Psalm 104

1 Lobe den HERRN, meine Seele! HERR, mein Gott, du bist sehr herrlich; du bist schön und prächtig geschmückt.

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 Licht ist dein Kleid, das du anhast; du breitest aus den Himmel wie einen Teppich;

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 Du wölbest es oben mit Wasser; du fährst auf den Wolken wie auf einem Wagen und gehst auf den Fittichen des Windes;

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 der du machst Winde zu deinen Engeln und zu deinen Dienern Feuerflammen;

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 der du das Erdreich gegründet hast auf seinem Boden, daß es bleibt immer und ewiglich.

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 Mit der Tiefe deckst du es wie mit einem Kleide, und Wasser standen über den Bergen.

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 Aber von deinem Schelten flohen sie, von deinem Donner fuhren sie dahin.

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 Die Berge gingen hoch hervor, und die Täler setzten sich herunter zum Ort, den du ihnen gegründet hast.

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 Du hast eine Grenze gesetzt, darüber kommen sie nicht und dürfen nicht wiederum das Erdreich bedecken.

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 Du läßt Brunnen quellen in den Gründen, daß die Wasser zwischen den Bergen hinfließen,

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 daß alle Tiere auf dem Felde trinken und das Wild seinen Durst lösche.

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 An denselben sitzen die Vögel des Himmels und singen unter den Zweigen.

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 Du feuchtest die Berge von obenher; du machst das Land voll Früchte, die du schaffest;

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 du lässest Gras wachsen für das Vieh und Saat zu Nutz den Menschen, daß du Brot aus der Erde bringest,

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 und daß der Wein erfreue des Menschen Herz, daß seine Gestalt schön werde vom Öl und das Brot des Menschen Herz stärke;

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 daß die Bäume des HERRN voll Saft stehen, die Zedern Libanons, die er gepflanzt hat.

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 Daselbst nisten die Vögel, und die Reiher wohnen auf den Tannen.

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 Die hohen Berge sind der Gemsen Zuflucht, und die Steinklüfte der Kaninchen.

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 Du hast den Mond gemacht, das Jahr darnach zu teilen; die Sonne weiß ihren Niedergang.

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 Du machst Finsternis, daß es Nacht wird; da regen sich alle wilden Tiere,

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 die jungen Löwen, die da brüllen nach dem Raub und ihre Speise suchen von Gott.

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 Wenn aber die Sonne aufgeht, heben sie sich davon und legen sich in ihre Höhlen.

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 So geht dann der Mensch aus an seine Arbeit und an sein Ackerwerk bis an den Abend.

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 HERR, wie sind deine Werke so groß und viel! Du hast sie alle weislich geordnet, und die Erde ist voll deiner Güter.

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 Das Meer, das so groß und weit ist, da wimmelt's ohne Zahl, große und kleine Tiere.

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 Daselbst gehen die Schiffe; da sind Walfische, die du gemacht hast, daß sie darin spielen.

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 Es wartet alles auf dich, daß du ihnen Speise gebest zu seiner Zeit.

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 Wenn du ihnen gibst, so sammeln sie; wenn du deine Hand auftust, so werden sie mit Gut gesättigt.

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 Verbirgst du dein Angesicht, so erschrecken sie; du nimmst weg ihren Odem, so vergehen sie und werden wieder zu Staub.

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 Du lässest aus deinen Odem, so werden sie geschaffen, und du erneuest die Gestalt der Erde.

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 Die Ehre des HERRN ist ewig; der HERR hat Wohlgefallen an seinen Werken.

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 Er schaut die Erde an, so bebt sie; er rührt die Berge an, so rauchen sie.

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 Ich will dem HERRN singen mein Leben lang und meinen Gott loben, solange ich bin.

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 Meine Rede müsse ihm wohl gefallen. Ich freue mich des HERRN.

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 Der Sünder müsse ein Ende werden auf Erden, und die Gottlosen nicht mehr sein. Lobe den HERRN, meine Seele! Halleluja!

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.