< Hohelied 1 >

1 Das Lied der Lieder, von Salomo.
Mika zagametamima agatere'nea zagame Solomoni kre'nea zagamere.
2 Er küsse mich mit seines Mundes Küssen; denn lieblicher als Wein ist deine Liebe.
Nagira antako nehunka nagira no. Na'ankure kavesima nenantana zamofo haga'amo'a waini timofo haga'a agatere'ne.
3 Lieblich duften deine Salben; wie ausgegossenes Öl ist dein Name, darum haben dich Jungfrauen lieb.
Kavufagare'ma fre'nana mananentake masavemo'a, knare mna vu'ne. Kagimo'a mananentake zama tagitreankna nehie. E'ina hu'negeno kasefa a'neramimo'za kagritera tusi'zana nehaze.
4 Zieh mich dir nach; o, laß uns eilen! - mich führte der König in seine Gemächer - Wir wollen jubeln und uns deiner freuen, deine Liebe preisen mehr als den Wein; mit Recht lieben sie dich!
Navregeta tagareta va'maneno. Kini ne'mo'a navareno noma'arega vu'ne. Jerusalemi mofa'nemo'za hu'za, Kini ne'moka kagrikura tusi muse hugahune. Waini tima husgama hunentona zana agatereta, kagrira husga hugantegahune. Mofamo'a huno, Kagra knare zantfa hu'nanku, husga hunegantaze.
5 Schwarz bin ich, doch lieblich, ihr Töchter Jerusalems! wie Kedars Gezelte, wie Salomos Zeltdecken.
Jerusalemi mofa'neramimotma antahiho, navufgamo'a hokonke hu'neanagi, hentofaza nehuno, Kedari vahe'mofo seli nontaminkna nehuno, Solomoni seli nomofo tavravegna hu'ne.
6 Seht mich nicht an, daß ich so schwärzlich bin, daß die Sonne mich verbrannt hat. Die Söhne meiner Mutter zürnten auf mich; sie bestellten mich zur Weinbergshüterin - meinen eigenen Weinberg habe ich nicht gehütet!
Navufgamo'ma hokonke'ma hu'nea zankura uruhara onageho. Na'ankure zagemo navufga te hokonke hu'ne. Nasarahehe'za tusi zamarimpa ahenante'za waini hozatia kegava huo hu'za hazage'na kegava nehu'na, nagra waini hozani'a kevga osu'noe.
7 Thu' mir kund, o du, den meine Seele liebt: Wo weidest du? wo lagerst du am Mittag? Denn warum soll ich wie eine Vermummte sein bei den Herden deiner Genossen?
Nagu'areti'ma hu'na navesi negantoa ronenimoka, iga menina sipisipi afu kevuka'a avrenka vugahane. Kinaga iga sipisipi afuka'a ome zamantenka manigasa hugahane. Nahanige'na savri a'nenegnara hu'na kagri kavumo'zama sipisipi afutmima kegavama nehazafina vano hugahue.
8 Wenn du's nicht weißt, o du schönste unter den Frauen, so geh' doch hinaus den Spuren der Herde nach und weide deine Zicklein bei den Hütten der Hirten.
Hentofa a'moka antahinka kenkama osu'nesunka, sipisipi afu kevu'nimofo agaka avaririnka neone meme afuka'aramina sipisipi kva vahetmimofo seli nomofo tvaonte eme zamantege'za trazana neho.
9 Den Stuten am Pharaowagen vergleiche ich dich, meine Freundin.
Navesima negantoa navate ronenimoka, Fero karisiramimofo amu'nompi karisi renteno avazu nehia a' hosi afukna kagra hu'nane.
10 Lieblich stehn deinen Wangen die Gehänge, deinem Halse die Schnüre.
Kameragemo'a knarezantfa higeno, kagesafima rente'nana rinimo'a kazeri hentofaza higeno, knankempima rente'nana pasesumo'a kazeri hentofaza hu'ne.
11 Gehänge von Gold wollen wir dir machen mit silbernen Punkten.
Kagesare'ma tafintenana konariri zana golireti trohu negamita, knankempima ante zana silvare pasesu trohu kamigahune.
12 So lange der König auf seinem Ruhepolster weilte, gab meine Narde ihren Duft.
Kini ne'mo'ma ne'zama nenea tratema mani'negeno'a, nagrama navufgare'ma fre'noa masavemofo mana'amo'a ana nompina avi'nete.
13 Mein Geliebter ist mir das Balsambündel, das an meinem Busen ruht.
Avesima nenantea ne'mo'a tare amintrenimofo amunompima mananentake'za merema anakintogeno meankna hu'ne.
14 Die Cyprusdolde in Engedis Weinbergen ist mein Geliebter mir.
Avesima nenantea ne'mo'a, En-Gedi waini hozafima henae nehaza zafa amosre'agna hu'ne.
15 Wie schön bist du, meine Freundin; wie schön bist du! Deine Augen sind Taubenaugen.
Navesima negantoa mofamoka, kagra hiranto kagi kagonane a' mani'nane. Tare kavurgamokea maho namagna hu'na'e.
16 Wie schön bist du, mein Geliebter, ja holdselig; ja immer grün ist unser Lager.
Navesima negantoa ne'moka kagra hentofaza hunka kagi kagonane ne' mani'nane. Kagra maka vahera agaterenka hentofa ne' mani'nane. Zamana zamana trazamo'a tagri tafe me'ne.
17 Die Balken unseres Hauses sind Cedern, unser Getäfel Cypressen.
Nonti'ama ki'nazana, nomofo amagena zafa sida zafanu nente'za, meni zafanu nontamina runkre hugahaze.

< Hohelied 1 >