Lukas 1
1 Sintemal sich's viele unterwunden haben, zu stellen die Rede von den Geschichten, so unter uns ergangen sind,
ପ୍ରଥମତୋ ଯେ ସାକ୍ଷିଣୋ ୱାକ୍ୟପ୍ରଚାରକାଶ୍ଚାସନ୍ ତେଽସ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ ଯଦ୍ୟତ୍ ସପ୍ରମାଣଂ ୱାକ୍ୟମର୍ପଯନ୍ତି ସ୍ମ
2 wie uns das gegeben haben, die es von Anfang selbst gesehen und Diener des Worts gewesen sind:
ତଦନୁସାରତୋଽନ୍ୟେପି ବହୱସ୍ତଦ୍ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ରଚଯିତୁଂ ପ୍ରୱୃତ୍ତାଃ|
3 habe ich's auch für gut angesehen, nachdem ich's alles von Anbeginn erkundet habe, daß ich's zu dir, mein guter Theophilus, mit Fleiß ordentlich schriebe,
ଅତଏୱ ହେ ମହାମହିମଥିଯଫିଲ୍ ତ୍ୱଂ ଯା ଯାଃ କଥା ଅଶିକ୍ଷ୍ୟଥାସ୍ତାସାଂ ଦୃଢପ୍ରମାଣାନି ଯଥା ପ୍ରାପ୍ନୋଷି
4 auf daß du gewissen. Grund erfahrest der Lehre, in welcher du unterrichtet bist.
ତଦର୍ଥଂ ପ୍ରଥମମାରଭ୍ୟ ତାନି ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଜ୍ଞାତ୍ୱାହମପି ଅନୁକ୍ରମାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱୱୃତ୍ତାନ୍ତାନ୍ ତୁଭ୍ୟଂ ଲେଖିତୁଂ ମତିମକାର୍ଷମ୍|
5 Zu der Zeit Herodes, des Königs Judäas, war ein Priester von der Ordnung Abia mit Namen Zacharias und sein Weib von den Töchtern Aarons, welche hieß Elisabeth.
ଯିହୂଦାଦେଶୀଯହେରୋଦ୍ନାମକେ ରାଜତ୍ୱଂ କୁର୍ୱ୍ୱତି ଅବୀଯଯାଜକସ୍ୟ ପର୍ୟ୍ୟାଯାଧିକାରୀ ସିଖରିଯନାମକ ଏକୋ ଯାଜକୋ ହାରୋଣୱଂଶୋଦ୍ଭୱା ଇଲୀଶେୱାଖ୍ୟା
6 Sie waren aber alle beide fromm vor Gott und gingen in allen Geboten und Satzungen des HERRN untadelig.
ତସ୍ୟ ଜାଯା ଦ୍ୱାୱିମୌ ନିର୍ଦୋଷୌ ପ୍ରଭୋଃ ସର୍ୱ୍ୱାଜ୍ଞା ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଶ୍ଚ ସଂମନ୍ୟ ଈଶ୍ୱରଦୃଷ୍ଟୌ ଧାର୍ମ୍ମିକାୱାସ୍ତାମ୍|
7 Und sie hatten kein Kind, denn Elisabeth war unfruchtbar; und waren beide wohl betaget.
ତଯୋଃ ସନ୍ତାନ ଏକୋପି ନାସୀତ୍, ଯତ ଇଲୀଶେୱା ବନ୍ଧ୍ୟା ତୌ ଦ୍ୱାୱେୱ ୱୃଦ୍ଧାୱଭୱତାମ୍|
8 Und es begab sich, da er Priesteramts pflegete vor Gott zur Zeit seiner Ordnung
ଯଦା ସ୍ୱପର୍ୟ୍ୟାନୁକ୍ରମେଣ ସିଖରିଯ ଈଶ୍ୱାସ୍ୟ ସମକ୍ଷଂ ଯାଜକୀଯଂ କର୍ମ୍ମ କରୋତି
9 nach Gewohnheit des Priestertums, und an ihm war, daß er räuchern sollte, ging er in den Tempel des HERRN.
ତଦା ଯଜ୍ଞସ୍ୟ ଦିନପରିପାଯ୍ୟା ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ମନ୍ଦିରେ ପ୍ରୱେଶକାଲେ ଧୂପଜ୍ୱାଲନଂ କର୍ମ୍ମ ତସ୍ୟ କରଣୀଯମାସୀତ୍|
10 Und die ganze Menge des Volks war draußen und betete unter der Stunde des Räucherns.
ତଦ୍ଧୂପଜ୍ୱାଲନକାଲେ ଲୋକନିୱହେ ପ୍ରାର୍ଥନାଂ କର୍ତୁଂ ବହିସ୍ତିଷ୍ଠତି
11 Es erschien ihm aber der Engel des HERRN und stund zur rechten Hand am Räuchaltar
ସତି ସିଖରିଯୋ ଯସ୍ୟାଂ ୱେଦ୍ୟାଂ ଧୂପଂ ଜ୍ୱାଲଯତି ତଦ୍ଦକ୍ଷିଣପାର୍ଶ୍ୱେ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତ ଏକ ଉପସ୍ଥିତୋ ଦର୍ଶନଂ ଦଦୌ|
12 Und als Zacharias ihn sah, erschrak er, und es kam ihn eine Furcht an.
ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ସିଖରିଯ ଉଦ୍ୱିୱିଜେ ଶଶଙ୍କେ ଚ|
13 Aber der Engel sprach zu ihm: Fürchte dich nicht, Zacharias; denn dein Gebet ist erhöret, und dein Weib Elisabeth wird dir einen Sohn gebären, des Namen sollst du Johannes heißen.
ତଦା ସ ଦୂତସ୍ତଂ ବଭାଷେ ହେ ସିଖରିଯ ମା ଭୈସ୍ତୱ ପ୍ରାର୍ଥନା ଗ୍ରାହ୍ୟା ଜାତା ତୱ ଭାର୍ୟ୍ୟା ଇଲୀଶେୱା ପୁତ୍ରଂ ପ୍ରସୋଷ୍ୟତେ ତସ୍ୟ ନାମ ଯୋହନ୍ ଇତି କରିଷ୍ୟସି|
14 Und du wirst des Freude und Wonne haben, und viele werden sich seiner Geburt freuen.
କିଞ୍ଚ ତ୍ୱଂ ସାନନ୍ଦଃ ସହର୍ଷଶ୍ଚ ଭୱିଷ୍ୟସି ତସ୍ୟ ଜନ୍ମନି ବହୱ ଆନନ୍ଦିଷ୍ୟନ୍ତି ଚ|
15 Denn er wird groß sein vor dem HERRN. Wein und stark Getränk wird er nicht trinken und er wird noch im Mutterleibe erfüllet werden mit Heiligen Geist.
ଯତୋ ହେତୋଃ ସ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଗୋଚରେ ମହାନ୍ ଭୱିଷ୍ୟତି ତଥା ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଂ ସୁରାଂ ୱା କିମପି ନ ପାସ୍ୟତି, ଅପରଂ ଜନ୍ମାରଭ୍ୟ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ପରିପୂର୍ଣଃ
16 Und er wird der Kinder von Israel viele zu Gott, ihrem HERRN, bekehren.
ସନ୍ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଂଶୀଯାନ୍ ଅନେକାନ୍ ପ୍ରଭୋଃ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ମାର୍ଗମାନେଷ୍ୟତି|
17 Und er wird vor ihm hergehen im Geist und Kraft des Elia, zu bekehren die Herzen der Väter zu den Kindern und die Ungläubigen zu der Klugheit der Gerechten, zuzurichten dem HERRN ein bereit Volk.
ସନ୍ତାନାନ୍ ପ୍ରତି ପିତୃଣାଂ ମନାଂସି ଧର୍ମ୍ମଜ୍ଞାନଂ ପ୍ରତ୍ୟନାଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣଶ୍ଚ ପରାୱର୍ତ୍ତଯିତୁଂ, ପ୍ରଭୋଃ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ସେୱାର୍ଥମ୍ ଏକାଂ ସଜ୍ଜିତଜାତିଂ ୱିଧାତୁଞ୍ଚ ସ ଏଲିଯରୂପାତ୍ମଶକ୍ତିପ୍ରାପ୍ତସ୍ତସ୍ୟାଗ୍ରେ ଗମିଷ୍ୟତି|
18 Und Zacharias sprach zu dem Engel: Wobei soll ich das erkennen? Denn ich bin alt, und mein Weib ist betagt.
ତଦା ସିଖରିଯୋ ଦୂତମୱାଦୀତ୍ କଥମେତଦ୍ ୱେତ୍ସ୍ୟାମି? ଯତୋହଂ ୱୃଦ୍ଧୋ ମମ ଭାର୍ୟ୍ୟା ଚ ୱୃଦ୍ଧା|
19 Der Engel antwortete und sprach zu ihm: Ich bin Gabriel, der vor Gott stehet, und bin gesandt, mit dir zu reden, daß ich dir solches verkündigte.
ତତୋ ଦୂତଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ପଶ୍ୟେଶ୍ୱରସ୍ୟ ସାକ୍ଷାଦ୍ୱର୍ତ୍ତୀ ଜିବ୍ରାଯେଲ୍ନାମା ଦୂତୋହଂ ତ୍ୱଯା ସହ କଥାଂ ଗଦିତୁଂ ତୁଭ୍ୟମିମାଂ ଶୁଭୱାର୍ତ୍ତାଂ ଦାତୁଞ୍ଚ ପ୍ରେଷିତଃ|
20 Und siehe, du wirst verstummen und nicht reden können bis auf den Tag, da dies geschehen wird, darum daß du meinen Worten nicht geglaubet hast, welche sollen erfüllet werden zu ihrer Zeit.
କିନ୍ତୁ ମଦୀଯଂ ୱାକ୍ୟଂ କାଲେ ଫଲିଷ୍ୟତି ତତ୍ ତ୍ୱଯା ନ ପ୍ରତୀତମ୍ ଅତଃ କାରଣାଦ୍ ଯାୱଦେୱ ତାନି ନ ସେତ୍ସ୍ୟନ୍ତି ତାୱତ୍ ତ୍ୱଂ ୱକ୍ତୁଂମଶକ୍ତୋ ମୂକୋ ଭୱ|
21 Und das Volk wartete auf Zacharias und verwunderte sich, daß er so lange im Tempel verzog.
ତଦାନୀଂ ଯେ ଯେ ଲୋକାଃ ସିଖରିଯମପୈକ୍ଷନ୍ତ ତେ ମଧ୍ୟେମନ୍ଦିରଂ ତସ୍ୟ ବହୁୱିଲମ୍ବାଦ୍ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ମେନିରେ|
22 Und da er herausging, konnte er nicht mit ihnen reden. Und sie merkten, daß er ein Gesicht gesehen hatte im Tempel. Und er winkte ihnen und blieb stumm.
ସ ବହିରାଗତୋ ଯଦା କିମପି ୱାକ୍ୟଂ ୱକ୍ତୁମଶକ୍ତଃ ସଙ୍କେତଂ କୃତ୍ୱା ନିଃଶବ୍ଦସ୍ତସ୍ୟୌ ତଦା ମଧ୍ୟେମନ୍ଦିରଂ କସ୍ୟଚିଦ୍ ଦର୍ଶନଂ ତେନ ପ୍ରାପ୍ତମ୍ ଇତି ସର୍ୱ୍ୱେ ବୁବୁଧିରେ|
23 Und es begab. sich, da die Zeit seines Amtes aus war, ging er heim in sein Haus.
ଅନନ୍ତରଂ ତସ୍ୟ ସେୱନପର୍ୟ୍ୟାଯେ ସମ୍ପୂର୍ଣେ ସତି ସ ନିଜଗେହଂ ଜଗାମ|
24 Und nach den Tagen ward sein Weib Elisabeth schwanger und verbarg sich fünf Monden und sprach:
କତିପଯଦିନେଷୁ ଗତେଷୁ ତସ୍ୟ ଭାର୍ୟ୍ୟା ଇଲୀଶେୱା ଗର୍ବ୍ଭୱତୀ ବଭୂୱ
25 Also hat mir der HERR getan in den Tagen, da. er mich angesehen hat, daß er meine Schmach unter den Menschen von mir nähme.
ପଶ୍ଚାତ୍ ସା ପଞ୍ଚମାସାନ୍ ସଂଗୋପ୍ୟାକଥଯତ୍ ଲୋକାନାଂ ସମକ୍ଷଂ ମମାପମାନଂ ଖଣ୍ଡଯିତୁଂ ପରମେଶ୍ୱରୋ ମଯି ଦୃଷ୍ଟିଂ ପାତଯିତ୍ୱା କର୍ମ୍ମେଦୃଶଂ କୃତୱାନ୍|
26 Und im sechsten Mond ward der Engel Gabriel gesandt von Gott in eine Stadt in Galiläa, die heißt Nazareth,
ଅପରଞ୍ଚ ତସ୍ୟା ଗର୍ବ୍ଭସ୍ୟ ଷଷ୍ଠେ ମାସେ ଜାତେ ଗାଲୀଲ୍ପ୍ରଦେଶୀଯନାସରତ୍ପୁରେ
27 zu einer Jungfrau, die vertrauet war einem Manne mit Namen Joseph vom Hause David; und die Jungfrau hieß Maria.
ଦାଯୂଦୋ ୱଂଶୀଯାଯ ଯୂଷଫ୍ନାମ୍ନେ ପୁରୁଷାଯ ଯା ମରିଯମ୍ନାମକୁମାରୀ ୱାଗ୍ଦତ୍ତାସୀତ୍ ତସ୍ୟାଃ ସମୀପଂ ଜିବ୍ରାଯେଲ୍ ଦୂତ ଈଶ୍ୱରେଣ ପ୍ରହିତଃ|
28 Und der Engel kam zu ihr hinein und sprach: Gegrüßet seiest du, Holdselige! Der HERR ist mit dir, du Gebenedeiete unter den Weibern.
ସ ଗତ୍ୱା ଜଗାଦ ହେ ଈଶ୍ୱରାନୁଗୃହୀତକନ୍ୟେ ତୱ ଶୁଭଂ ଭୂଯାତ୍ ପ୍ରଭୁଃ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ତୱ ସହାଯୋସ୍ତି ନାରୀଣାଂ ମଧ୍ୟେ ତ୍ୱମେୱ ଧନ୍ୟା|
29 Da sie aber ihn sah, erschrak sie über seine Rede und gedachte: Welch ein Gruß ist das?
ତଦାନୀଂ ସା ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତସ୍ୟ ୱାକ୍ୟତ ଉଦ୍ୱିଜ୍ୟ କୀଦୃଶଂ ଭାଷଣମିଦମ୍ ଇତି ମନସା ଚିନ୍ତଯାମାସ|
30 Und der Engel sprach zu ihr: Fürchte dich nicht, Maria; du hast Gnade bei Gott funden.
ତତୋ ଦୂତୋଽୱଦତ୍ ହେ ମରିଯମ୍ ଭଯଂ ମାକାର୍ଷୀଃ, ତ୍ୱଯି ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟାନୁଗ୍ରହୋସ୍ତି|
31 Siehe; du wirst schwanger werden im Leibe und einen Sohn gebären, des Namen sollst du Jesus heißen.
ପଶ୍ୟ ତ୍ୱଂ ଗର୍ବ୍ଭଂ ଧୃତ୍ୱା ପୁତ୍ରଂ ପ୍ରସୋଷ୍ୟସେ ତସ୍ୟ ନାମ ଯୀଶୁରିତି କରିଷ୍ୟସି|
32 Der wird groß und ein Sohn des Höchsten genannt werden, und Gott der HERR wird ihm den Stuhl seines Vaters David geben.
ସ ମହାନ୍ ଭୱିଷ୍ୟତି ତଥା ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟଃ ଶ୍ରେଷ୍ଠସ୍ୟ ପୁତ୍ର ଇତି ଖ୍ୟାସ୍ୟତି; ଅପରଂ ପ୍ରଭୁଃ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ତସ୍ୟ ପିତୁର୍ଦାଯୂଦଃ ସିଂହାସନଂ ତସ୍ମୈ ଦାସ୍ୟତି;
33 Und er wird ein König sein über das Haus Jakob ewiglich, und seines Königreichs wird kein Ende sein. (aiōn g165)
ତଥା ସ ଯାକୂବୋ ୱଂଶୋପରି ସର୍ୱ୍ୱଦା ରାଜତ୍ୱଂ କରିଷ୍ୟତି, ତସ୍ୟ ରାଜତ୍ୱସ୍ୟାନ୍ତୋ ନ ଭୱିଷ୍ୟତି| (aiōn g165)
34 Da sprach Maria zu dem Engel: Wie soll das zugehen, sintemal ich von keinem Manne weiß?
ତଦା ମରିଯମ୍ ତଂ ଦୂତଂ ବଭାଷେ ନାହଂ ପୁରୁଷସଙ୍ଗଂ କରୋମି ତର୍ହି କଥମେତତ୍ ସମ୍ଭୱିଷ୍ୟତି?
35 Der Engel antwortete und sprach zu ihr: Der Heilige Geist wird über dich kommen, und die Kraft des Höchsten wird dich überschatten; darum auch das Heilige, das von dir geboren wird, wird Gottes Sohn genannt werden.
ତତୋ ଦୂତୋଽକଥଯତ୍ ପୱିତ୍ର ଆତ୍ମା ତ୍ୱାମାଶ୍ରାଯିଷ୍ୟତି ତଥା ସର୍ୱ୍ୱଶ୍ରେଷ୍ଠସ୍ୟ ଶକ୍ତିସ୍ତୱୋପରି ଛାଯାଂ କରିଷ୍ୟତି ତତୋ ହେତୋସ୍ତୱ ଗର୍ବ୍ଭାଦ୍ ଯଃ ପୱିତ୍ରବାଲକୋ ଜନିଷ୍ୟତେ ସ ଈଶ୍ୱରପୁତ୍ର ଇତି ଖ୍ୟାତିଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତି|
36 Und siehe, Elisabeth, deine Gefreundete, ist auch schwanger mit einem Sohn in ihrem Alter und gehet jetzt im sechsten Mond, die im Geschrei ist, daß sie unfruchtbar sei.
ଅପରଞ୍ଚ ପଶ୍ୟ ତୱ ଜ୍ଞାତିରିଲୀଶେୱା ଯାଂ ସର୍ୱ୍ୱେ ବନ୍ଧ୍ୟାମୱଦନ୍ ଇଦାନୀଂ ସା ୱାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟେ ସନ୍ତାନମେକଂ ଗର୍ବ୍ଭେଽଧାରଯତ୍ ତସ୍ୟ ଷଷ୍ଠମାସୋଭୂତ୍|
37 Denn bei Gott ist kein Ding unmöglich.
କିମପି କର୍ମ୍ମ ନାସାଧ୍ୟମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ|
38 Maria aber sprach: Siehe, ich bin des HERRN Magd; mir geschehe, wie du gesagt hast. Und der Engel schied von ihr.
ତଦା ମରିଯମ୍ ଜଗାଦ, ପଶ୍ୟ ପ୍ରଭେରହଂ ଦାସୀ ମହ୍ୟଂ ତୱ ୱାକ୍ୟାନୁସାରେଣ ସର୍ୱ୍ୱମେତଦ୍ ଘଟତାମ୍; ଅନନତରଂ ଦୂତସ୍ତସ୍ୟାଃ ସମୀପାତ୍ ପ୍ରତସ୍ଥେ|
39 Maria aber stund auf in den Tagen und ging auf das Gebirge eilends zu der Stadt Juda
ଅଥ କତିପଯଦିନାତ୍ ପରଂ ମରିଯମ୍ ତସ୍ମାତ୍ ପର୍ୱ୍ୱତମଯପ୍ରଦେଶୀଯଯିହୂଦାଯା ନଗରମେକଂ ଶୀଘ୍ରଂ ଗତ୍ୱା
40 und kam in das Haus des Zacharias und grüßete Elisabeth.
ସିଖରିଯଯାଜକସ୍ୟ ଗୃହଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ତସ୍ୟ ଜାଯାମ୍ ଇଲୀଶେୱାଂ ସମ୍ବୋଧ୍ୟାୱଦତ୍|
41 Und es begab sich, als Elisabeth den Gruß Marias hörete, hüpfete das Kind in ihrem Leibe. Und Elisabeth ward des Heiligen Geistes voll
ତତୋ ମରିଯମଃ ସମ୍ବୋଧନୱାକ୍ୟେ ଇଲୀଶେୱାଯାଃ କର୍ଣଯୋଃ ପ୍ରୱିଷ୍ଟମାତ୍ରେ ସତି ତସ୍ୟା ଗର୍ବ୍ଭସ୍ଥବାଲକୋ ନନର୍ତ୍ତ| ତତ ଇଲୀଶେୱା ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ପରିପୂର୍ଣା ସତୀ
42 und rief laut und sprach: Gebenedeiet bist du unter den Weibern, und gebenedeiet ist die Frucht deines Leibes.
ପ୍ରୋଚ୍ଚୈର୍ଗଦିତୁମାରେଭେ, ଯୋଷିତାଂ ମଧ୍ୟେ ତ୍ୱମେୱ ଧନ୍ୟା, ତୱ ଗର୍ବ୍ଭସ୍ଥଃ ଶିଶୁଶ୍ଚ ଧନ୍ୟଃ|
43 Und woher kommt mir das, daß die Mutter meines HERRN zu mir kommt?
ତ୍ୱଂ ପ୍ରଭୋର୍ମାତା, ମମ ନିୱେଶନେ ତ୍ୱଯା ଚରଣାୱର୍ପିତୌ, ମମାଦ୍ୟ ସୌଭାଗ୍ୟମେତତ୍|
44 Siehe, da ich die Stimme deines Grußes hörete, hüpfete mit Freuden das Kind in meinem Leibe.
ପଶ୍ୟ ତୱ ୱାକ୍ୟେ ମମ କର୍ଣଯୋଃ ପ୍ରୱିଷ୍ଟମାତ୍ରେ ସତି ମମୋଦରସ୍ଥଃ ଶିଶୁରାନନ୍ଦାନ୍ ନନର୍ତ୍ତ|
45 Und o selig bist du, die du geglaubet hast! Denn es wird vollendet werden, was dir gesagt ist von dem HERRN.
ଯା ସ୍ତ୍ରୀ ୱ୍ୟଶ୍ୱସୀତ୍ ସା ଧନ୍ୟା, ଯତୋ ହେତୋସ୍ତାଂ ପ୍ରତି ପରମେଶ୍ୱରୋକ୍ତଂ ୱାକ୍ୟଂ ସର୍ୱ୍ୱଂ ସିଦ୍ଧଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|
46 Und Maria sprach: Meine Seele erhebet den HERRN,
ତଦାନୀଂ ମରିଯମ୍ ଜଗାଦ| ଧନ୍ୟୱାଦଂ ପରେଶସ୍ୟ କରୋତି ମାମକଂ ମନଃ|
47 und mein Geist freuet sich Gottes, meines Heilandes.
ମମାତ୍ମା ତାରକେଶେ ଚ ସମୁଲ୍ଲାସଂ ପ୍ରଗଚ୍ଛତି|
48 Denn er hat die Niedrigkeit seiner Magd angesehen. Siehe, von nun an werden mich selig preisen alle Kindeskinder.
ଅକରୋତ୍ ସ ପ୍ରଭୁ ର୍ଦୁଷ୍ଟିଂ ସ୍ୱଦାସ୍ୟା ଦୁର୍ଗତିଂ ପ୍ରତି| ପଶ୍ୟାଦ୍ୟାରଭ୍ୟ ମାଂ ଧନ୍ୟାଂ ୱକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି ପୁରୁଷାଃ ସଦା|
49 Denn er hat große Dinge an mir getan, der da mächtig ist, und des Name heilig ist.
ଯଃ ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିମାନ୍ ଯସ୍ୟ ନାମାପି ଚ ପୱିତ୍ରକଂ| ସ ଏୱ ସୁମହତ୍କର୍ମ୍ମ କୃତୱାନ୍ ମନ୍ନିମିତ୍ତକଂ|
50 Und seine Barmherzigkeit währet immer für und für bei denen, die ihn fürchten.
ଯେ ବିଭ୍ୟତି ଜନାସ୍ତସ୍ମାତ୍ ତେଷାଂ ସନ୍ତାନପଂକ୍ତିଷୁ| ଅନୁକମ୍ପା ତଦୀଯା ଚ ସର୍ୱ୍ୱଦୈୱ ସୁତିଷ୍ଠତି|
51 Er übet Gewalt mit seinem Arm und zerstreuet, die hoffärtig sind in ihres Herzens Sinn.
ସ୍ୱବାହୁବଲତସ୍ତେନ ପ୍ରାକାଶ୍ୟତ ପରାକ୍ରମଃ| ମନଃକୁମନ୍ତ୍ରଣାସାର୍ଦ୍ଧଂ ୱିକୀର୍ୟ୍ୟନ୍ତେଽଭିମାନିନଃ|
52 Er stößet die Gewaltigen vom Stuhl und erhebt die Niedrigen.
ସିଂହାସନଗତାଲ୍ଲୋକାନ୍ ବଲିନଶ୍ଚାୱରୋହ୍ୟ ସଃ| ପଦେଷୂଚ୍ଚେଷୁ ଲୋକାଂସ୍ତୁ କ୍ଷୁଦ୍ରାନ୍ ସଂସ୍ଥାପଯତ୍ୟପି|
53 Die Hungrigen füllet er mit Gütern und läßt die Reichen leer.
କ୍ଷୁଧିତାନ୍ ମାନୱାନ୍ ଦ୍ରୱ୍ୟୈରୁତ୍ତମୈଃ ପରିତର୍ପ୍ୟ ସଃ| ସକଲାନ୍ ଧନିନୋ ଲୋକାନ୍ ୱିସୃଜେଦ୍ ରିକ୍ତହସ୍ତକାନ୍|
54 Er denket der Barmherzigkeit und hilft seinem Diener Israel auf,
ଇବ୍ରାହୀମି ଚ ତଦ୍ୱଂଶେ ଯା ଦଯାସ୍ତି ସଦୈୱ ତାଂ| ସ୍ମୃତ୍ୱା ପୁରା ପିତୃଣାଂ ନୋ ଯଥା ସାକ୍ଷାତ୍ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତଂ| (aiōn g165)
ଇସ୍ରାଯେଲ୍ସେୱକସ୍ତେନ ତଥୋପକ୍ରିଯତେ ସ୍ୱଯଂ||
56 Und Maria blieb bei ihr bei drei Monden; danach kehrete sie wiederum heim.
ଅନନ୍ତରଂ ମରିଯମ୍ ପ୍ରାଯେଣ ମାସତ୍ରଯମ୍ ଇଲୀଶେୱଯା ସହୋଷିତ୍ୱା ୱ୍ୟାଘୁଯ୍ୟ ନିଜନିୱେଶନଂ ଯଯୌ|
57 Und. Elisabeth kam ihre Zeit, daß sie gebären sollte; und sie gebar einen Sohn.
ତଦନନ୍ତରମ୍ ଇଲୀଶେୱାଯାଃ ପ୍ରସୱକାଲ ଉପସ୍ଥିତେ ସତି ସା ପୁତ୍ରଂ ପ୍ରାସୋଷ୍ଟ|
58 Und ihre Nachbarn und Gefreundeten höreten, daß dar HERR große Barmherzigkeit an ihr getan hatte, und freueten sich mit ihr.
ତତଃ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ତସ୍ୟାଂ ମହାନୁଗ୍ରହଂ କୃତୱାନ୍ ଏତତ୍ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସମୀପୱାସିନଃ କୁଟୁମ୍ବାଶ୍ଚାଗତ୍ୟ ତଯା ସହ ମୁମୁଦିରେ|
59 Und es begab sich, am achten Tage kamen sie, zu beschneiden das Kindlein, und hießen ihn nach seinem Vater Zacharias
ତଥାଷ୍ଟମେ ଦିନେ ତେ ବାଲକସ୍ୟ ତ୍ୱଚଂ ଛେତ୍ତୁମ୍ ଏତ୍ୟ ତସ୍ୟ ପିତୃନାମାନୁରୂପଂ ତନ୍ନାମ ସିଖରିଯ ଇତି କର୍ତ୍ତୁମୀଷୁଃ|
60 Aber seine Mutter antwortete und sprach: Mitnichten, sondern er soll Johannes heißen!
କିନ୍ତୁ ତସ୍ୟ ମାତାକଥଯତ୍ ତନ୍ନ, ନାମାସ୍ୟ ଯୋହନ୍ ଇତି କର୍ତ୍ତୱ୍ୟମ୍|
61 Und sie sprachen zu ihr: Ist doch niemand in deiner Freundschaft, der also heiße.
ତଦା ତେ ୱ୍ୟାହରନ୍ ତୱ ୱଂଶମଧ୍ୟେ ନାମେଦୃଶଂ କସ୍ୟାପି ନାସ୍ତି|
62 Und sie winkten seinem Vater wie er ihn wollte heißen lassen.
ତତଃ ପରଂ ତସ୍ୟ ପିତରଂ ସିଖରିଯଂ ପ୍ରତି ସଙ୍କେତ୍ୟ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ ଶିଶୋଃ କିଂ ନାମ କାରିଷ୍ୟତେ?
63 Und er forderte ein Täfelein, schrieb und sprach: Er heißt Johannes. Und sie verwunderten sich alle.
ତତଃ ସ ଫଲକମେକଂ ଯାଚିତ୍ୱା ଲିଲେଖ ତସ୍ୟ ନାମ ଯୋହନ୍ ଭୱିଷ୍ୟତି| ତସ୍ମାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ମେନିରେ|
64 Und alsbald ward sein Mund und seine Zunge aufgetan, und redete und lobete Gott.
ତତ୍କ୍ଷଣଂ ସିଖରିଯସ୍ୟ ଜିହ୍ୱାଜାଡ୍ୟେଽପଗତେ ସ ମୁଖଂ ୱ୍ୟାଦାଯ ସ୍ପଷ୍ଟୱର୍ଣମୁଚ୍ଚାର୍ୟ୍ୟ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଗୁଣାନୁୱାଦଂ ଚକାର|
65 Und es kam eine Furcht über alle Nachbarn und diese Geschichte ward ruchbar auf dem ganzen jüdischen Gebirge.
ତସ୍ମାଚ୍ଚତୁର୍ଦିକ୍ସ୍ଥାଃ ସମୀପୱାସିଲୋକା ଭୀତା ଏୱମେତାଃ ସର୍ୱ୍ୱାଃ କଥା ଯିହୂଦାଯାଃ ପର୍ୱ୍ୱତମଯପ୍ରଦେଶସ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ପ୍ରଚାରିତାଃ|
66 Und alle, die es höreten, nahmen's zu Herzen und sprachen: Was, meinest du, will aus dem Kindlein werden? Denn die Hand des HERRN war mit ihm.
ତସ୍ମାତ୍ ଶ୍ରୋତାରୋ ମନଃସୁ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱା କଥଯାମ୍ବଭୂୱୁଃ କୀଦୃଶୋଯଂ ବାଲୋ ଭୱିଷ୍ୟତି? ଅଥ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ତସ୍ୟ ସହାଯୋଭୂତ୍|
67 Und sein Vater Zacharias ward des Heiligen Geistes voll, weissagte und sprach:
ତଦା ଯୋହନଃ ପିତା ସିଖରିଯଃ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ପରିପୂର୍ଣଃ ସନ୍ ଏତାଦୃଶଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାକ୍ୟଂ କଥଯାମାସ|
68 Gelobet sei der HERR, der Gott Israels; denn er hat besucht und erlöset sein Volk;
ଇସ୍ରାଯେଲଃ ପ୍ରଭୁ ର୍ୟସ୍ତୁ ସ ଧନ୍ୟଃ ପରମେଶ୍ୱରଃ| ଅନୁଗୃହ୍ୟ ନିଜାଲ୍ଲୋକାନ୍ ସ ଏୱ ପରିମୋଚଯେତ୍|
69 und hat uns aufgerichtet ein Horn des Heils in dem Hause seines Dieners David.
ୱିପକ୍ଷଜନହସ୍ତେଭ୍ୟୋ ଯଥା ମୋଚ୍ୟାମହେ ୱଯଂ| ଯାୱଜ୍ଜୀୱଞ୍ଚ ଧର୍ମ୍ମେଣ ସାରଲ୍ୟେନ ଚ ନିର୍ଭଯାଃ|
ସେୱାମହୈ ତମେୱୈକମ୍ ଏତତ୍କାରଣମେୱ ଚ| ସ୍ୱକୀଯଂ ସୁପୱିତ୍ରଞ୍ଚ ସଂସ୍ମୃତ୍ୟ ନିଯମଂ ସଦା|
71 daß er uns errettete von unsern Feinden und von der Hand aller, die uns hassen,
କୃପଯା ପୁରୁଷାନ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱାନ୍ ନିକଷାର୍ଥାତ୍ତୁ ନଃ ପିତୁଃ| ଇବ୍ରାହୀମଃ ସମୀପେ ଯଂ ଶପଥଂ କୃତୱାନ୍ ପୁରା|
72 und die Barmherzigkeit erzeigete unsern Vätern und gedächte an seinen heiligen Bund
ତମେୱ ସଫଲଂ କର୍ତ୍ତଂ ତଥା ଶତ୍ରୁଗଣସ୍ୟ ଚ| ଋତୀଯାକାରିଣଶ୍ଚୈୱ କରେଭ୍ୟୋ ରକ୍ଷଣାଯ ନଃ|
73 und an den Eid, den er geschworen hat unserm Vater Abraham, uns zu geben,
ସୃଷ୍ଟେଃ ପ୍ରଥମତଃ ସ୍ୱୀଯୈଃ ପୱିତ୍ରୈ ର୍ଭାୱିୱାଦିଭିଃ| (aiōn g165)
74 daß wir, erlöset aus der Hand unserer Feinde, ihm dieneten ohne Furcht unser Leben lang
ଯଥୋକ୍ତୱାନ୍ ତଥା ସ୍ୱସ୍ୟ ଦାଯୂଦଃ ସେୱକସ୍ୟ ତୁ|
75 in Heiligkeit und Gerechtigkeit, die ihm gefällig ist.
ୱଂଶେ ତ୍ରାତାରମେକଂ ସ ସମୁତ୍ପାଦିତୱାନ୍ ସ୍ୱଯମ୍|
76 Und du, Kindlein, wirst ein Prophet des Höchsten heißen; du wirst vor dem HERRN hergehen, daß du seinen Weg bereitest
ଅତୋ ହେ ବାଲକ ତ୍ୱନ୍ତୁ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟଃ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଏୱ ଯଃ| ତସ୍ୟୈୱ ଭାୱିୱାଦୀତି ପ୍ରୱିଖ୍ୟାତୋ ଭୱିଷ୍ୟସି| ଅସ୍ମାକଂ ଚରଣାନ୍ କ୍ଷେମେ ମାର୍ଗେ ଚାଲଯିତୁଂ ସଦା| ଏୱଂ ଧ୍ୱାନ୍ତେଽର୍ଥତୋ ମୃତ୍ୟୋଶ୍ଛାଯାଯାଂ ଯେ ତୁ ମାନୱାଃ|
77 und Erkenntnis des Heils gebest seinem Volk, die da ist in Vergebung ihrer Sünden,
ଉପୱିଷ୍ଟାସ୍ତୁ ତାନେୱ ପ୍ରକାଶଯିତୁମେୱ ହି| କୃତ୍ୱା ମହାନୁକମ୍ପାଂ ହି ଯାମେୱ ପରମେଶ୍ୱରଃ|
78 durch die herzliche Barmherzigkeit unsers Gottes, durch welche uns besucht hat der Aufgang aus der Höhe,
ଊର୍ଦ୍ୱ୍ୱାତ୍ ସୂର୍ୟ୍ୟମୁଦାଯ୍ୟୈୱାସ୍ମଭ୍ୟଂ ପ୍ରାଦାତ୍ତୁ ଦର୍ଶନଂ| ତଯାନୁକମ୍ପଯା ସ୍ୱସ୍ୟ ଲୋକାନାଂ ପାପମୋଚନେ|
79 auf daß er erscheine denen, die da sitzen in Finsternis und Schatten des Todes und richte unsere Füße auf den Weg des Friedens.
ପରିତ୍ରାଣସ୍ୟ ତେଭ୍ୟୋ ହି ଜ୍ଞାନୱିଶ୍ରାଣନାଯ ଚ| ପ୍ରଭୋ ର୍ମାର୍ଗଂ ପରିଷ୍କର୍ତ୍ତୁଂ ତସ୍ୟାଗ୍ରାଯୀ ଭୱିଷ୍ୟସି||
80 Und das Kindlein wuchs und ward stark im Geist und war in der Wüste, bis daß er sollte hervortreten vor das Volk Israel.
ଅଥ ବାଲକଃ ଶରୀରେଣ ବୁଦ୍ଧ୍ୟା ଚ ୱର୍ଦ୍ଧିତୁମାରେଭେ; ଅପରଞ୍ଚ ସ ଇସ୍ରାଯେଲୋ ୱଂଶୀଯଲୋକାନାଂ ସମୀପେ ଯାୱନ୍ନ ପ୍ରକଟୀଭୂତସ୍ତାସ୍ତାୱତ୍ ପ୍ରାନ୍ତରେ ନ୍ୟୱସତ୍|
