Psalm 95

1 Kommt, laßt uns Jahwe zujubeln, laßt uns zujauchzen dem Felsen, der unser Heil.

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Laßt uns mit Dank vor sein Angesicht kommen und mit Gesängen ihm zujauchzen.

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 Denn ein großer Gott ist Jahwe und ein großer König über alle Götter,

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 er, in dessen Gewalt das Innerste der Erde, und dem die äußersten Höhen der Berge gehören.

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 Sein ist das Meer, denn er hat es geschaffen, und seine Hände haben das feste Land gebildet.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 Kommt, laßt uns niederfallen und uns beugen, laßt uns knieen vor Jahwe, unserem Schöpfer.

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 Denn er ist unser Gott, und wir sind das Volk, das er weidet, und die Schafe, die er mit seiner Hand leitet. Möchtet ihr doch heute auf seine Stimme hören!

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 Verhärtet euer Herz nicht, wie zu Meriba, wie am Tage von Massa in der Wüste,

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 wo mich eure Väter versuchten, mich prüften, obschon sie doch mein Thun gesehen!

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Vierzig Jahre hatte ich Ekel an diesem Geschlecht; da sprach ich: “Sie sind ein Volk irrenden Herzens; denn sie wollen nichts von meinen Wegen wissen.

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 “Und so schwur ich in meinem Zorn: Sie sollen nicht zu meiner Ruhestatt gelangen!”

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»