< Johannes 5 >

1 Danach war ein Fest der Juden, und Jesus zog hinauf gen Jerusalem.
Khawnghi iqyt awm a dii hlanawh, Judakhqi poei bul aham Jesu taw Jerusalem na cet hy.
2 Es ist aber zu Jerusalem bei dem Schafhause ein Teich, der heißt auf ebräisch Bethesda und hat fünf Hallen,
Jerusalem khaw awhkaw Tuu chawmkeng a venawh tuili pynoet awm hy, Aqamaic awi na Bethesdatina khy uhy, ce tuili ce tung pumha ing chung unawh tih uhy.
3 in welchen lagen viel Kranke, Blinde, Lahme, Dürre; die warteten, wenn sich das Wasser bewegte.
Cawh ak tlo ak naa thlang khawzah zaih uhy, mikhyp, khawkhem, khawk zuikhqi ce awm uhy, cekkhqi ing tui ak phyl ce qeh uhy.
4 Denn ein Engel fuhr herab zu seiner Zeit in den Teich und bewegte das Wasser. Welcher nun der erste, nachdem das Wasser beweget war, hineinstieg, der ward gesund, mit welcherlei Seuche er behaftet war.
A tym tym awh Bawipa ak khan ceityih ce nu law hoeih hoeih nawh tui ce phyl sak hy. A u awm lamma cyk na tui a phyl huili awh ak cawn taw ikawmyih a tlawhnaak awm qoei hy.
5 Es war aber ein Mensch daselbst, achtunddreißig Jahre krank gelegen.
Amah cawh kum thumkip kumkhqet ak zaih hawh thlaktlo pynoet awm hy.
6 Da Jesus denselbigen sah liegen und vernahm, daß er so lange gelegen hatte, spricht er zu ihm: Willst du gesund werden?
Jesu ing cawhkaw thlaktlo kum khawqyt cawh awm hawh hy tice a sim dawngawh, doet hy, “Roei nak ngaih aw?” tina hy.
7 Der Kranke antwortete ihm: HERR, ich habe keinen Menschen, wenn das Wasser sich beweget, der mich in den Teich lasse; und wenn ich komme, so steiget ein anderer vor mir hinein.
Cawhkaw thlaktlo ing, “Bawipa, tui a phyl awh tui na anik khawng hly thlang am awm hy. Tho lawt hlai nyng, nik khai boeih uhy,” tina hy.
8 Jesus spricht zu ihm: Stehe auf, nimm dein Bett und gehe hin!
Jesu ing a venawh, “Tho nawh na hiphaih ce lo nawh cet hlah!” tina hy.
9 Und alsbald ward der Mensch gesund und nahm sein Bett und ging hin. Es war aber desselbigen Tages der Sabbat.
Cawh cawhkaw thlang ce qoei pahoei hy; a hiphaih ce lo nawh cet hy. Ce nyn taw Sabbath nyn na awm hy.
10 Da sprachen die Juden zu dem, der gesund war worden: Es ist heute Sabbat; es ziemt dir nicht, das Bett zu tragen.
Cedawngawh Judakhqi ing cawhkaw ak qoei thlang a venawh, “Tuhngawi ve Sabbath nyn ni; anaa awi ing hiphaih doeng aham kham hy,” tina uhy.
11 Er antwortete ihnen: Der mich gesund machte, der sprach zu mir: Nimm dein Bett und gehe hin.
Cehlai anih ing, “Kai anik qoei sak thlang ing, ‘Na hiphaih ce lo nawh cet hlah,’ ni tina hy,” tinak khqi hy.
12 Da fragten sie ihn: Wer ist der Mensch, der zu dir gesagt hat: Nimm dein Bett und gehe hin?
Na hiphaih doeng nawh ceh aham anik kqawn peekkung ce a u nu?” tinawh doet uhy.
13 Der aber gesund war worden, wußte nicht, wer er war; denn Jesus war gewichen, da so viel Volks an dem Ort war.
Cawh ak awm thlang kqeng khuina a lut taak valh hawh a dawngawh, cawhkaw ak qoei thlang ing a u hy voei nu tice am sim hy.
14 Danach fand ihn Jesus im Tempel und sprach zu ihm: Siehe zu, du bist gesund worden; sündige hinfort nicht mehr, daß dir nicht etwas Ärgeres widerfahre!
A huna Jesu ing anih ce bawkim khuiawh hu nawh a venawh, “Toek lah, na sa dip hawh hy. Thawlhnaak koeh sai voel, cemyih am awhtaw nak khanawh ik-oeih amak leek khqoet pha law kaw,” tina hy.
15 Der Mensch ging hin und verkündigte es den Juden, es sei Jesus, der ihn gesund gemacht habe.
Ce ak thlang ce cet nawh anih ak qoei sakkung taw Jesu ni, tice Judakhqi venawh kqawn pehy.
16 Darum verfolgten die Juden Jesum und suchten ihn zu töten, daß er solches getan hatte auf den Sabbat.
Ceamyihna Sabbath nyn awh Jesu ing vemyih ik-oeihkhqi a sai dawngawh, Judakhqi ing the a kha na uhy.
17 Jesus aber antwortete ihnen: Mein Vater wirket bisher, und ich wirke auch.
Jesu ing a mingmih a venawh, “Ka pa ing a poepa na tuhngawi dy awh bibi hy, cedawngawh kai ingawm bibi nyng,” tinak khqi hy.
18 Darum trachteten ihm die Juden nun viel mehr nach, daß sie ihn töteten, daß er nicht allein den Sabbat brach, sondern sagte auch, Gott sei sein Vater, und machte sich selbst Gott gleich.
Sabbath nyn ama zeih doeng am nawh, Khawsa awm Ka pa tinawh khy hy, Khawsa ingkaw amah ce ang myihna a taak ak caming, Judakhqi ing anih ce him aham cai khqoet uhy.
19 Da antwortete Jesus und sprach zu ihnen: Wahrlich, wahrlich, ich sage euch, der Sohn kann nichts von ihm selber tun, denn was er siehet den Vater tun; denn was derselbige tut, das tut gleich auch der Sohn.
Jesu ing cekkhqi ce vemyihna awi hlat hy: “Awitak ka nik kqawn peek khqi. Capa ing amah poek awh ikaw awm am sai thai hy, a Pa ing a sai boeih boeih ce Capa ingawm sai lawt hy.
20 Der Vater aber hat den Sohn lieb und zeiget ihm alles, was er tut, und wird ihm noch größere Werke zeigen, daß ihr euch verwundern werdet.
Pa ing Capa a lungnaak dawngawh a ik-oeih sai boeih boeih ce huh hy. Oeih, nangmih naming ngaih a kyinaak aham ve anglakawh ik-oeih ak bau khqoet ce nim huh khqi hyn bai kaw.
21 Denn wie der Vater die Toten auferweckt und machet sie lebendig, also auch der Sohn machet lebendig, welche er will.
Pa ing thlakthikhqi thawh nawh hqingnaak a peek amyihna, Capa ingawm amah ing a ngaih thlangkhqi venawh hqingnaak ce pehy.
22 Denn der Vater richtet niemand, sondern alles Gericht hat er dem Sohn gegeben,
Cekcoengawh, Pa ing u awm awi am deng hy, cehlai awi deng thainaak ce Capa a venawh pe boeih hy,
23 auf daß sie alle den Sohn ehren, wie sie den Vater ehren. Wer den Sohn nicht ehret, der ehret den Vater nicht, der ihn gesandt hat.
Pa ce amik kqihchah a myihna Capa ce thlang boeih ing ak kqihchahnaak thai aham cemyihna pehy. U awm Capa ce amak kqihchahnaak taw, Capa ak tyikung Pa awm anih ing ap kqihchah hy.
24 Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Wer mein Wort höret und glaubet dem, der mich gesandt hat, der hat das ewige Leben und kommt nicht in das Gericht, sondern er ist vom Tode zum Leben hindurchgedrungen. (aiōnios g166)
Awitak ka nik kqawn peek khqi, u awm kak awi ce za nawh ak tyikung ce ak cangnaak thlang taw kumqui hqingnaak ce ta hawh hy, anih ce thawlh sak na am awm voel kaw: thihnaak awhkawng hqingnaak ak khuiawh lut hawh hy. (aiōnios g166)
25 Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Es kommt die Stunde und ist schon jetzt, daß die Toten werden die Stimme des Sohnes Gottes hören; und die sie hören werden, die werden leben.
Awitak ka nik kqawn peek khqi, thlakthikhqi ing Thlanghqing Capa ak awi aming zaaknaak tym ce law kaw, tuh awm law hawh hy, ak zakhqi boeih ce hqing kawm uh.
26 Denn wie der Vater das Leben hat in ihm selber, also hat er dem Sohn gegeben, das Leben zu haben in ihm selber
Pa ing amah awh hqingnaak a taak amyihna, Capa ingawm amah awh hqingnaak a taaknaak lawt aham pe hawh hy.
27 Und hat ihm Macht gegeben, auch das Gericht zu halten, darum daß er des Menschen Sohn ist.
Anih ce Thlanghqing Capa na a awm dawngawh awideng thainaak ce pehy.
28 Verwundert euch des nicht; denn es kommt die Stunde, in welcher alle, die in den Gräbern sind, werden seine Stimme hören
Ve ak camawh naming ngaih koeh kyi sak uh, phyi ak khuiawh ak awmkhqi boeih ing anih ak awi aming zaaknaak tym ce law kaw,
29 und werden hervorgehen, die da Gutes getan haben, zur Auferstehung des Lebens, die aber Übels getan haben, zur Auferstehung des Gerichts.
them leek ak saikhqi taw hqingnaak pang aham tho kawm usaw, them che ak saikhqi awm awidengnaak pang aham tho lawt kawm uh.
30 Ich kann nichts von mir selber tun. Wie ich höre, so richte ich, und mein Gericht ist recht; denn ich suche nicht meinen Willen, sondern des Vaters Willen, der mich gesandt hat.
Kamah ak caming ikaw awm am sai thai nyng; kang zaak amyihna awi deng nyng, kamah ak kawngaih ce am sui nyng saw, kai anik tyikung Pa ak kawngaih ce ka sui dawngawh, kak awidengnaak awm dyng hy.
31 So ich von mir selbst zeuge, so ist mein Zeugnis nicht wahr.
Kamah akawng ve kamah ha ing dyihthing na kang dyih pyi mantaw, dyihthing na kang dyihpyinaak ve am thym kaw.
32 Ein anderer ist's, der von mir zeuget; und ich weiß, daß das Zeugnis wahr ist, das er von mir zeuget.
Cehlai kai dyihthing na anik dyih pyikung thlang pynoet awm hy, anih ing kai a ning dyihpyinaak ce thym hy.
33 Ihr schicktet zu Johannes, und er zeugete von der Wahrheit.
Nangmih ing Johan a venna thlang tyi u tiksaw anih ing awitak dyihthing ce dyihpyi hy.
34 Ich aber nehme nicht Zeugnis von Menschen, sondern solches sage ich, auf daß ihr selig werdet.
Thlanghqing a simpyinaak ce am do nyng; thaawngnaak nami huh thainaak ahamni kak kqawn hy.
35 Er war ein brennend und scheinend Licht; ihr aber wolltet eine kleine Weile fröhlich sein von seinem Licht.
Johan taw vangnaak ak pekung mai-im na awm hy, nangmih ing anih a vangnaak khuiawh zeel aham kawlhkalh awhtaw tyk uhyk ti.
36 Ich aber habe ein größer Zeugnis denn des Johannes Zeugnis; denn die Werke, die mir der Vater gegeben hat, daß ich sie vollende, dieselbigen Werke, die ich tue, zeugen von mir, daß mich der Vater gesandt habe.
Kai a simpyinaak ve Johan a simpyinaak anglakawh bau khqoet hy. Kai ing kak coeng aham Pa ing ka venawh ani peek bibi, tuhkaw ka bibi ing, Pa ing kai ni tyi hy, tice dyih pyi hy.
37 Und der Vater, der mich gesandt hat, derselbige hat von mir gezeuget. Ihr habt nie weder seine Stimme gehöret noch seine Gestalt gesehen.
Kai anik tyikung Pa ing kai awh ce simpyinaak tahy. Nanngmih ing anih ak awi ce am za khawi uhyk ti, a myi awm am hu khawi uhyk ti,
38 Und sein Wort habt ihr nicht in euch wohnend; denn ihr glaubet dem nicht, den er gesandt hat.
anih ing a tyih ak thlang ce nangmih ing am namik cangnaak dawngawh, ak awi ce nangmih ak khuiawh awm am awm hy.
39 Suchet in der Schrift; denn ihr meinet, ihr habt das ewige Leben darinnen; und sie ist's, die von mir zeuget. (aiōnios g166)
Cabu Ciim ak caming kumqui hqingnaak ak ta thlang na namik poek dawngawh, Cakciim taw ak leek cana toek uhyk ti. Vawhkaw Cakciim ing kai ve ning dyihpyi hlai ti maw, (aiōnios g166)
40 Und ihr wollt nicht zu mir kommen, daß ihr das Leben haben möchtet.
kumqui hqingnaak huh aham ka venawh law aham taw am ngaih lak law bai uhyk ti.
41 Ich nehme nicht Ehre von Menschen.
Thlanghqing am kyihcahnaak awi ce am do nyng,
42 Aber ich kenne euch, daß ihr nicht Gottes Liebe in euch habt.
cehlai nangmih ce ni sim khqi nyng. Nangmih ing Khawsa a lungnaak namik kawlung khuiawh am ta uhyk ti, tice sim nyng.
43 Ich bin kommen in meines Vaters Namen, und ihr nehmet mich nicht an. So ein anderer wird in seinem eigenen Namen kommen, den werdet ihr annehmen.
Kapa ang ming ing kai taw law nyng, cehlai nangmih ing amni do uhyk ti; thlakchang a u awm amah ang ming ing a law mantaw, do hlai voei uk ti.
44 Wie könnet ihr glauben, die ihr Ehre voneinander nehmet? Und die Ehre, die von Gott allein ist, suchet ihr nicht.
Khawsa a ven doeng awhkawng ak law kyihcahnaak ce huh aham a sui kaana, pynoet ingkaw pynoet am kyihcahnaak ak suikhqi ing ikawmyihna namik cangnaak pai kaw?
45 Ihr sollt nicht meinen, daß ich euch vor dem Vater verklagen werde. Es ist einer, der euch verklaget, der Mose, auf welchen ihr hoffet.
Cehlai kai ing Pa a haiawh thawlh nik puk kaw, tinawh koeh poek uh. Nangmih thawlh anik pukkhqikung taw nangmih ing naming ngaih-u Mosi ce ni.
46 Wenn ihr Mose glaubtet, so glaubtet ihr auch mir; denn er hat von mir geschrieben.
Mosi ce namik cangnaak mantaw, anih ing kai akawng ce ana qee dawngawh, kai awm nik cangna hlai voei uk ti.
47 So ihr aber seinen Schriften nicht glaubet, wie werdet ihr meinen Worten glauben?
Cehlai anih a qee ce am namik cangnaak hawh awhtaw, ikawmyihna nu ak awi ve namik cangnaak pai kaw?” tinak khqi hy.

< Johannes 5 >