Psalm 95

1 Kommt, laßt uns Jahwe zujubeln, laßt uns zujauchzen dem Felsen, der unser Heil.

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

2 Laßt uns mit Dank vor sein Angesicht kommen und mit Gesängen ihm zujauchzen.

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

3 Denn ein großer Gott ist Jahwe und ein großer König über alle Götter,

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

4 er, in dessen Gewalt das Innerste der Erde, und dem die äußersten Höhen der Berge gehören.

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

5 Sein ist das Meer, denn er hat es geschaffen, und seine Hände haben das feste Land gebildet.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

6 Kommt, laßt uns niederfallen und uns beugen, laßt uns knieen vor Jahwe, unserem Schöpfer.

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

7 Denn er ist unser Gott, und wir sind das Volk, das er weidet, und die Schafe, die er mit seiner Hand leitet. Möchtet ihr doch heute auf seine Stimme hören!

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

8 Verhärtet euer Herz nicht, wie zu Meriba, wie am Tage von Massa in der Wüste,

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

9 wo mich eure Väter versuchten, mich prüften, obschon sie doch mein Thun gesehen!

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

10 Vierzig Jahre hatte ich Ekel an diesem Geschlecht; da sprach ich: “Sie sind ein Volk irrenden Herzens; denn sie wollen nichts von meinen Wegen wissen.

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

11 “Und so schwur ich in meinem Zorn: Sie sollen nicht zu meiner Ruhestatt gelangen!”

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.