Psalm 95

1 Kommt, laßt uns Jahwe zujubeln, laßt uns zujauchzen dem Felsen, der unser Heil.

Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

2 Laßt uns mit Dank vor sein Angesicht kommen und mit Gesängen ihm zujauchzen.

Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

3 Denn ein großer Gott ist Jahwe und ein großer König über alle Götter,

Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

4 er, in dessen Gewalt das Innerste der Erde, und dem die äußersten Höhen der Berge gehören.

W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

5 Sein ist das Meer, denn er hat es geschaffen, und seine Hände haben das feste Land gebildet.

Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

6 Kommt, laßt uns niederfallen und uns beugen, laßt uns knieen vor Jahwe, unserem Schöpfer.

Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

7 Denn er ist unser Gott, und wir sind das Volk, das er weidet, und die Schafe, die er mit seiner Hand leitet. Möchtet ihr doch heute auf seine Stimme hören!

Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

8 Verhärtet euer Herz nicht, wie zu Meriba, wie am Tage von Massa in der Wüste,

Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

9 wo mich eure Väter versuchten, mich prüften, obschon sie doch mein Thun gesehen!

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

10 Vierzig Jahre hatte ich Ekel an diesem Geschlecht; da sprach ich: “Sie sind ein Volk irrenden Herzens; denn sie wollen nichts von meinen Wegen wissen.

Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

11 “Und so schwur ich in meinem Zorn: Sie sollen nicht zu meiner Ruhestatt gelangen!”

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.