Klagelieder 3

1 Ich bin ein elender Mann, der die Rute seines Grimmes sehen muß.

Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.

2 Er hat mich geführt und lassen gehen in die Finsternis und nicht in Licht.

Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.

3 Er hat seine Hand gewendet wider mich und handelt gar anders mit mir für und für.

Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.

4 Er hat mir Fleisch und Haut alt gemacht und mein Gebein zerschlagen.

Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.

5 Er hat mich verbaut und mich mit Galle und Mühe umgeben.

Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;

6 Er hat mich in Finsternis gelegt wie die, so längst tot sind.

Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.

7 Er hat mich vermauert, daß ich nicht heraus kann, und mich in harte Fesseln gelegt.

Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.

8 Und wenn ich gleich schreie und rufe, so stopft er die Ohren zu vor meinem Gebet.

A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.

9 Er hat meinen Weg vermauert mit Werkstücken und meinen Steig umgekehrt.

Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.

10 Er hat auf mich gelauert wie ein Bär, wie ein Löwe im Verborgenen.

Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.

11 Er läßt mich des Weges fehlen. Er hat mich zerstückt und zunichte gemacht.

Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.

12 Er hat seinen Bogen gespannt und mich dem Pfeil zum Ziel gesteckt.

Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.

13 Er hat aus dem Köcher in meine Nieren schießen lassen.

Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.

14 Ich bin ein Spott allem meinem Volk und täglich ihr Liedlein.

Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.

15 Er hat mich mit Bitterkeit gesättigt und mit Wermut getränkt.

Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.

16 Er hat meine Zähne zu kleinen Stücken zerschlagen. Er wälzt mich in der Asche.

Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.

17 Meine Seele ist aus dem Frieden vertrieben; ich muß des Guten vergessen.

Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.

18 Ich sprach: Mein Vermögen ist dahin und meine Hoffnung auf den HERRN.

I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.

19 Gedenke doch, wie ich so elend und verlassen, mit Wermut und Galle getränkt bin!

Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.

20 Du wirst ja daran gedenken; denn meine Seele sagt mir es.

Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.

21 Das nehme ich zu Herzen, darum hoffe ich noch.

Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.

22 Die Güte des HERRN ist's, daß wir nicht gar aus sind; seine Barmherzigkeit hat noch kein Ende,

To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.

23 sondern sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß.

Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.

24 Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.

PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.

25 Denn der HERR ist freundlich dem, der auf sie harrt, und der Seele, die nach ihm fragt.

Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.

26 Es ist ein köstlich Ding, geduldig sein und auf die Hilfe des HERRN hoffen.

Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.

27 Es ist ein köstlich Ding einem Mann, daß er das Joch in seiner Jugend trage;

Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.

28 daß ein Verlassener geduldig sei, wenn ihn etwas überfällt,

Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.

29 und seinen Mund in den Staub stecke und der Hoffnung warte

Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.

30 und lasse sich auf die Backen schlagen und viel Schmach anlegen.

Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.

31 Denn der Herr verstößt nicht ewiglich;

Pan bowiem nie odrzuca na wieki;

32 sondern er betrübt wohl, und erbarmt sich wieder nach seiner Güte.

A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;

33 Denn er nicht von Herzen die Menschen plagt und betrübt,

Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.

34 als wollte er die Gefangenen auf Erden gar unter seine Füße zertreten

Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;

35 und eines Mannes Recht vor dem Allerhöchsten beugen lassen

Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;

36 und eines Menschen Sache verkehren lassen, gleich als sähe es der Herr nicht.

Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.

37 Wer darf denn sagen, daß solches geschehe ohne des Herrn Befehl

Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?

38 und daß nicht Böses und Gutes komme aus dem Munde des Allerhöchsten?

Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?

39 Wie murren denn die Leute im Leben also? Ein jeglicher murre wider seine Sünde!

Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?

40 Und laßt uns erforschen und prüfen unser Wesen und uns zum HERRN bekehren!

Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.

41 Laßt uns unser Herz samt den Händen aufheben zu Gott im Himmel!

Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.

42 Wir, wir haben gesündigt und sind ungehorsam gewesen; darum hast du billig nicht verschont;

Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.

43 sondern du hast uns mit Zorn überschüttet und verfolgt und ohne Barmherzigkeit erwürgt.

Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.

44 Du hast dich mit einer Wolke verdeckt, daß kein Gebet hindurch konnte.

Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.

45 Du hast uns zu Kot und Unflat gemacht unter den Völkern.

Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.

46 Alle unsre Feinde sperren ihr Maul auf wider uns.

Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.

47 Wir werden gedrückt und geplagt mit Schrecken und Angst.

Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.

48 Meine Augen rinnen mit Wasserbächen über den Jammer der Tochter meines Volks.

Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.

49 Meine Augen fließen und können nicht ablassen; denn es ist kein Aufhören da,

Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;

50 bis der HERR vom Himmel herabschaue uns sehe darein.

Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.

51 Mein Auge frißt mir das Leben weg um die Töchter meiner Stadt.

Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.

52 Meine Feinde haben mich gehetzt wie einen Vogel ohne Ursache;

Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.

53 sie haben mein Leben in einer Grube fast umgebracht und Steine auf mich geworfen;

Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.

54 sie haben mein Haupt mit Wasser überschüttet; da sprach ich: Nun bin ich gar dahin.

Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!

55 Ich rief aber deinen Namen an, HERR, unten aus der Grube,

Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.

56 und du erhörtest meine Stimme: Verbirg deine Ohren nicht vor meinem Seufzen und Schreien!

Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.

57 Du nahest dich zu mir, wenn ich dich anrufe, und sprichst: Fürchte dich nicht!

Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.

58 Du führest, Herr, die Sache meiner Seele und erlösest mein Leben.

Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.

59 Du siehest, HERR, wie mir so Unrecht geschieht; hilf mir zu meinem Recht!

PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.

60 Du siehst alle ihre Rache und alle ihre Gedanken wider mich.

Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.

61 HERR, du hörest ihr Schmähen und alle ihre Gedanken über mich,

Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;

62 die Lippen meiner Widersacher und ihr dichten wider mich täglich.

[Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.

63 Schaue doch, sie sitzen oder stehen auf, so singen sie von mir ein Liedlein.

Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.

64 Vergilt ihnen, HERR, wie sie verdient haben!

Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.

65 Laß ihnen das Herz erschrecken, laß sie deinen Fluch fühlen!

Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;

66 Verfolge sie mit deinem Grimm und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN.

Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!