Psalm 92

1 Ein Psalm. Ein Lied, für den Sabbattag. Köstlich ist's, Jahwe zu danken und deinem Namen zu lobsingen, du Höchster,

Фрумос есте сэ лэудэм пе Домнул ши сэ мэрим Нумеле Тэу, Пряыналте,

2 am Morgen deine Gnade zu verkündigen und deine Treue in den Nächten

сэ вестим диминяца бунэтатя Та ши ноаптя крединчошия Та,

3 zum zehnsaitigen Psalter und zur Harfe, zu Saitenspiel auf der Zither.

ку инструментул ку зече коарде ши ку алэута, ын сунетеле харпей.

4 Denn du hast mich fröhlich gemacht, Jahwe, durch dein Thun; ich juble über die Werke deiner Hände.

Кэч Ту мэ ынвеселешть ку лукрэриле Тале, Доамне, ши еу кынт де веселие кынд вэд лукраря мынилор Тале.

5 Wie sind deine Werke so groß, Jahwe, deine Gedanken so sehr tief!

Кыт де марь сунт лукрэриле Тале, Доамне, ши кыт де адынчь сунт гындуриле Тале!

6 Der tierische Mensch erkennt es nicht, und der Thor begreift es nicht.

Омул прост ну куноаште лукрул ачеста ши чел небун ну я сяма ла ел.

7 Wenn die Gottlosen wie das Gras sprossen, und alle Übelthäter blühen, so geschieht das, damit sie für immer vertilgt werden.

Дакэ чей рэй ынверзеск ка ярба ши дакэ тоць чей че фак рэул ынфлореск, есте нумай ка сэ фие нимичиць пе вечие.

8 Du aber, Jahwe, thronst auf ewig in der Himmelshöhe.

Дар Ту, Доамне, ешть ынэлцат ын вечь де вечь!

9 Denn fürwahr, deine Feinde, Jahwe, denn fürwahr, deine Feinde werden vergehen, alle Übelthäter werden sich zerstreuen.

Кэч ятэ, Доамне, врэжмаший Тэй, ятэ, врэжмаший Тэй пер: тоць чей че фак рэул сунт рисипиць.

10 Und du ließest mein Horn hoch erhoben sein wie das eines Wildochsen, kräftigtest mein Alter durch frisches Öl.

Дар мие Ту-мь дай путеря биволулуй ши м-ай стропит ку унтделемн проаспэт.

11 Mein Auge blickte mit Lust auf meine Feinde, und meine Ohren hörten ihre Freude an den Bösewichtern, die sich wider mich erhoben hatten.

Окюл меу ышь веде ымплинитэ доринца фацэ де врэжмаший мей ши урекя мя ауде ымплиниря доринцей меле фацэ де потривничий мей чей рэй.

12 Der Fromme sproßt wie die Palme; er wächst wie die Ceder auf dem Libanon.

Чел фэрэ приханэ ынверзеште ка финикул ши креште ка чедрул дин Либан.

13 Im Tempel Jahwes gepflanzt, treiben sie in den Vorhöfen unseres Gottes Sprossen.

Чей сэдиць ын Каса Домнулуй ынверзеск ын курциле Думнезеулуй ностру.

14 Noch im Alter tragen sie Frucht, sind saftvoll und frisch,

Ей адук роаде ши ла бэтрынеце; сунт плинь де сук ши верзь,

15 zu verkünden, daß Jahwe gerecht ist, mein Fels, an dem kein Unrecht ist.

ка сэ арате кэ Домнул есте дрепт, Ел, Стынка мя, ын каре ну есте нелеӂюире.