Psalm 83

1 Ein Lied. Ein Psalm Asaphs. O Gott, sei nicht länger still; schweige nicht und bleibe nicht ruhig, o Gott!

Pieśń i psalm Asafa. Boże, nie milcz; nie bądź głuchy i bezczynny, Boże!

2 Denn fürwahr, deine Feinde toben, und die dich hassen, erheben das Haupt.

Bo oto burzą się twoi wrogowie, a ci, którzy cię nienawidzą, podnoszą głowę.

3 Wider dein Volk machen sie listigen Anschlag und beraten sich wider die von dir Geborgenen.

Przeciwko twemu ludowi knują spisek i naradzali się przeciw tym, których ochraniasz;

4 Sie sprechen: “Wohlan, wir wollen sie vertilgen, daß sie kein Volk mehr seien, und des Namens Israel fortan nicht mehr gedacht werde!”

Mówiąc: Chodźcie, wytępmy ich, niech nie będą narodem, żeby więcej nie wspominano imienia Izraela.

5 Denn sie haben sich einmütig beraten und schlossen einen Bund wider dich,

Zmówili się bowiem jednomyślnie, przeciwko tobie zawarli przymierze:

6 die Zelte Edoms und der Ismaeliter, Moabs und der Hagriter,

Namioty Edomitów i Izmaelitów, Moab i Hagaryci;

7 Gebal und Ammon und Amalek, Philistäa samt den Bewohnern von Tyrus.

Gebal, Ammon i Amalek; Filistyni z mieszkańcami Tyru.

8 Auch Assur hat sich zu ihnen geschlagen; sie leihen den Söhnen Lots ihren Arm. (Sela)

Także Assur przyłączył się do nich, wsparł [swym] ramieniem synów Lota. (Sela)

9 Thue ihnen, wie Midian, wie Sisera, wie Jabin am Bache Kison.

Uczyń im [tak], jak Midianitom, jak Syserze, jak Jabinowi nad potokiem Kiszon;

10 Sie wurden vertilgt bei Endor, wurden Dünger für das Land.

Którzy zostali wytępieni w Endor, stali się jak gnój dla ziemi.

11 Mache sie, ihre Edlen, wie Oreb und wie Seeb und alle ihre Fürsten wie Sebah und Zalmunna.

Z ich dostojnikami postąp jak z Orebem i Zeebem, jak z Zebachem i Salmunną, ze wszystkimi ich książętami;

12 Sie, die da sprachen: Wir wollen für uns in Besitz nehmen die Auen Gottes!

[Którzy] mówili: Weźmy w posiadanie przybytki Boże.

13 Mein Gott, mache sie gleich wirbelndem Staube, gleich Stoppeln vor dem Winde.

Mój Boże, uczyń ich jak koło i jak źdźbło na wietrze.

14 Wie Feuer, das den Wald entzündet, und wie eine Flamme, die Berge verbrennt,

Jak ogień, który pali las, i jak płomień, [który] wypala góry;

15 so verfolge sie mit deinem Wetter und schrecke sie mit deiner Windsbraut!

Tak ty ich ścigaj swoją nawałnicą i swoją burzą zatrwóż ich.

16 Mache ihr Angesicht voll Schmach, damit sie deinen Namen suchen, Jahwe.

Okryj ich twarze hańbą, aby szukali twego imienia, PANIE!

17 Laß sie beschämt und erschreckt werden für immer; laß sie zu Schanden werden und zu Grunde gehn,

Niech się zawstydzą i zatrwożą na wieki, niech się okryją hańbą i zginą.

18 damit sie inne werden, daß du Jahwe heißest, du allein erhaben bist über die ganze Erde!

Niech poznają, że jedynie ty, którego imię jest PAN, ty jesteś Najwyższy ponad całą ziemią.