Der Segen des HERRN sei über euch! wir segnen euch im Namen des HERRN”!
Vanopfuura nepo ngavarege kuti, “Maropafadzo aJehovha ngaave pamusoro pako; tinokuropafadza muzita raJehovha.”

< Psalm 129 >