Lukas 18
1 Er sagte ihnen aber ein Gleichnis davon, daß man allezeit beten und nicht laß werden solle,
அபரஞ்ச லோகைரக்லாந்தை ர்நிரந்தரம்’ ப்ரார்த²யிதவ்யம் இத்யாஸ²யேந யீஸு²நா த்³ரு’ஷ்டாந்த ஏக: கதி²த: |
2 und sprach: Es war ein Richter in einer Stadt, der fürchtete sich nicht vor Gott und scheute sich vor keinem Menschen.
குத்ரசிந்நக³ரே கஸ்²சித் ப்ராட்³விவாக ஆஸீத் ஸ ஈஸ்²வராந்நாபி³பே⁴த் மாநுஷாம்’ஸ்²ச நாமந்யத|
3 Es war aber eine Witwe in dieser Stadt, die kam zu ihm und sprach: Rette mich von meinem Widersacher!
அத² தத்புரவாஸிநீ காசித்³வித⁴வா தத்ஸமீபமேத்ய விவாதி³நா ஸஹ மம விவாத³ம்’ பரிஷ்குர்வ்விதி நிவேத³யாமாஸ|
4 Und er wollte lange nicht. Darnach aber dachte er bei sich selbst: Ob ich mich schon vor Gott nicht fürchte noch vor keinem Menschen scheue,
தத: ஸ ப்ராட்³விவாக: கியத்³தி³நாநி ந தத³ங்கீ³க்ரு’தவாந் பஸ்²சாச்சித்தே சிந்தயாமாஸ, யத்³யபீஸ்²வராந்ந பி³பே⁴மி மநுஷ்யாநபி ந மந்யே
5 dieweil aber mir diese Witwe so viel Mühe macht, will ich sie retten, auf daß sie nicht zuletzt komme und betäube mich.
ததா²ப்யேஷா வித⁴வா மாம்’ க்லிஸ்²நாதி தஸ்மாத³ஸ்யா விவாத³ம்’ பரிஷ்கரிஷ்யாமி நோசேத் ஸா ஸதா³க³த்ய மாம்’ வ்யக்³ரம்’ கரிஷ்யதி|
6 Da sprach der HERR: Höret hier, was der ungerechte Richter sagt!
பஸ்²சாத் ப்ரபு⁴ரவத³த்³ அஸாவந்யாயப்ராட்³விவாகோ யதா³ஹ தத்ர மநோ நித⁴த்⁴வம்’|
7 Sollte aber Gott nicht auch retten seine Auserwählten, die zu ihm Tag und Nacht rufen, und sollte er's mit ihnen verziehen?
ஈஸ்²வரஸ்ய யே (அ)பி⁴ருசிதலோகா தி³வாநிஸ²ம்’ ப்ரார்த²யந்தே ஸ ப³ஹுதி³நாநி விலம்ப்³யாபி தேஷாம்’ விவாதா³ந் கிம்’ ந பரிஷ்கரிஷ்யதி?
8 Ich sage euch: Er wird sie erretten in einer Kürze. Doch wenn des Menschen Sohn kommen wird, meinst du, daß er auch werde Glauben finden auf Erden?
யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி த்வரயா பரிஷ்கரிஷ்யதி, கிந்து யதா³ மநுஷ்யபுத்ர ஆக³மிஷ்யதி ததா³ ப்ரு’தி²வ்யாம்’ கிமீத்³ரு’ஸ²ம்’ விஸ்²வாஸம்’ ப்ராப்ஸ்யதி?
9 Er sagte aber zu etlichen, die sich selbst vermaßen, daß sie fromm wären, und verachteten die andern, ein solch Gleichnis:
யே ஸ்வாந் தா⁴ர்ம்மிகாந் ஜ்ஞாத்வா பராந் துச்சீ²குர்வ்வந்தி ஏதாத்³ரு’க்³ப்⁴ய: , கியத்³ப்⁴ய இமம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தம்’ கத²யாமாஸ|
10 Es gingen zwei Menschen hinauf in den Tempel, zu beten, einer ein Pharisäer, der andere ein Zöllner.
ஏக: பி²ரூஸ்²யபர: கரஸஞ்சாயீ த்³வாவிமௌ ப்ரார்த²யிதும்’ மந்தி³ரம்’ க³தௌ|
11 Der Pharisäer stand und betete bei sich selbst also: Ich danke dir, Gott, daß ich nicht bin wie die anderen Leute, Räuber, Ungerechte, Ehebrecher, oder auch wie dieser Zöllner.
ததோ(அ)ஸௌ பி²ரூஸ்²யேகபார்ஸ்²வே திஷ்ட²ந் ஹே ஈஸ்²வர அஹமந்யலோகவத் லோட²யிதாந்யாயீ பாரதா³ரிகஸ்²ச ந ப⁴வாமி அஸ்ய கரஸஞ்சாயிநஸ்துல்யஸ்²ச ந, தஸ்மாத்த்வாம்’ த⁴ந்யம்’ வதா³மி|
12 Ich faste zweimal in der Woche und gebe den Zehnten von allem, was ich habe.
ஸப்தஸு தி³நேஷு தி³நத்³வயமுபவஸாமி ஸர்வ்வஸம்பத்தே ர்த³ஸ²மாம்’ஸ²ம்’ த³தா³மி ச, ஏதத்கதா²ம்’ கத²யந் ப்ரார்த²யாமாஸ|
13 Und der Zöllner stand von ferne, wollte auch seine Augen nicht aufheben gen Himmel, sondern schlug an seine Brust und sprach: Gott, sei mir Sünder gnädig!
கிந்து ஸ கரஸஞ்சாயி தூ³ரே திஷ்ட²ந் ஸ்வர்க³ம்’ த்³ரஷ்டும்’ நேச்ச²ந் வக்ஷஸி கராகா⁴தம்’ குர்வ்வந் ஹே ஈஸ்²வர பாபிஷ்ட²ம்’ மாம்’ த³யஸ்வ, இத்த²ம்’ ப்ரார்த²யாமாஸ|
14 Ich sage euch: Dieser ging hinab gerechtfertigt in sein Haus vor jenem. Denn wer sich selbst erhöht, der wird erniedrigt werden; und wer sich selbst erniedrigt, der wird erhöht werden.
யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, தயோர்த்³வயோ ர்மத்⁴யே கேவல: கரஸஞ்சாயீ புண்யவத்த்வேந க³ணிதோ நிஜக்³ரு’ஹம்’ ஜகா³ம, யதோ ய: கஸ்²சித் ஸ்வமுந்நமயதி ஸ நாமயிஷ்யதே கிந்து ய: கஸ்²சித் ஸ்வம்’ நமயதி ஸ உந்நமயிஷ்யதே|
15 Sie brachten auch junge Kindlein zu ihm, daß er sie anrühren sollte. Da es aber die Jünger sahen, bedrohten sie die.
அத² ஸி²ஸூ²நாம்’ கா³த்ரஸ்பர்ஸா²ர்த²ம்’ லோகாஸ்தாந் தஸ்ய ஸமீபமாநிந்யு: ஸி²ஷ்யாஸ்தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வாநேத்ரு’ந் தர்ஜயாமாஸு: ,
16 Aber Jesus rief sie zu sich und sprach: Lasset die Kindlein zu mir kommen und wehret ihnen nicht; denn solcher ist das Reich Gottes.
கிந்து யீஸு²ஸ்தாநாஹூய ஜகா³த³, மந்நிகடம் ஆக³ந்தும்’ ஸி²ஸூ²ந் அநுஜாநீத்⁴வம்’ தாம்’ஸ்²ச மா வாரயத; யத ஈஸ்²வரராஜ்யாதி⁴காரிண ஏஷாம்’ ஸத்³ரு’ஸா²: |
17 Wahrlich ich sage euch: Wer nicht das Reich Gottes annimmt wie ein Kind, der wird nicht hineinkommen.
அஹம்’ யுஷ்மாந் யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, யோ ஜந: ஸி²ஸோ²: ஸத்³ரு’ஸோ² பூ⁴த்வா ஈஸ்²வரராஜ்யம்’ ந க்³ரு’ஹ்லாதி ஸ கேநாபி ப்ரகாரேண தத் ப்ரவேஷ்டும்’ ந ஸ²க்நோதி|
18 Und es fragte ihn ein Oberster und sprach: Guter Meister, was muß ich tun, daß ich das ewige Leben ererbe? (aiōnios g166)
அபரம் ஏகோதி⁴பதிஸ்தம்’ பப்ரச்ச², ஹே பரமகு³ரோ, அநந்தாயுஷ: ப்ராப்தயே மயா கிம்’ கர்த்தவ்யம்’? (aiōnios g166)
19 Jesus aber sprach zu ihm: Was heißest du mich gut? Niemand ist gut denn der einige Gott.
யீஸு²ருவாச, மாம்’ குத: பரமம்’ வத³ஸி? ஈஸ்²வரம்’ விநா கோபி பரமோ ந ப⁴வதி|
20 Du weißt die Gebote wohl: “Du sollst nicht ehebrechen; du sollst nicht töten; du sollst nicht stehlen; du sollst nicht falsch Zeugnis reden; du sollst deinen Vater und deine Mutter ehren.”
பரதா³ராந் மா க³ச்ச², நரம்’ மா ஜஹி, மா சோரய, மித்²யாஸாக்ஷ்யம்’ மா தே³ஹி, மாதரம்’ பிதரஞ்ச ஸம்’மந்யஸ்வ, ஏதா யா ஆஜ்ஞா: ஸந்தி தாஸ்த்வம்’ ஜாநாஸி|
21 Er aber sprach: Das habe ich alles gehalten von meiner Jugend auf.
ததா³ ஸ உவாச, பா³ல்யகாலாத் ஸர்வ்வா ஏதா ஆசராமி|
22 Da Jesus das hörte, sprach er zu ihm: Es fehlt dir noch eins. Verkaufe alles, was du hast, und gib's den Armen, so wirst du einen Schatz im Himmel haben; und komm, folge mir nach!
இதி கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா யீஸு²ஸ்தமவத³த், ததா²பி தவைகம்’ கர்ம்ம ந்யூநமாஸ்தே, நிஜம்’ ஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய த³ரித்³ரேப்⁴யோ விதர, தஸ்மாத் ஸ்வர்கே³ த⁴நம்’ ப்ராப்ஸ்யஸி; தத ஆக³த்ய மமாநுகா³மீ ப⁴வ|
23 Da er aber das hörte, ward er traurig; denn er war sehr reich.
கிந்த்வேதாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா ஸோதி⁴பதி: ஸு²ஸோ²ச, யதஸ்தஸ்ய ப³ஹுத⁴நமாஸீத்|
24 Da aber Jesus sah, daß er traurig war geworden, sprach er: Wie schwer werden die Reichen in das Reich Gottes kommen!
ததா³ யீஸு²ஸ்தமதிஸோ²காந்விதம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஜகா³த³, த⁴நவதாம் ஈஸ்²வரராஜ்யப்ரவேஸ²: கீத்³ரு’க்³ து³ஷ்கர: |
25 Es ist leichter, daß ein Kamel gehe durch ein Nadelöhr, denn daß ein Reicher in das Reich Gottes komme.
ஈஸ்²வரராஜ்யே த⁴நிந: ப்ரவேஸா²த் ஸூசேஸ்²சி²த்³ரேண மஹாங்க³ஸ்ய க³மநாக³மநே ஸுகரே|
26 Da sprachen, die das hörten: Wer kann denn selig werden?
ஸ்²ரோதார: பப்ரச்சு²ஸ்தர்ஹி கேந பரித்ராணம்’ ப்ராப்ஸ்யதே?
27 Er aber sprach: Was bei den Menschen unmöglich ist, das ist bei Gott möglich.
ஸ உக்தவாந், யந் மாநுஷேணாஸ²க்யம்’ தத்³ ஈஸ்²வரேண ஸ²க்யம்’|
28 Da sprach Petrus: Siehe, wir haben alles verlassen und sind dir nachgefolgt.
ததா³ பிதர உவாச, பஸ்²ய வயம்’ ஸர்வ்வஸ்வம்’ பரித்யஜ்ய தவ பஸ்²சாத்³கா³மிநோ(அ)ப⁴வாம|
29 Er aber sprach zu ihnen: Wahrlich ich sage euch: Es ist niemand, der ein Haus verläßt oder Eltern oder Brüder oder Weib oder Kinder um des Reiches Gottes willen,
தத: ஸ உவாச, யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, ஈஸ்²வரராஜ்யார்த²ம்’ க்³ரு’ஹம்’ பிதரௌ ப்⁴ராத்ரு’க³ணம்’ ஜாயாம்’ ஸந்தாநாம்’ஸ்²ச த்யக்தவா
31 Er nahm aber zu sich die Zwölf und sprach zu ihnen: Sehet, wir gehen hinauf gen Jerusalem, und es wird alles vollendet werden, was geschrieben ist durch die Propheten von des Menschen Sohn.
அநந்தரம்’ ஸ த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாநாஹூய ப³பா⁴ஷே, பஸ்²யத வயம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரம்’ யாம: , தஸ்மாத் மநுஷ்யபுத்ரே ப⁴விஷ்யத்³வாதி³பி⁴ருக்தம்’ யத³ஸ்தி தத³நுரூபம்’ தம்’ ப்ரதி க⁴டிஷ்யதே;
32 Denn er wird überantwortet werden den Heiden; und er wird verspottet und geschmähet und verspeiet werden,
வஸ்துதஸ்து ஸோ(அ)ந்யதே³ஸீ²யாநாம்’ ஹஸ்தேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே, தே தமுபஹஸிஷ்யந்தி, அந்யாயமாசரிஷ்யந்தி தத்³வபுஷி நிஷ்டீ²வம்’ நிக்ஷேப்ஸ்யந்தி, கஸா²பி⁴: ப்ரஹ்ரு’த்ய தம்’ ஹநிஷ்யந்தி ச,
33 und sie werden ihn geißeln und töten; und am dritten Tage wird er wieder auferstehen.
கிந்து த்ரு’தீயதி³நே ஸ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத்தா²ஸ்யதி|
34 Sie aber verstanden der keines, und die Rede war ihnen verborgen, und wußten nicht, was das Gesagte war.
ஏதஸ்யா: கதா²யா அபி⁴ப்ராயம்’ கிஞ்சித³பி தே போ³த்³து⁴ம்’ ந ஸே²கு: தேஷாம்’ நிகடே(அ)ஸ்பஷ்டதவாத் தஸ்யைதாஸாம்’ கதா²நாம் ஆஸ²யம்’ தே ஜ்ஞாதும்’ ந ஸே²குஸ்²ச|
35 Es geschah aber, da er nahe an Jericho kam, saß ein Blinder am Wege und bettelte.
அத² தஸ்மிந் யிரீஹோ: புரஸ்யாந்திகம்’ ப்ராப்தே கஸ்²சித³ந்த⁴: பத²: பார்ஸ்²வ உபவிஸ்²ய பி⁴க்ஷாம் அகரோத்
36 Da er aber hörte das Volk, das hindurchging, forschte er, was das wäre.
ஸ லோகஸமூஹஸ்ய க³மநஸ²ப்³த³ம்’ ஸ்²ருத்வா தத்காரணம்’ ப்ரு’ஷ்டவாந்|
37 Da verkündigten sie ihm, Jesus von Nazareth ginge vorüber.
நாஸரதீயயீஸு²ர்யாதீதி லோகைருக்தே ஸ உச்சைர்வக்துமாரேபே⁴,
38 Und er rief und sprach: Jesu, du Sohn Davids, erbarme dich mein!
ஹே தா³யூத³: ஸந்தாந யீஸோ² மாம்’ த³யஸ்வ|
39 Die aber vornean gingen, bedrohten ihn, er sollte schweigen. Er aber schrie viel mehr: Du Sohn Davids, erbarme dich mein!
ததோக்³ரகா³மிநஸ்தம்’ மௌநீ திஷ்டே²தி தர்ஜயாமாஸு: கிந்து ஸ புநாருவந் உவாச, ஹே தா³யூத³: ஸந்தாந மாம்’ த³யஸ்வ|
40 Jesus aber stand still und hieß ihn zu sich führen. Da sie ihn aber nahe zu ihm brachten, fragte er ihn
ததா³ யீஸு²: ஸ்த²கி³தோ பூ⁴த்வா ஸ்வாந்திகே தமாநேதும் ஆதி³தே³ஸ²|
41 und sprach: Was willst du, daß ich dir tun soll? Er sprach: HERR, daß ich sehen möge.
தத: ஸ தஸ்யாந்திகம் ஆக³மத், ததா³ ஸ தம்’ பப்ரச்ச², த்வம்’ கிமிச்ச²ஸி? த்வத³ர்த²மஹம்’ கிம்’ கரிஷ்யாமி? ஸ உக்தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴(அ)ஹம்’ த்³ரஷ்டும்’ லபை⁴|
42 Und Jesus sprach zu ihm: Sei sehend! dein Glaube hat dir geholfen.
ததா³ யீஸு²ருவாச, த்³ரு’ஷ்டிஸ²க்திம்’ க்³ரு’ஹாண தவ ப்ரத்யயஸ்த்வாம்’ ஸ்வஸ்த²ம்’ க்ரு’தவாந்|
43 Und alsobald ward er sehend und folgte ihm nach und pries Gott. Und alles Volk, das solches sah, lobte Gott.
ததஸ்தத்க்ஷணாத் தஸ்ய சக்ஷுஷீ ப்ரஸந்நே; தஸ்மாத் ஸ ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வத³ந் தத்பஸ்²சாத்³ யயௌ, ததா³லோக்ய ஸர்வ்வே லோகா ஈஸ்²வரம்’ ப்ரஸ²ம்’ஸிதும் ஆரேபி⁴ரே|
