Job 33

1 Höre doch, Hiob, meine Rede und merke auf alle meine Worte!

A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.

2 Siehe, ich tue meinen Mund auf, und meine Zunge redet in meinem Munde.

Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.

3 Mein Herz soll recht reden, und meine Lippen sollen den reinen Verstand sagen.

Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.

4 Der Geist Gottes hat mich gemacht, und der Odem des Allmächtigen hat mir das Leben gegeben.

Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.

5 Kannst du, so antworte mir; schicke dich gegen mich und stelle dich!

Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie.

6 Siehe ich bin Gottes ebensowohl als du, und aus Leimen bin ich auch gemacht.

Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.

7 Doch du darfst vor mir nicht erschrecken, und meine Hand soll dir nicht zu schwer sein.

Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.

8 Du hast geredet vor meinen Ohren, die Stimme deiner Rede mußte ich hören:

A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.

9 Ich bin rein, ohne Missetat, unschuldig und habe keine Sünde.

Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.

10 Siehe, er hat eine Sache wider mich funden, darum achtet er mich für seinen Feind.

Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.

11 Er hat meinen Fuß in Stock gelegt und hat alle meine Wege verwahret.

Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.

12 Siehe, eben daraus schließe ich wider dich, daß du nicht recht bist; denn Gott ist mehr weder ein Mensch.

Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.

13 Warum willst du mit ihm zanken, daß er dir nicht Rechenschaft gibt alles seines Tuns?

Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?

14 Denn wenn Gott einmal etwas beschließt, so bedenket er's nicht erst her nach.

Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.

15 Im Traum des Gesichts in der Nacht, wenn der Schlaf auf die Leute fällt, wenn sie schlafen auf dem Bette,

We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:

16 da öffnet er das Ohr der Leute und schreckt sie und züchtiget sie,

Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,

17 daß er den Menschen von seinem Vorhaben wende und beschirme ihn vor Hoffart.

Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;

18 Und verschonet seiner Seele vor dem Verderben und seines Lebens, daß es nicht ins Schwert falle.

Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.

19 Er straft ihn mit Schmerzen auf seinem Bette und alle seine Gebeine heftig;

Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.

20 und richtet ihm sein Leben so zu, daß ihm vor der Speise ekelt, und seine Seele, daß sie nicht Lust zu essen hat.

Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.

21 Sein Fleisch verschwindet, daß er nicht wohl sehen mag, und seine Beine werden zerschlagen, daß man sie nicht gerne ansiehet,

Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;

22 daß seine Seele nahet zum Verderben und sein Leben zu den Toten.

I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.

23 So dann ein Engel, einer aus tausend, mit ihm redet, zu verkündigen dem Menschen, wie er solle recht tun,

Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:

24 so wird er ihm gnädig sein und sagen: Er soll erlöset werden, daß er nicht hinunterfahre ins Verderben; denn ich habe eine Versöhnung funden.

Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.

25 Sein Fleisch grüne wieder wie in der Jugend, und laß ihn wieder jung werden.

I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.

26 Er wird Gott bitten; der wird ihm Gnade erzeigen und wird sein Antlitz sehen lassen mit Freuden und wird dem Menschen nach seiner Gerechtigkeit vergelten.

Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;

27 Er wird vor den Leuten bekennen und sagen: Ich wollte gesündiget und das Recht verkehret haben, aber es hätte mir nichts genützet.

Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.

28 Er hat meine Seele erlöset, daß sie nicht führe ins Verderben, sondern mein Leben das Licht sähe.

Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.

29 Siehe, das alles tut Gott zwei oder dreimal mit einem jeglichen,

Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,

30 daß er seine Seele herumhole aus dem Verderben und erleuchte ihn mit dem Licht der Lebendigen.

Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.

31 Merke auf, Hiob, und höre mir zu, und schweige, daß ich rede!

Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.

32 Hast du aber was zu sagen, so antworte mir; sage her, bist du recht, ich will's gerne hören.

Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.

33 Hast du aber nichts, so höre mir zu und schweige, ich will dich die Weisheit lehren.

A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.