< 2 Korinther 7 >

1 Dieweil wir nun solche Verheißung haben, meine Liebsten, so lasset uns von aller Befleckung des Fleisches und des Geistes uns reinigen und fortfahren mit der Heiligung in der Furcht Gottes.
Ka pahren e naw, maimouh koe het patetlah lawkkamnae ao dawkvah, takthai hoi lungthin dawk khinnae pueng teh mahoima kâcai sak vaiteh, Cathut taki laihoi thoungnae hoi kawi a sei.
2 Fasset uns! Wir haben niemand Leid getan; wir haben niemand verletzt; wir haben niemand übervorteilet.
Kaimanaw na dâw a loe. Kaimouh ni api koehai ka payon awh hoeh. Apipatethai ka rawk sak awh hoeh. Api koehai huenghai hoi ka cat awh hoeh.
3 Nicht sage ich solches, euch zu verdammen; denn ich habe droben zuvor gesagt, daß ihr in unserm Herzen seid, mitzusterben und mitzuleben.
Nangmanaw yon na pen ngai dawk hettelah ka dei e nahoeh. Bangkongtetpawiteh ka dei tangcoung patetlah nangmouh hoi rei hring hane hoi due hanelah ngainae totouh kaimouh ni nangmouh lung na pataw awh.
4 Ich rede mit großer Freudigkeit zu euch; ich rühme viel von euch; ich bin erfüllet mit Trost; ich bin überschwenglich in Freuden in aller unserer Trübsal.
Kai ni nangmanaw hah na yuem awh dawkvah nangmouh kecu dawk ka kâoup. Kai teh lungpahawinae ka coe dawkvah kaimouh ni ka khangnae rucatnae pueng dawk lunghawinae hoi ka kawi.
5 Denn da wir nach Mazedonien kamen, hatte unser Fleisch keine Ruhe, sondern allenthalben waren wir in Trübsal: auswendig Streit, inwendig Furcht.
Masidonia ram ka pha navah kâhat nahan tueng kahmawt laipalah alawilah kâtuknae, a thung lah takinae ao teh a voivang hoi rektapnae ka khang awh.
6 Aber Gott, der die Geringen tröstet, der tröstete uns durch die Ankunft des Titus.
Hatei, a thakayounnaw lung ka pahawikung, Cathut ni Titu a tho e lahoi kaimanaw lung na pahawi awh.
7 Nicht allein aber durch seine Ankunft, sondern auch durch den Trost, damit er getröstet war an euch, und verkündigte uns euer Verlangen, euer Weinen, euren Eifer um mich, also daß ich mich noch mehr freuete.
Titu a tho e dawk hoi dueng lungpahawi e nahoeh. Titu ni nangmouh koehoi a coe e lungpahawinae lahoi lung na pahawi awh. Alouke lahoi dei pawiteh, nangmouh ni na rabui awh e, na lungmathoe awh e, hoi kai koe pahrennae na tawn awh e naw hah Titu ni na dei pouh dawkvah ka ko a nawm.
8 Denn daß ich euch durch den Brief habe traurig gemacht, reuet mich nicht. Und ob's mich reuete, so ich aber sehe, daß der Brief vielleicht eine Weile euch betrübt hat,
Ka thut e ca ni nangmouh, lungmathoenae na kapoekung lah kaawm nakunghai thoseh ka lung mathout hoeh. Hote ca teh, nangmouh koe dongdeng lung ka mathout sak nakunghai atuteh lunghawinae bout ka tawn toe.
9 so freue ich mich doch nun, nicht darüber, daß ihr seid betrübt worden, sondern daß ihr seid betrübt worden zur Reue. Denn ihr seid göttlich betrübt worden, daß ihr von uns ja keinen Schaden irgend worinnen nehmet.
Kai ni na patawn e ca ni nangmouh lung na mathoe sak eiteh lunghawihoehnae ka tawn hoeh. Hote ca ni nangmouh dongdeng lung na mathoe sak awh e hah ka hmu navah ka lunghawi hoeh. Hatei nakunghai, atu ka lung ahawi. Hottelah ka ti navah nangmouh na lungmathoe sak dawkvah ka lunghawi e nahoeh. Nangmae lungmathoenae ni nangmouh pan na ka ngai sak dawk doeh. Atangcalah nangmouh teh Cathut ngainae patetlah na lungmathoe awh dawkvah, kaimouh kecu dawk bangcahai na sung awh hoeh.
10 Denn die göttliche Traurigkeit wirket zur Seligkeit eine Reue, die niemand gereuet; die Traurigkeit aber der Welt wirket den Tod.
Bangkongtetpawiteh, Cathutlae lahoi khang e lungmathoenae ni teh rawkphai koe lah awm sak laipalah rungngangnae hmu nahan koe lah pan na kângainae lah doeh ao. Talaivan lungmathoenae teh duenae ka tâcawtkhai e lah ao.
11 Siehe, dasselbige, daß ihr göttlich seid betrübt worden, welchen Fleiß hat es in euch gewirket, dazu Verantwortung, Zorn, Furcht, Verlangen, Eifer, Rache! Ihr habt euch beweiset in allen Stücken, daß ihr rein seid an der Tat.
Khenhaw! Cathutlae lahoi lungmathoenae ni nangmouh thungvah hoe tawknae, caisaknae, khang thaihoehnae, takinae dounnae, lungthawgnae a tâcokhai. Hahoi, kamsoum lah lawkcengnae kong naw dawk hoi yon thoung nahanelah hno puengpa dawk na hringnae kamnue sak awh toe.
12 Darum, ob ich euch geschrieben habe, so ist's doch nicht geschehen um deswillen, der beleidiget hat, auch nicht um deswillen, der beleidiget ist, sondern um deswillen, daß euer Fleiß gegen uns offenbar würde bei euch vor Gott.
Hottelah, kai ni nangmouh koe ka thut e ca teh yonnae ka sak e tami hanelah nahoeh, yon ka khang e hai nahoeh, maimae lathueng nangmae lung thahmeinae naw hah Cathut hmalah namamouh ni roeroe na hmu hanelah doeh ka thut.
13 Derhalben sind wir getröstet worden, daß ihr getröstet seid. Überschwenglicher aber haben wir uns noch mehr gefreuet über die Freude des Titus; denn sein Geist ist erquicket an euch allen.
Hatdawkvah maimouh teh lungpahawinae coe awh. Maimae lungpahawinae coe e Titu e a lungthin teh nangmouh abuemlah kecu dawk lunghawi hmu e lah ao teh ahnie lunghawinae dawk hoi maimouh teh puenghoi konawm awh.
14 Denn was ich vor ihm von euch gerühmet habe, bin ich nicht zuschanden worden; sondern gleichwie alles wahr ist, was ich mit euch geredet habe, also ist auch unser Rühmen vor Titus wahr worden.
Kai ni nangmae kong hah Titu koevah kâoupkhai e yeirai awmhoeh. Bangkongtetpawiteh nangmouh koe kaimouh ni ka dei awh e naw pueng teh, lawkkatang lah ao dawkvah, Titu kâoupkhai e naw hai atang e lah a onae a kamnue toe.
15 Und er ist überaus herzlich wohl an euch, wenn er gedenket an euer aller Gehorsam, wie ihr ihn mit Furcht und Zittern habt aufgenommen.
Titu ni nangmae lawk a ngâi teh nangmouh ni takinae hoi na dawn awh e heh pouk navah nangmanaw hah lung hoe na pataw awh.
16 Ich freue mich, daß ich mich zu euch alles versehen darf.
Kai ni bangpueng dawk nangmanaw na tang awh dawkvah ka konawm.

< 2 Korinther 7 >